Search results

1

The Unbearable Lightness of Memory: FromHamlet, Prince of Denmarkto Jorge Luis Borges’ Shakespeare’s Memory

100%

Raducanu A.

Gender Studies

|

2015

|

vol. 14

|

issue 1

12-32

EN

The Romantic poet Novalis once rhetorically asked: “Where are we really going?” “Always home.” For a Shakespearean scholar like Borges’ Sörgel in “Shakespeare’s Memory”, the path towards “home” turns out to be the exploration of a most unusual gift, the very memory of the great Elizabethan. The process is similar although not identical in scope to Hamlet’s attempt to realign time through keeping alive the memory of his murdered father. My aim in this paper is to explore the process of preserving memory and its relation to identity, mourning and dread in “Hamlet, Prince of Denmark” and Borges’ “Shakespeare’s Memory”. The theoretical framework is defined by the concept of “eternal return”, as examined by Nietzsche and Mircea Eliade.

2

Gilles’a Deleuze’a interpretacja filozofii Fryderyka Nietzschego

100%

Pałasiński P.

Racjonalia. Z punktu widzenia humanistyki

|

2014

|

vol. 4

PL

This article is trying to explain Gilles Deleuze’s interpretations of Nietzsche philosophy. It seems that Friedrich Nietzsche was a great inspiration for Deleuze. Deleuze in his works about Nietzsche’s philosophy describes his own philosophical position which relates to such problems as: what is philosophy? or what is affirmation? At the same time, Deleuze is trying to explain what nihilism, the will to power, and Nietzsche’s conception of the eternal return are. Deleuze’s interpretation goes beyond Nietzsche’s philosophy which proves its originality.

3

Od ontologii do etyki wydarzenia

61%

Herer M.

Praktyka Teoretyczna

|

2012

|

vol. 5

69-82

EN

The text is an attempt of a double reading of Gilles Deleuze’s Logic of Sense as an otology of incorporeal events as well as an ethics calling for “being worthy of what happens to us”. The first aspect refers to the necessity of overcoming phenomenology and revisiting the foundations of transcendentalism, while in his ethics of the event Deleuze draws inspiration from stoics and Nietzsche, as well as writers like Bousquet, Lowry and Fitzgerald. It is an ethics based on the imperative of affirmation of the world as becoming – an affirmation both on the level or surfaceof the pure thought and in one’s own body, for which such an act means alwaysa kind of wound or the threat of breakdown.

PL

Tekst stanowi próbę podwójnej lektury Deleuzjańskiej Logiki sensu jako, z jednej strony, ontologii niecielesnych wydarzeń, z drugiej zaś – etyki wzywającej do „bycia godnym tego, co nam się przydarza”. Ten pierwszy aspekt wiąże się z koniecznością przezwyciężenia fenomenologii i zrewidowania założeń filozofii transcendentalnej. Z kolei swoją etykę wydarzenia Deleuze rozwija, nawiązując do stoików i Nietzschego, a także pisarzy takich jak Bousquet, Lowry czy Fitzgerald. Opiera się ona na imperatywie afirmacji świata jako stawania się – afirmacji zarówno na płaszczyźnie albo powierzchni czystej myśli, jak i we własnym ciele, dla którego jednak oznacza to zawsze ranę, zagrożenie rozpadem.

4

O stawaniu się (o)sobą na drodze przezwyciężania samego siebie. Projekt radykalnej antropologii (neo)coachingowej

44%

Benisz H.

Studia Philosophiae Christianae

|

2020

|

vol. 56

|

issue 2

39-73

EN

Contemporary coaching works quite well in educational and therapeutic practice, but it lacks a solid anthropological foundation, i.e. an adequate concept of man that could become the basis for constructive (self)development in the spirit of authentic freedom. It seems that Friedrich Nietzsche’s concept of overman could be usefully employed in coaching theory. The overman awaited by Zarathustra is a man who overcomes his own weaknesses and is able to act creatively in the world, guided by a sense of responsibility for the Earth. By using this concept of (over)man, the coach could effectively help his mentees and raise them „towards freedom”, without making them dependent on any psychological, social or ethical doctrine. ------------- Received: 19/02/2020. Reviewed: 27/03/2020. Accepted: 12/04/2020

PL

Współczesny coaching dość dobrze sprawdza się w praktyce wychowawczej i terapeutycznej, ale brakuje mu solidnego fundamentu antropologicznego, to znaczy takiej koncepcji człowieka, która mogłaby stać się podstawą konstruktywnego (samo)rozwoju w duchu autentycznej wolności. Wydaje się, że w teorii coachingowej warto posłużyć się stworzoną przez Fryderyka Nietzschego koncepcją nadczłowieka. Oczekiwany przez Zaratustrę-Nietzschego nadczłowiek jest człowiekiem, który przezwyciężył własne słabości i potrafi twórczo działać w świecie, kierując się poczuciem odpowiedzialności za Ziemię. Korzystając z tej koncepcji (nad)człowieka, coach mógłby skutecznie pomagać swym podopiecznym i wychowywać ich „ku wolności”, zarazem nie uzależniając ich od żadnej doktryny psychologicznej, społecznej czy etycznej. ------------- Zgłoszono: 19/02/2020. Zrecenzowano: 27/03/2020. Zaakceptowano do publikacji: 12/04/2020

Refine search results

1 Gender Studies

1 Praktyka Teoretyczna

1 Racjonalia. Z punktu widzenia humanistyki

1 Studia Philosophiae Christianae

1 Benisz H.

1 Herer M.

1 Pałasiński P.

1 Raducanu A.

1 2020

1 2015

1 2014

1 2012

The Unbearable Lightness of Memory: FromHamlet, Prince of Denmarkto Jorge Luis Borges’ Shakespeare’s Memory

Gilles’a Deleuze’a interpretacja filozofii Fryderyka Nietzschego

Od ontologii do etyki wydarzenia

O stawaniu się (o)sobą na drodze przezwyciężania samego siebie. Projekt radykalnej antropologii (neo)coachingowej