Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 4

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  emisja dwutlenku węgla
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
PL
Zmiana klimatu jest jednym z najbardziej palących wyzwań naszych czasów. W związku z tym podejmowany jest szereg działań mających na celu złagodzenie tego negatywnego zjawiska. Redukcja emisji gazów cieplarnianych, poprawa efektywności energetycznej oraz wzrost udziału energii ze źródeł odnawialnych stanowią także priorytet polityki Unii Europejskiej. W tym kontekście celem artykułu jest zbadanie czynników wpływających na zmiany emisji CO2 w czterech państwach członkowskich UE tworzących Grupę Wyszehradzką, w latach 1993–2016. Analiza przeprowadzona z wykorzystaniem metody dekompozycji LMDI (Logarithmic Mean Divisia Index) oraz tożsamości Kaya pozwala zidentyfikować czynniki, które w największym stopniu przyczyniają się do zmian emisji CO2. Umożliwia ona także omówienie uzyskanych wyników w powiązaniu z polityką klimatyczną Unii Europejskiej. Zgodnie z wynikami analizy dekompozycyjnej energochłonność oraz wzrost gospodarczy wyrażony PKB per capita były głównymi czynnikami przyczyniającymi się do zmian emisji CO2 we wszystkich rozważanych krajach. Spadek emisji wynikał głównie z poprawy efektywności energetycznej i w mniejszym stopniu ze zmian koszyka energetycznego w stronę odnawialnych źródeł energii.
EN
Climate change is one of the most pressing challenges of our time and several policies trying to mitigate this negative phenomenon have been implemented. The reduction of GHG emissions along with the improvement in energy efficiency and the increase in the share of energy consumption from renewable sources also constitute the European Union policy priority. In this context, the aim of this article is to explore factors that affect changes in CO2 emissions in the four EU member states that form the Visegrad Group, during the period 1993–2016. The analysis was conducted using the Logarithmic Mean Divisia Index (LMDI) decomposition method and the Kaya identity, which enables the factors contributing most to the CO2 emissions changes to be identified. It also allows the results to be discussed in relation to the European Union’s climate policy. According to the decomposition analysis results, energy intensity and economic growth measured in terms of GDP per capita were the main factors driving changes in CO2 emissions across all countries considered. The emissions decrease resulted mainly from an improvement in energy efficiency and to a lesser extent from the change in the energy mix towards renewables.
EN
Air pollutant emission generated by road transport is often the side-product of exhaust emission, which is derived from fuels combustion process. The increase of road traffic, caused inter alia by such factors as the economic growth, rapid urbanization, change in the life standards, improve of road infrastructure, leads to the increase of road-transport related energy consumption and air quality deterioration. In order to improve air quality, especially in urban area, environmental management instruments ought to be used by policy makers who are responsible for transport development. Their effectiveness may be strengthened through the use of econometric tools by means of which it is possible to identify the drivers of air pollutant emissions in transport sector. Hence, in this paper the existence of the long-run equilibrium relationship between carbon dioxide emissions and GDP, energy consumption, fuels prices, urbanization ratio is checked in transport sector of chosen European countries. The background of empirical research constitutes the environmental Kuznets curve (EKC) hypothesis. This hypothesis is verified using different cointegration tests: Hansen parameter instability test, Park added variables test, Engle-Granger and Phillips-Ouliaris residual-based tests.
PL
Emisja zanieczyszczeń powietrza generowana przez transport drogowy jest produktem ubocznym emisji spalin, które są wytwarzane w procesie spalania paliwa. Wzrost ruchu drogowego, spowodowany między innymi przez takie czynniki, jak wzrost gospodarczy, procesy urbanizacji, zmiana standardu życia, poprawa infrastruktury drogowej, prowadzi do wzrostu zużycia energii w sektorze transportu i pogorszenia jakości powietrza. Decydenci odpowiedzialni za rozwój transportu drogowego powinni coraz częściej wykorzystywać instrumenty zarządzania środowiskowego w celu poprawy jakości powietrza i ograniczenia emisji zanieczyszczeń, szczególnie na obszarach miejskich. Skuteczność tych instrumentów może być wzmocniona poprzez wykorzystanie narzędzi ekonometrycznych, za pomocą których można zidentyfikować determinanty emisji zanieczyszczeń powietrza w sektorze transportu. Stąd w niniejszym opracowaniu sprawdzane jest istnienie długoterminowej relacji równowagi pomiędzy emisją dwutlenku węgla w sektorze transportu a PKB, zużyciem energii w tym sektorze, cenami paliw, wskaźnikiem urbanizacji dla wybranych krajów UE. Tło badań empirycznych stanowi hipoteza środowiskowej krzywej Kuznetsa (EKC). Hipoteza ta została zweryfikowana za pomocą różnych testów kointegracji: testu Hansena na stabilność parametrów modelu, testu dodanych zmiennych Parka, testów Engla-Grangera oraz Phillipsa-Ouliarisa weryfikujących stacjonarność reszt modelu.
EN
Cement industry is among the most energy-intensive economic sectors. Moreover, significant amounts of carbon dioxide are released to the atmosphere as a result of Portland clinker combustion process, where carbonates (limestone, marl) are the main raw materials applied. To offset the harmful effects of the cement industry on the environment, cement producers have resorted to various ways to reduce greenhouse gas emissions and to reduce energy consumption required to produce cement clinker. Development trends in the area of binding materials aim therefore towards a significant reduction of the Portland clinker content in cements for mineral additives. The outcome of these efforts is an amendment plan to the cement standard EN 197-1 based on the introduction of new composite cement groups CEM II/C and CEM VI characterized by significantly reduced amount of Portland clinker (i.e. ternary cements). The essence of actions takes is to obtain composite cements of a good quality, which, in the wake of the selection of relevant non-clinker constituents combinations, will become an alternative for traditional cements of common use. Hereby paper presents the research results of the 4 new cement types, which confirm the relevance of further development of pro-ecological composite cements.
PL
Przemysł cementowy jest zaliczany do jednych z najbardziej energochłonnych sektorów gospodarki. Co więcej, w wyniku wypalania klinkieru portlandzkiego w cementowniach, gdzie głównymi zastosowanymi surowcami są węglany (kamień wapienny, margiel), do atmosfery uwalniane są ogromne ilości dwutlenku węgla. Aby zniwelować szkodliwe oddziaływanie przemysłu cementowego na środowisko naturalne, producenci cementu uciekają się do różnych sposobów ograniczenia emisji gazów cieplarnianych oraz do ograniczenia zużycia energii niezbędnej do produkcji klinkieru cementowego. Trendy rozwojowe w zakresie spoiw wiążących zmierzają więc w kierunku znacznej redukcji zawartości klinkieru portlandzkiego w cementach na rzecz dodatków mineralnych. Rezultatem tych starań jest plan nowelizacji normy cementowej EN 197-1 polegający na wprowadzeniu nowych grup cementów wieloskładnikowych CEM II/C i CEM VI charakteryzujących się znacznie zredukowaną zawartością klinkieru portlandzkiego (tzw. cementy trójskładnikowe). Istotą podjętych prac jest uzyskanie cementów wieloskładnikowych o dobrej jakości, które w wyniku doboru odpowiednich kombinacji składników nieklinkierowych, będą stanowiły alternatywę dla tradycyjnych cementów w powszechnym zastosowaniu. W prezentowanej pracy przedstawiono wyniki badań dla 4 rodzajów cementów nowego typu, które potwierdzają słuszność dalszego rozwoju ekologicznych cementów wieloskładnikowych.
EN
Most academics and policy makers agree upon irreversible phenomena affecting planet Earth’s climate – we have finally faced a climate disruption. As triggered by humans, environmental degradation ultimately threatens not only the security but even the survival of individuals, communities, states and perhaps even the international system as a whole. This paper addresses differences with regards to risk assessment of climate disruption in Europe and in China. Its departure point is that the divergence between European and Chinese approaches is based on structural and institutional distinctions. Specifically, it tries to assess those distinctions (importance of sovereignty and non-interference) with regards to methods (assessment of vulnerability) and principles (transparency and inclusiveness) of risk assessment. Initial analysis leads to a tentative conclusion, which confirms the importance of political culture in national responses to security threats (be it traditional or non-traditional). In this respect EU-China strategic partnership is suggested as one of the possibly effective platforms for future cooperation.
PL
Większość akademików oraz decydentów akceptuje istnienie nieodwracalnego zjawiska, które dotyka naszą planetę – zakłócenia klimatu. Degradacja środowiska naturalnego spowodowana działalnością człowieka bezsprzecznie nie tylko zagraża naszemu bezpieczeństwu, ale także przetrwaniu poszczególnych jednostek, społeczności, krajów, a może nawet międzynarodowego systemu jako całości. Autorzy tego artykułu odnoszą się do różnic w zarządzaniu ryzykiem związanym z zakłóceniem klimatu w Europie i w Chińskiej Republice Ludowej. Punktem wyjścia jest założenie dotyczące rozbieżności pomiędzy podejściem europejskim i chińskim wynikających z różnic strukturalnych i instytucjonalnych. W szczególności zaś autorzy próbują ocenić te różnice, a więc znaczenie suwerenności i nieingerencji w odniesieniu do metod (ocena bezbronności) i zasad (transparentność i inkluzywność) tejże oceny ryzyka. Początkowa analiza prowadzi do wstępnych wniosków, które potwierdzają wagę kultury politycznej w odpowiedzi danego kraju na zagrożenia bezpieczeństwa, w rozumieniu tradycyjnym bądź nietradycyjnym. W tym ujęciu strategiczne partnerstwo Unii Europejskiej i Chińskiej Republiki Ludowej wydaje się być jedną z możliwych skutecznych platform przyszłej współpracy.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.