Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: duty of memory

Sort By:

Limit search:

Režim pamäti a spravodlivá spoločnosť

100%

Kusá D.

Filosofický časopis (Philosophical Journal)

2018

vol. 66

issue 2

235-251

During the transition from totalitarian regimes to democracy, new political systems have had to deal with the shadow of the past, with a wide choice of institutional mechanisms at their disposal. Too much, as well as too little, “memory” has long-term negative consequences for the quality of democracy. This study starts from Paul Ricœur‘s assumption about the role of balance between memory, responsibility and forgiveness, and truth, when building a democratic society. Ricœur’s conception of a just society and its narrative construction, which changes in time, serves as the framework for grasping the regime of memory and its tasks in the formation of such a society. The processes of transitional justice often focus on one of the key elements at the expense of another (for example, on the psychological help to victims at the expense of criminal law). The regime of memory is established in the first stages of the transition by the narrative agents of that time – it is formed by their values and strategic choices. In contemporary times it is interpreted and reconfigured by the emerging generation, whose priorities and values are formed by a different social context and who move and change it. Generational distance allows for a reconfiguration of the regime of memory and space and the possibility of approaching the ideal of the just society.

Au moment du passage du régime totalitaire à la démocratie les nouveaux systèmes politiques doivent affronter l’ombre du passé – ils peuvent choisir dans une large palette de mécanismes institutionnels. Trop de mémoire tout comme trop de mémoire a, à long terme, des conséquences négatives pour la qualité de la démocratie. Ce travail part des considérations de paul Ricœur sur le rôle de l’équilibre entre la mémoire, la responsabilité, le pardon et la vérité dans la construction d’une société démocratique. La conception ricœurienne de la société de justice et de sa construction narrative qui varie dans le temps sert de cadre pour saisir le régime de mémoire et son rôle dans la fromation d’une nouvelle société. Les processus de la justice temporaire mettent souvent en avant un élément clé au détriment des autres (par exemple l’aide psychologique aux victimes au détriment de la responsabilité légale). Le régime de mémoire est établi narrativement au début de la transition par des acteurs d’une époque donnée, et il est formé par leurs valeurs et choix stratégiques. Actuellement il est interprété et refiguré par la génération suivante dont les priorités et les valeurs sont formées par un autre contexte social et qui le transforme. La distance générationnelle permet une refiguration du régime de mémoire et l’espace ou l’occasion de se rapprocher de l’idéal de la société de justice.

Między obowiązkiem pamięci a jej zdradą. Analiza rozważań Avishaia Margalita i Paula Ricoeura

84%

Jezierska J.

Prace Kulturoznawcze

2020

vol. 24

issue 1

33-45

Zarówno Avishai Margalit, jak i Paul Ricoeur są autorami niezwykle ważnych w badaniach pamięciologicznych monografii dotyczących pamięci. Celem artykułu jest przedstawienie trzech płaszczyzn, które strukturyzują koncepcje pamięci u Margalita i Ricoeura. Obaj autorzy podejmują się szeroko zakrojonych rozważań nad pamięcią — indywidualną, zbiorową, nad narracjami dotyczącymi czasu. W efekcie ich badania prowadzą do pewnych przesunięć w rozumieniu tych pojęć — pamięć jest nie tylko zjawiskiem, lecz także pewnym zobowiązaniem etycznym, można ją zatem opisać również w języku etyki filozoficznej. Jest to pierwsza z trzech płaszczyzn, stanowiąca fundament pod konstrukcję obu monografii. Drugą jest język religijny, po który sięgają obaj myśliciele, żeby odnieść się do nieodłącznego kontekstu pamięci — zapominania i wybaczania. Trzecia stanowi zbiór odniesień do państwa i innych instytucji, które mają istotny wpływ na pamięć i sposoby jej kształtowania.

Avishai Margalit and Paul Ricoeur are the authors of monographs about memory, which are extremely important in memory studies. The aim of the article is to present three planes that structure Margalit’s and Ricoeur’s conceptions of memory. Both authors undertake wide-ranging deliberations on memory — individual, collective, and time narratives. As a result, their research leads to some shifts in the understanding of these concepts — memory is not only a phenomenon but also a certain ethical commitment, so it can also be described in the language of philosophical ethics. This is the first of three planes constituting the foundation for the construction of both monographs. The second is the religious language used by both thinkers to refer to the inherent context of memory — forgetting and forgiving. The third refers to the state and other institutions that have a significant impact on memory and its shape.

Refine search results

1 Filosofický časopis (Philosophical Journal)

1 Prace Kulturoznawcze

1 Jezierska J.

1 Kusá D.

1 2020

1 2018

Search results

Režim pamäti a spravodlivá spoločnosť

Między obowiązkiem pamięci a jej zdradą. Analiza rozważań Avishaia Margalita i Paula Ricoeura