Search results

1

Bionic aspects in search of functional systems of structural surfaces

100%

Rokicki W., Nowak A.

MAZOWSZE Studia Regionalne

|

2016

|

issue 19

117-124

EN

The search of experimental architecture is followed by an increasingly more visible manifestation of the transition from shaping the biomimetic design to the biomorphic. The form which architectural objects take, cease to be inspired by the aesthetics and the shapes found in nature. The shaping of new and unprecedented forms is the result of natural forming processes. Such a design often allows for the creation of complex spatial structures, optimized in various respects. "Applying" the biological models to architecture also includes processes and designs found in Nature for shaping the facade systems and their material technology. As a result, the architectural "skin" becomes multifunctional and ceases to serve only as a masking and isolating function between the exterior and the interior. The bionic elevations inherently focus on transformation and circulation of matter, and their flow of information and energy. The use of digital tools to make complicated numerical analyses significantly affects the acceleration and facilitation of proper simulation of the environmental conditions and the impact on the environment of the designed building. As a result, the bionic design allows for the mapping of ecosystems, processes, functions and materials found in the natural world and for the design of sustainable, efficient and innovative architecture with specific aesthetics. The innovative facades have become an essential part of the integration of intelligent buildings into the environment, at the same time becoming one of the architectural trends. Consequently, the search for contemporary experimental designs based on bionic patterns leads to the development of new solutions for structural surfaces.

PL

W poszukiwaniach eksperymentującej architektury następuję coraz bardziej widoczny zwrot objawiający się przechodzeniem z kształtowania biomorficznego na projektowanie biomimetyczne. Forma obiektów architektonicznych przestaje być inspirowana estetyką i kształtami spotykanymi w Naturze. Kształtowanie nowych, niespotykanych dotychczas form jest wynikiem naturalnych procesów formotwórczych. Takie projektowanie umożliwia często tworzenie skomplikowanych, optymalizowanych pod różnymi względami struktur przestrzennych. „Przenoszenie” modeli biologicznych do architektury dotyczy również procesów i wzorców spotykanych w Naturze w zakresie kształtowania systemów elewacyjnych i ich technologii materiałowych. W efekcie „skóra” architektoniczna staje się multifunkcyjna i przestaje pełnić jedynie funkcję maski i izolacji między zewnętrzem, a wnętrzem. Bioniczne elewacje z natury rzeczy nastawione są na przemianę i obieg materii oraz przepływ informacji i energii. Wykorzystywanie narzędzi cyfrowych umożliwiających dokonywanie skomplikowanych analiz numerycznych w znaczącym stopniu wpływa na przyśpieszenie i ułatwienie właściwej symulacji warunków środowiskowych i wpływu projektowanego budynku na otoczenie. W efekcie projektowanie bioniczne umożliwiające odwzorowanie ekosystemów, procesów, funkcji i materiałów spotykanych w świecie przyrody to projektowanie architektury zrównoważonej, efektywnej i innowacyjnej o specyficznej estetyce. Nowatorskie fasady stają się istotnym elementem integrowania ze środowiskiem inteligentnego budynku wpisującego się w trendy architektoniczne. W efekcie współczesne eksperymentalne poszukiwania projektowe bazujące na wzorach bionicznych prowadzą do kształtowania nowych rozwiązań powierzchni strukturalnych.

2

Wybrane metody i zalecenia dotyczące poprawy wizualnej plomb w krajobrazie śródmiejskim

100%

Baryska H.

Problemy Rozwoju Miast

|

2010

|

issue 3

22-31

PL

Rola rewaloryzacji poszczególnych elementów krajobrazu kulturowego jest dla procesu rewitalizacji tylko jednym z licznych zagadnień, jednak spektakularnym i znaczącym w dotychczasowych inwestycjach realizowanych w ramach LPR. Rozmaite programy, jak choćby wrocławski „100 kamienic”, stawiają za cel niezwykle ważny i naglący ratunek zabytkowej zabudowy charakteryzującej się wysokimi walorami historycznymi. Druga połowa XX w. i wiek XXI wprowadziły jednak w historycznie ukształtowaną i zniszczoną przestrzeń realizacje, które mają destruktywny wpływ na obraz zabytkowych dzielnic. Widok kontrastujących plomb z wielkiej płyty w pierzejach zabytkowych kamienic jest więc dziś jednym z elementów najbardziej degradujących krajobraz kulturowy śródmieść. Przy oczywistym założeniu braku możliwości całkowitej wymiany tych budynków pojawia się pytanie, jak łagodzić te negatywne kontrasty? Przedstawione przykłady są wynikiem analizy trendów obserwowanych w polskich, hiszpańskich i francuskich miastach. Często wprowadzanie analogicznych rozwiązań towarzyszyło mądrze prowadzonym remontom budynków lub przekształceniom ich funkcji. Pojawiają się zatem sięgające do odmiennych środków i rozpatrywane z punktu widzenia ich wad i zalet cztery propozycje do zastosowania na elewacjach obiektów dysharmonizujących: 1) wykorzystanie tynków kolorowych, 2) wprowadzenie stosunkowo neutralnych wizualnie murali, zakładające uruchomienie czynnika aktywności społecznej, 3) zastosowanie szklanej okładziny, 4) wprowadzenie zieleni. Sformułowane zostały również zalecenia, dzięki którym rozwiązania te uszanują zabytkowy śródmiejski kontekst architektoniczno-urbanistyczny. Dobór metody, jaką wykorzysta się do poprawienia warunków wizualnych architektury dysharmonizującej, zależy od wielu oczywistych czynników, poczynając od zagadnień natury ekonomicznej, przez uwarunkowania konstrukcyjne budynku, aż po koncepcję artystyczną. Ta ostatnia wydaje się kluczowa, gdyż każdy projekt opracowywać należy po wstępnej decyzji, czy docelowym efektem powinno być dopasowanie architektury do jej kontekstu, czy stworzenie elementu kontrastowego, ale odpowiadającego współczesnemu pojęciu estetyki.

EN

The role of urban renewal of particular cultural landscape elements is only one of a number of issues in the revitalization process, although it has been a spectacular and significant issue in previous projects conducted under Local Revitalization Programmes. A number of Programmes, e.g. that of Wrocław, called "100 Tenement Houses," intend to preserve urgently the landmark buildings representing high historical values. However, the second half of the 20th century and the early 21st century introduced into the historically shaped and destroyed spaces the structures which damage the landmark image of city districts. The appearance of contrasting infill buildings made of large panels, within the streets composed of old tenement houses, is presently one of the elements that degrades the cultural cityscape of inner cities. With the obvious assumption of a lack of possibility to replace tenement houses completely, there appears the question of how to alleviate such negative contrasts? The examples presented in this study are the results of our analysis of the trends observed in Polish, Spanish and French cities. Implementation of analogous solutions often accompanied wisely conducted repairs of the buildings, or building function transformations. Therefore, four proposals appeared to be applied on the elevations of disharmonious buildings. Those proposals reach out to diverse means and are considered here from the viewpoints of their advantages and disadvantages: 1) use of coloured plaster, 2) implementation of visually neutral murals, assuming social activities in that respect, 3) application of glass lining, and 4) planting greenery. Also, specific recommendations were formulated for such solutions to observe the historical inner-city architectural and urbanistic contexts. The selection of the method to be applied to improve the visual qualities of disharmonious architecture depends on a number of obvious factors, from economic issues to the buildings' structural conditions to the artistic conceptions. The latter seem to be essential because each design should be produced after a preliminary decision on the target effect: should architecture match its context, or should we create a contrasting element that complies with present-day aesthetics?

3

The time of the “black sun”

80%

Pniewski D.

Studia Norwidiana

|

2019

|

vol. 37 English Version

261-270

EN

The text concerns the literary presentation of experiencing time that was characteristic of Romantics. In his latest book, Piotr Śniedziewski mentions time as a problem considered by 19th-century artists several times. The article presents this issue using the current reflection on the experience (Frank Ankersmit’s “historical sublime experience”) and the findings concerning the impact of photography that has been developing rapidly since 1839, on the way the literary represented world is shaped, as well as the use of photography as a tool of analysing time (“the visual model of time”).

Refine search results

1 MAZOWSZE Studia Regionalne

1 Problemy Rozwoju Miast

1 Studia Norwidiana

1 Baryska H.

1 Nowak A.

1 Pniewski D.

1 Rokicki W.

1 2021

1 2016

1 2010

Bionic aspects in search of functional systems of structural surfaces

Wybrane metody i zalecenia dotyczące poprawy wizualnej plomb w krajobrazie śródmiejskim

The time of the “black sun”