Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: działania naprawcze

Sort By:

Limit search:

Tabletowe dzieci. Ile zła wyrządza małym dzieciom tablet reklamowany jako najlepsza zabawka dla twojego dziecka. Ku rozwadze dorosłym, którzy temu ulegają

100%

Gruszczyk-Kolczyńska E.

Szkoła Specjalna

2017

vol. LXXVIII(5)

325-334

In the article, I present the findings of scientific insight into issues that I call tablet children. I provide alarming data on the number of children aged 6 months and a little bit older who are given access to tablets and smartphones by adults. I quote the most important findings included in the theory of representation by Jerome S. Bruner to explain the following: – What makes babies and toddlers use tablets and smartphones in a remarkably efficient way; – Adverse differences in representations created by children based on experiences gathered in the world of real objects and in the virtual world; – Distortions in the outlines of mental representations formed by young children when they watch images on tablet and smartphone screens too frequently. Being given access to these devices is particularly dangerous for young children, who have not yet created the outlines of the representations of three-dimensional objects and three-dimensional qualities of space in their minds. Distortions in the outlines of representations are difficult to fix as subsequent experiences only complement and expand the existing representations. Since the existing representations take part in creating new representations, the new ones are not fully correct either. I also argue the need for serious research that should aim to determine the far-reaching results of tablets and smartphones being available to babies and young children. This will help to come to terms with these devices educationally and also to determine when and for how long they can be made available to children so that they are safe for children's mental development.

Rodzaj relacji interpersonalnej a zachowanie sprawcy krzywdy po jej wyrządzeniu i ustosunkowanie do ofiary

84%

Gruszecka E.

Roczniki Psychologiczne

2012

vol. 15

issue 2

55-86

W badaniach prezentowanych w artykule poszukiwano róźnic w atrybucjach przyczynowych i zachowaniach zaradczych sprawców krzywd wyrządzanych partnerom relacji wspólnotowych i opartych na wymianie. Celem badań była też eksploracja związku rodzaju zachowań zaradczych z wartościowaniem ofiary. Uczestnicy badania zostali w sposób losowy podzieleni na cztery grupy i przypominali sobie oraz opisywali zdarzenie z przeszłości, w którym wyrządzili krzywdę: (1) partnerowi bliskiego związku albo (2) własnemu dziecku, albo (3) podwładnemu, albo (4) znajomemu, a następnie wypełniali kwestionariusz dotyczący opisanego zdarzenia i szacowali cechy „ofiary” na kilkunastu skalach atrakcyjności. Najwyższy poziom odpowiedzialnożci i winy przypisali sobie krzywdzący partnerzy bliskich związków, najniszy przełoeni, a redni – rodzice i znajomi. Działania naprawcze (tutaj: różne formy przeprosin) najczęściej podejmowali partnerzy, znacząco rzadziej rodzice i znajomi, a najrzadziej przełożeni. Nasilenie usprawiedliwień i wymówek w wymienionych relacjach było niemal dokładnie odwrotne. Prawdopodobnym mechanizmem ujawnionego zróżnicowania reakcji sprawcy krzywdy „po fakcie” w porównywanych relacjach (bardziej wyrazistego u mężczyzn niż u kobiet) jest rola społeczna, jaką jest on związany z ofiarą. Z roli tej wynika między innymi ważność motywu afiliacji i władzy w regulacji kontaktów z partnerem. Uwypuklenie motywu afiliacji sprzyja działaniom naprawczym, natomiast uwypuklenie motywu władzy zdaje się hamować takie działania i zarazem nasilać skłonność do przywracania sprawiedliwości psychologicznej – stosowania usprawiedliwień i wymówek. Badania ujawniły współwystępowanie usprawiedliwień i wymówek ze skłonnością do pomniejszania wartości ofiary, co jest zgodne z przewidywaniami opartymi na koncepcji dysonansu poznawczego.

The study investigated whether the kind of relationship between the perpetrator and the victim has an impact on perpetrator’s behavior (attribution, remedial actions) after having caused harm. The aim of the research was also to check if there exists any correlation of such reactions (e.g. self-blame, excuse) with posterior victim assessment. Four kinds of social relationships were examined: parent-child, romantic partners, superior-subordinate, and acquaintances. Participants were asked to describe an event in which a certain person (indicated in the questionnaire) felt harmed by them and their own reactions to that event. They also estimated the victim’s features on several attractiveness scales. The results show that the level of blame and responsibility attributed to themselves was the highest in the case of guilty partners in close relationships, the lowest in the case of superiors, and medium in the case of parents and acquaintances. Remedial actions are most often taken by romantic partners, much less often by parents and acquaintances, and most rarely by superiors. The frequency pattern for excuses and justifications was nearly exactly the opposite. One of the possible explanations of the results refers to the combined effect of affiliation and power motives that influence perpetrator’s reactions and substantially vary across different types of social relations. The presented data also indicates that victim devaluation might be considered as a coping strategy used by the perpetrator.

Refine search results

1 Roczniki Psychologiczne

1 Szkoła Specjalna

1 Gruszczyk-Kolczyńska E.

1 Gruszecka E.

1 2018

1 2012

Search results

Tabletowe dzieci. Ile zła wyrządza małym dzieciom tablet reklamowany jako najlepsza zabawka dla twojego dziecka. Ku rozwadze dorosłym, którzy temu ulegają

Rodzaj relacji interpersonalnej a zachowanie sprawcy krzywdy po jej wyrządzeniu i ustosunkowanie do ofiary