Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 16

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  dowody
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
Cybersecurity and Law
|
2024
|
vol. 12
|
issue 2
246-259
EN
Niniejszy artykuł dotyczy trudnej i kontrowersyjnej problematyki pozyskiwania dowodów podczas czynności operacyjno-rozpoznawczych w kontekście procesowo określonych zakazów dowodowych, w tym tajemnicy obrończej, spowiedzi, mediatora, dziennikarza, biegłego i lekarza, a także sięgania po tajemnice zawodowe, w tym adwokacką, radcy prawnego, notariusza, doradcy podatkowego, lekarza, psychologa, statystycznej, pozyskiwania dokumentów zawierających tajemnice oraz oceny tego rodzaju czynności zarówno z punktu widzenia gwarancji konstytucyjnych, jak i określonych przyzwoleń procesowych. Autor podkreśla konieczność kompleksowej potrzeby zmian przepisów wyłączających możliwość stosowania koncepcji dowodów pośrednio nielegalnych. Powyższe zostało oparte na analizie orzecznictwa sądowego, poglądach doktryny oraz własnych badaniach autora, który postuluje, żeby wskazany wyżej dorobek został uwzględniony przez ustawodawcę, który pracuje nad zmianą obowiązującego prawa oraz przywracaniem praworządności.
PL
Dowód z opinii biegłego ma z reguły kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia toczącej się sprawy w każdym rodzaju postępowania. W niektórych wypadkach rola biegłego jest bliższa roli sędziego niż roli świadka, gdyż sędzia, niedysponujący wiadomościami specjalnymi, wydając wyrok, często musi posiłkować się dowodem z opinii biegłego. Z tego też powodu wydanie przez biegłego nieprawdziwej opinii stwarza bardzo duże ryzyko wydania błędnego i niesprawiedliwego rozstrzygnięcia danej sprawy, co z kolei negatywnie wpływa na społeczny odbiór funkcjonowania wymiaru sprawiedliwości. W polskim kodeksie karnym odpowiedzialność karna za wydanie fałszywej opinii jest stypizowana w art. 233 § 4 i § 4a. Jednocześnie pomimo bardzo dużej liczby zawiadomień o podejrzeniu popełnienia przestępstwa przez biegłych, jedynie znikoma liczba prowadzonych śledztw kończy się aktem oskarżenia i wyrokiem skazującym, co powoduje faktyczną bezkarność sprawców przestępstw i negatywnie wpływa na funkcjonowanie wymiaru sprawiedliwości. Z powodu zdiagnozowanej w tym zakresie luki badawczej stwierdzono potrzebę zbadania i opisania zjawiska wydawania fałszywych opinii przez biegłych, zarówno w ujęciu normatywnym, jak i kryminologicznym, na podstawie przeprowadzonych badań empirycznych. Głównym celem prac badawczych była wielopłaszczyznowa charakterystyka zjawiska wydawania nieprawdziwych opinii przez biegłych i określenie jego rozmiarów, a także jego etiologii i symptomatologii. Dodatkowym celem badań była weryfi kacja hipotez badawczych i diagnostyka sfery normatywnej statusu biegłego, dowodu z opinii biegłego oraz zasad odpowiedzialności za wydanie nieprawdziwej opinii. Rezultatem prac badawczych są propozycje rozwiązań mających na celu zarówno ograniczenie zjawiska wydawania nieprawdziwych opinii, jak i skuteczniejsze ściganie sprawców przestępstw z art. 233 § 4 k.k., co z kolei może wymiernie przełożyć się na sprawniejsze funkcjonowanie całego wymiaru sprawiedliwości, gdyż biegli i ich praca są jego niezmiernie istotną sferą. Przeprowadzone badania w pełni potwierdziły postawione hipotezy badawcze i precyzyjnie wskazały wadliwe obszary funkcjonowania dowodu z opinii biegłych i tym samym potrzebę wprowadzenia niezwłocznych zmian legislacyjnych. Część wypracowanych wniosków badawczych i postulatów de lege ferenda doczekała się implementacji do znowelizowanych przepisów kodeksu karnego w 2016 r., co w pełni potwierdza ich zasadność. W dalszym ciągu niestety nie powstał akt prawny rangi ustawowej, który kompleksowo regulowałby status biegłych i dowodu z opinii biegłego.
EN
The author deals with the issue of acceptability of using tax decision as evidence in an­other tax proceeding. The subject of in-depth deliberations is the question of recognizing a tax decision as an official documents and consequences thereof. In the light of the statutory regulation (Art. 194 of The Tax Ordinance Act) a decision, just like every official document, takes advantage of the presumption of accuracy. This presumption is challengeable with every counter-proof, because factual findings are most important in a tax proceeding (Art. 122 of The Tax Ordinance Act). Presumption of credibility does not cover the whole content of the decision. In accordance with the predominant tendency in recent years in the case-law of administrative courts, presumption of cre­dibility has been limited to the operative part of the decision. As a result, the factual circumstances included in its justification ceased to be covered with presumption of accuracy. For a tax authority, this change has vital, practical significance. It prevents treating “others’” tax decisions as the only and sufficient proof when formulating settlement and factual justification of “own” decision.
PL
Autorka porusza problematykę dopuszczalności wykorzystania decyzji podatkowej jako dowodu w innym postępowaniu podatkowym. Przedmiot szczegółowych rozważań stanowi kwestia uznania decyzji podatkowej za dokument urzędowy oraz tego konsekwencje. W świetle regulacji ustawowej (art. 194 Ordynacji podatkowej) decyzja, jak każdy dokument urzędowy, korzysta z domniemania zgodności z prawdą. To domniemanie jest wzruszalne za pomocą każdego przeciwdowodu, ponieważ najważniejsza w postepowaniu podatkowym jest realizacja zasady prawdy materialnej (art. 122 Ordynacji podatkowej). Domniemanie wiarygodności nie obejmuje całej treści decyzji. Zgodnie z dominującą w ostatnich latach tendencją w orzecznictwie sądów administracyjnych, domniemanie zgodności z prawdą ogranicza się do sentencji decyzji. W rezultacie okoliczności faktyczne, zawarte w jej uzasadnieniu, przestały być objęte tym domniemaniem. Dla organu podatkowego ta zmiana ma istotne znaczenie praktyczne. Uniemożliwia traktowanie „cudzych” decyzji podatkowych za jedyny i wystarczający dowód przy formułowaniu rozstrzygnięcia wraz z uzasadnieniem faktycznym „własnej” decyzji.
Prawo Kanoniczne
|
2018
|
vol. 61
|
issue 1
105-120
EN
Taking up the value of confessio iudicialis and the other proofs for declaring a marriage null and voit in the short bishop process, the author begins his reflections with a look at one of the marriage property that is marriage unity. From the point of view of marriage validity, of special significance is also the analysis of confessio iudicialis and testimonies in the Code of Canon Law from 1983. The last part of the author’s reflections is devoted to the analysis of judge presumptions and causes of simulation of marriage, according to Pope’s Francis Mitis Iudex Dominus Iesus.
PL
Podejmując temat wartości confessio iudicialis oraz innych dowodów stwierdzających nieważność małżeństwa w krótkim procesie biskupim, Autor rozpoczyna swoje rozważania od spojrzenia na jeden z dóbr małżeńskich, jakim jest jedność małżeńska. Z punktu widzenia ważności małżeństwa szczególne znaczenie ma również analiza confessio iudicialis oraz świadectw w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 roku. Ostatnia część rozważań Autora poświęcona jest analizie domniemań sędziowskich i przyczyn symulacji małżeństwa według papieża Franciszka Mitis Iudex Dominus Iesus.
PL
Niniejszy szkic prezentuje kilka refleksji dotyczących opinii biegłego w polskim procesie karnym. Inspiracją dla poczynionej analizy stały się rozważania zamieszczone w monografii pt. Pozycja biegłego w polskim systemie prawnym, red. B. Lewandowski, Warszawa 2016. W zaprezentowanym szkicu zwrócono uwagę na pewne ogólne problemy związane z opinią biegłego, do których można zaliczyć kwestię specyfiki opinii biegłego w porównaniu do innych osobowych środków dowodowych. Zwrócono szczególną uwagę na takie zagadnienia, jak to, czym jest opinia biegłego, jakich faktów ona dotyczy, czym się ona charakteryzuje, a także, jakie mogą być popełniane błędy w opiniach biegłych. Całość rozważań doprowadziła do konkluzji, że problematyka wielu zagadnień o charakterze podstawowym, a dotyczących opinii biegłego, pozostaje wciąż otwarta oraz warta pogłębionych rozważań.
EN
The article presents a few reflections on the expert opinion in the Polish criminal process. The article describes some general problems related to the expert’s opinion including the question of the specifics of the expert’s opinion in comparison to other evidence, what is the expert’s opinion, what facts it concerns, what errors can be found in expert opinions. All the considerations led to the conclusion that many problems issues of a basic nature and concerning expert opinions remain open and worth considering.
PL
Publikacja została poświęcona wybranym aspektom dotyczącym granic zatrzymania procesowego osoby. Swoją szczególną uwagę autor skupia wokół przedmiotowych granic zatrzymania, z uwzględnieniem znowelizowanych przepisów kodeksu postępowania karnego. Granice podmiotowe oraz temporalne zatrzymania zostały zasygnalizowane przede wszystkim w kontekście nowych uregulowań prawnych. Uwaga autora skierowana została również na granice prawne związane z kontrolą zatrzymania procesowego. Omawiając wybrane rozwiązania prawne, autor stara się je ocenić na tle rozwiązań konwencyjnych oraz konstytucyjnych, w wyniku czego dochodzi do określonych wniosków. Stąd w podsumowaniu sformułowane zostały wnioski de lege ferenda jako wynik rozważań autora nad zgodnością krajowych przepisów prawnych z przepisami międzynarodowymi mówiącymi o zatrzymaniu osoby.
PL
Artykuł przedstawia rozważania dotyczące decyzji Prezesa UOKiK z 4 października 2019 r. (DOZiK-6/2019) w sprawie nieuczciwych praktyk rynkowych polegających na niezgodności wyrobów budowlanych (płyt styropianowych) z deklarowanymi cechami. Uzasadnienie decyzji wskazuje, w jakich przypadkach Prezes UOKiK, jako horyzontalny organ ochrony konkurencji i konsumentów, podejmuje ingerencję w sprawach, które są lub były rozpoznawane równolegle przez odpowiednie organy sektorowe (w tym przypadku wojewódzkich inspektorów nadzoru budowlanego oraz Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego), korzystając z dowodów z dokumentów urzędowych zebranych przez organy sektorowe. Artykuł przedstawia wykładnię terminu „nieuczciwych praktyk rynkowych” w kontekście stosowania przez przedsiębiorcę nieprawdziwych informacji o cechach towaru o charakterze technicznym i specjalistycznym. Podejmuje również rozważania wokół sankcji zastosowanych w decyzji Prezesa UOKiK z 4 października 2019 r. w kontekście potrzeby usunięcia trwałych skutków nieuczciwej praktyki rynkowej.
PL
Niniejsza publikacja ukierunkowana jest na przybliżenie aktualnego sposobu opodatkowania dochodów nieujawnionych w regulacjach polskiej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podjęto w niej również próbę wykazania różnic, jakie bez wątpienia dają się dostrzec w stanie prawnym obowiązującym przed 1 stycznia 2016 r. oraz obowiązującym po tym dniu. Aktualne regulacje mają bez wątpienia charakter rewolucyjny. Owa „rewolucja” wymuszona została bardzo krytycznym osądem dotychczas obowiązującego stanu prawnego, dokonanym przez Trybunał Konstytucyjny. Dokonane zmiany w prawie, jako konsekwencja wyroków Trybunału Konstytucyjnego, mają bardzo istotne znaczenie dla uszczelniania systemu podatkowego
EN
This publication is orientated towards showing a present way of the taxation of undisclosed income in the regulations of the Polish Personal Income Tax Act. An attempt was also undertaken to show the differences which undoubtedly can be noticed in the laws in force before 1st January 2016 and after that day. The current regulations have an obvious revolutionary character. This „revolution” was exacted by a very critical judgement of the current laws in force made by the Constitutional Tribunal. The changes that have been made, as a consequence of the Constitutional Tribunal’s decisions, are very important to tighten the tax system
EN
By the Act of 4 July 2019 amending the Act - Code of Civil Procedure and certain other acts (Journal of Laws of 2019, item 1469), the legislator added Section IIa entitled Proceedings in commercial matters (articles 4581–45813 of the Code of Civil Procedure). This proceeding is another separate proceeding which may be conducted in a civil process in commercial matters listed in art. 4582 CCP. The legislator included on proceedings in commercial matters art. 4589 of the Code of Civil Procedure, which relates to evidence contracts. The regulation of evidence contracts can cause many doubts in the practice of applying the law regarding the legal nature of these contracts up to the legal effects of their introduction. In favor of the material and legal nature of these contracts, it is necessary to solve, under substantive law, problems related to defects of intention, interpretation of these contracts or the legal effects of these contracts for legal successors. It may also be problematic to examine these contracts (whether only on demurrer or ex officio) and the legal consequences of their defects, as well as the question of the time when the parties may rely on such a contract. The aim of the authors is to present all substantive and procedural aspects of the existence of the institution of evidence contract, as well as to clarify doubts that may arise in the context of the institution in the practice of applying the law.
PL
Ustawą z 4.07.2019 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2019 r., poz. 1469) ustawodawca dodał Dział IIa pt. „Postępowanie w sprawach gospodarczych” (art. 4581–45813 k.p.c.). Postępowanie to jest kolejnym postępowaniem odrębnym, które może być prowadzone w procesie cywilnym w sprawach gospodarczych wymienionych w art. 4582 k.p.c. Wśród przepisów o postępowaniu w sprawach gospodarczych ustawodawca zamieścił art. 4589 k.p.c., który dotyczy umów dowodowych. Regulacja umów dowodowych może wywoływać szereg wątpliwości w praktyce stosowania prawa, począwszy od samego charakteru prawnego tych umów, a skończywszy na skutkach prawnych ich wprowadzenia. Opowiadając się za materialnoprawnym charakterem umów dowodowych, należy na gruncie prawa materialnego rozwiązać problemy związane chociażby z wadami woli przy ich zawarciu, wykładnią tych umów czy też ich skutkami prawnymi dla następców prawnych. Problematyczne może się też okazać samo badanie tych umów (czy tylko na zarzut, czy z urzędu). To samo dotyczy skutków prawnych ich wadliwości, a także zagadnienia terminu, w jakim strony mogą się powołać na taką umowę. Celem autorów jest przedstawienie wszelkich aspektów materialnoprawnych oraz procesowych obowiązywania instytucji umów dowodowych, a także wyjaśnienie wątpliwości mogących powstać na tle instytucji w praktyce stosowania prawa.
EN
In many of criminal courts statements of reason there is information about accepting piece of evidence as a basis for findings only due to the fact that the piece in question does not raise any doubts, that there are no grounds for questioning its credibility, that it is consistent with other evidence or that none of the parties questioned its credibility. The aim of this work is to highlight the flawed way in which criminal courts approach their duty to assess evidence. Particular sections of the text discuss the reasons encountered in practice for finding evidence credible, explaining why the use of such circumstances should be considered a violation of the principle of free appraisal of evidence.
PL
W uzasadnieniach wielu orzeczeń sądów karnych znalazła się informacja o uznaniu dowodu za podstawę ustaleń jedynie z uwagi na fakt, że dany dowód nie budzi wątpliwości, brak podstaw do kwestionowania jego wiarygodności, jego niesprzeczność z innymi dowodami czy też to, że żadna ze stron nie podważała jego wiarygodności. Celem tej pracy jest zwrócenie uwagi na wadliwość sposobu, w jaki sądy karne podchodzą do ciążącego na nich obowiązku oceny dowodów. W poszczególnych częściach tekstu omówiono spotykane w praktyce powody uznawania dowodów za wiarygodne, wyjaśniając, dlaczego posługiwanie się takimi okolicznościami należy uznać za naruszenie zasady swobodnej oceny dowodów.
EN
The purpose of this article is to answer, from a practical perspective, a crucial question related to legal status of OLAF final control reports (investigative reports conducted by the European Anti-Fraud Office - OLAF): whether these reports can or cannot be applied in the administrative or tax proceedings. Therefore it will be examined whether the OLAF Reports have the value as measures of inquiry in administrative or tax proceedings and whether the content of the OLAF final control report is binding for the public administration, and whether it can be regarded as an official document. Research methodology is based on the analysis of legal texts and interpretations. The legal analysis shows that the OLAF report should be classified as an official document which does not have binding force for the public administration. Moreover when the authority decides, the OLAF report should be taken into account in the administrative or tax proceedings. As a further consequence, the OLAF report can't, unless it is based on special rules, give rise to liability for misconduct of public officer, because it is not a legal act binding on the authority.
PL
Celem niniejszego artykułu jest uzyskanie odpowiedzi na istotne dla praktyki obrotu prawnego pytanie, czy raporty końcowe z kontroli OLAF (tj. raporty z dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych OLAF) mają walor środków dowodowych w ramach postępowań administracyjnych oraz podatkowych, a także czy treść raportu końcowego z kontroli OLAF ma moc wiążącą dla organu administracji publicznej, a ponadto, czy można je uznać za dokument urzędowy. Przyjętą metodologią badań jest metodologia normatywno-dogmatyczna. Z dokonanej analizy wynika, iż raport końcowy z kontroli OLAF należy zaklasyfikować jako dokument urzędowy niemający mocy wiążącej dla organu administracji publicznej prowadzącej określone postępowanie administracyjne (podatkowe), który jednak winien być brany pod uwagę w takim postępowaniu - jeśli dany organ tak zadecyduje. W dalszej konsekwencji raport OLAF, o ile nie wynika to z regulacji szczególnych, nie może powodować pociągnięcia do odpowiedzialności za przekroczenie uprawnień funkcjonariusza publicznego, albowiem nie jest to wiążący organ akt prawa, a zatem nie można w tym kontekście mówić o występowaniu źródła obowiązku będącego zobowiązaniem do danego (ścisłego) zachowania się przez funkcjonariusza publicznego.
PL
Artykuł dotyczy takich aspektów regulacji karno-procesowej działalności Narodowego Biura Antykorupcyjnego Ukrainy, jak żądanie materiałów postępowania karnego oraz przygotowawczego od innych organów, a także kwestii dopuszczalności dowodów uzyskanych wskutek naruszenia reguł jurysdykcji. W odniesieniu do pierwszego aspektu, jak mówili przedstawiciele odrębnych organów postępowania przygotowawczego, KPK Ukrainy nie wskazuje na taką procedurę jak żądanie postępowania karnego, a to znaczy, że nie istnieje mechanizm realizacji odpowiednich norm Ustawy Ukrainy «O NBAU». Podczas naukowej analizy tej kwestii wyjaśniono przynależność Ustawy «O NBAU» z dnia 14.10.2014 r. do ustawodawstwa karno-procesowego, jak również wskazano, że jest ona ustawą specjalną, w tym także w odniesieniu do KPK. W związku z tym, jeżeli kwestie odrębne co do postępowania karnego nie zostały uregulowane w KPK, a mieszczą się w Ustawie Ukrainy «O NBAU», to należy stosować normy zawarte w tej ostatniej jako normy specjalne. Z uwagi na powyższe, zgodnie z punktem 2, akapitu 1, artykułu 17 Ustawy Ukrainy «O NBAU», NBAU i jego funkcjonariusze wykonując swoje obowiązki, mają prawo – na podstawie decyzji Dyrektora NBAU uzgodnionej z prokuratorem – żądania od innych organów wszczęcia postępowania karnego w sprawach leżących w gestii NBAU oraz w sprawach innych przestępstw karnych, które mogą mieć związek ze sprawą karną prowadzoną przez NBAU. Oprócz tego, prawo wszczynania postępowań karnych w sprawie korupcji należy również do prokuratora. Zgodnie z p. 2 akp. 1 art. 36 KPK, prokurator powinien «mieć pełny dostęp do materiałów, dokumentów i innych informacji dotyczących postępowania przygotowawczego», w sprawach, nad którymi prowadzi nadzór. Procedura takiego postępowania przewidziana jest na przykład w Regulaminie Prokuratury Generalnej Ukrainy oraz instrukcji pracy w jednostkach prokuratury Ukrainy. Omawiając zagadnienie dopuszczalności dowodów otrzymanych w skutek naruszenia jurysdykcji, czyli przekazanych pod czas postępowania karnego NBAU przez inne organy postępowania przygotowawczego, autor wyjaśnia okoliczność naruszenia zasady praworządności, co może skutkować naruszeniem konstytucyjnych uprawnień obywateli. Dotego wniosku można dojść na postawie analizy roli, jaką odgrywa jurysdykcja w postępowaniu karnym, która zgodnie z doktryną prawa karnego zabezpiecza: a) szybkość i jakość postępowania przygotowawczego; b) gwarancje zażalenia ofiary i podejrzanego na działania organów śledczych a z godnie z prawem również na sąd. Skarga na działania organów ścigania budzi wiele kontrowersji. W związku z tym, w przypadku otrzymania dowodów z naruszeniem reguł jurysdykcji, skazane możliwości skargi należy bezwzględnie uznać za niedopuszczalne.
EN
The article deals with such aspects of the criminal procedural regulation of the activity of the National Anti-Corruption Bureau of Ukraine (NABU) as demanding the materials of issue of the admissibility of evidence obtained as a result of violating the rules of investigative jurisdiction. Concerning the first aspect, as it was noted by the representatives of certain pre-trial investigation bodies, the CPC of Ukraine does not foresee such a legal institute as demanding the materials of criminal proceedings, consequently there is no mechanism for implementing the respective provisions of the Law of Ukraine «On NABU». In course of the scientific analysis of this issue, it was established that the Law of Ukraine «On NABU» of October 14, 2014, is part of the criminal procedural law, and at the same time it is considered to be the special law, as well as to the CPC of Ukraine. In this regard, if separate issues related to criminal proceedings are not regulated by the CPC of Ukraine, and at the same time they are regulated by the Law of Ukraine «On NABU», the provisions of the latter as the special norms should be applied. Therefore, under Paragraph 2 of Part 1 of Article 17 of the Law of Ukraine «On NABU» NABU and its employees for the fulfillment of their duties are granted the right to demand under the decision of the Director of NABU in agreement with the prosecutor from other law enforcement bodies the operational search cases and criminal proceedings materials relating to criminal offenses referred to the investigative jurisdiction of the National Bureau, as well as to the other criminal offenses, that may be used to solve criminal offenses within its investigative jurisdiction. Besides prosecutors are empowered to demand the materials of criminal proceedings under the authority fixed in Paragraph 2 of Part 1 of Article 36 of the CPC, namely, «to have full access to the materials, documents and other information relating to the pre-trial investigation» in the proceedings they supervise. The procedure for such a demand is regulated, for example, by the Regulations of the General Prosecutor’s Office of Ukraine, and the Instruction on record keeping in the bodies of the prosecutor’s office of Ukraine. Concerning the issue of the admissibility of evidence obtained as a result of violating the rules of investigative jurisdiction, i.e. during the investigation of criminal proceedings referred to the investigative jurisdiction of the NABU by the other bodies of pre-trial investigation, it can be stated that under these circumstances in addition to the principle of legality as well the rule of law principle is violated in terms of such its characteristic element as legal certainty, and consequently the constitutional rights of citizens are breached. This conclusion can be drawn by analyzing the meaning of investigative jurisdiction in criminal proceedings, which, as noted in the doctrine of criminal procedure, implicitly provides: a) the speed and quality of pre-trial investigation, and b) the rights of the victim and the suspect to legitimate prosecutor (as well as the right to legitimate court), thus guaranteeing them the opportunity to properly address their applications, complaints and motions. Denial of the right to legitimate investigator (prosecutor) (as well as denial of the right to legitimate court), that is when there is a violation of the rules of investigative jurisdiction, raises doubts as to the impartiality of the pre-trial investigation body. Therefore, in the case of obtaining evidence as a result of violating the rules of investigative jurisdiction, this evidence should be definitely declared inadmissible.
PL
Niniejsza publikacja miała na celu wykazanie braku konsekwencji ustawodawcy w przedmiocie tworzenia niektórych regulacji podatkowych. Przedmiotem badań autora były instytucje oświadczeń o stanie majątkowym, regulowanych treścią ustawy Ordynacja podatkowa. „Narzędzia” te wykorzystywane są przez organy podatkowe i organy kontroli skarbowej w postępowaniach podatkowych, celem ustalenia stanu majątkowego podatników. Jak wykazano jednakże, przedmiotowe regulacje nie do końca spełniają standardy, jakie należy respektować przy tworzeniu prawa podatkowego. Regulacje te nie przewidują bowiem, dla niemalże identycznych „narzędzi”, jakimi są przedmiotowe oświadczenia o stanie majątkowym, takich samych wymogów formalnych.
EN
The aim of this article is to prove the lack of consistency of the legislator in creating some fiscal regulations. Financial disclosures – an institution regulated by the Tax Statute – were the subject of research. The disclosures are used by tax authorities and tax auditors in some financial procedures to determine the wealth of taxpayers. However, the regulations in question do not fully meet the standards necessary in tax legislation. The regulations do not, in particular, establish consistent formal requirements.
EN
One aspect of criminal law in the combating of social security crime is the effective conducting of proceedings leading to proof of the committed crime. The study combines theoretical and practical issues, referring to the methods used to verify the suspicions of committing a fraudulent social benefit claim. The article draws attention to the specificity of the evidence process in such cases. The search for and gathering of evidence as to social security crimes is focused around the individual who has been awarded the benefit. Apart from a good knowledge of the provisions regulating the granting of benefits, it requires also the necessary knowledge of criminal law, especially when it comes to fraud, which here is the most frequently committed social security crime. The role of social security institutions in proving crimes committed is extremely important for they participate in initiating the process of assembling the necessary evidence. The relationship between social security benefits received improperly and the accompanying practices which can be considered as fraudulent is herein thoroughly presented. Apart from the fact of detecting the committed abuse, social security institutions have a much greater specialist knowledge in the field of social law, than is the case for law enforcement agencies and the courts themselves.
PL
Jednym z karnoprawnych aspektów zwalczania przestępczości socjalnej jest skutecznie przeprowadzone postępowanie, prowadzące do udowodnienia popełnionego przestępstwa. Opracowanie łączy w sobie zagadnienia teoretyczne oraz praktyczne nawiązujące do metod, za pomocą których weryfikuje się podejrzenia popełnienia wyłudzenia świadczenia socjalnego. Artykuł zwraca uwagę na specyfikę procesu dowodowego w tych sprawach. Poszukiwanie i gromadzenie dowodów przestępstw socjalnych koncentrują się wokół konkretnej osoby, której przyznano świadczenie. Oprócz dobrej znajomości przepisów regulujących przyznawanie świadczeń działania te wymagają także niezbędnej wiedzy z zakresu prawa karnego, zwłaszcza gdy chodzi o oszustwo, które jest najczęściej popełnianym przez sprawców przestępstwem socjalnym. Rola instytucji socjalnych w udowodnieniu popełnionych przestępstw jest bardzo ważna – to one uczestniczą w inicjowaniu procesu zbierania potrzebnych dowodów. Dokładnie przedstawiono zależności pomiędzy świadczeniami nienależnie pobranymi a towarzyszącymi im praktykami wyczerpującymi znamiona oszustwa. Poza informacjami o wykryciu popełnionego nadużycia wspomniane instytucje dysponują większą wiedzą specjalistyczną z zakresu prawa socjalnego niż organy ścigania.
EN
The issue of public disclosure of industrial design raises a number of doubts in doctrine and case law. Due to the dynamic development of the industry, there are new possibilities to make the design public and, as a consequence, a new catalog of evidence which the parties refer to this circumstance. A proof of a number of controversies are the printouts of websites submitted as evidence of public access to the design. In this case, the main difficulty is determining the date on which the design illustration of the design was made available. It is worth considering whether Internet evidence can even be considered as evidence of the public disclosure of an industrial design, and if so in what circumstances.
PL
Kwestia publicznego ujawnienia wzoru wzbudza w doktrynie i w orzecznictwie szereg wątpliwości. Z uwagi na dynamiczny rozwój przemysłu pojawiają się nowe możliwości udostępnienia wzoru, a w konsekwencji nowy katalog dowodów, które strony powołują na tę okoliczność. Dowodem wzbudzającym szereg kontrowersji są wydruki stron internetowych przedkładane jako dowody na okoliczność publicznego udostępnienia wzoru. Zasadniczą trudność stanowi w tym przypadku określenie daty, w której ilustracja przedstawiająca wzór została udostępniona. Wartym rozważenia jest fakt, czy dowody internetowe mogą w ogóle zostać uznane za dowody publicznego udostępnienia wzoru przemysłowego, a jeżeli tak, to w jakich okolicznościach.
PL
Artykuł naukowy uwzględnia praktykę stosowania prawa w zakresie metod przesłuchań oraz dopuszczalnych uprawnień przesłuchującego związanych z szeroko rozumianą swobodą wypowiedzi. W artykule odmiennie niż w części I — Taktyki i technik prowadzenia rozmów i przesłuchań — odniesiono się wyłącznie do aspektów procesowych prowadzonych przesłuchań. Jakiekolwiek odstępstwo od ściśle określonych zasad procesowych przedstawionych w artykule naukowym pozwala na zgromadzenie dowodów określanych w teorii procesu karnego „owocami z zatrutego drzewa”, co w doktrynie i w samym stosowaniu prawa wciąż sprawia wiele trudności interpretacyjnych. W tekście określono normatywne granice wykorzystania dozwolonych metod przesłuchania. Wskazano expressis verbis na czynności niedozwolone.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.