Search results

1

Czy w strefie euro występuje jeszcze kryzys?

100%

Kalka P.

Przegląd Zachodni

|

2017

|

issue 2(363)

311-328

EN

The object of the analysis presented in the article is the crisis that has been taking place in the euro area member states. The author specifies the factors that have enabled particular countries to overcome the crisis and concludes that the country which has managed to cope with the crisis to the largest extent is Ireland. However, maintenance of the changes introduced in response to the crisis and continuance of reforms of the euro area are necessary to ascertain a further success of the actions taken so far.

2

Nadzór budżetowy w strefie euro

100%

Bodowiec J.

Ekonomia - Uniwersytet Ekonomiczny we Wroclawiu

|

2013

|

issue 2 (23)

9-29

EN

This paper presents the principles of budgetary surveillance in the euro area and assesses the effectiveness of supervision in relation to the requirement to maintain budgetary discipline in the fiscal policy. The research covers the period 1999-2012. Applied research methods involve the analysis of the rules of the Stability and Growth Pact and the economic analysis of financial indicators. Source materials were derived from the EUR-Lex database of EU law and economic publications of the European Commission. Introduced in 1998, the Stability and Growth Pact aimed at preventing excessive public deficit and the obligation of Member States to achieve the medium-term objective for the budgetary position close to balance or in surplus, and in case of occurrence of an excessive public deficit to eliminate it by taking the necessary measures. Compliance with budgetary discipline was supposed to be ensured by the system of sanctions provided by the treaty. The study shows that in most euro area countries budget surplus or deficit close to balance have not been achieved and maintained in the medium term, and they failed to avoid excessive public deficit. The main reason for non-compliance with the requirements of the Stability and Growth Pact was an ineffective system of sanctions imposed on the country conducting fiscal policy not in accordance with the requirements for financial stability. The treaty did not establish a mechanism for the automatic imposition of sanctions, the Council was authorized only to impose coercive measures against the country, leaving the Council complete freedom in this area. Economic and financial crisis fully exposed the consequences of violations of fiscal discipline in the euro area. Strong economic recession was accompanied by rapid and intensive increase in the public deficit and debt, threatening not only the sustainability of public finance in the long run, but also the proper functioning of economic and monetary union. Established in 2011, the EU’s framework for economic governance significantly changed the rules of budgetary surveillance in the euro area. Firstly, numerical fiscal rules on budgetary expenditure growth in conjunction with the rise of potential GDP was established. Secondly, the criterion of public debt was given the same importance as the public deficit criterion in the excessive deficit procedure. Thirdly, the new law established a more effective enforcement of the preventive and corrective arms of the Stability and Growth Pact. Procedure for the imposition of sanctions under the budgetary surveillance was changed. The role of the European Commission in enforcing compliance with the rules of Stability and Growth Pact was strengthened. Fourthly, Member States were obliged to respect the common requirements for national budgetary framework. The fiscal pact adopted in 2012, gives the most important rules of the Stability and Growth Pact higher legal rank. It also imposes on the Member States to introduce these rules into national law, by giving them, if possible, constitutional status.

3

UNIA FISKALNA JAKO ELEMENT NOWEGO PROCESU KONWERGENCJI W UNII GOSPODARCZEJ I WALUTOWEJ

100%

Giżyński J.

Przestrzeń, Ekonomia, Społeczeństwo

|

2015

|

issue 7/I

59-74

PL

W Unii Gospodarczej i Walutowej (UGW) polityka pieniężna jest scentralizowana. Pewne ważne części polityki gospodarczej zachowały jednak krajowy charakter. Należy do nich m. in. polityka fiskalna. Aby ograniczyć ryzyko zachowania zdecentralizowanej polityki fiskalnej w unii walutowej, architekci strefy euro wprowadzili wspólne reguły fiskalne i procedury ich egzekwowania. Reguły te najpierw zawarto w Traktacie z Maastricht z 1992 r., a następnie rozwinięto w Pakcie Stabilności i Wzrostu (PSW) z 1997 r. Ramy te zawierają pewne instrumenty, np. fiskalne kryteria konwergencji, które miałyby umożliwić utrzymanie odpowiedniej przestrzeni fiskalnej w krajach członkowskich. Wskutek trudności z zachowaniem dyscypliny fiskalnej w największych krajach UGW w 2003 r., dokonano pierwszej reformy PSW w 2005 r., osłabiając reguły fiskalne. Głęboki kryzys finansowy wymusił dwie kolejne reformy PSW, odpowiednio w 2011 r. i 2013 r. Z kolei w 2012 r. podpisano Pakt Fiskalny, który znacząco poprawił zarządzanie polityką fiskalną na poziomie ponadnarodowym. Wskutek przedłużającego się kryzysu w strefie euro, grożącego nawet jej rozpadem, w 2012 r. przedstawiono pierwszy raport na temat utworzenia unii fiskalnej w ramach tej strefy. Z kolei w 2014 r. przywódcy państw UGW zwrócili się z prośbą o następne działania w celu wzmocnienia m. in. polityki fiskalnej w tej Unii. Kolejne trwałe kroki ku lepszemu nadzorowi fiskalnemu zostały przedstawione w czerwcu 2015 r. Postanowiono wówczas, że nowy proces konwergencji zostanie podzielony na trzy etapy. W ramach pierwszego etapu (od 1 lipca 2015 do 30 czerwca 2017), nadzór nad polityką fiskalną powinien zostać wzmocniony, poprzez ustanowienie doradczej Europejskiej Rady Budżetowej. Po 1 lipca 2017 r., w ramach drugiego etapu, proponuje się utworzenie mechanizmu stabilizacji makroekonomicznej dla UGW. Z kolei ostatni etap ma zostać ukończony najpóźniej do 2025 r.

EN

In the Economic and Monetary Union (EMU) the monetary policy is centralized, but some important parts of economic policy remain national, inter alia, fiscal policy. In order to limit the risk of decentralised fiscal policy in monetary union, architects of the EMU introduced common fiscal rules and procedures of their enforcement in the Maastricht Treaty accepted in 1992 and developed in the Stability and Growth Pact (SGP) accepted in 1997. Those provisions involve some instruments which would enable to keep fiscal space in the euro area countries, e.g. fiscal convergence criterions. Due to difficulties in preserving fiscal discipline by the biggest economies in the euro area in 2003, the SGP was reformed in 2005, weakening the fiscal rules. Moreover, deep financial crisis enforced other two reforms of SGP, which took place in 2011 and 2013. What is more, the Fiscal Compact has brought significant improvements to the framework for fiscal policies in the EMU in 2012. Due to protracted crisis, threatening even the collapse of the EMU, the first consistent report of setting up the fiscal union within the euro area was submitted at the end of 2012. The Euro Summit of October 2014 called for work to continue developing concrete mechanisms for stronger inter alia fiscal policy in EMU. Next consistent steps on better fiscal governance were submitted in June 2015. It has been proposed to divide the process of new convergence into three stages. In the first stage (1 July 2015 – 30 June 2017), the fiscal governance framework should be improved through the creation of an advisory European Fiscal Board. After 1 July 2017, in the second stage, a macroeconomic stabilization function is to be established. In turn, final stage should be finished at the latest by 2025.

4

How to solve the sovereign debt crisis in the euro area?

100%

Sikora J.

Przegląd Europejski

|

2017

|

vol. 2017 (46)(4)

58-74

EN

The sovereign debt crisis in the euro area (EA) highlighted shortcomings of its institutional framework – establishment of a monetary union without a central fiscal policy. Although the economic governance in the EA was substantially reformed in the aftermath of the crisis to address its weaknesses, further reforms including some elements of fiscal union are needed to increase resilience of the Economic and Monetary Union to shocks and prevent emergence of economic and financial distress in the future. Based on the theory of fiscal federalism, the article analyses potential institutional reforms aimed at solving the sovereign debt crisis in the EA and indicates which proposals are desired and possible to implement. The research method used is a descriptive analysis of reforms proposed in the literature. In the article, the following reform proposals were assessed: the Debt Redemption Fund, European bonds, assigning the European Central Bank the role of the lender of last resort and a fiscal union with an EA fiscal capacity.

5

DIFFERENCES AND SIMILARITIES IN THE INDEBTEDNESS OF EU MEMBER STATES AFTER LAST FINANCIAL CRISIS

100%

Lajtkepová E.

Oeconomia Copernicana

|

2016

|

vol. 7

|

issue 4

551-563

EN

Indebtedness is undoubtedly one of the most significant economic problems in the countries of the EU. Despite the fact that the EU-28 have adopted criteria and measures that should regulate indebtedness, the majority of member states are not keeping up to these previously agreed rules. For many countries indebtedness has become a barrier to further development. The article’s aim is to provide an overview of the indebtedness of EU member states and to explore whether this indebtedness is linked to or even dependent on selected economic characteristics (GDP, unemployment rate and social benefits paid as a share of GDP). Data from the EU-28 countries, the Eurozone and the countries outside the Eurozone will be studied separately on the assumption that there will be differences between the countries in the Eurozone and those outside it. In the investigation of the issue only secondary data from the official statistics can be used. All the data are taken from Eurostat and then processed using the standard methods of descriptive statistics and correlation analysis. The analysis carried out showed that the average indebtedness of the EU-28 countries is higher than set by the EU criteria, and at the same time confirmed that there is a difference in debt levels between countries within and outside the Eurozone. The Eurozone countries show indebtedness that is overall higher than in countries outside the Eurozone, while at the same time they show a moderately strong linear dependence both between indebtedness and unemployment rates and between indebtedness and payments of social benefits. In the countries outside the Eurozone it was shown that while the relationship between indebtedness and the unemployment rate was weak that between indebtedness and the payment of social benefits was relatively strong.

6

SELECTED IMPLICATIONS OF THE CREATION OF THE BANKING UNION FOR THE ACCESSION OF POLAND INTO THE EUROZONE

100%

Szpunar P.

Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Finansów i Prawa w Bielsku-Białej

|

2016

|

issue 1

34-62

EN

The last global financial crisis exposed a number of structural weaknesses of the eurozone which generated a great deal of additional costs as well as risks leading almost to its collapse. The creation of the Banking Union is hoped to strengthen the eurozone, however, it may not be enough, even when complemented with other reforms, to fully restore its effectiveness. Implementation of a common budget is necessary to enhance further integration of the euro area and to assure its financial stability. However, it seems that application of much less demanding tools of fiscal integration should be sufficient. A relatively small "insurance budget" would provide the definitive guarantee of bank deposits what would significantly reduce the risks for Poland when it joins the eurozone.

7

Polityka pieniężna w strefie euro: dawne obawy, nowe wyzwania

88%

Wojtyna A.

Gospodarka Narodowa. The Polish Journal of Economics

|

2008

|

vol. 228

|

issue 11-12

1-20

EN

The paper addresses some important dilemmas and factors determining the monetary policy of the European Central Bank (ECB). According to the author, in the coming years the ECB’s monetary policy will to a large extent depend on how the ongoing financial crisis affects Europe and the world at large. At this point, it is too early to offer an evaluation of how this policy may change, Wojtyna says. The article attempts to answer a number of questions related to the ECB’s monetary policy. One question is whether or not an evaluation of the effects of the bank’s policy should take into account some general institutional frameworks. Second, did the ECB do the right thing adopting a specific strategy for its monetary policy? Third, to what extent has the Taylor rule proved to be useful in the assessment of the restrictiveness of the ECB’s monetary policy? The Taylor rule, proposed by U.S. economist John B. Taylor in 1993, is a rule that stipulates how much the central bank should change the nominal interest rate in response to divergences of actual GDP from potential GDP and of actual inflation rates from target inflation rates. According to Wojtyna, the effects of the ECB’s policy should be clearly differentiated from the effects of the Economic and Monetary Union as a whole. Second, the notion of “ECB policy” is broader than the term “monetary policy” with regard to the European Central Bank, the author says. Third, it is necessary to draw a distinction between various types of monetary policy depending on their scope, Wojtyna notes. The paper also discusses the latest research on the institutional environment of monetary policy and focuses on selected disputed issues involving the monetary policy strategy adopted by the ECB.

8

Kalecki a „złota reguła akumulacji”

88%

Konopczak K., Welfe A.

Ekonomista

|

2015

|

issue 4

463-489

PL

Efekt Balassy-Samuelsona i efektywność potencjalnych kanałów jego absorpcji wymagają pogłębionych analiz, w szczególności w odniesieniu do tzw. krajów doganiających, które w perspektywie przystąpią do unii walutowej. Analiza przeprowadzona w artykule pozwoliła ocenić skalę presji infl acyjnej wynikającej z procesu konwergencji realnej i na tej podstawie sformułować wnioski dotyczące ryzyka nieadekwatności polityki pieniężnej Europejskiego Banku Centralnego w odniesieniu do gospodarki polskiej. Wyniki analizy wskazują, że systematyczna dywergencja infl acyjna może stanowić poważny koszt w przypadku akcesji Polski do strefy euro. Jej skala w przypadku Polski była bowiem wyższa niż w przypadku peryferyjnych państw członkowskich w pierwszej dekadzie funkcjonowania strefy euro. Co więcej, presja infl acyjna wynikająca z procesu doganiania była w Polsce wzmacniana przez funkcjonowanie rynku pracy. Otrzymane rezultaty wskazują na to, że nieuwzględnienie w specyfi kacji modelu Balassy-Samuelsona wpływu rynku pracy i rynku produktów może prowadzić do błędnych wniosków.

EN

The Balassa-Samuelson effect and the effectiveness of the potential channels of its absorption require deeper research, especially with regard to the catching-up prospective members of the euro area. The analysis presented in the paper allows to assess the magnitude of infl ationary pressure resulting from the real convergence process and, hence, the risk of inadequacy of the common monetary policy with respect to the Polish economy. The results suggest that the systematic infl ation differentials can constitute a considerable cost in the case of Poland’s accession to the euro area, since their estimated magnitude is higher than in the case of the peripheral member countries in the fi rst decade of the functioning of the euro area. Moreover, infl ationary pressure in Poland resulting from the catching-up process was reinforced in the sample period by the functioning of the domestic labour market. The analysis indicates that ignoring the infl uence of labour and product markets in the specifi cation of the Balassa-Samuelson model can lead to biased results.

RU

Эффект Балассы-Самуэльсона и эффективность потенциальных каналов его абсорбции требуют углубленного анализа, особенно для так называемых догоняющих стран, которые в перспективе вступят в валютный союз. Анализ, проведенный в статье, позволил оценить масштабы инфляционного нажима, вытекающего из процесса реальной конвергенции и на этом основании сформулировать выводы, касающиеся риска неадекватности денежной политики Европейского Центробанка относительно польской эконо- мики. Результаты анализа указывают, что систематическая инфляционная дивергенция может вызвать серьезные издержки при вступлении Польши в зону евро. Ее масштабы в случае Польши были более высокими, чем в случае периферийных государств-членов во время первой декады функционирования зоны евро. Более того, инфляционный нажим, вытекающий из процесса сокращения разрыва между странами, усугублялся ущербным функционированием польского рынка труда. Полученные результаты указывают, что абстрагирование в модели Балассы-Самуэльсона от влияния рынка труда и рынка продуктов может вести к ошибочным выводам.

9

Wpływ przyjęcia euro ma międzynarodową konkurencyjność przedsiębiorstw Wielkopolski

88%

Gorynia M., Jankowska B., Pietrzykowski M., Tarka P.

Gospodarka Narodowa. The Polish Journal of Economics

|

2009

|

vol. 231

|

issue 4

1-23

EN

Most previous analyses of Poland’s planned accession to the euro zone focused on the macroeconomic aspects of the move, while overlooking its microeconomic significance. The authors of this paper are concerned with the impact of euro adoption on the competitiveness and internationalization of enterprises. The basic question that they attempt to answer is how euro-zone entry will change the conditions in which Polish businesses operate, and how it will change the range of instruments companies use in the process of building a competitive advantage and in shaping their competitive strategies. Gorynia, Jankowska, Pietrzykowski and Tarka conducted empirical research among 50 enterprises in the western Polish region of Wielkopolska. They divided the companies into four groups by employment. Most of the companies supported Polish euro-zone entry, but the level of acceptance depended on the strategic potential of an enterprise. According to respondents, lower currency risk would be the most important benefit of the move, while the main threat is that soaring prices could harm domestic demand. The results of the research contribute to a nationwide debate on the implications of Polish entry into the common currency area. According to the paper’s authors, research in this area should be continued to cover not just individual regions but the whole country.

10

Convergence of price dynamics assessed in view of Poland’s accession to the euro area focusing on deflation

88%

Błaszczyk P., Fojutowski Ł.

Środkowoeuropejskie Studia Polityczne

|

2018

|

issue 3

99-118

EN

The primary aim of this study was to assess the degree of Poland’s convergence in terms of price stability, both at the stage of the country’s candidacy to the euro area and in relation to the euro convergence criteria (the so-called Maastricht criteria), and in the broader context of the ECB’s unified monetary policy. The time frame for this study covers the period of 2004– 2017. The starting point marks Poland’s accession to the EU, which is a pre-requisite for application to access the euro area. The closing time was chosen due to the availability of data, mainly from the Eurostat database. This was studied in view of the critical analysis of methodology and the method used to establish the Maastricht criterion for the dynamics of the general price level. The methodology of determining the inflation criterion is flawed and not matched to today’s economic conditions, including the definition of price stability applied in the practice of central banking, as well as in the context of the phenomenon of deflation commonly occurring in the last decade. As a consequence, the value of the criterion for a candidate country may turn out to be very low, and may unjustifiably increase the costs of accession to the euro area, also in the long-term perspective. Such a problem should be taken into account in the discussion on Poland’s accession to the euro area, which is usually of a political, as well as social and economic nature. This economic aspect, however, should be key in practice.

11

Gra wokół Unii Gospodarczej i Walutowej: dokąd zmierza UGW?

88%

Sawicki J.

Ekonomista

|

2015

|

issue 3

293-318

PL

Utworzenie UGW, a wraz z nią nowej waluty rezerwowej (euro), wywołało zmiany w strukturze światowego rynku kapitałowego, który rozpoczął swego rodzaju grę ze strefą euro. Artykuł, wykorzystując narzędzia teorii gier, przedstawia narastanie strukturalnych problemów, które spowodowały kryzys zadłużenia w strefie euro i kryzys finansowy w UGW. Próby ratowania najbardziej zadłużonych krajów strefy euro, zwłaszcza Grecji, są przedstawiane jako elementy gry sygnalizacyjnej prowadzonej przez UGW z międzynarodowym rynkiem kapitałowym. Autor analizuje instrumenty fiskalne i monetarne, które miały doprowadzić do poprawy kondycji finansowej sektora publicznego, przywrócić równowagę na rynku finansowym i odbudować wiarygodność kredytową strefy euro. Od skuteczności tych działań sanacyjnych będzie zależał dalszy przebieg gry strategicznej prowadzonej przez rynek kapitałowy ze strefą euro oraz przyszłość UGW. Jak na razie (przynajmniej do połowy 2013 r., kiedy pisany był ten artykuł) działania ratunkowe i naprawcze podejmowane przez Komisję Europejską oraz przez EBC i MFW, które miały ustabilizować sytuację finansową w strefie euro, nie przyniosły spodziewanych rezultatów. Dług sektora publicznego rośnie w relacji do PKB, bezrobocie jest wysokie, a nowe de cyzje Komisji Europejskiej jedynie mnożą liczbę przepisów regulacyjnych. Projekt unii bankowej pozostaje nadal w procesie negocjacji, a egzekwowanie dyscypliny budżetowej wobec państw członkowskich UE jest mało skuteczne. Z drugiej strony, polityka „zaciskania pasa” jest coraz szerzej krytykowana i kontestowana. Wszystkie te czynniki mogą zdestabilizować chwiejną równowagę finansową w strefie euro. Może to doprowadzić do rozpoczęcia kolejnej gry wokół UGW, której rezultatem może być głęboka przebudowa struktury unii monetarnej lub jej rozpad.

EN

The creation of the EMU and the appearance of a new reserve currency (euro) has changed the structure of the global capital market, which started to play a kind of game with the euro area. The paper, using the tools of the game theory, describes the rise of structural problems, which have led to the debt crisis in the euro area and to a financial crisis in the EMU. The attempts to bail out the most indebted eurozone countries, notably Greece, are presented as elements of a signalling game between the EMU and the international capital market. The author analyses fiscal and monetary instruments used by the EMU in order to improve fiscal stance of the public sector, restore an equilibrium in the financial market, and rebuild the borrowing credibility of the eurozone. The profile of the further strategic game between capital markets and the eurozone and future prospects of the EMU will depend on the results of these sanative measures. As for the time being (at least until mid-2013, the time of writing this paper), the bailing out and reforming actions taken by the Economic Commission, as well as ECB and IMF, aimed at stabilizing financial situation in the euro area, have failed to bring the expected results. Public debts relative to GDP tend to increase, unemployment is high, and new decisions taken by the EC multiply the number of regulations only. The project of banking union remains in the negotiation process, and the enforcement of budgetary discipline among the EU member states is quite weak. On the other hand, tight fiscal policy is widely criticized and contested. All these factors may destabilize unsteady financial equilibrium in the euro area, leading to a new game about the EMU, the result of which could be a deep restructuring of the monetary union or its breakdown.

RU

Создание ЭВС и новой резервной валюты (евро), привело к изменениям в структуре мирового фондового рынка, который начал своего рода игру с зоной евро. Автор, используя инструменты теории игр, говорит о нарастании структурных проблем, при ведших к кризису задолженности в зоне евро и финансовому кризису в ЭВС. Попытки спасения стран зоны евро с наибольшей задолженностью, особенно Греции, в статье представлены как элементы сигнализирующей игры, которую ЭВС ведет с международным фондовым рынком. Автор анализирует фискальные и монетарные инструменты, которые должны привести к улучшению финансового состояния публичного сектора, вернуть равновесие на финансовом рынке и восстановить кредитную достоверность зоны евро. От эффективности этих оздоровительных мер будет зависеть дальнейший ход стратегической игры, проводимой фондовым рынком с зоной евро, а также будущее ЭВС. До сих пор (по крайней мере до середины 2013 г., когда писалась настоящая статья), спасательные и оздоровительные меры, предпринимаемые Еврокомиссией и ЕЦБ и МВФ, которые должны стабилизировать финансовое положение в зоне евро, не принесли ожидаемых результатов. Долг публичного сектора по отношению к ВВП растет, безработица остается высокой, а новые решения Еврокомиссии только увеличивают количество регулирующих законов. Проект банковского союза все еще остается в процессе переговоров, а требования соблюдения бюджетной дисциплины странами ЕС не соблюдаются. С другой стороны, политика „затягивания пояса” все чаще подвергается критике и оспаривается. Все эти факторы могут дестабилизировать хрупкое финансовое равновесие в зоне евро. Это может привести к началу очередной игры вокруг ЭВС, результатом которой может стать глубокая перестройка структуры монетарного союза или его распад.

12

FISCAL CAPACITY FOR EURO AREA – TOWARDS A BIGGER EU BUDGET?

88%

Rosiak T.

Oeconomia Copernicana

|

2015

|

vol. 6

|

issue 3

45-60

EN

The European Union has recently implemented one of the biggest reform packages in its history. Developed solutions are designed to (1) strengthen EU’s resilience to shocks and (2) improve its shock absorption capabilities. It seems that so far the stress was mainly placed on the first objective. Among the reforms which satisfied the second objective the European Stability Mechanism (ESM) plays the key role. However, this is not the only solution. The European Union is also developing a fiscal capacity for the European Monetary Union (EMU). On the base of a subject literature study, I have developed a model with boundary conditions of fiscal federalism (FF), which then was compared to macroeconomic data for the EU. The results of my findings show that the European Union, and especially the euro area, share a lot of characteristics typical for fiscal federalism. The biggest difference between EMU’s structure and FF model is insufficient size of central budget. As a result, the euro area is not equipped with stabilization tools which could act on the very early stage of a crisis. From this point of view, implementation of fiscal capacity in the form of central budget could fill this gap. However, it could bring further fragmentation of economic integration process in the EU, which probably would not positively contribute towards the stability in the political sphere.

13

Risk, capital buffers and bank lending: The adjustment of euro area banks

88%

Maurin L., Toivanen M.

Journal of Banking and Financial Economics

|

2015

|

issue 1(3)

113-129

EN

This paper estimates euro area banks’ internal target capital ratios and investigates whether banks’ adjustment to the targets affects their credit supply and securities holdings during the financial crisis in 2005–2011. Based on data on listed banks and country-specific macro-variables, a partial adjustment model is estimated in a panel context. The results indicate, first, that an increase in the riskiness of banks’ balance sheets positively influences banks’ target capital ratios. On the euro area level, we find banks’ undercapitalisation in terms of Tier 1 capital ratio to be close to 2 percentage points in the middle of 2008. While median capital gaps diminish towards the end of 2011, the heterogeneity across individual banks increases. Second, the adjustment towards higher equilibrium capital ratios has a significant impact on banks’ assets. The impact is more sizeable on security holdings than on loans, thereby suggesting a pecking order of bank assets for deleveraging.

14

Measuring the Natural Rates of Interest in Germany and Italy

75%

Bystrov V.

Central European Journal of Economic Modelling and Econometrics

|

2018

|

issue 4

15

Czy polska droga do euro może prowadzić przez unię bankową?

75%

Zombirt J.

Zeszyty Naukowe Uczelni Vistula

|

2018

|

issue 62(5) Ekonomia XVI

202-215

PL

Przedmiotem artykułu jest wskazanie na to, że chociaż jesteśmy państwem członkowskim Unii Europejskiej, nie do końca włączamy się w nurt postępu integracji gospodarczej. Chociaż nadal otwarte jest pytanie o wejście Polski do strefy euro, pomijane lub lekceważone są inicjatywy integracyjne obejmujące całą UE. Hipotezą badawczą jest więc: Polska, przez swoje w wielu kwestiach obojętne stanowisko w różnych obszarach integracji, traci szanse na korzyści z integracji, a wraz z tym tracą polskie gospodarstwa domowe i przedsiębiorstwa i to mimo wielu oddolnych inicjatyw na szczeblu samorządowym czy działań lobbystycznych. Widoczne jest to np. w polskim sektorze bankowym, który mimo wielkiego skoku jakościowego, jaki się w nim dokonał, ma problemy z wyjściem do Europy.

EN

The subject matter of the article is to show that though Poland is a member state of the European Union, it does not fully join the stream of progress of economic integration. Albeit there still remain open the question of Poland’s accession to the euro area, there are omitted or neglected the integration initiatives comprising the whole EU. Therefore, the research hypothesis is as follows: Poland, due to its, on many issues, indifferent stance in various areas of integration, wastes the opportunities for benefits of integration; together with it, at waste are Polish households and enterprises, and it is so despite many grassroots initiatives at the self-governmental level or lobbying actions. This can be seen, for example, in the Polish banking sector which, despite the great qualitative jump made in it, has problems with entering Europe.

16

Reformy strefy euro. Niemcy wobec propozycji Francji i Komisji Europejskiej

75%

Janoś K., Kubera J.

Przegląd Zachodni

|

2018

|

issue 2(367)

83-95

EN

The object of the article is to present the stance of Germany on the issue of transformations within the euro area proposed by France and the European Commission in the period from the presidential election in France (which ended on May 7, 2017) to the summit of the European Commission (March 22-23, 2018). The authors analyze the reaction of the representatives of the FRG government to proposals of reforms of the euro area in the above mentioned period, with a focus on the four most frequently debated issues: creation of a separate budget of the euro area or a special budget line dedicated to the euro area as a part of the general budget of the European Union, transformation of the European Stability Mechanism into a European Monetary Fund, the completion of a banking union, and the creation of the office of a euro area finance minister or an EU economy and finance minister. A hypothesis was adopted that the government of the FRG in its reactions to those proposals upheld the postulates presented in previous years concerning the necessity of respecting budget discipline and introducing structural reforms in the countries of the euro area, at the same time expressing skepticism toward risk sharing across members of the euro area through, among others, a European deposit insurance scheme. It was also assumed that Germany pursued the adoption of solutions which would prevent the possibility of increasing divisions between member states. The source base of the study consists of official documents of the German government and the European Commission as well as public utterances of the main political actors responsible 83-95for shaping the economic and financial policy at national state level and the EU level.

17

Dual Currency System as a Solution to the Eurozone Crisis

75%

Koronowski A.

Gospodarka Narodowa. The Polish Journal of Economics

|

2014

|

vol. 270

|

issue 2

5-23

PL

Celem artykułu jest wskazanie znaczenia, jakie wprowadzenie dwuwalutowego systemu może mieć dla rozwiązania obecnych gospodarczych problemów kilku krajów strefy euro, przede wszystkim Grecji. Proponowany dwuwalutowy system oznacza utrzymanie uczestnictwa w strefie euro z jednoczesnym przywróceniem waluty krajowej, „nowej drachmy”. Uzasadnienie omawianej koncepcji wynika z analizy źródeł i charakteru obecnego kryzysu, który cechuje znaczna utrata międzynarodowej konkurencyjności i nierównowaga płatnicza krajów szczególnie dotkliwie dotkniętych przez kryzys. Analiza ta prowadzi do wniosku, że dewaluacja (raczej niż „wewnętrzna dewaluacja”) może być kluczowym elementem uzdrowienia sytuacji. Dewaluacja wymaga jednak przywrócenia krajowej waluty i - w ramach propozycji znanych z literatury - denominacji w nowej walucie istniejących zobowiązań i należności. To niesie poważne problemy natury prawnej, politycznej i ekonomicznej. Ukazana skala tych problemów prowadzi do wniosku, że opuszczenie strefy euro z chwilą wprowadzenie własnej waluty miałoby katastrofalne skutki. Wprowadzenie systemu dwuwalutowego pozwala wykluczyć lub zminimalizować ujemne konsekwencje przywrócenia własnej waluty. Artykuł przedstawia schemat możliwych działań zmierzających do skutecznego wprowadzenia systemu dwuwalutowego mającego na celu odzyskanie międzynarodowej konkurencyjności.

EN

The paper discusses the role of a dual currency system as a solution to problems experienced by some eurozone countries, especially Greece. The dual currency system as suggested by the author would consist of the euro and a reintroduced national currency, referred to as the “new drachma”. The concept originates from an analysis of the roots of the present crisis, which include a severe loss of international competitiveness by countries hardest hit by the crisis. The analysis leads to the conclusion that devaluation (as opposed to “internal devaluation”) may be crucial to dealing with the problems at hand. Devaluation is impossible without a national currency and - as far as the literature claims - without a redenomination of assets and liabilities, the author says. However, reintroducing a national currency combined with redenomination would produce many legal, political and economic problems, Koronowski says. He investigates these problems and concludes that an exit from the Economic and Monetary Union (EMU) would have disastrous consequences for the European Union. Meanwhile, a model based on reintroducing a national currency without leaving the EMU would make it possible to minimize, if not completely avoid, these problems, the author says. The article offers an outline of such a model.

18

Czy Polska powinna przystąpić do strefy euro?

75%

Rosati D. K.

Gospodarka Narodowa. The Polish Journal of Economics

|

2013

|

vol. 267

|

issue 10

5-37

EN

The article addresses the issue of whether or not Poland should join the euro area. Specifically, the author tries to answer three key questions: first, whether Poland has a legal obligation to adopt the euro, second, whether euro adoption is beneficial to the Polish economy, and third, if the answer is “yes,” how and when Poland should join. On the first question, the author demonstrates that Poland has a legal obligation to adopt the euro. This is because European treaties impose this obligation on all new EU member states and this obligation was not challenged by Poland when it negotiated and ratified the EU Accession Treaty. Addressing the second question, the author argues that Poland fulfills the standard optimum currency-area conditions to the extent similar to other euro-area member countries. The author attempts to estimate the main economic costs and benefits of euro adoption. The analysis shows that euro adoption is, on balance, beneficial for Poland, and that annual net benefits, including both static and dynamic effects, could be in the range of 1.5-2.0% of GDP in the longer run. On the third question, the author argues that Poland should not adopt the euro unless several important conditions are met first. Among these are the formal nominal convergence criteria, efficient banking regulations and supervision to avoid credit booms, improved labor market flexibility, and strengthened structural fiscal position. Moreover, euro adoption not only needs much stronger support from Polish citizens, but also requires a change of the Polish constitution, which is a politically challenging task.

PL

Przedmiotem artykułu jest kwestia wejścia Polski do strefy euro. W szczególności, autor stara się odpowiedzieć na trzy pytania: po pierwsze, czy Polska ma prawnomiędzynarodowy obowiązek wejścia do strefy euro, po drugie, czy przyjęcie wspólnej waluty jest dla Polski korzystne, i po trzecie, jeśli tak, kiedy i na jakich warunkach powinniśmy wprowadzić wspólną walutę. Odpowiadając na pierwsze pytanie autor wskazuje, że Traktaty Europejskie nakładają na państwa członkowskie obowiązek uczestnictwa w unii walutowej, i podkreśla, że ponieważ w trakcie negocjacji akcesyjnych Polska nie ubiegała się o uchylenie tego obowiązku, znalazł się on w Traktacie Akcesyjnym przyjętym przez Polskę w drodze referendum. Odpowiadając na drugie pytanie, autor dowodzi, że Polska spełnia kryteria optymalnego obszaru walutowego w stopniu nie mniejszym niż wiele innych państw członkowskich strefy euro, a następnie podejmuje próbę oszacowania wielkości niektórych korzyści i kosztów związanych z akcesją. Przeprowadzona analiza pokazuje, że wejście do strefy euro jest dla Polski korzystne, a skala korzyści netto może wynosić w dłuższym okresie ok. 1,5-2,0% PKB w skali roku. Odpowiadając na trzecie pytanie, autor wskazuje, że wejście do strefy euro wymaga uprzedniego spełnienia szeregu warunków, obejmujących – oprócz kryteriów konwergencji nominalnej wymaganych Traktatem – także zmianę Konstytucji, stworzenie zabezpieczeń przed nowymi rodzajami zagrożeń jakie akcesja może nieść dla stabilności makroekonomicznej, oraz uzyskanie większego poparcia społecznego dla akcesji.

19

How to solve the sovereign debt crisis in the euro area?

75%

Sikora J.

Przegląd Europejski

|

2017

|

issue 4(46)

58-74

EN

The sovereign debt crisis in the euro area (EA) highlighted shortcomings of its institutional framework – establishment of a monetary union without a central fiscal policy. Although the economic governance in the EA was substantially reformed in the aftermath of the crisis to address its weaknesses, further reforms including some elements of fiscal union are needed to increase resilience of the Economic and Monetary Union to shocks and prevent emergence of economic and financial distress in the future. Based on the theory of fiscal federalism, the article analyses potential institutional reforms aimed at solving the sovereign debt crisis in the EA and indicates which proposals are desired and possible to implement. The research method used is a descriptive analysis of reforms proposed in the literature. In the article, the following reform proposals were assessed: the Debt Redemption Fund, European bonds, assigning the European Central Bank the role of the lender of last resort and a fiscal union with an EA fiscal capacity.

PL

Kryzys zadłużenia publicznego występujący w strefie euro uwidocznił niedoskonałości w jej konstrukcji instytucjonalnej. Strefa euro to unia monetarna bez centralnej polityki fiskalnej. Mimo że w następstwie kryzysu zarządzanie gospodarcze w strefie euro zostało gruntownie zreformowane i wzmocnione, konieczne są dalsze reformy, w tym wprowadzenie elementów unii fiskalnej, by wzmocnić jej odporność na wstrząsy gospodarcze i zapobiec potencjalnym trudnościom gospodarczym i finansowym w przyszłości. Bazując na teorii federalizmu fiskalnego, w artykule przeanalizowano reformy instytucjonalne mające na celu rozwiązanie kryzysu zadłużenia publicznego występującego w strefie euro i wskazano, które reformy są najbardziej pożądane. Główną metodą badawczą wykorzystaną w artykule jest analiza opisowa głównych reform zaproponowanych w literaturze przedmiotu. W artykule dokonano analizy następujących propozycji reform: Fundusz Amortyzacji Zadłużenia, obligacje europejskie, przyznanie Europejskiemu Bankowi Centralnemu roli pożyczkodawcy ostatniej instancji oraz stworzenie unii fiskalnej z budżetem dla strefy euro.

20

Konwergencja realna w strefie euro

75%

Borowiec J.

Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu

|

2018

|

issue 539

31-39

PL

Celem artykułu jest przedstawienie efektów konwergencji realnej w strefie euro w latach 1999-2017 oraz roli jej czynników. Konwergencja ta została zdefiniowana jako proces wyrównywania się poziomów PKB per capita. Czynnikami uwzględnionymi w badaniach są: wydajność czynników produkcji, inwestycje, jakość instytucji, jakość rządzenia, kapitał ludzki, innowacyjność gospodarki, regulacje rynków produktów oraz stopień rozwoju rynków kapitałowych. W badaniach zastosowano analizę regresji. Konkluzje są następujące: a) różnice w poziomach PKB per capita znacznie zmniejszyły się w strefie euro; b) istnieje wyraźny związek między poziomem PKB per capita a czynnikami konwergencji realnej; c) najważniejszym czynnikiem konwergencji realnej jest innowacyjność gospodarki; d) rola pozostałych czynników jest mniejsza, ale ważna; e) wyniki badań należy ostrożnie interpretować ze względu na niewielką liczbę obserwacji i niedoskonałość wskaźników.

EN

The aim of this paper is to present effects of the real convergence in the euro area in the period 1999-2017, and the role of its factors. This convergence has been defined as a process of equation of the GDP per capita levels. Factors taken into consideration in the study are: productivity of a production factors, investment, quality of the institutions, governance quality, innovativeness of the economy, product market regulations, and degree of capital markets development. A regression analysis has been used in the research. Conclusions are as follows: a) differences in the GDP per capita levels decreased significantly in the euro area; b) there is a clear relation between the level of GDP per capita and real convergence factors; c) innovativeness of the economy is the most important factor of real convergence; d) the role of the other factors is lower, but important; e) results of the analysis should be interpreted with caution because of little number of observations and imperfection of indicators.

Refine search results

Czy w strefie euro występuje jeszcze kryzys?

Nadzór budżetowy w strefie euro

UNIA FISKALNA JAKO ELEMENT NOWEGO PROCESU KONWERGENCJI W UNII GOSPODARCZEJ I WALUTOWEJ

How to solve the sovereign debt crisis in the euro area?

DIFFERENCES AND SIMILARITIES IN THE INDEBTEDNESS OF EU MEMBER STATES AFTER LAST FINANCIAL CRISIS

SELECTED IMPLICATIONS OF THE CREATION OF THE BANKING UNION FOR THE ACCESSION OF POLAND INTO THE EUROZONE

Polityka pieniężna w strefie euro: dawne obawy, nowe wyzwania

Kalecki a „złota reguła akumulacji”

Wpływ przyjęcia euro ma międzynarodową konkurencyjność przedsiębiorstw Wielkopolski

Convergence of price dynamics assessed in view of Poland’s accession to the euro area focusing on deflation

Gra wokół Unii Gospodarczej i Walutowej: dokąd zmierza UGW?

FISCAL CAPACITY FOR EURO AREA – TOWARDS A BIGGER EU BUDGET?

Risk, capital buffers and bank lending: The adjustment of euro area banks

Measuring the Natural Rates of Interest in Germany and Italy

Czy polska droga do euro może prowadzić przez unię bankową?

Reformy strefy euro. Niemcy wobec propozycji Francji i Komisji Europejskiej

Dual Currency System as a Solution to the Eurozone Crisis

Czy Polska powinna przystąpić do strefy euro?

How to solve the sovereign debt crisis in the euro area?

Konwergencja realna w strefie euro