Search results

1

Założenia i tezy fenomenologii prawa Carlosa Cossio

100%

Gołębiewska M.

Logos i Ethos

|

2022

|

vol. 60

|

issue 2

89-112

EN

The Argentinian legal philosopher Carlos Cossio developed his concepts from the 1930s, being an academic lecturer and actively participating in social life. In assumptions, theses and postulates, his theory of law examines the social role of law, primarily the role of judges and judicial institutions. In his phenomenology of law, Cossio refers above all to Edmund Husserl’s phenomenologist theses, but also to Immanuel Kant’s ethics and to the philosophy of existence – to the construals of Miguel de Unamuno and Martin Heidegger. Cossio systematically emphasises the first-person, i.e., egological and individualistic, perspective of knowledge, decisions and actions. Such a perspective allows us to recognise law as acting towards and for human individuals, taking into account their specific biographical situation and their conduct – law is defined and gaining importance in a concrete social world. At the same time, the position of the subject in the world is determined by the intersubjective context of culture, which is identical to the specifically human “world of life”. Cossio directs our attention towards anthropological theses (the anthropological need for rules and normativity) and towards the language and other sign systems presumed to be specific human products and giving meanings to “cultural objects” (Wilhelm Dilthey), i.e., towards intersubjectivity (Lebenswelt) broadly understood as a symbolic, semiotic and semantic sphere.

PL

Carlos Cossio, argentyński filozof prawa rozwijał swoje koncepcje od lat trzydziestych XX wieku, będąc wykładowcą akademickim i aktywnie uczestnicząc w życiu społecznym. W założeniach, tezach i postulatach jego prawnicza teoria zajmuje się społeczną rolą prawa, przede wszystkim rolą sędziów i instytucji sądowych. W swojej fenomenologii prawa Cossio odwołuje się przede wszystkim do tez fenomenologicznych Edmunda Husserla, jak również do etyki Immanuela Kanta oraz do filozofii egzystencji – do koncepcji Miguela de Unamuno i Martina Heideggera. Cossio systematycznie podkreśla pierwszoosobową, czyli egologiczną i indywidualistyczną perspektywę wiedzy, decyzji i działań. Taka perspektywa pozwala nam rozpoznawać prawo jako działające wobec i dla ludzkich jednostek, z uwzględnieniem ich specyficznej sytuacji biograficznej i ich zachowania – prawo jest określane i nabiera ważności w konkretnym społecznym świecie. Równocześnie pozycja podmiotu w świecie jest określana przez intersubiektywny kontekst kultury, tożsamy ze specyficznie ludzkim „światem życia”. Cossio kieruje naszą uwagę ku tezom antropologicznym (antropologiczna potrzeba reguł i normatywności) oraz ku językowi i innym systemom znakowym, uznawanym za specyficznie ludzkie wytwory i nadające znaczenie „przedmiotom kultury” (Wilhelm Dilthey), czyli ku intersubiektywności (Lebenswelt) szeroko pojmowanej jako symboliczna, semiotyczna i semantyczna sfera.

2

Krytyka wartości w ujęciu Martina Heideggera i Fryderyka Nietzschego

100%

Augustyniak P.

Zarządzanie Publiczne / Public Governance

|

2017

|

issue 1(39)

30-35

PL

Artykuł jest próbą ukazania podstawowych rysów krytyki myślenia według wartości, która stanowi ważną część myślenia Martina Heideggera. W celu jasnego przedstawienia jego poglądów zostają one zestawione z krytycznymi uwagami na temat wartości w dziele Fryderyka Nietzschego To rzekł Zaratustra. W artykule stawiam tezę, że myślenie według wartości jest na usługach nowoczesnej podmiotowości o ekspansywnym i egologicznym charakterze. Wbrew Heideggerowi podejmuję jednak próbę namysłu nad pojęciem wartości, które byłoby wolne od takiej egologicznej tendencji. Inspiracją jest myśl Nietzschego, który pisał o „nowych wartościach” i łączył je z twórczością, zmuszającą podmiot do transgresji.

EN

The paper is an attempt to show the basic features of the critique of thinking based on values, which is an essential part of Martin Heidegger’s thought. In order to present his opinions clearly, they are confronted with the critique of values that Friedrich Nietzsche presents in his work “Thus Spoke Zarathustra”. The author argues that thinking based on values is in service of the modern subjectivity, which is expansive and egological. However, unlike Heidegger, the author tries to explore a concept of value which would be free of such an egological tendency. His inspiration is Nietzsche, who wrote about ‘new values’, and related them with creativity which leads the subject to transgression.

3

Prawo jako przedmiot kulturowy w filozofii prawa Carlosa Cossio

80%

Goździalski K.

Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej

|

2016

|

vol. 1(12)

12-29

PL

Głównym celem artykułu jest przedstawienie poglądów argentyńskiego filozofa prawa Carlosa Cossio na istotę prawa. Cossio swoją filozofię prawa nazwał egologią. Oryginalność jego dzieła wyraża się w tym, że widzi on silny związek między filozofią prawa a przyjętymi przesłankami filozoficznymi. Punktem wyjścia dla rozważań nad prawem są bowiem zaakceptowane twierdzenia ontologiczne i epistemologiczne. Ponadto, ze względu na przyjęte poglądy filozoficzne Carlos Cossio uzasadnia swoje twierdzenia dotyczące prawa. Egologia opiera się na fenomenologii Edmunda Husserla łączonej z elementami filozofii kultury Wilhelma Diltheya. Czerpie też z filozofii Martina Heideggera i Immanuela Kanta. W artykule opisuję ontologie przedmiotów opracowane przez Carlosa Cossio, zwane też ontologiami regionalnymi. Omawiam również odpowiadające tym przedmiotom metody badawcze i akty gnoseologiczne, z których składają się te metody. Przedstawiam też charakterystykę prawa jako przedmiotu kulturowego. Prezentowany tekst ma nie tylko cel sprawozdawczy. Celem artykułu jest również wykazanie, iż filozofia prawa Carlosa Cossio ma charakter semantyczny.

EN

The main purpose of this article is to present the view of an Argentinian legal philosopher Carlos Cossio on the issue of law. He called his philosophy “egology”. The originality of Cossio’s works is expressed by a strong relationship between philosophy of law and his philosophical assumptions. The starting point for deliberating on law are widely recognized onthological and epistomological contentions. Cossio justifies his legal theses basing them on his philosophical views. Egology derives from Edmund Husserl’s phenomenology which is related to some elements of William Dilthey’s philosophy of culture. Martin Heiddeger’s and Immanuel Kant’s philosophies are the basis too. I described Cossio’s ontologies of subjects otherwise known as regional ontologies. I also presented methods for examining the above subjects and gnoseological acts which those methods comprise. I presented the characteristics of law as a cultural subject. The text is not only a report. Its aim is to show that Carlos Cossio’s legal philosophy is also semantic in character.

4

Źródła polskiego kartezjanizmu fenomenologicznego: Od Idei i percepcji do Człowieka i czasu

80%

Starzyński W.

Roczniki Filozoficzne

|

2023

|

vol. 71

|

issue 3

63-92

EN

The aim of this article is to examine the sources of Polish phenomenological Cartesianism, which the author hypothesises to be found in Kazimierz Twardowski’s doctoral dissertation Idee und Perception: Eine erkenntnistheoretische Untersuchung aus Descartes (1891). The dissertation is examined from the aspect of Brentano’s influence on it, which can be seen both at the level of epistemological solutions and in the concept of practising the history of philosophy. Although Twardowski corrects Brentano’s interpretation of Descartes, he remains on the ground of Brentano's descriptive psychology, which constitutes a certain preliminary version of phenomenology. The second part of the article reconstructs the Cartesian motif contained in Roman Ingarden’s egology as presented in his Człowiek i czas [Man and Time] (1937–1946), in order to conclude by characterising the common elements supporting the continuity and specificity of the Cartesian motif in the beginnings of Polish phenomenology.

PL

Celem artykułu jest zbadanie źródeł polskiego kartezjanizmu fenomenologicznego, które autor hipotetycznie sytuuje w rozprawie doktorskiej Kazimierza Twardowskiego Idee und Perception. Eine erkenntnistheoretische Untersuchung aus Descartes (1891). Rozprawa jest badana w aspekcie brentanowskiego na nią wpływu, który daje się zauważyć zarówno na poziomie rozstrzygnięć epistemologicznych, jak i w koncepcji uprawiania historii filozofii. Choć Twardowski koryguje w niej kartezjańską interpretację Brentana, to pozostaje na gruncie brentanowskiej psychologii opisowej, stanowiącej pewną wstępną wersję fenomenologii. W drugiej części artykułu rekonstruuje się wątek kartezjański zawarty w egologii Romana Ingardena, jaką zaprezentował w Człowieku i czasie (1937–1946), by w konkluzji scharakteryzować wspólne elementy przemawiające za ciągłością i swoistością motywu kartezjańskiego w początkach polskiej fenomenologii.

Refine search results

1 Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej

1 Logos i Ethos

1 Roczniki Filozoficzne

1 Zarządzanie Publiczne / Public Governance

1 Augustyniak P.

1 Gołębiewska M.

1 Goździalski K.

1 Starzyński W.

1 2023

1 2022

1 2017

1 2016

Założenia i tezy fenomenologii prawa Carlosa Cossio

Krytyka wartości w ujęciu Martina Heideggera i Fryderyka Nietzschego

Prawo jako przedmiot kulturowy w filozofii prawa Carlosa Cossio

Źródła polskiego kartezjanizmu fenomenologicznego: Od Idei i percepcji do Człowieka i czasu