Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: ethnical minorities

Sort By:

Limit search:

Krajobraz etniczny Polski po Narodowym Spisie Powszechnym 2011. Zróżnicowanie etniczne jako potencjalny czynnik rozwoju regionalnego

100%

Szczygielski K.

Barometr Regionalny. Analizy i prognozy

2013

issue 3(33)

33-45

Narodowy Spis powszechny Ludności i mieszkań z 2011 r. był drugim w kolejności spisem (po NSP z 2002 ) w którym badano skład narodowo –etniczny ludności Polski. Nowa metodologia spisu i nowy układ pytań spowodował iż prezentowane dane nie są (jeszcze) dostatecznie precyzyjne. Generalnie liczba ludności deklarującej dane opcje niepolskie istotnie wzrosła, przede wszystkim z uwagi na bardzo duże przyrosty liczby ludności śląskiej i kaszubskiej. W związku z przyjętą, nową metodologią spisu pojawiły się także nowe możliwości interpretacji danych, zwłaszcza na styku afiliacji do dwóch grup (także językowych) typu: Ślązak-Polak, Niemiec-Polak, Kaszub-Polak. W chwili obecnej prowadzone są analizy struktur demograficznych wybranych grup narodowych, ich lokalizacji w przestrzeni Polski, na poziomie poszczególnych powiatów. Kierunek tych prac związany jest m.in. z rozpoznaniem uwarunkowań rozwoju regionalnego ze względu na zróżnicowanie demograficzne wyróżnionych subpopulacji.

The 2011 National Census of population and housing was the second census (after the 2002 census) in which the national and ethnic composition of Poland was examined. The new census methodology and order of questions resulted in data that are not yet sufficiently precise. Generally, the number of people declaring non-Polish origins significantly increased, mostly because of very large increases in the Silesian and Kashubian population. According to the new census methodology, new possibilities of data interpretation occurred, mainly as two groups (which are distinct language groups as well) such as: Silesian-Polish, German-Polish, Kashub-Polish met each other at the affiliation point. At the moment analyses of the demographic structures of selected national groups and their localization in Poland are conducted at the level of individual districts (counties). The course of those researches is connected to aspects which include recognition of spatial development conditions in consideration of the demographic differentiation of distinguished subpopulations.

MUZEA, MIGRACJE I ZRÓŻNICOWANIE KULTUROWE – ZALECENIA DLA MUZEÓW

51%

Sani M.

Muzealnictwo

2017

vol. 58

84-92

The role of museums in society has expanded significantly in the last decades: from temples of knowledge to forums for debate and discussion, from repositories of objects to people-centred institutions with social responsibilities and functions. This shift reflects an ongoing trend to democratise museums and make them more accessible to wider audiences and responsive to the public’s changing needs, in particular the interests of local communities, whose composition has changed in recent years to include migrants and people of different ethnic backgrounds. With annual migration flows to the EU as a whole projected to increase from about 1 043 000 people in 2010 to 1 332 500 by 2020, the question of how cultural institutions can contribute to effective integration and dialogue has become more relevant than ever. Funders and society at large expect museums to play their part in facilitating the integration and peaceful coexistence of newcomers, with financial resources being made available, also at the EU level, to support them in this effort. Many questions can be raised as to whether it is right and appropriate to charge museums with these responsibilities and whether this would push the boundaries of their work too far and give the social function an exceedingly prominent role over the traditional conservation and educational tasks museums already fulfil. But this discussion seems to be already obsolete in the light of the growing body of evidence on good practices available at the European level. This essay aims to illustrate some of them, as well as to discuss some underpinning theoretical issues and methodological approaches.

W ostatnich dekadach nastąpił znaczący wzrost roli muzeów w społeczeństwie – od świątyń wiedzy do forum debat i dyskusji, od repozytorium obiektów do społecznie odpowiedzialnej instytucji skoncentrowanej na ludziach. Zmiana ta odzwierciedla utrzymujący się trend demokratyzacji muzeów i chęć sprawienia by były bardziej dostępne dla szerszej grupy odbiorców oraz by odpowiadały zmieniającym się potrzebom i zainteresowaniom ich publiczności, w szczególności tej lokalnej, której struktura zmieniła się w ostatnich latach ze względu na imigrantów i osoby różnego pochodzenia etnicznego. Z rocznymi przepływami migracyjnymi do Unii Europejskiej (UE) i ich szacowanym wzrostem z ok. 1 043 000 osób w 2010 r. do 1 332 500 w 2020 r., kwestia sposobu w jaki instytucje kulturalne mogą wpłynąć na efektywną integrację i dialog stała się problematyczna. Instytucje finansujące i w dużej mierze również społeczeństwo oczekują od muzeów pełnienia roli wspierającej integrację i pokojowe współistnienie nowych przybyszów. W tym celu udostępnia się im, również na poziomie finansowania z UE, odpowiednie fundusze by wspomóc ich w tych wysiłkach. Można postawić wiele pytań odnośnie słuszności obciążania muzeów taką odpowiedzialnością. Można zastanowić się nad tym, czy takie działanie znacznie przekracza granice zakresu ich funkcjonowania a przyznanie funkcji społecznej nadaje zbyt znaczącą rolę w porównaniu z tradycyjnymi zadaniami jakie wypełniają muzea, takimi jak konserwacja obiektów czy funkcja edukacyjna. Dyskusja ta wydaje się jednak być już zdezaktualizowana w świetle rosnącej liczby przykładów na stosowanie dobrych praktyk, dostępnych na poziomie europejskim. Niniejszy artykuł dokonuje próby przedstawienia niektórych z nich oraz omówienia niektórych podstawowych kwestii teoretycznych i podejść metodologicznych.

Refine search results

1 Barometr Regionalny. Analizy i prognozy

1 Muzealnictwo

1 Sani M.

1 Szczygielski K.

1 2017

1 2013

Search results

Krajobraz etniczny Polski po Narodowym Spisie Powszechnym 2011. Zróżnicowanie etniczne jako potencjalny czynnik rozwoju regionalnego

MUZEA, MIGRACJE I ZRÓŻNICOWANIE KULTUROWE – ZALECENIA DLA MUZEÓW