Search results

1

Ricerca dell’identità nelle seconde generazioni degli adolescenti: un’indagine esplorativa tra gli adolescenti polacchi a Roma

100%

Szczepek B., Formella Z.

Edukacja Humanistyczna

|

2021

|

issue 2

79-96

IT

Le seconde generazioni degli adolescenti polacchi presenti in Italia, intendendo per tale chi vi è nato o ha compiuto almeno una parte significativa della sua scolarizzazione, costituiscono una particolare sottocategoria nella più generale categoria sociale degli adolescenti. Questi ragazzi, come gli altri nella stessa loro posizione, devono mediare tra culture diverse cercando modelli con cui identificarsi, cosa che può talvolta suscitare tensione e senso di frustrazione. L’indagine esplorativa svolta a Roma tra gli adolescenti polacchi di età tra i 13 e i 18 anni, ha mirato a descrivere il fenomeno della seconda generazione dei ragazzi e ha provato a rispondere alle domande sulla loro identità e sui fattori che ne favoriscono l’integrazione nella società italiana, nonché a individuare quali siano gli elementi di difficoltà che i ragazzi devono affrontare. Obiettivo Primario era quello di indagare la percezione dell’identità degli adolescenti di seconda generazione di origine polacca che frequentino sia la scuola italiana che la scuola polacca con le relative conseguenze in ambito personale, famigliare e sociale. Attraverso l’analisi della condizione e dell’esperienza scolastica dei ragazzi si è voluto mostrare la complessità della ricerca e dello sviluppo dell’identità nel processo d’integrazione in una città come Roma. Obiettivo Secondario era quello di portare avanti uno studio empirico sulla percezione che gli adolescenti polacchi di seconda generazione hanno del proprio processo di sviluppo dell’identità e della propria condizione, allo scopo di mettere in risalto la loro doppia appartenenza e i problemi che la frequentazione sia della scuola italiana sia della scuola supplementare polacca presenta.

PL

Pokolenie polskich adolescentów obecnych we Włoszech, czyli tych, którzy tam się urodzili lub ukończyli przynajmniej znaczną część nauki, zaliczane jest do szczególnej podkategorii w ogólniejszej kategorii społecznej młodzieży, stanowiąc tzw. drugie pokolenie. Ta polska młodzież, podobnie jak i młodzież innych krajów w takiej samej sytuacji, jest niejako zmuszona mediować pomiędzy różnymi kulturami, szukając dla siebie wzorów do naśladowania, z którymi można by się utożsamić, a to czasami może wzbudzać u niech napięcie i frustrację. Badanie eksploracyjne przeprowadzone w Rzymie wśród polskiej młodzieży w wieku od 13 do 18 lat miało na celu opisanie zjawiska tzw. drugiego pokolenia młodzieży oraz próbę odpowiedzi na pytania o ich tożsamość, czynniki sprzyjające ich integracji w społeczeństwie włoskim, a także określenie elementów trudności, z którymi muszą się zmierzyć ci młodzi ludzie. Celem nadrzędnym było zbadanie postrzegania swojej tożsamości młodzieży należącej do drugiego pokolenia polskiego pochodzenia, uczęszczającej zarówno do szkół włoskich, jak i polskich, z powiązanymi z tym konsekwencjami w sferze osobistej, rodzinnej i społecznej. Poprzez analizę kondycji i doświadczeń szkolnych tej młodzieży chcieliśmy ukazać złożoność badań i rozwoju tożsamości w procesie integracji w mieście takim jak Rzym. Celem drugorzędnym było przeprowadzenie badań empirycznych nad percepcją polskiej młodzieży drugiego pokolenia, który podejmuje trud związany z procesem rozwoju własnej tożsamości, podkreślając fakt ich podwójnej przynależności społecznej oraz wyzwań związanych z uczęszczaniem zarówno do włoskiej, jak i polskiej szkoły równocześnie.

2

Proza drugiego pokolenia po Zagładzie: inne sposoby pamiętania

84%

Kosz Zohar T., Budzik J.

Narracje o Zagładzie

|

2018

|

issue 4

365-383

EN

Prose of the Second Generation: Other Ways of Remembering (translated into Polish by Jagoda Budzik)

PL

Proza drugiego pokolenia po Zagładzie: inne sposoby pamiętania (tłumaczenie Jagoda Budzik)

3

In pursuit of the rejected "Jew from the Golah”. On life and works of dr. Jacob (Kobi) Weitzner

67%

Lewkowicz-Shenholz L. E.

Lud

|

2023

|

vol. 107

|

issue 1

274-286

PL

Od powstania państwa Izrael w 1948 roku wszystko co wiązało się z diasporą (Golah) – kultura, język czy mentalność – uważane było za niegodne szacunku i Izraelczycy starali się trzymać od tego z daleka. Doktor Jacob (Kobi) Weitzner był pisarzem, dramaturgiem i reżyserem teatru żydowskiego. Artykuł nie omawia jego osiągnięć akademickich czy twórczości artystycznej, lecz przełomową działalność na rzecz zachowania kultury żydowskiej w diasporze.

EN

Since the establishment of the state of Israel in 1948 everything related to the Diaspora (“Golah”) such as culture, language, or mentality was considered despicable and Israelis tried to keep away from it. Dr. Jacob (Kobi) Weitzner a writer, playwright and Yiddish theater director. This article is not about his academic achievements or artistic works, but his seminal activity for the preservation of Jewish culture in the Diaspora.

4

Język hebrajski oraz jidysz w sztuce Haima Maora, izraelskiego artysty drugiego pokolenia

67%

Jakubowicz R.

Narracje o Zagładzie

|

2018

|

issue 4

163-233

EN

An Israeli artist of the Second Generation or the postgeneration, Haim Maor uses in his art various means of expression, such as painting, installation, photography, or performance, and creates biographical art. In numerous works, he uses words or texts in Hebrew, Yiddish, English, German, Polish, and Arabic. In this article, the author focuses mainly on these works of art in which Haim Maor – in a way close to conceptualism, postconceptualism, and concrete poetry – uses words, especially those in Hebrew and Yiddish. The author refers to the presence of tension in this art between the official language of the young and proud country of Israel (Hebrew) and the language of diaspora, despised by Israeli elites (Yiddish). Works by Maor evoke the Shoah mainly by means of references to familial stories. In the article, the author tackles the motif of memory found in this art, putting it in the context of post-Holocaust art and the notion of postmemory (Marianne Hirsch), and showing the way in which the attitude towards the tragedy of the Shoah transformed in Israel. Maor’s art criticises the myths functioning in Israeli society, such as the myth of “beautiful” death. Using not only the research of Israeli Zionist historians (Anita Shapira) and so-called new historians (Shlomo Sand, Tom Segev, Ilan Pappé, Idith Zertal) but also the texts of left-wing publicists and writers (David Grossman, Amos Oz, Ari Shavit), the author attempts to depict the way in which art works through the same problems which historians, writers, and journalists face.

PL

Haim Maor to izraelski artysta drugiego pokolenia czy też postpokolenia, posługujący się w swej twórczości różnymi środkami wyrazu, jak np. malarstwo, instalacja, fotografia, performance, i uprawiający sztukę biograficzną. W wielu pracach posługuje się słowem lub tekstem w językach: hebrajskim, jidysz, angielskim, niemieckim, polskim oraz arabskim. W niniejszym artykule autor koncentruje uwagę głównie na tych pracach, w których Haim Maor – w sposób bliski konceptualizmowi, postkonceptualizmowi oraz poezji konkretnej – posługuje się słowem (głównie w językach hebrajskim oraz jidysz). Odnosi się do obecnego w sztuce tego artysty napięcia pomiędzy oficjalnym językiem młodego i dumnego państwa Izrael – hebrajskim, a pogardzanym przez izraelskie elity językiem diaspory – jidysz. Prace Maora przywołują Zagładę głównie poprzez odniesienia do rodzinnych historii. W artykule autor podejmuje wątek pamięci obecny w sztuce tego artysty, sytuując jego twórczość w kontekście „sztuki po Zagładzie” oraz pojęcia postpamięci (Marianne Hirsch), pokazując, w jaki sposób zmieniał się stosunek do tragedii Szoa w Państwie Izrael. Sztuka Maora poddaje krytyce mitologie funkcjonujące w izraelskim społeczeństwie, np. mit „pięknej” śmierci. Sięgając zarówno do badań izraelskich historyków syjonistycznych (Anita Shapira) oraz tzw. nowych historyków (Shlomo Sand, Tom Segev, Ilan Pappé oraz Idith Zertal), a także do tekstów lewicowych publicystów i pisarzy (Dawid Grosman, Amos Oz, Ari Shavit), autor próbuje unaocznić czytelnikowi, w jaki sposób przepracowywano na gruncie sztuk wizualnych te same problemy, z którymi mierzą się historycy, literaci oraz dziennikarze.

5

„[…] ging ihre Welt doch meiner voraus“: Selbstreflexive Erzählweisen von Nachgeborenen in Susanne Fritz’ Wie kommt der Krieg ins Kind und Monika Sznajdermans Fałszerze pieprzu. Historia rodzinna [Die Pfefferfälscher. Geschichte einer Familie]

51%

Drosihn Y.

Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen

|

2021

131-152

PL

Na podstawie utworów autorek drugiego pokolenia SUSANNE FRITZ i MONIKI SZNAJDERMAN przedstawiono, w jaki sposób można wyjaśniać historię, relacje familijne i częściowo traumatyczne spuścizny rodzinne. W obu postpamięciowych tekstach chodzi o wypełnienie luk, o to, co pozostało niedopowiedziane. Szczególnie uwidacznia się przy tym fenomen silnie refleksyjnych poszukiwań, które są jednocześnie autorefleksyjne i sięgają do wielu różnych dokumentów oraz literackich „świadectw”.

EN

The post-remembering modes of narration are motivated by a need to fill gaps and to explain that which has remained untold. The works by SUSANNE FRITZ and MONIKA SZNAJDERMAN pursue the approach of the individual pursuit of history – uncovering history, family relations and partially traumatic legacies for oneself. The phenomenon of the highly reflective search visible in the form of the narrative – often self-reflexive and containing references to other literary “witnesses” – stands out in these two examples of second-generation literature.

DE

Bei den hier untersuchten nacherinnernden Schreibweisen geht es jeweils darum, Lücken, unerzählt Gebliebenes zu füllen. Anhand genannter Werke von SUSANNE FRITZ und MONIKA SZNAJDERMAN wird dem Ansatz nachgegangen, für sich selbst Geschichte, Familienrelationen sowie zum Teil traumatische Hinterlassenschaften zu klären. Das Phänomen der hochreflektierten Suche – selbstreflexiv und unter Rückgriff auf vielerlei Quellen und andere literarische ‚Zeugnisse‘ – sticht bei diesen beiden Beispielen der Literatur der zweiten Generation insbesondere hervor.

Refine search results

2 Narracje o Zagładzie

1 Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen

1 Edukacja Humanistyczna

1 Lud

1 Budzik J.

1 Drosihn Y.

1 Formella Z.

1 Jakubowicz R.

1 Kosz Zohar T.

1 Lewkowicz-Shenholz L. E.

1 Szczepek B.

1 2023

2 2021

2 2018

Ricerca dell’identità nelle seconde generazioni degli adolescenti: un’indagine esplorativa tra gli adolescenti polacchi a Roma

Proza drugiego pokolenia po Zagładzie: inne sposoby pamiętania

In pursuit of the rejected "Jew from the Golah”. On life and works of dr. Jacob (Kobi) Weitzner

Język hebrajski oraz jidysz w sztuce Haima Maora, izraelskiego artysty drugiego pokolenia

„[…] ging ihre Welt doch meiner voraus“: Selbstreflexive Erzählweisen von Nachgeborenen in Susanne Fritz’ Wie kommt der Krieg ins Kind und Monika Sznajdermans Fałszerze pieprzu. Historia rodzinna [Die Pfefferfälscher. Geschichte einer Familie]