Search results

1

Kompetencje społeczne fizjoterapeutów z regionu Podkarpacia

100%

Walicka-Cupryś K., Smolarz I.

Rozprawy Naukowe Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu

|

2017

|

vol. 59

38-49

PL

Cel badań. Celem badań była analiza kompetencji społecznych fizjoterapeutów w ich samoocenie oraz w ocenie ich pacjentów z uwzględnieniem płci, wieku, poziomu wykształcenia oraz ( w wypadku fizjoterapeutów) miejsca i stażu pracy. Materiał i metoda. W badaniu wzięło udział 120 osób pracujących z regionu Podkarpacia, w tym 60 fizjoterapeutów oceniających samych siebie oraz 60 pacjentów oceniających swoich fizjoterapeutów. Do oceny kompetencji społecznych fizjoterapeutów wykorzystano standaryzowany Kwestionariusz Kompetencji Społecznych (KKS). W celu analizy statystycznej różnic wyników KKS pomiędzy samooceną fizjoterapeutów a oceną pacjentów zastosowano testy t-Studenta, U Manna-Whitneya i Kruskala-Wallisa. Wyniki uznano za istotne statystycznie dla p 0,05. Wyniki. Badane fizjoterapeutki w samoocenie KKS uzyskały przeciętne wyniki (sten 5), a fizjoterapeuci wysokie (sten 6). W ocenie fizjoterapeutów dokonanej przez ich pacjentów, zarówno kobiety, jak i mężczyźni uzyskali wysoki wynik w zakresie kompetencji społecznych (sten 6) świadczący o ich dużych kompetencjach społecznych. Stwierdzono również różnice w wynikach kompetencji społecznych w samoocenie fizjoterapeutów w zależności od płci. Wnioski. Kompetencje społeczne fizjoterapeutów są oceniane przez ich pacjentów niezależnie od płci, wieku i poziomu wykształcenia bardzo wysoko. Fizjoterapeuci, zwłaszcza kobiety, bardziej krytycznie oceniają swoje kompetencje. Samoocena dokonywana przez fizjoterapeutów jest niezależna od poziomu wykształcenia, wieku i stażu pracy.

XX

Background. The aim of the study was to analyse the social competence of physiotherapists in their self-assessment and in their patients’ opinion with the consideration of gender, age, educational level, place of work, and seniority. Material and methods. The study involved 120 people working in Subcarpathia, including 60 physiotherapists evaluating themselves and 60 patients assessing their physiotherapists. The standardized Social Competence Questionnaire was used to assess the social competence of physiotherapists. For the statistical analysis of differences in the questionnaire results between the physiotherapists’ self-assessments and their evaluation made by their patients, the t-Student, U Mann-Whitney, and Kruskal-Wallis tests were applied. The results were considered statistically significant for p 0,05. Results. The female physiotherapists obtained average results in the self-assessment (sten 5), while the outcomes were high for males (sten 6). In the case of patients’ evaluation, both male and female physiotherapists achieved high social competence scores (sten 6). Conclusions. The social competence of physiotherapists in the assessment of their patients is very high regardless of gender, age, or education level of the patients. Physiotherapists, particularly women, evaluate their own competence more critically than their patients. Regardless of age, level of education, place of work, and seniority, male physiotherapists highly assess their competence. The level of physiotherapists’ social competence is high and patients are satisfied with their therapists’ work.

2

Burnout syndrome in physical therapists – Demographic and organizational factors

84%

Pustułka-Piwnik U., Ryn Z. J., Krzywoszański Ł., Stożek J.

Medycyna Pracy

|

2014

|

vol. 65

|

issue 4

453-462

PL

Wstęp: Wypalenie zawodowe powstaje w wyniku długotrwałej ekspozycji na stres związany z wykonywaną pracą. W ujęciu Christiny Maslach manifestuje się wyczerpaniem emocjonalnym, depersonalizacją i spadkiem poziomu osiągnięć osobistych. W literaturze jest wiele doniesień na temat wypalenia zawodowego w służbie zdrowia, ale nieliczne z nich dotyczą badań prowadzonych wśród fizjoterapeutów. Celem pracy jest ocena poziomu wypalenia zawodowego w grupie fizjoterapeutów i zbadanie związku między wskaźnikami wypalenia a wybranymi zmiennymi demograficznymi i organizacyjnymi. Materiał i metody: Grupę badaną stanowiło 151 fizjoterapeutów z co najmniej 3-letnim stażem pracy. Ankietowani byli zatrudnieni w placówkach służby zdrowia na terenie miasta i gminy Kraków. Do oceny wypalenia zawodowego zastosowano Kwestionariusz Wypalenia Zawodowego Christiny Maslach (Maslach Burnout Inventory – MBI). Wykorzystano także ankietę obejmującą zmienne demograficzne i organizacyjne. Wyniki: Wypalenie zawodowe w badanej grupie manifestowało się podwyższeniem poziomu wyczerpania emocjonalnego i spadkiem zadowolenia z osiągnięć osobistych. Wyczerpanie emocjonalne było istotnie wyższe u fizjoterapeutów pracujących z osobami dorosłymi i zatrudnionych w szpitalach. Depersonalizacja osiągnęła wyższy poziom u mężczyzn, pracowników szpitali i osób z 15–19-letnim stażem pracy. Poczucie osiągnięć osobistych było obniżone u mężczyzn i terapeutów z niższym poziomem wykształcenia. Wnioski: Badanie potwierdziło, że wskaźniki wypalenia zawodowego u fizjoterapeutów są istotnie związane z wybranymi zmiennymi demograficznymi i organizacyjnymi. Wskazane jest podjęcie bardziej wnikliwych badań wypalenia zawodowego w tej grupie pracowników i wdrożenie profilaktyki. Med. Pr. 2014;65(4):453–462

EN

Background: Professional burnout results from prolonged exposure to chronic, job-related stressors. According to Christina Maslach, professional burnout is a syndrome of emotional exhaustion, depersonalization and reduced personal accomplishment. Literature includes a number of reports on burnout syndrome within health service, but hardly ever do they make any references to physiotherapists. The purpose of this study is assessment of the level of professional burnout in a group of physiotherapists and investigating relationships between the indices of burnout syndrome and selected demographic as well as organizational variables. Material and Methods: The study group consisted of 151 physiotherapists with at least 3 years of experience, employed in various health service outposts in Krakow, Poland. The Maslach Burnout Inventory (MBI) was used to measure emotional exhaustion, depersonalization and personal accomplishment. A questionnaire for the description of socio-demographic and work characteristics was used as well. Results: Job burnout among the physiotherapists was manifested by an increased emotional exhaustion and decreased sense of personal achievement. Emotional exhaustion was significantly higher among physical therapists working with adults and employed in hospitals, depersonalization was higher among men, hospital workers and employees with seniority from 15 to 19 years, personal accomplishment was decreased among men and less-educated therapists. Conclusions: The study confirmed that indicators of burnout in physiotherapists are significantly associated with selected demographic and organizational variables. It is necessary to undertake a more exhaustive study of burnout in this group of employees, and implement elements of prevention. Med Pr 2014;65(4):453–462

3

Prevalence of work-related musculoskeletal disorders among physical therapists

84%

Iqbal Z., Alghadir A.

Medycyna Pracy

|

2015

|

vol. 66

|

issue 4

459-469

PL

Wstęp Zawody medyczne, takie jak stomatologia, pielęgniarstwo i fizjoterapia, są zaliczane do grupy wysokiego ryzyka wystąpienia zaburzeń układu mięśniowo-szkieletowego związanych z pracą. Wyniki badań przeprowadzonych w tych grupach zawodowych mogą pomóc w sformułowaniu strategii zapobiegania, jednak nie opracowano ich dla fizjoterapeutów w Indiach. Materiał i metody Przeprowadzono badanie kwestionariuszowe wśród 100 fizjoterapeutów w Delhi. Wyniki W badaniu wzięło udział 75% respondentów. Aż 92% z nich wskazywało na występowanie zaburzeń układu mięśniowo-szkieletowego związanych z pracą po rozpoczęciu pracy w zawodzie fizykoterapeuty. Wpływają one na codzienne czynności, czasem nawet zmuszając respondentów do zmiany pracy. Specjalność zawodowa fizjoterapeuty, płeć, rodzaj mebli używanych w pracy i czas kontaktu z pacjentem są związane z rozwojem bólu (p < 0,05). Wnioski Należy podkreślić rolę ergonomii i technik stosowanych w pracy z pacjentem w rozwoju dolegliwości bólowych związanych z pracą. Med. Pr. 2015;66(4):459–469

EN

Background Health professions like dentistry, nursing and physical therapy have been reported at high risk for developing workrelated musculoskeletal disorders. Results of studies conducted in these occupational groups may help formulate prevention strategies. However, no such data among physical therapists has been reported in India. Material and Methods We conducted an online survey among 100 physiotherapists in Delhi. Results The response rate was 75%. The prevalence of work-related musculoskeletal disorders is found to be high since 92% of them reported to feel some pain after joining physical therapy which affects daily activities and even sometimes forces them to change their work. Physical therapists specialty, gender, furniture used in clinic and duration of patient contact are found to be related to the pain development (p < 0.05). Conclusions We need to emphasize the role of ergonomics and techniques of patient handling in development of work-related pain symptoms. Med Pr 2015;66(4):459–469

4

Prestiż wybranych zawodów medycznych w opinii reprezentantów tych zawodów

67%

Janus E., Filar-Mierzwa K.

Medycyna Pracy

|

2019

|

vol. 70

|

issue 5

587-595

EN

Background The aim of this article is to present the prestige of selected medical professions in the opinion of people practicing these professions. Material and Methods The study was conducted by means of the survey technique. The research tool was an original questionnaire prepared by the authors of the study, which was carried out on a sample of 346 professionally active physicians, nurses, physiotherapists, psychotherapists, and occupational therapists. Those people were employed in public institutions (hospitals, outpatient clinics, rehabilitation centers) located in Kraków and Katowice. The selection of the sample was deliberate. Results The profession of a physician received the highest score of prestige, while the lowest one was achieved by the profession of an occupational therapist. As factors influencing the prestige of a given profession, physicians and physiotherapists most often indicated social respect for the profession, while nurses, psychotherapists, and occupational therapists emphasized the importance of education. The level of prestige of medical professions, as compared with other professions, decreased with seniority. Conclusions The profession of a physician occupies the leading position in the hierarchy of the self-assessed prestige of medical professions. Physicians notice a general tendency to assess the prestige of their profession in a broader context – the position of this profession is weakening in favor of other public utility jobs, despite the fact that physicians still occupy an important place in the rankings of prestige including all professions. A negative self-assessment of the prestige of the occupation performed over the period of ten years prevail only in the case of physicians and nurses. Med Pr. 2019;70(5):587–95

PL

Wstęp Celem artykułu jest przedstawienie opinii osób wykonujących zawody medyczne na temat prestiżu tych zawodów. Materiał i metody W badaniu wzięło udział 346 aktywnych zawodowo lekarzy, pielęgniarek, fizjoterapeutów, psychoterapeutów i terapeutów zajęciowych. Narzędziem badawczym był kwestionariusz przygotowany przez autorki badania. Badani byli zatrudnieni w placówkach publicznych (szpitalach, przychodniach, ośrodkach rehabilitacji) w Krakowie i Katowicach. Dobór próby miał charakter celowy. Wyniki Zawód lekarza uzyskał najwyższe noty, zawód terapeuty zajęciowego – najniższe. Lekarze i fizjoterapeuci najczęściej wskazywali społeczny szacunek do zawodu jako czynnik wpływający na prestiż wykonywanej przez siebie profesji, a pielęgniarki, psychoterapeuci i terapeuci zajęciowi podkreślali znaczenie wykształcenia. Ocena prestiżu zawodów medycznych w porównaniu z innymi zawodami była tym niższa, im dłuży był staż pracy. Wnioski Zawód lekarza zajmował główną pozycję w hierarchii samooceny prestiżu badanych zawodów medycznych. Lekarze zauważali ogólną tendencję dotyczącą oceny prestiżu ich zawodu w szerszym kontekście – pozycja zawodu słabnie na rzecz innych zawodów użyteczności publicznej, mimo że lekarze nadal zajmują istotne miejsce w rankingach prestiżu. W zakresie samooceny prestiżu wykonywanego zawodu w perspektywie 10-letniej negatywne oceny przeważały tylko wśród lekarzy i pielęgniarek. W przypadku innych profesji oceny były pozytywne. Med. Pr. 2019;70(5):587–595

Refine search results

3 Medycyna Pracy

1 Rozprawy Naukowe Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu

1 Alghadir A.

1 Filar-Mierzwa K.

1 Iqbal Z.

1 Janus E.

1 Krzywoszański Ł.

1 Pustułka-Piwnik U.

1 Ryn Z. J.

1 Smolarz I.

1 Stożek J.

1 Walicka-Cupryś K.

1 2019

1 2017

1 2015

1 2014

Kompetencje społeczne fizjoterapeutów z regionu Podkarpacia

Burnout syndrome in physical therapists – Demographic and organizational factors

Prevalence of work-related musculoskeletal disorders among physical therapists

Prestiż wybranych zawodów medycznych w opinii reprezentantów tych zawodów