Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: early modern military art

Sort By:

Limit search:

Oblężenie i kapitulacja twierdzy Kokenhauzen (2–7 X 1700)

100%

Trąbski M.

Zapiski Historyczne

2018

vol. 83

issue 3

59-82

The conquest of the Kokenhausen Fortress in October 1700 was the last act of an eight-month campaign conducted by the army of August II in the territory of Swedish Livonia. After the disgrace related to the premature abandonment of the siege of Riga (the main target of this campaign), it was a significant military and political success. Kokenhausen could have been a convenient bridgehead for the Saxon troops on the right bank of the Daugava River and a potential operational base to launch military operations in the Swedish province in the spring of the following year. At the same time, the conquest of this fortress made it possible to use the Daugava River to transport heavy cannons and ammunition from the Russian border to Riga. In addition, this success could be used for propaganda purposes. Tsar Peter I received the confirmation that August II had maintained the anti-Swedish alliance, thanks to which in Warsaw it was possible to strive for Poland’s joining the war against Sweden. In the publications devoted to the Great Northern War the information on this event is mostly scarce, and often contradictory, making the image of the siege and capitulation of the Kokenhausen Fortress look unclear and raise doubts. The reason seems to be the lack of information from a direct source, and the authors’ reliance on indirect sources (e.g. press coverage). Below, a new attempt to present the circumstances of the conquest of Kokenhausen by the army of August II will be presented; it was prepared primarily on the basis of a letter written in the Saxon army camp on 9 October 1700, probably by the court treasurer Atanazy Miączyński, and works of two French historians: Pierre Massuet – Histoire des rois de Pologne, et du gouvernement de ce Royaume […] and Jean-Baptiste de Parthenay – History of the reign of the Polish king Frederic August II […], which come from the 1730s.

Die Eroberung der Festung Kokenhausen im Oktober 1700 war der letzte Akt in der achtmonatigen Kriegskampagne der Heere Augusts II. auf dem Gebiet des schwedischen Livlands. Nach der Blamage beim verfrühten Abbruch der Belagerung von Riga (des Hauptziels dieser Kampagne) war dies ein wichtiger militärischer und politischer Erfolg. Kokenhausen konnte für die sächsischen Armeen einen bequemen Brückenkopf auf den rechten Ufer der Düna und eine potenzielle Operationsbasis bilden, um im Frühjahr des folgenden Jahres die Operationen in der Tiefe der schwedischen Provinz wieder aufzunehmen. Zugleich ermöglichte die Herrschaft über diese Festung die Benutzung der Düna für den Transport schwerer Geschütze und von Munition von der Grenze zu Russland bis Riga. Außerdem konnte man diesen Erfolg propagandistisch ausnutzen. Zar Peter I. Erhielt die Bestätigung, dass August II. an dem antischwedischen Bündnis festhielt, und in Warschau konnte man sich deshalb darum bemühen, dass die polnische Republik sich dem Krieg gegen Schweden anschloss. In den Arbeiten zum Großen Nordischen Krieg sind die Informationen zu diesem Ereignis meistens spärlich und zudem oft widersprüchlich, wodurch das Bild der Belagerung und Kapitulation von Kokenhausen unklar ist und Zweifel weckt. Der Grund scheint darin z liegen, dass es an Informationen aus unmittelbaren Quellen mangelt und die Autoren sich auf mittelbare Quellen (z. B. Presseberichte) stützen. Hier wird ein neuer Versuch unternommen, die Umstände der Eroberung Kokenhausens durch die Truppen von August II. darzustellen, der sich vor allem auf einen Brief stützt, der am 9. Oktober 1700 im Lager der sächsischen Armee geschrieben wurde, wahrscheinlich von dem Unterhofkämmerer der Krone Atanazy Miączyński, sowie auf die Werke von zwei französischen Historikern: Pierre Massuet: Histoire des rois de Pologne, et du gouvernement de ce Royaume […] und Jean-Baptiste de Parthenay: Dzieje panowania Fryderyka Augusta II króla polskiego […], aus den dreißiger Jahren des 18. Jahrhunderts.

Nieznane źródło do dziejów oblężenia i kapitulacji Twierdzy Kokenhauzen z 1700 roku

100%

Trąbski M.

Przegląd Historyczno-Wojskowy

2017

vol. XVIII (LXIX)

issue 3 (261)

183-193

The capture of the Stronghold of Kokenhausen in October 1700 was the last act of the 8-month-long campaign of August II’s army on the area of Swedish Inflanty Voivodeship. After the disgrace of the premature abandoning of the siege of Riga (the main aim of this campaign), it was a vital military and political success. However, in the literature concerning the Great Northern War the pieces of information on this event are mostly scarce and when confronting them with each other one can see many contradictions and oblique statements. It causes the picture of the siege and surrender of the Kokenhausen Stronghold to be unclear and bring doubts to mind. The only way out of this situation is referring to a first-hand source of information – i.e. to a description given by a witness of the events. Such a source is undoubtedly the letter written on 9th October 1900 in the camp of the Saxon army near Kokenhausen, presented herein. Its author was probably a court treasurer of the Crown, Atanazy Miączyński (1639–1723), experienced commander of John III Sobieski’s times, as well as a faithful supporter of August II.

Захват крепости Кокенгаузена в октябре 1700 года стал последним актом восьмимесячной кампании, проводимой армией Августа II на территории шведской Ливонии. После преждевременного отказа от осады Риги (главной цели этой кампании) это был существенный военный и политический успех. Однако в работах, посвященных Великой Северной войне, сведения об этом событии преимущественно скудны, а при сопоставлении фактов можно обнаружить множество недосказанностей и противоречий. Вследствие этого образ осады и капитуляции крепости в Кокенгаузене неясен и вызывает сомнения. Единственный выход из этой ситуации – обращение к непосредственному источнику информации, т.е. описанию, составленному свидетелем событий. Им, без сомнений, является письмо, датированное 9 октября 1700, написанный в лагере саксонской армии под Кокенаузеном. Вероятнее всего, его автором был подскарбий надворный коронный Афанасий Миончинский (1639–1723), опытный командир времен Яна III Собеского и верный сторонник Августа II.

Zdobycie Twierdzy Kokenhausen w październiku 1700 r. było ostatnim aktem ośmiomiesięcznej kampanii prowadzonej przez wojska Augusta II na terenie szwedzkich Inflant. Po blamażu związanym z przedwczesnym porzuceniem oblężenia Rygi (głównego celu tej kampanii) był to istotny sukces militarny i polityczny. Jednakże w opracowaniach poświęconych wielkiej wojnie północnej informacje na temat tego wydarzenia w większości są skąpe, a konfrontując je ze sobą, zauważyć można liczne sprzeczności i niedomówienia. Powoduje to, że obraz oblężenia i kapitulacji Twierdzy Kokenhauzen jest niejasny i nasuwa wątpliwości. Jedynym wyjściem z tej sytuacji jest sięgnięcie do bezpośredniego źródła informacji – tj. opisu przedstawionego przez świadka wydarzeń. Takim jest bez wątpienia prezentowany powyżej list z 9 października 1700 r., napisany w obozie armii saskiej pod Kokenhausen. Jego autorem był prawdopodobnie podskarbi nadworny koronny Atanazy Miączyński (1639–1723), doświadczony dowódca z czasów Jana III Sobieskiego oraz wierny stronnik Augusta II.

Refine search results

1 Przegląd Historyczno-Wojskowy

1 Zapiski Historyczne

2 Trąbski M.

1 2018

1 2017

Search results

Oblężenie i kapitulacja twierdzy Kokenhauzen (2–7 X 1700)

Nieznane źródło do dziejów oblężenia i kapitulacji Twierdzy Kokenhauzen z 1700 roku