Search results

1

Psychological Determinants of Individual Radicalisation

100%

Posłuszna E.

Polish Political Science Yearbook

|

2022

|

issue 1(51)

119-129

EN

The paper aims to define the psychological foundations of lone wolf activism. The analysis that facilitated attaining this goal was based on the Nietzschean concept of resentment theory of compensatory revaluating values that explain the relationships between inferiority and fundamentalism, fanaticism, and ideologically motivated violence. Based on a phenomenological examination of the phenomenon, the author demonstrates that lone wolf activism is founded on two psychologically and sociologically determined successive processes. The first one occurs when a sense of personal inferiority becomes the source of an envy-based hostile attitude toward the world. Later on, this feeling, due to personality defence mechanisms, which bring about the falsification of “primary desires” and the generation of “secondary desires”, transforms into fundamentalism. The second process takes place when, as the result of fundamentalist legitimisation that arise on the level of social rivalry, given fundamentalism is destituted, resulting in fanaticism. The author believes that the knowledge of both processes is necessary to recognise and combat the terrorist activity of lone ideologically motivated individuals.

2

The Phenomenon of Fanaticism

100%

Rosinska Z.

Dialogue and Universalism

|

2020

|

issue 2

159-164

EN

The paper describes the model shape of fanaticism. It defines fanaticism as a willing enslavement of personality and analysed the following features of it: intentionality, missionary attitude, being in love, intolerance, ability to satisfy ambivalent desires for objectivization and for subjectivization, and ability to evoke ambivalent feelings: moral condemnation and the feeling of admiration.

3

Niebezpieczna pobożność

88%

Bellahcène D., Pański D.

ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal

|

2018

|

vol. 8

|

issue 2

4

MISCELLANEA: Écrasez l’infâme: Voltaire’s Philosophy of Religion

75%

Kruszyńska S.

Miscellanea Anthropologica et Sociologica

|

2015

|

vol. 16(1)

125-137

PL

The author presents the basic premises of Voltaire’s philosophy of religion, based on a recreationof its historical and philosophical context, as well as an analysis of source texts.This includes: the declared elitism of Voltaire and les philosophes, referring to the “brilliant”philosophical and scientific mind; their affirmation of the necessity to separate eliteand common knowledge; and their conviction that religious faith (religious fanaticism)is obviously the source of all evil in the world. Such a discursive field renders the disputebetween deists and atheists insignificant, as both deism and atheism are included as formsof “philosophical religion”, that is, two forms of religious knowledge meriting popularization.Elite philosophical knowledge considers deism to be safer than atheism, nonethelessregarding the “brilliant” human mind as the proper object of worship in the so-called“religion of les philosophes”. One of the dogmas in this “religion” is a ruthless, albeit bloodless,war on evil.

5

Диалог Всеволода Гаршина с историей (заметки по поводу „Боярыни Морозовой” Василия Сурикова)

75%

Żejmo B., Uniwersytet Mikołaja Kopernika W. F.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica

|

2014

|

vol. 07

EN

The author of the article analyzes a review by the Russian writer and critic Vsevolod Garshin for his perception of Vasily Surikov’s painting "Boyarynya Morozova". In the eyes of Garshin Morozova, an apologist of the Old Rite, is an irrational fanatic, sacrificing her life for mere phantoms. Garshin judges Morozova’s martyrdom in a very emotional and subjective way and does not understand the cultural and historic meaning of the act. The personal nature of Garshin’s dialogue with history is emphasized in the article.

6

Fanatyzm jako problem wychowawczy

63%

Gałkowski J. P., Gałkowski S.

Edukacja Międzykulturowa

|

2023

|

vol. 20

|

issue 1

47-58

PL

Wychowanie jest takim wprowadzaniem w wartości, dzięki któremu stają się one stałym punktem odniesienia w działaniu, a nawyk odnoszenia się do norm przez te wartości wskazywanych i ich stosowanie był utrwalony. Jednakże bezwarunkowe, bezwzględne i żarliwe stosowanie się do norm jest przejawem fanatyzmu. Artykuł, odnosząc się do dwóch koncepcji filozoficznych, próbuje odpowiedzieć na pytanie, jak można wychowywać do opowiadania się po stronie wartości, unikając jednocześnie kształtowania w osobie wychowywanej postawy fanatycznej. Analizowane jest podejście L. Kołakowskiego i R. Rorty’ego kładące nacisk na zasadę niekonsekwencji oraz podejście A. MacIntyre wskazujące na etykę cnoty.

EN

Education is such an introduction into values thanks to which they become a constant point of reference in action, and in this way the habit of referring to the norms indicated by these values and their application is perpetuated. However, unconditional, ruthless and passionate compliance with the norms is a symptom of fanaticism. Referring to two philosophical concepts, the article is an attempt to answer the question of how to educate people to opt for the values while avoiding shaping a fanatical attitude in the educated person. The approach of L. Kołakowski and R. Rorty, emphasizing the principle of inconsistency, and the approach of A. MacIntyre pointing to the virtue ethics are analyzed.

7

Development and Challenges of Ecumenical Movement in Nigeria

63%

Eke V. C.

|

2016

|

vol. 63

|

issue 7: Teologia ekumeniczna

221-237

EN

“The attainment of union is the concern of the whole Church, faithful and shepherds alike. This concern extends to everyone, according to his talent, whether it be exercised in his daily Christian life or in his theological and historical research. This concern itself reveals already to some extent the bond of brotherhood between all Christians and it helps toward that full and perfect unity which God in His kindness wills.” This statement from the Second Vatican Council’s Decree on Ecumenism, presents journey towards unity of all Christian as imperative for all Christians irrespective of nationality and status. This makes ecumenical movement most relevant in a pluralistic society like Nigeria with diverse cultures and tradition, different ethnic and religious sentiments. The objective of the work is to present different stages of ecumenical movement in Nigeria as well as the extent of participation and contributions of various Christian denominations at each stage of its development. This work also aims at considering those attitudes of many Christians in Nigeria that pose as challenge or stumbling block to the realization of unity among Christians. Some of which are ignorance of the teaching and practical principles of ecumenism, Christian fundamentalism and fanaticism, personal-interest, religious and ethnic sentiments which ordinarily had already created a division and mutual suspicion among Nigerian people. Bearing in mind that Christians are “salt of the earth and light of the world,” the actualization of unity among Christians in Nigeria will serve as catalyst to full realization of peace, justice and unity in Nigeria. Hence, this work propose spiritual ecumenism and Christian cooperation as practical steps to the attainment of Christian unity in Nigeria.

PL

Osiągnięcie jedności jest sprawą całego Kościoła – zarówno wiernych, jak i pasterzy. Troska ta rozciąga się na wszystkich, wedle ich talentów, czy to w codziennym życiu chrześcijańskim, czy też w pracach teologów i historyków. Troska ta ujawnia też do pewnego stopnia istniejącą więź braterstwa między wszystkimi chrześcijanami i przyczynia się do osiągnięcia pełnej i doskonałej jedności, jakiej chce Bóg w swej łaskawości. To stwierdzenie zawarte w Dekrecie o ekumenizmie Unitatis redintegratio II Soboru Watykańskiego przedstawia drogę wszystkich chrześcijan w kierunku jedności jako chrześcijański imperatyw, niezależny od narodowości czy stanu. Przydaje to najwyższego znaczenia ruchowi ekumenicznemu w pluralistycznym społeczeństwie Nigerii, łączącym różne kultury i tradycje, różne sentymenty etniczne i religijne. Celem artykułu jest zaprezentowanie różnych poziomów ruchu ekumenicznego w Nigerii, jak również granic zaangażowania i wkładu różnych wyznań chrześcijańskich na każdym stopniu ich rozwoju. Opracowanie to stara się też wziąć pod uwagę postawy tych chrześcijan w Nigerii, którzy rzucają wyzwanie, a czasem i kłody, realizacji jedności między chrześcijanami. Niekiedy wynika to z nieznajomości nauczania Kościoła i praktycznych zasad ekumenizmu, z chrześcijańskiego fundamentalizmu i fanatyzmu, dbałości o własne interesy, sentymentów etnicznych i religijnych, które zwykle już spowodowały podziały i wzajemną podejrzliwość wśród ludu Nigerii. Pamiętając, że chrześcijanie są „solą ziemi i światłem świata”, osiągnięcie jedności między chrześcijanami w Nigerii stanie się katalizatorem nastania pokoju, sprawiedliwości i jedności w Nigerii. Z tego też powodu opracowanie to proponuje ekumenizm duchowy i współpracę chrześcijan jako praktyczne kroki do osiągnięcia jedności chrześcijańskiej w Nigerii.

8

Stop and think. Myślenie przeciw fanatyzmowi

63%

Gałkowski J. P., Gałkowski S.

Edukacja Międzykulturowa

|

2024

|

vol. 24

|

issue 1

188-198

PL

Tekst Piotra Kowzana dowodzi, że kwestia fanatyzmu pozostaje ważnym problemem wychowawczym, ale także szerzej: społecznym. Formułowanie odpowiedzi na polemikę pozwala powtórnie przemyśleć i doprecyzować niektóre wątki. Istotny okazuje się także powrót do samego definiowania fanatyzmu i zwrócenie uwagi, że problem jest ważny choćby z tego względu, że fanatyzm zagraża przede wszystkim ludziom wartościowym: dostrzegającym wartości i aktywnie zaangażowanym w ich realizację. W naszej odpowiedzi na polemikę staramy się wskazać na trzy ważne w naszej opinii kwestie. Po pierwsze, podkreślamy, że fanatyzm jest zawsze szkodliwy i choć nie zawsze szkodliwość ta jest znacząca, to nawet w najlepszym przypadku fanatyzm jest szkodliwy przynajmniej dla samego fanatyka. Po drugie, sprzeciwiamy się twierdzeniu, że przeciwdziałanie fanatyzmowi może mieć równie destrukcyjne skutki, co sam fanatyzm. Po trzecie, podtrzymujemy twierdzenie, że jednym z podstawowych objawów fanatyzmu jest niezdolność do jakichkolwiek kompromisów i odrzucenie samej możliwości zrobienia wyjątku od przyjętej reguły działania. W podsumowaniu przywołujemy Hannah Arend niezwykle ważne wezwanie do zachowania równowagi między aktywnością a refleksyjnością.

EN

Piotr Kowzan’s polemic proved that the issue of fanaticism remains an important educational problem, but also more broadly: a social one. Formulating a response to a polemic allows for rethinking and clarifying some themes. It also turns out to be important to return to the very definition of fanaticism as well as to point out that the problem is important because fanaticism threatens primarily people of value: those who perceive values and are actively engaged in their realization. In our response to the polemic, we try to point out three issues that are important in our opinion. Firstly, we emphasize that fanaticism is always harmful, and although this harmfulness is not always significant, even in the best case, fanaticism is harmful at least to the fanatic himself. Secondly, we oppose the claim that countering fanaticism can be as destructive as fanaticism itself. Thirdly, we maintain the claim that the basic symptoms of fanaticism are: an inability to make any compromises and a rejection of the very possibility of making an exception to an accepted rule of action. In conclusion, we recall Hannah Arend’s vitally important call to maintain a balance between activity and reflexivity.

9

Jesuit Upbringing as Prevention Against Fundamentalism, Bigotry and Pharisaism

63%

Jeník L.

Horyzonty Wychowania

|

2021

|

vol. 20

|

issue 56

57-67

PL

CEL NAUKOWY: Celem pracy jest przedstawienie hipotezy pseudoreligii F, której autorem jest czeski teolog, socjolog i filozof Tomáš Halík. Druga część tekstu przedstawia wyzwania wychowania jezuickiego, które można rozumieć jako potencjalną strategię i profilaktykę wobec pseudoreligii F. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Pseudoreligia F to hipoteza, za pomocą której Tomáš Halík interpretuje podobieństwa między kilkoma patologicznymi zjawiskami współczesnej kultury społecznej, a także religijności chrześcijańskiej. Kluczowym rozwiązaniem jest krytyczna edukacja i dialog. To właśnie system wychowania jezuickiego można rozumieć jako sprawdzoną strategię profilaktyczną. Krytyczna analiza początków wychowania jezuickiego pokazuje, że jest to wciąż aktualna metoda edukacji i wychowania. PROCES WYWODU:W pierwszej części pracy przedstawiono hipotezę pseudoreligii F oraz tezy pokrewne. Celem pierwszej części jest przybliżenie socjologiczno-filozoficznej krytyki współczesnych patologii religijnych. W drugiej części tekstu skupię się na kluczowych zadaniach i wyzwaniach pedagogiki jezuickiej. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Współczesne patologie religijne, takie jak fundamentalizm, bigoteria itp. zagrażają obliczu chrześcijaństwa, wypaczając ideały ewangelii na rzecz krótkoterminowych celów. W kontekście chrześcijaństwa do takich patologii można dodać klerykalizm i szerzej faryzeizm. Krytyczne myślenie o tych kwestiach prowadzi do poszukiwania strategii, które pomogą „ugasić ogień”. Jedną z takich strategii jest integralna edukacja humanistyczna, którą reprezentuje także wychowanie jezuickie. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Pomimo niejasności tego terminu krytyczne myślenie jest uważane za kluczowe narzędzie zapobiegania fanatyzmowi, fundamentalizmowi, ekstremizmowi itp. Badanie ma na celu wykazanie, że edukacja krytyczna dotyczy przede wszystkim złożoności i integralnej linii antropologicznej. Szkolnictwo jezuickie ma swoją bogatą tradycję, opartą na duchowości ignacjańskiej i jezuickiej. Powrót do tych źródeł myślenia jest nie tylko wyzwaniem w jezuickim myśleniu o samym apostolacie intelektualnym, ale także potencjalną strategią wychowania do naprawdę krytycznego myślenia.

EN

RESEARCH OBJECTIVE: The objective of the work is presenting the pseudoreligion F hypothesis created by a Czech theologian, sociologist and philosopher Tomáš Halík. The second part of the text presents the challenges of Jesuit upbringing which can be understood as a possible strategy and prevention against the pseudoreligion F. RESEARCH PROBLEM AND METHODS:Pseudoreligion F is a hypothesis through which Tomáš Halík interprets similarities among several pathological phenomena of the contemporary social culture as well as Christian religiosity. The key solution is the critical education and dialogue. It is the system of Jesuit education that can be understood as a tested preventive strategy. Critical analysis of the beginnings of Jesuit education shows that this is still a valid method of teaching and upbringing. THE PROCESS OF ARGUMENTATION:In the first part of the work, the pseudoreligion F hypothesis was presented, as well as some related theses. The objective of the first part is describing the sociological and philosophical criticism of contemporary religious pathologies. In the second part of the text, we will focus on the key tasks and challenges of Jesuit pedagogy. RESEARCH RESULTS:Contemporary religious pathologies threaten Christianity as they distort the ideals of the Gospel to achieve short-term goals. In the context of Christianity, such pathologies also include clericalism and, more broadly, pharisaism. Critical thinking about these issues encourages us to search for strategies that can help “extinguish the fire.” One of such strategies is integral humanist education which is also represented by Jesuit education. CONCLUSIONS, INNOVATIONS, RECOMMENDATIONS: Despite the ambiguity of this term, critical thinking is considered to be the key tool for preventing fanaticism, fundamentalism, extremism, etc. The research is to show that critical education mainly refers to the complexity and integral anthropological line. Education and Jesuit education has a rich tradition based on the Ignatian and Jesuit spirituality.

10

Overvaluation: an Obstacle to Dialogue

51%

Lloyd S.

Dialogue and Universalism

|

2017

|

issue 1

7-21

EN

This paper offers a critical analysis of an obstacle to dialogue—“overvaluation.” Drawing on Immanuel Kant’s analysis of religious fanaticism as a contradictory and irrational attempt to access the supersensible by sensible means, this paper argues that overvaluation can, at its extreme, suppress prudential reasoning and other-regardingness and render dialogue impossible. Dialogue is an ideal of philosophical discourse that counters the negative prospects of extreme overvaluation. Dialogue is sustained by respect for others; it affirms self-regard in human relationships; and it resists absolutist thought, which is finally overvaluation detached from reasonableness, by being open to change and to the possibility of new understanding.

11

On some philosophical views of Bogusław Wolniewicz

45%

Jadacki J., Jadacki J.

Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria

|

2018

|

issue 3

12

What happens after the Islamic State of Caliphate is destroyed? Current state and trends in global terrorism threats

32%

Izak K.

Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego

|

2018

|

vol. 10

|

issue 19

293-317

EN

Military victory over the Islamic State does not mean defeating this terrorist organization, members of which will move into conspiracy, and will continue terrorist attacks. Organizations allied to the Islamic State operating in the foreign wilayats (provinces) of the caliphate: in Sinai, Libya, Nigeria, or Afghanistan are still active. There are also other groups active, linked to Al Qaeda or formed its franchises before, leaders of which pledged allegiance to caliph Ibrahim (Abu Bakr Al Baghdadi) between 2014 and 2015. There are more than 40 such organizations altogether. Some of them split following internal arguments over which side to be on: Al Qaeda or the IS, involved in the conflict since 2013. Apart from the Middle East, North Africa has become the main arena for activity and competition between jihadist organizations, especially the regions of Sahara and Sahel, where the IS has increased its influences since the second half of 2014. As long asthe IS has been defeated in Syria and Iraq, in Africa its operational capabilities to carry out terrorist attacks have remained although its position has also weakened. The consequences of the IS activities and its other affiliates were tragic. The year 2014 was the most violent when 32,858 people were killed in the whole world. In 2016 terrorists killed 25,673 people around the world. It is almost 22% less than in 2014. The list of countries with the highest terror risk has not changed at all. The first five countries are Iraq, Nigeria, Afghanistan, Syria, and Pakistan. According to statistics, 75% of all victims came from those countries. The security situation in Europe may deteriorate in the near future. Jihadist propaganda still meets with a favorable response, and it is going to be more and more effective, if the reality fails to meet the immigrants’ expectations, and demanding attitudes turn into anger. Deportations of those who lost their right of residence, also because of the committed offences, or tightening asylum law and conditions of granting state benefits will encourage such behaviors. Denmark, Austria, Germany, and France have already announced the above-mentioned limitations because the line between refugees and economic migrants tends to blur. Easing tensions between the IS and Al Qaeda, for example, after Abu Bakr al-Baghdadi’s death can cause increased risk. Changes in the leadership of Al Qaeda can also contribute to the improvement of relations between the two organizations. It seems that Hamza bin Laden, the 28-year-old son of Osama Bin Laden, known as the ‘Prince of Jihad’, will take the lead in the organization in the near future. Unlike the current leader of Al Qaeda, Ayman al - Zawahiri, he did not criticize the caliphate, which may – after the collapse of the IS – win him support and renew Al Qaeda or any other organization founded on it possibly in the future.

PL

Zwycięstwo militarne nad Państwem Islamskim nie oznacza pokonania tej organizacji terrorystycznej. Najprawdopodobniej jej członkowie przejdą do konspiracji i nadal będą przeprowadzać ataki. Wciąż aktywne są organizacje sprzymierzone z Państwem Islamskim operujące w zagranicznych wilajetach (prowincjach) kalifatu: na Półwyspie Synaj, w Libii, Nigerii oraz Afganistanie. Działają również ugrupowania, których przywódcy w latach 2014–2015 złożyli przysięgę lojalności kalifowi Ibrahimowi (Abu Bakrowi al-Bagdadiemu), a wcześniej były związane z Al-Kaidą lub tworzyły jej filie. Takich organizacji jest łącznie ponad 40. Część z nich podzieliła się na skutek wewnętrznych sporów dotyczących opowiedzenia się po jednej ze stron: Al-Kaidy lub ISIS/IS – organizacji skonfliktowanych ze sobą od 2013 r. Oprócz Bliskiego Wschodu główną areną aktywności i rywalizacji ugrupowań dżihadystycznych jest Afryka Północna obejmująca kraje Sahary i Sahelu, gdzie od drugiej połowy 2014 r. zwiększały się wpływy Państwa Islamskiego. Chociaż IS poniosło Dotkliwą klęskę w Syrii i Iraku, to w Afryce, pomimo osłabienia jego pozycji, zachowało zdolności operacyjne do przeprowadzenia zamachów terrorystycznych. Skutki terrorystycznej aktywności Państwa Islamskiego i innych organizacji z nim powiązanych lub działających pod własnym szyldem (np. ruch talibów w Afganistanie) były tragiczne. Najbardziej krwawy był rok 2014. Na całym świecie zginęło wówczas 32 858 osób. Dla porównania: w 2016 r. zginęły 25 673 osoby, czyli prawie o 22 proc. mniej niż w 2014 r. Nie zmienia się przy tym lista krajów najbardziej zagrożonych terrorem. Pierwsza piątka to Irak, Nigeria, Afganistan, Syria i Pakistan. To w tych krajach zabito aż 75 proc. wszystkich ofiar. Bezpieczeństwo w Europie może w najbliższym czasie ulec znacznemu pogorszeniu. Propaganda dżihadystyczna wciąż trafia na podatny grunt i będzie bardziej skuteczna, gdy oczekiwania imigrantów coraz bardziej będą się rozmijać z rzeczywistością, a postawy roszczeniowe zamienią się w gniew. Będą temu sprzyjać deportacje osób, które z różnych względów utraciły prawo pobytu w Europie, w tym z powodu popełnionych przestępstw kryminalnych, oraz zaostrzanie prawa azylowego i warunków przyznawania zasiłków, co zapowiedziały m.in. Dania, Austria, Niemcy i Francja – ze względu na zacieranie się granic miedzy uchodźcami a imigrantami ekonomicznymi. Do zwiększenia zagrożenia może dojść w wyniku poprawienia relacji między IS i Al-Kaidą spowodowanej m.in. śmiercią Abu Bakra al-Bagdadiego. Zmiany w kierownictwie Al-Kaidy też mogą przyczynić się do poprawy stosunków między obu organizacjami. Wydaje się, że w najbliższym czasie ster w tym ugrupowaniu przejmie 28-letni Hamza bin Laden, syn Osamy, nazywany „księciem dżihadu”. W odróżnieniu od obecnego lidera Al-Kaidy Ajmana az-Zawahiriego, nie krytykował on kalifatu, co po upadku IS może przysporzyć mu zwolenników i spowodować odnowienie szeregów Al-Kaidy lub organizacji wyrosłej na jej fundamencie.

13

Co po Islamskim Państwie Kalifatu? Stan obecny i kierunki rozwoju zagrożeń terrorystycznych

32%

Izak K.

Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego

|

2018

|

vol. 10

|

issue 19

58-86

PL

Zwycięstwo militarne nad Państwem Islamskim nie oznacza pokonania tej organizacji terrorystycznej. Najprawdopodobniej jej członkowie przejdą do konspiracji i nadal będą przeprowadzać ataki. Wciąż aktywne są organizacje sprzymierzone z Państwem Islamskim operujące w zagranicznych wilajetach (prowincjach) kalifatu: na Półwyspie Synaj, w Libii, Nigerii oraz Afganistanie. Działają również ugrupowania, których przywódcy w latach 2014–2015 złożyli przysięgę lojalności kalifowi Ibrahimowi (Abu Bakrowi al-Bagdadiemu), a wcześniej były związane z Al-Kaidą lub tworzyły jej filie. Takich organizacji jest łącznie ponad 40. Część z nich podzieliła się na skutek wewnętrznych sporów dotyczących opowiedzenia się po jednej ze stron: Al-Kaidy lub ISIS/IS – organizacji skonfliktowanych ze sobą od 2013 r. Oprócz Bliskiego Wschodu główną areną aktywności i rywalizacji ugrupowań dżihadystycznych jest Afryka Północna obejmująca kraje Sahary i Sahelu, gdzie od drugiej połowy 2014 r. zwiększały się wpływy Państwa Islamskiego. Chociaż IS poniosło Dotkliwą klęskę w Syrii i Iraku, to w Afryce, pomimo osłabienia jego pozycji, zachowało zdolności operacyjne do przeprowadzenia zamachów terrorystycznych. Skutki terrorystycznej aktywności Państwa Islamskiego i innych organizacji z nim powiązanych lub działających pod własnym szyldem (np. ruch talibów w Afganistanie) były tragiczne. Najbardziej krwawy był rok 2014. Na całym świecie zginęło wówczas 32 858 osób. Dla porównania: w 2016 r. zginęły 25 673 osoby, czyli prawie o 22 proc. mniej niż w 2014 r. Nie zmienia się przy tym lista krajów najbardziej zagrożonych terrorem. Pierwsza piątka to Irak, Nigeria, Afganistan, Syria i Pakistan. To w tych krajach zabito aż 75 proc. wszystkich ofiar. Bezpieczeństwo w Europie może w najbliższym czasie ulec znacznemu pogorszeniu. Propaganda dżihadystyczna wciąż trafia na podatny grunt i będzie bardziej skuteczna, gdy oczekiwania imigrantów coraz bardziej będą się rozmijać z rzeczywistością, a postawy roszczeniowe zamienią się w gniew. Będą temu sprzyjać deportacje osób, które z różnych względów utraciły prawo pobytu w Europie, w tym z powodu popełnionych przestępstw kryminalnych, oraz zaostrzanie prawa azylowego i warunków przyznawania zasiłków, co zapowiedziały m.in. Dania, Austria, Niemcy i Francja – ze względu na zacieranie się granic miedzy uchodźcami a imigrantami ekonomicznymi. Do zwiększenia zagrożenia może dojść w wyniku poprawienia relacji między IS i Al-Kaidą spowodowanej m.in. śmiercią Abu Bakra al-Bagdadiego. Zmiany w kierownictwie Al-Kaidy też mogą przyczynić się do poprawy stosunków między obu organizacjami. Wydaje się, że w najbliższym czasie ster w tym ugrupowaniu przejmie 28-letni Hamza bin Laden, syn Osamy, nazywany „księciem dżihadu”. W odróżnieniu od obecnego lidera Al-Kaidy Ajmana az-Zawahiriego, nie krytykował on kalifatu, co po upadku IS może przysporzyć mu zwolenników i spowodować odnowienie szeregów Al-Kaidy lub organizacji wyrosłej na jej fundamencie.

EN

Military victory over the Islamic State does not mean defeating this terrorist organization, members of which will move into conspiracy, and will continue terrorist attacks. Organizations allied to the Islamic State operating in the foreign wilayats (provinces) of the caliphate: in Sinai, Libya, Nigeria, or Afghanistan are still active. There are also other groups active, linked to Al Qaeda or formed its franchises before, leaders of which pledged allegiance to caliph Ibrahim (Abu Bakr Al Baghdadi) between 2014 and 2015. There are more than 40 such organizations altogether. Some of them split following internal arguments over which side to be on: Al Qaeda or the IS, involved in the conflict since 2013. Apart from the Middle East, North Africa has become the main arena for activity and competition between jihadist organizations, especially the regions of Sahara and Sahel, where the IS has increased its influences since the second half of 2014. As long asthe IS has been defeated in Syria and Iraq, in Africa its operational capabilities to carry out terrorist attacks have remained although its position has also weakened. The consequences of the IS activities and its other affiliates were tragic. The year 2014 was the most violent when 32,858 people were killed in the whole world. In 2016 terrorists killed 25,673 people around the world. It is almost 22% less than in 2014. The list of countries with the highest terror risk has not changed at all. The first five countries are Iraq, Nigeria, Afghanistan, Syria, and Pakistan. According to statistics, 75% of all victims came from those countries. The security situation in Europe may deteriorate in the near future. Jihadist propaganda still meets with a favorable response, and it is going to be more and more effective, if the reality fails to meet the immigrants’ expectations, and demanding attitudes turn into anger. Deportations of those who lost their right of residence, also because of the committed offences, or tightening asylum law and conditions of granting state benefits will encourage such behaviors. Denmark, Austria, Germany, and France have already announced the above-mentioned limitations because the line between refugees and economic migrants tends to blur. Easing tensions between the IS and Al Qaeda, for example, after Abu Bakr al-Baghdadi’s death can cause increased risk. Changes in the leadership of Al Qaeda can also contribute to the improvement of relations between the two organizations. It seems that Hamza bin Laden, the 28-year-old son of Osama Bin Laden, known as the ‘Prince of Jihad’, will take the lead in the organization in the near future. Unlike the current leader of Al Qaeda, Ayman al - Zawahiri, he did not criticize the caliphate, which may – after the collapse of the IS – win him support and renew Al Qaeda or any other organization founded on it possibly in the future.

Refine search results

Psychological Determinants of Individual Radicalisation

The Phenomenon of Fanaticism

Niebezpieczna pobożność

MISCELLANEA: Écrasez l’infâme: Voltaire’s Philosophy of Religion

Диалог Всеволода Гаршина с историей (заметки по поводу „Боярыни Морозовой” Василия Сурикова)

Fanatyzm jako problem wychowawczy

Development and Challenges of Ecumenical Movement in Nigeria

Stop and think. Myślenie przeciw fanatyzmowi

Jesuit Upbringing as Prevention Against Fundamentalism, Bigotry and Pharisaism

Overvaluation: an Obstacle to Dialogue

On some philosophical views of Bogusław Wolniewicz

What happens after the Islamic State of Caliphate is destroyed? Current state and trends in global terrorism threats

Co po Islamskim Państwie Kalifatu? Stan obecny i kierunki rozwoju zagrożeń terrorystycznych