Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: exhibition critique

Sort By:

Limit search:

„Carissimo Kurek”, czyli o braterstwach awangardy

100%

Stacewicz-Podlipska J.

Pamiętnik Teatralny

2018

issue 3(267)

205-212

The exhibition “Enrico Prampolini. Futuryzm, scenotechnika i teatr polskiej awangardy” (“Enrico Prampolini. Futurism, Stage Design and the Polish Avant-gard Theatre”), open at the Muzeum Sztuki in Łódź between 9 June and 10 October 2017, was one of the most intense encounters with the Avant-garde last year, which was a jubilee year. The exhibition offered an erudite journey that followed the interests of the curator Przemysław Strożek, a researcher specialising in Italian Futurism and its reception in Poland. Despite a clearly defined goal of setting side by side the creations of Prampolini and the achievements of Polish Avant-garde theatre, it was not a classical “thesis exhibition,” which can be regarded as the curator’s fault or as his credit, and the judgment on this point depended mostly on how well versed in Avant-garde movements the viewer was. A complex, multi-threaded narrative that the exhibits amassed in a rich and representative selection were telling proved not accessible enough for some of the public, while other visitors found it exquisitely enlightening. The connexions between avant-gardists of different countries were displayed in a subtle way, and the space in which the visitors could explore them afforded a chance to investigate the exhibition freely and at one’s own pace. The endevour was all the more appealing due to the fact that the setting made a clear linear narrative virtually impossible, favouring a meandering and dialogical tale instead. The outcome was a fascinating maze of compelling, and sometimes difficult to discern, feedback relations between the Polish and Italian avant-gardes of the 1920s and 1930s.

Archiwa Lefevre Jean Claude'a

84%

Brogowski L.

Sztuka i Dokumentacja

2018

issue 18

305-352

Posługiwanie się przez artystów ankietą jest symptomatyczne dla przemian sztuki w drugiej połowie XX wieku, bo ujawnia ono wyraźny zwrot zainteresowań od wyobraźni ku rzeczywistości i wpisuje artystów w postawy bliskie badaniom społecznym. W tej edycji Galerii im. Andrzeja Pierzgalskiego reprodukujemy opublikowaną w 1982 roku przez Lefevre Jean Claude’a broszurę. Jest ona właśnie efektem ankiety, przeprowadzonej w paryskim środowisku artystów na temat ich ówczesnego stosunku do praktyki wystaw. Odpowiedzi na ankietę pokazują, że krytyczna refleksja nad wystawą znajdowała się wówczas w centrum uwagi. W kontekście kontestowania roli wystawy w praktyce artystycznej ankieta ta jest cennym świadectwem różnorakich prób przekraczania wystawy, aby dostosować ją do nowych form sztuki, aby przezwyciężyć koncepcję dzieła jako przedmiotu oraz aby osłabić władzę instytucji i rynku nad sztuką. W 1983 roku Lefevre Jean Claude tworzy LJC Archives. Są one nie tylko miejscem gromadzenia dokumentów, ale także metodą pracy artystycznej, organizującą w spójną całość publikacje dokumentów sztuki, którym artysta nadaje zróżnicowane formy: kalendarzy, książek, ulotek, broszur, plansz itp. W jego sztuce zaciera się granica między dokumentem sztuki i dziełem. Radykalizując postawy konceptualne, artysta skrupulatnie przestrzega postulatu, że dzieło sztuki jest efektem procesu twórczej myśli, której nosi w sobie ślady, a materialny przedmiot traktuje jako znak niepowodzenia w łańcuchu refleksyjnym, mającym doprowadzić do możliwej jego prezentacji. Dlatego prace jego mają wyłącznie formę pisma, ale są to teksty do czytania, a nie do oglądania; jednym z jego oryginalnych wynalazków jest lektura jako wystawa.

Refine search results

1 Pamiętnik Teatralny

1 Sztuka i Dokumentacja

1 Brogowski L.

1 Stacewicz-Podlipska J.

2 2018

Search results

„Carissimo Kurek”, czyli o braterstwach awangardy

Archiwa Lefevre Jean Claude'a