Search results - CEJSH

1

Kościół musi wyruszyć w drogę. Polskie duszpasterstwo w poszukiwaniu duchowych korzeni.

100%

Przybecki A.

Teologia Praktyczna

|

2012

|

issue 13

33-41

PL

.

2

Od cura animarum do cura pastoralis. Wokół wątpliwości terminologicznych

100%

Przybecki A.

Teologia Praktyczna

|

2014

|

issue 15

169-177

PL

.

3

Duszpasterstwo miłosierdzia. Miłosierdzie jako paradygmat pastoralnej misji Kościoła

100%

Polak M.

Teologia Praktyczna

|

2014

|

issue 15

7-21

PL

.

4

Wymiana pomiędzy "młodymi" i "starymi" krajami chrześcijańskimi w dziedzinie duszpasterstwa

100%

Ostrowski M.

Sympozjum

|

1997

|

issue 1(1)

37-46

PL

Wymiana pomiędzy "młodymi" i "starymi" krajami chrześcijańskimi w dziedzinie duszpasterstwa

5

Papieska Rada do Spraw Duszpasterstwa Migrantów i Podróżujących, Instrukcja Erga migrantes caritas Christi1 z 3 maja 2004 r., Lublin 2008, ss. 117, Wydawnictwo Polihymnia, tłumaczenie pod kierunkiem ks. bpa Ryszarda Karpińskiego, red. Leszek Adamowicz

100%

Szymański J.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2009

|

vol. 91

359-365

6

Syndrom myślenia grupowego jako zagrożenie dla funkcjonowania grup kościelnych

100%

Śmigiel W.

Teologia Praktyczna

|

2009

|

issue 10

85-93

PL

.

7

Budować wspólnotę czy administrować? Pawłowa inspiracja dla polskiego duszpasterstwa

100%

Przybecki A.

Teologia Praktyczna

|

2009

|

issue 10

77-83

PL

.

8

Namaszczenie chorych jako znak troski i obietnicy zbawienia: wstępne wyniki badań.

100%

Surżykiewicz J.

Teologia i Moralność

|

2019

|

vol. 14

|

issue 1(25)

139-179

PL

Religijne i duchowe możliwości uzyskania uzdrowienia spotykają się współcześnie w zachodnich społeczeństwach ze wzrastającym zainteresowaniem, a w medycynie i w psychoterapii zyskują nawet coraz większe uznanie jako cenione zasoby we wspomaganiu leczenia. Jednocześnie jednak obserwuje się u wiernych malejące pragnienie korzystania z Sakramentu Chorych. Stwierdza się nawet, że to właśnie ten sakrament całościowego uzdrowienia jest jedną z najbardziej zaniedbywanych praktyk sakramentalnych. Praktyka szafarzowania Sakramentem Chorych ukazuje, że dotyczy to najczęściej poważnych, groźnych, czy też granicznych sytuacji końca życia. Z praktyczno-teologicznego punktu widzenia rodzi się pytanie, czy to nie zbyt jednostronne wyakcentowanie soteriologiczno-eschatologicznego wymiaru sakramentu chorych, przy jednoczesnym zaniedbaniu jego terapeutyczno-leczniczego znaczenia, nie odzwierciedla zaistniałego stanu rzeczy. Dodatkowo strukturalne uwarunkowania, zwłaszcza trudny dostęp do kapłana, zła sytuacja kadrowa, przyczynia się do tego, że zarówno osobiste życzenie korzystania z sakramentu, jak i jego proaktywne posługiwanie we wspólnotach parafialnych i szpitalach nie są wystarczająco wspierane. Bazując na tych założeniach przebadano opinie wiernych z Bawarii (N = 402 osób) podejmując próbę porównania ich subiektywnego postrzegania w konfrontacji do teologicznej wykładni. Podjęte porównanie stanowisk ma za cel wskazanie odpowiednich mechanizmów wyjaśniających, pozwalających na ustalenie możliwych implikacji duszpasterskich. Wyniki badania pokazują, że wierzący jak najbardziej odwołują się do różnych praktyk religijnych w sytuacji choroby, ale tylko nie liczne osoby proszą o Sakrament Chorych. Wierni są zaznajomieni z obecnym teologicznym rozumieniem Sakramentu, dostrzegają jego efekt leczniczy i potrafią krytycznie je odgraniczyć od jego pierwotnego ujęcia jako sakramentu dla umierających. Brakuje jednak osobistej motywacji do postrzegania Sakramentu jako ważnej opcji uzdrawiania obok wszelkich innych praktyk i możliwości w poszukiwaniu uzdrowienia. Jednym z możliwych wyjaśnień może być to, że wierzący, pomimo pozytywnego podejścia do wymowy sakramentu na poziomie poznawczym, emocjonalnie postrzegają sakrament w jego wcześniejszym tradycyjnym znaczeniu jako sakramentu pożegnania i „ostatnich obrzędów” z pewną dozą emocjonalnego lęku i niechęci. Wymaga to nie tylko zmiany poglądów wiernych, ale także potrzeby przekazania im „nowej” praktyki posługiwania sakramentu w duszpasterstwie, która będzie nie tylko przekazywała abstrakcyjną wiedzę na jego temat, ale także ukształtuje nowe podejście poznawczo-emocjonalne wiernych i wytworzy swoisty nawyk. Duszpasterstwo potrzebuje nowych sposobów celebrowania Sakramentu Chorych, aby bezpośrednio dotykało człowieka, wzmacniało i pocieszało go, w jego doświadczeniu i zatroskaniu.W konsekwencji zachodzi zapotrzebowanie, aby w teologii pastoralnej podjąć pogłębioną refleksję nad tym, jak uzyskać pozytywne uwrażliwienie i zaufanie do sakramentu Namaszczenia Chorych i umożliwić jego bardziej przeżyciowe rozumienie.

9

Synod diecezjalny jako wyraz kolegialności Kościoła i szansa na ożywienie duszpasterstwa

100%

Śmigiel W.

Teologia Praktyczna

|

2010

|

issue 11

199-210

PL

.

10

Realizacja programu duszpasterskiego »Otoczmy troską życie« w diecezji legnickiej

100%

Wolański B.

Teologia Praktyczna

|

2010

|

issue 11

245-257

PL

.

11

Odkrywanie sensu choroby i cierpienia w kontekście nowych wyzwań

100%

Kluz M.

Teologia Praktyczna

|

2013

|

issue 14

123-135

PL

.

12

Wizyta duszpasterska, zwana kolędą, jako szansa na ewangelizację osób dystansujących się od Kościoła

100%

Śmigiel W.

Teologia Praktyczna

|

2013

|

issue 14

PL

.

13

W trosce o odpowiednie postawy pastoralne w życiu Kościoła

100%

Mirończuk T.

Teologia Praktyczna

|

2013

|

issue 14

PL

.

14

Problemy duszpasterskie pierwotnego Kościoła (Sekcja Patrystyczna, Ołtarzew k. Warszawy, 21-23 IX 2008)

100%

Wysocki M.

Vox Patrum

|

2009

|

vol. 53

1053-1056

PL

nie dotyczy

15

Wyzwanie dla sercanów w zmieniającej się rzeczywistości XXI wieku

88%

Michałek T.

Sympozjum

|

2004

|

issue 1(12)

295-304

16

Możliwości sprawowania opieki duszpasterskiej w zakładach leczniczych w okresie Polski Ludowej

75%

Ratajczak B.

Studia z Prawa Wyznaniowego

|

2002

|

vol. 4

109-120

PL

Artykuł przedstawia ramy prawne oraz faktyczne ograniczenia w zakresie spełniania praktyk religijnych i korzystania z posług religijnych przez chorych przebywających w zakładach opieki zdrowotnej

17

Sylwetka księdza prałata Jerzego Stellmanna jako kapelana więziennego

75%

Nikołajew J.

Roczniki Wydziału Nauk Prawnych i Ekonomicznych KUL

|

2006

|

vol. 2

|

issue 1 Prawo

157-166

EN

The article introduces the person of Jerzy Stellmann, a prelate, working as a prison chaplain. Presented here are his life, education, stages of ministry, and chief qualities of character. Much attention is devoted to Father Stellmann's penitentiary ministry in the prisons of Strzelce Opolskie.

18

Wizytacje kanoniczne w diecezji przemyskiej w latach 1949-1954 w świetle materiałów aparatu bezpieczeństwa

75%

Nabywaniec S.

Studia z Prawa Wyznaniowego

|

2004

|

vol. 7

245-254

PL

W dniu 5 V 1949 r. do powiatu brzozowskiego przyjechał biskup sufragan przemyski W. Tomaka w celu przeprowadzenia wizytacji w dekanatach dynowskim i brzozowskim. Funkcjonariusze bezpieki podjęli działania, które miałyby zminimali-zować udział wiernych w uroczystościach wizytacyjnych „Przed przyjazdem w parafii Domaradz wpłynęliśmy przez organizacje społeczne i młodzieżowe, gdzie na dzień przyjazdu biskupa zapowiedziano zebranie młodzieży oraz wycieczki w wyniku czego młodzież szkolna i Straż Pożarna nie brała udziału w powitaniu go”.

19

SALEZJAŃSKIE DUSZPASTERSTWO MŁODZIEŻY

75%

KAWECKI P.

Forum Pedagogiczne

|

2015

|

issue 2

229-234

PL

Najkrótsza definicja salezjańskiego duszpasterstwa młodzieży zawiera się w trzech pojęciach: oratorium, asystencji, systemu prewencyjnego. W Polsce salezjanie działają duszpastersko na wielu płaszczyznach zarówno w szkołach, jak i w czasie wolnym młodzieży. Młode osoby podlegające oddziaływaniu duszpasterstwa salezjańskiego w Polsce jako jego mocne strony wymieniają: odpowiedź na samotność, atmosferę domu, doświadczenie wspólnoty. Z drugiej strony młodzi ludzie zwracają salezjanom uwagę na: niedostosowanie form duszpasterstwa do współczesnych czasów, niedobór pociągających propozycji dla młodzieży, brak poważnego, partnerskiego traktowania młodzieży, brak prawdziwego, odpowiedzialnego angażowania młodych w dzieła salezjańskie, odejście od charyzmatu oraz zapraszanie młodych nie do awangardy duszpasterskiej, ale do mentalnego skansenu księdza Bosko. Dostrzeżenie mocnych stron i pewnych mankamentów stawia przed salezjanami w Polsce spore wyzwania w zakresie duszpasterstwa młodzieży. Duże znaczenie ma przede wszystkim powrót do charyzmatyczności – zainteresowanie się na nowo światem chłopców i młodych mężczyzn, a tym samym przeprowadzenie refleksji nad tym, jaki model dojrzałego mężczyzny chcemy zaproponować nastolatkom. Młodzież zachęca salezjanów również do świadomego odczytywania znaków czasu, odpowiadania na realne potrzeby środowisk, w których pracują, oraz działania wspólnotowego.

EN

The shortest definition of Salesian’s youth priesthood comprise three notions: oratorio, assist, and preventative system. In Poland Salesians act both inthe schools and youth’s free time. Young people mention these pluses of Salesian’s work: the answer to loneliness, home ambiance, and togetherness. On the other side, they find wrong ways of priesthood in this day and age, the gap of the attractive priesthood offers, the deficiency of a dense partnership and responsible engagements in Salesian works, neglect the Bosco charisma, and offering spirit museum of John Bosco instead of priesthood avant-garde. For Salesians, many challenges will come out after noticing those advantages and disadvantages. First of all, concern about boys’ and young men’s daily lives as well as making some reflections about paradigm of a mature, responsible man we want to recommend. Youth encourage Salesians to read signs of the times in the attentive way, to respond to communities’ needs they work with and also to acts of unity.

20

Duszpasterstwo specjalne na przykładzie duszpasterstwa niesłyszących a II Sobór Watykański

75%

Hałucha A.

Polonia Sacra

|

2014

|

vol. 18

|

issue 4

EN

The article presents the situation of the specific pastoral service after the Second Vatican Council with focus on the pastoral deaf service. At the beginning, the differences between the specific vs specialist pastoral service are clarified, classifying the deaf persons as for the specific pastoral service. Subsequently, referring to the history of the pastoral deaf service, the influence of the Second Vatican Council on the pastoral deaf service formation is analysed, with a particular emphasis on the situation in Poland. The performed analysis of the Council documents concerning the pastoral deaf care has proven carelessness rather than care for this group of people, attending them only with the poor and the sick. The Council has not been also a breakthrough moment for the pastoral deaf service as well as the activities in this field have been a bottom-up process, initiated by dedicated priests and consecrated or secular persons.

PL

W powyższym artykule została przedstawiona sytuacja duszpasterstwa specjalnego po Soborze Watykańskim II na przykładzie duszpasterstwa niesłyszących. Na wstępie wyjaśniono różnice pomiędzy duszpasterstwem specjalnym a specjalistycznym, kwalifikując osoby niesłyszące w zakres duszpasterstwa specjalnego. Następnie na kanwie zarysu historii duszpasterstwa niesłyszących przyjrzano się wpływowi Soboru Watykańskiego II na kształtowanie tegoż duszpasterstwa, ze szczególnym zaznaczeniem gruntu Kościoła w Polsce. Przeprowadzona analiza dokumentów soborowych pod kątem objęcia troską osób niesłyszących wykazała raczej brak troski niż troskę soboru wobec tych osób i zajęcie się nimi tylko przy okazji osób chorych i ubogich. Sobór nie okazał się też momentem przełomowym w dziedzinie duszpasterstwa niesłyszących, a działania na polu tego duszpasterstwa rodziły się oddolnie z inicjatywy gorliwych duszpasterzy, osób konsekrowanych i zaangażowanych świeckich.

Refine search results