Search results

1

Na wschód od fabuły, na zachód od dokumentu, czyli Na północ od Kalabrii

100%

Piepiórka M.

Panoptikum

|

2012

|

issue 11(18)

42-54

EN

Marcin Sauter’s film - ‘North of Calabria’ - was shown in Panorama section of Gdynia Film Festival (festival of fiction films) and in a documentary competition at Cracow Film Festival. In the light of this fact we should consider what factors affect the classification of films into a particular type or genre. Mirosław Przylipiak’s definition lists the features a film should possess in order to qualify as a documentary. However, today there are many fiction films that use the poetics of documentary. Viewers find it more and more difficult to unambiguously assign a film to a particular type. Moreover, the viewer would have to have a complete knowledge about film production process in order to verify the definitional features of a particular type or genre. Thus, the viewers can subjectively and arbitrarily determine on their own the type of watched film or they have to trust institutions. These institutions give labels to films. Analyzing the case of the ‘North of Calabria’ I examine how both viewers and institutions construct the types of films.

2

Dokument a fabuła – refleksje, doświadczenia i metody pracy autora zdjęć filmowych

75%

Staroń W.

Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication

|

2018

|

vol. 23

|

issue 32

EN

As the very title of Wojciech Staroń, a cinematographer and film director’s text “Documentary versusfiction – reflections, experiences and work methods of a director of photography” indicates, it is an attempt to analyse his own artistic achievements combined with a theoretical reflection on universal and fundamental issues such as understanding the truth in film, in reference to the distinction between the genres of fiction and documentary, or mentioned towards the end of the text, an issue of constructing a film protagonist and film narration in which the protagonist functions and is immersed. All these issues are analysed in a visual context, in reference to the construction of a film shot – the meaning of its contents and form and their combination which will present the subject matter in a few seconds of screen time. The films being analyzed among others are: Pod ochroną, Nagroda and Argentyńska lekcja (Argentinian Lesson).

PL

As the very title of Wojciech Staroń, a cinematographer and film director’s text “Documentary versusfiction – reflections, experiences and work methods of a director of photography” indicates, it is an attempt to analyse his own artistic achievements combined with a theoretical reflection on universal and fundamental issues such as understanding the truth in film, in reference to the distinction between the genres of fiction and documentary, or mentioned towards the end of the text, an issue of constructing a film protagonist and film narration in which the protagonist functions and is immersed. All these issues are analysed in a visual context, in reference to the construction of a film shot – the meaning of its contents and form and their combination which will present the subject matter in a few seconds of screen time. The films being analyzed among others are: Pod ochroną, Nagroda and Argentyńska lekcja (Argentinian Lesson).

3

Film fabularny w funkcji alternatywnego źródła do historii codzienności — teoretyczne rozważania na przykładzie kina moralnego niepokoju

75%

Żurek B.

Historyka Studia Metodologiczne

|

2014

|

vol. 44

4

La vérité? Quelle vérité? Eksperymenty z rzeczywistością w kinie niefikcjonalnym lat 60.

75%

Zając B.

Panoptikum

|

2013

|

issue 12(19)

62-75

EN

The author attempts to reconstruct some of the major voices in the critical discourse surrounding cinéma vérité in the 1960s and in contemporary film studies. He follows it with a textual analysis of two major documentaries of this nonfiction genre (Chronique d’un été and Le Joli mai). This textual analysis is extended by some historical context in order to define anew the borders of genre taxonomy. Eventually it allows the author to inscribe in the history of this genre numerous documentaries which previously were not associated with cinéma vérité.

5

Kojenie obrazem, leczenie snem. Konstruowanie pamięci o Zagładzie w polskich filmach fabularnych po 1989 roku

63%

Forecki P.

Przegląd Politologiczny

|

2012

|

issue 3

97-114

EN

In the period between the end of World War II and the late 1980s the Polish film industry produced nearly twenty films on the Holocaust which approached the topic within secure lim- its. Those films that were permitted to be shown did not disturb the good feeling of the na- tional community, did not refer to the Polish version of anti-Semitism, and first and foremost avoided the sensitive issue of Polish society’s attitude to the annihilation of the Jews. Each film complied with the then current historical policy, which either treated this issue instru- mentally or simply ignored it. After 1989, both historiography and cinematography began to fill in the blank spots and address topics that were formerly forbidden, taboo or distorted in the official state discourse. Due to the abolishment of political restrictions and the liberation of public discourse, Polish cinematography embarked upon a belated examination of conscience and revision of the memories of the Holocaust cultivated till then. At least it seemed so. Has it actually happened, though? Have Polish filmmakers actually taken the trouble to deconstruct the myths, fill in the gaps and correct the deformed Polish memories of the Holocaust? Even if the answers to these superficial questions are affirmative, at least in terms of their intentions, what has become of it? This paper is an attempt to identify how the memory of the Holocaust has been constructed in Polish feature movies since 1989.

6

Filmowe przedstawienia otyłości – od krytyki do emancypacji

63%

Dąbrowska D.

Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura

|

2020

|

vol. 12

|

issue 4

70-82

EN

The paper focuses on the ways of shaping social awareness concerning the problem of obesity through film media. The author analyses different options of interacting within two narrative trends – a feature film and a documentary. The purpose of the text is to show varied ways of showing obesity in film. The presentation included in the paper focuses on the following perspectives: obesity as a sign of disability to care about one’s own health, obesity as a tool of social stigma, obesity as a factor determining social experience. The subject of analysis are three films: Super Size Me by Morgan Spurlock, Gordos by Daniel Sánchez Arévalo and Paradise: Hope by Ulrich Seidl.

PL

Artykuł skoncentrowany jest na sposobach kształtowania społecznej świadomości dotyczącej problematyki otyłości przez media filmowe. Autorka podejmuje próbę refleksji nad zróżnicowanymi możliwościami oddziaływania w obrębie dwóch konwencji narracyjnych – fabularnej i dokumentalnej. Cel tekstu stanowi pokazanie zróżnicowanych sposobów ukazywania otyłości w filmie. Zawarta w szkicu panorama kładzie nacisk na następujące perspektywy: otyłość jako wyraz braku umiejętności zatroszczenia się o własne zdrowie, otyłość jako narzędzie społecznej stygmatyzacji, otyłość jako czynnik determinujący doświadczenie społeczne. Przedmiotem przeprowadzonej analizy są trzy filmy: Super Size Me Morgana Spurlocka, Grubasy Daniela Sancheza Arévalo i Raj: nadzieja Ulricha Seidla.

7

Proces stawania się Innym - bohater filmu fabularnego tracący wzrok

63%

Czerwińska K.

Kultura i Edukacja

|

2019

|

issue 1(123)

296-311

EN

The concept of social inclusion is closely related to the proposal of organizing the space of popular culture around the idea of dialogue, relation building and recognizing diversity. From such perspective a feature film, as a medium reaching a wide audience, may become an important source of reliable information on the functioning of persons who belong to groups which are at risk of social exclusion, including persons with various disabilities. Those persons are subject to stereotypes and, consequently, they are usually perceived as incompetent, dependent, incapable of performing social roles effectively, struggling with numerous problems, and grieving. Acquiring an impairment in the course of life results in becoming a member of a group of a low social status and experiencing inadequate reactions of others in situations of social contact, including open or hidden isolation or overprotectiveness resulting from pity, sympathy or being convinced of a low potential of the person with an impairment. Inappropriate social reactions may significantly impede the process of adapting to the disability and increase the risk of exclusion so it is important that the media contribute to developing appropriate ideas of functioning of that particular population group and/or to breaking current stereotypes. The article is focused on the qualitative analysis of the way the process of adapting to vision loss by the characters of two feature films is presented, with special emphasis on the educational merits of the two works.

PL

Koncepcja inkluzji społecznej ściśle wiąże się z postulatem organizowania przestrzeni kultury popularnej wokół idei dialogu, relacyjności oraz dostrzegania i uznawania różnorodności. W takim ujęciu film fabularny jako medium docierające do szerokiego kręgu odbiorców może stać się ważnym źródłem wiarygodnych informacji na temat funkcjonowania osób należących do grup narażonych na wykluczenie społeczne, w tym osób z różnymi rodzajami niepełnosprawności. Osoby z niepełnosprawnością podlegają stereotypizacji, w wyniku której spostrzegane są na ogół jako mało kompetentne, niesamodzielne, niezdolne do efektywnego odgrywania ról społecznych, borykające się z licznymi problemami i stale pogrążone w smutku. Także nabycie niepełnosprawności w biegu życia powoduje przejście do grupy o niskim statusie społecznym i doświadczanie nieadekwatnych reakcji otoczenia w sytuacjach bezpośredniego kontaktu, w tym jawnej lub ukrytej izolacji bądź nadopiekuńczości wynikającej z litości, współczucia i przekonania o niskim potencjale osoby. Niewłaściwe reakcje społeczne mogą znacząco utrudniać proces przystosowania do nabycia niepełnosprawności i zwiększać ryzyko ekskluzji, więc istotne jest kształtowanie przez przekaz medialny prawidłowych wyobrażeń o specyfice funkcjonowania tej grupy osób i (lub) przełamywanie już istniejących stereotypów. Artykuł koncentruje się na jakościowej analizie sposobu prezentacji procesu adaptacji do utraty wzroku bohaterów dwóch filmów fabularnych, ze szczególnym zwróceniem uwagi na walory edukacyjno-wychowawcze tych dzieł.

8

Ways of depicting speech deficits in the cinematic space: selected examples

63%

Ejsmunt-Wieczorek I.

Logopaedica Lodziensia

|

2023

|

issue 7

35-47

PL

W artykule poruszono ważny społecznie temat dotyczący zaburzeń mowy, także u osób z niepełnosprawnością, oraz metod ich prezentacji w przestrzeni filmowej. Podstawowym celem artykułu jest sposób przedstawienia dysfunkcji w zakresie komunikacji w dziele filmowym. Artykuł próbuje odpowiedzieć na pytania: „czy otoczenie wpływa na rozwój umiejętności komunikacyjnych osób z dysfunkcjami?”, „w jaki sposób dzieło filmowe pokazuje relacje osób z zaburzeniami mowy oraz z niepełnosprawnością w kontaktach z najbliższymi?” oraz „na ile obraz filmowy jest zgodny z opisem naukowym danego zaburzenia?”. Zawarte w artykule rozdziały analityczne poświęcone zostały trzem zaburzeniom oraz wybranym filmom fabularnym, w których aktorzy prezentują umiejętności językowe i komunikacyjne postaci filmowych zmagających się z niepłynnością mówienia, dysfunkcją słuchu oraz mózgowym porażeniem dziecięcym.

EN

The article discusses an important social aspect concerning speech disorders, also in people with disabilities, and the methods of their presentation in the film space. The main aim of the article is the way of presenting dysfunctions in the field of communication in a cinematic work. Other tasks of the article include attempts to answer the following questions: “does the environment influence the development of communication skills of people with disabilities?”, “how does the film show the relationships of people with speech disorders and disabilities in contacts with loved ones?”, and to “what extent is the film image consistent with the scientific description of a given disorder?”. The analytical chapters in the article are devoted to three disorders and selected feature films in which the actors present the language and communication skills of film characters struggling with speech disfluency, hearing dysfunction and cerebral palsy.

9

Brama łez. Filmowe topografie Ellis Island

63%

Kita B.

Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura

|

2020

|

vol. 12

|

issue 1

11-23

EN

Georges Perec perceives the Island of Immigrants at the banks of the Hudson River as a non- -place, a place which does not exist. It is a space which can be associated with many different meanings, referring to memory, identity, hope and despair of millions of people who came through it in order to find themselves in the dream world. The experiences of passengers who after travelling by ship were cast into the unknown world of immigrants from all over the world are still used as themes of films whose action partly takes place on the Oyster Island. The paper is an attempt at ordering the specific topography of the island and confronting it with film images. On the one hand, the island is identified with a diversity of people, languages and cultures. On the other hand, it is a locality resulting from the size and location of the island in relation to the mainland (Manhattan), and builds a kind of temporary locality of people from different parts of the world. Reference to Perec and Bober’s film Recit d’Ellis Island constructs a kind of theoretical framework for the proposed considerations of the topography of the island, being supplemented by the film Ellis by JR, as well as feature films (The Godfather 2 by Francis Ford Coppola, Brooklyn by John Crowley, and other).

PL

Georges Perec traktuje Wyspę Imigrantów nad brzegami rzeki Hudson jako nie-miejsce, miejsce którego nie ma. Jest to przestrzeń konotująca wiele różnych znaczeń, odwołująca się do pamięci, tożsamości, nadziei i zarazem rozpaczy milionów ludzi, którzy przez nią przeszli, by znaleźć się w wymarzonym świecie. Doświadczenia pasażerów statków, a potem rzuconych na nieznany ląd imigrantów z całego świata co jakiś czas stają się tematem filmów, których akcja częściowo w ciągu całej ich pielgrzymki rozgrywa się na Wyspie Ostryg. Tekst stanowi próbę uporządkowania specyficznej topografii wyspy i skonfrontowania jej z obrazami filmowymi. Z jednej strony wyspa to przestrzeń różnorodności ludzi, języków i kultur, z drugiej zaś tworzy lokalność wynikającą z rozmiaru i położenia wyspy względem stałego lądu (Manhattanu) oraz buduje tymczasową swoistą lokalność grup ludzi pochodzących z różnych zakątków świata. Odniesienie do filmu Pereca i Bobera Opowieści z Ellis Island konstruuje rodzaj ramy o charakterze teoretycznym dla zaproponowanych rozważań na temat topografii wyspy, uzupełnia je film Ellis JR oraz pełnometrażowe filmy fabularne (Ojciec Chrzestny II Francisa Forda Coppoli, Brooklyn Johna Crowleya i inne).

10

Zachowania językowe i komunikacyjne osób ze spektrum autyzmu w wybranych filmach fabularnych

63%

Ejsmunt‑Wieczorek I.

Logopaedica Lodziensia

|

2022

|

issue 6

37-49

EN

Language and speech are essential in every human being’s life. People acquire linguistic competences from the early years that help them build grammatically correct phrases and linguistic skills thanks to which, they can adjust the message to its receiver and situation. All this helps build important for us relations. Unfortunately, people with disabilities, apart from physical and mental dysfunctions, are characterized by a different level of linguistic and communicative skills. In this article, I am going to present the language skills of fictional film heroes with autism spectrum disorders. I will also make an attempt to assess the accuracy of the correct presentation of language disorders among people with disabilities by film directors and heroes in relation to the professional literature devoted to the described autism spectrum.

PL

Język i mowa są niezbędne w życiu każdego człowieka. Od najmłodszych lat ludzie nabywają kompetencje językowe pomagające im tworzyć poprawne gramatycznie frazy oraz umiejętności językowe, dzięki którym potrafią dopasować przekaz do odbiorcy i sytuacji. Wszystko to pomaga budować ważne dla nas relacje. Niestety, osoby niepełnosprawne, poza dysfunkcjami fizycznymi i psychicznymi, charakteryzują się różnym poziomem sprawności językowej i komunikacyjnej. W artykule przedstawiono umiejętności językowe fikcyjnych bohaterów filmowych z zaburzeniami ze spektrum autyzmu. Podjęto również próbę oceny trafności prawidłowego przedstawiania zaburzeń językowych u osób z dysfunkcjami przez reżyserów i bohaterów filmowych w odniesieniu do literatury fachowej, poświęconej opisywanemu spektrum autyzmu.

11

Stereotypical Elements in the Narrative Structure of the Nationally “Other” in Contemporary Polish and Ukrainian Cinema

63%

Rosinska O.

Roczniki Nauk Społecznych

|

2023

|

vol. 51

|

issue 4

61-81

PL

W publikacji badane są aktualne narracje kina ukraińskiego i polskiego dotyczące interakcji z przedstawicielami innych narodowości na terytorium jednego kraju. Celem badań jest analiza zmian w narracjach międzykulturowych związanych ze stereotypami narodowymi we współczesnych filmach. Obecny etap rozwoju kultury światowej wymaga nowych narracji; sygnały o tym pojawiają się w kinie światowym i ukraińskim. Dla Ukrainy te narracje stają się szczególnie aktualne po 2014 roku. Teraz Ukraińcy zastanawiają się nad swoją historią i relacjami z tymi, z którymi historia ich zjednoczyła w nowy sposób. Analizowane filmy Dlaczego żyję (ukr. „Chomu ya zhyvyi”) (2015) i Shchedryk (2022), w których bohaterowie budują nowy dyskurs swojej wartościowej egzystencji poprzez uwolnienie się od narodowych stereotypów, są tego znakomitym przykładem. W szerszej analizie wybranych stereotypów uwzględniono filmy Lekcje perskiego, Pianista, Żyd.

EN

This paper researches topical Ukrainian and Poland cinema narratives related to interaction with the representatives of other nationalities in the territory of one country. The purpose of the research is to analyse changes in intercultural narratives related to the national stereotypes in contemporary films. The current development stage of the world culture requires new narratives –signals about that appear in the world and Ukrainian cinema. For Ukraine, these narratives become especially relevant after 2014. Now, the Ukrainians are thinking over their history and their relationship with those who the history united them with in a new way. This is perfectly illustrated by the films under analysis, Why I Am Alive (Ukrainian title: Chomu ya zhyvyi) (2015) and Shchedryk (2022), where the characters build a new discourse of their value-based existence by getting released from national stereotypes. Some stereotypes are analysed extensively in relation to films Lessons of Farsi, The Pianist, The Jew (Żyd).

12

Phantasm and an Attack on the Epoch. An Overview of Józef Piłsudski’s Image in Polish Feature Films in the People’s Republic of Poland

51%

Sikorski T.

Pamięć i Sprawiedliwość

|

2021

|

issue 2

347-374

EN

To the present day researchers in cinematography have not expressed any deeper interest in Józef Piłsudski. There are only texts devoted to newly released history films (such as reviews and minutes of editorial discussions in film magazines) and a few popular overview pieces. In national community’s collective experience, Marshal Józef Piłsudski invariably remains a national phantasm – an imaginary myth, a specific charism identified with the regaining of independence (“the great builder”, “the father of the independence”, “the leader of the nation”, “the great Marshall”, “the commanding officer” etc.) and the victory over the Bolsheviks in 1920 (exemplum of anti-communism). This article consists of two internally complementary parts. In the introduction the author presents the figure of Piłsudski in the interwar cinematography (1918–1939). The main part is then devoted to the analysis of three major feature films from the People’s Republic of Poland period (Death of a President, 1977, Coup d’État 1981, Polonia Restituta, 1980), in which Marshal Piłsudski is a key figure involved in the narrative about history. This part of the article focuses on the falsification of the historical picture (historical figures, events, processes), the image that in effect was far from the historical truth and in line with the guidelines of the ruling communist party. Attention is also paid to the film makers’ and scientific consultants’ entanglement in the communist system. The analysis is based on source materials (scenarios, press publications) and subject literature.

Refine search results