Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 6

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  fluoroscopy
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
EN
Background Some cardiac implantable electronic device (CIED) implantation procedures require the use of X-rays, which is reflected by such parameters as total fluoroscopy time (TFT) and dose-area product (DAP – defined as the absorbed dose multiplied by the area irradiated). Material and Methods This retrospective study evaluated 522 CIED implantation (424 de novo and 98 device upgrade and new lead placement) procedures in 176 women and 346 men (mean age 75±11 years) over the period 2012–2015. The recorded procedure-related parameters TFT and DAP were evaluated in the subgroups specified below. The group of 424 de novo procedures included 203 pacemaker (PM) and 171 implantable cardioverter-defibrillator (ICD) implantation procedures, separately stratified by single-chamber and dual-chamber systems. Another subgroup of de novo procedures involved 50 cardiac resynchronization therapy (CRT) devices. The evaluated parameters in the group of 98 upgrade procedures were compared between 2 subgroups: CRT only and combined PM and ICD implantation procedures. Results We observed differences in TFT and DAP values between procedure types, with PM-related procedures showing the lowest, ICD – intermediate (with values for single-chamber considerably lower than those for dual-chamber systems) and CRT implantation procedures – highest X-ray exposure. Upgrades to CRT were associated with 4 times higher TFT and DAP values in comparison to those during other upgrade procedures. Cardiac resynchronization therapy de novo implantation procedures and upgrades to CRT showed similar mean values of these evaluated parameters. Conclusions Total fluoroscopy time and DAP values correlated progressively with CIED implantation procedure complexity, with CRT-related procedures showing the highest values of both parameters. Med Pr 2017;68(3):363–374
PL
Wstęp Realizacja części procedur CIED (cardiac implantable electronic device – stałej elektroterapii serca) wymaga zastosowania promieniowania rentgenowskiego (rtg.), co znajduje odzwierciedlenie w czasie ekspozycji TFTs (total fluoroscopy times – łączny czas naświetlania) oraz wielkości dawki promieniowania rtg. wyemitowanej na skórę pacjenta (dose area product – DAP). Materiał i metody Badaniem retrospektywnym dotyczącym lat 2012–2015 objęto 522 procedury CIED (u 176 kobiet i 346 mężczyzn, średnia wieku: 75±11 lat), z których 424 były zabiegami pierwszorazowymi (de novo), a 98 powtórnymi (upgrade), wymagającymi wprowadzenia nowej elektrody i zmiany urządzenia. Zarejestrowane po ich realizacji parametry TFTs i DAP odniesiono do wymienionych poniżej grup. Grupę 424 zabiegów de novo tworzyły: 203 implantacje stymulatorów (pacemaker – PM), 171 implantacji kardiowerterów-defibrylatorów (implantable cardiowerter-defibrylator – ICD), w których obrębie niezależnie wyodrębniono układy 1- i 2-jamowe, oraz 50 implantacji układów resynchronizujących (cardiac resynchronization therapy – CRT). W przypadku grupy 98 procedur upgrade porównano parametry między 2 podgrupami zabiegów – tylko do CRT oraz tylko w obrębie PM i ICD. Wyniki Najniższe wartości TFTs i DAP towarzyszyły implantacjom PM, pośrednie – ICD, z wyraźnym wzrostem w przypadku układów 2-jamowych w stosunku do 1-jamowych. Najwyższe wartości TFTs i DAP cechowały zabiegi CRT. Zabiegom upgrade do CRT towarzyszyły 4-krotnie większe wartości TFTs i DAP w porównaniu z upgrade niezwiązanym z CRT. W przypadku zabiegów CRT de novo i CRT upgrade średnie wartości mierzonych parametrów były zbliżone. Wnioski Czas ekspozycji i wielkość DAP pozostawały dodatnio związane z zaawansowaniem procedury CIED, przy czym zabiegi z zakresu CRT wyróżniały się ich największymi wartościami. Med. Pr. 2017;68(3):363–374
EN
Background One of the numerous sub-areas of interventional radiology is the use of X-rays in gastroenterology. X-ray fluoroscopy is applied in therapeutic procedures, including endoscopic retrograde cholangiopancreatography (ERCP) that is frequently performed. The ERCP procedure is aimed at imaging the pancreatic duct and biliary tracts. Material and Methods In this paper radiation risk to the gastrenterologist performing ERCP procedures was investigated. The procedures were performed by a single gastroenterologist in the ERCP Laboratory, University Clinical Hospital Military Memorial Medical Academy – Central Veterans’ Hospital in Łódź, Poland. The study comprised 2 series of measurements, one taken during the procedures with continuous fluoroscopy mode, the other during procedures with fluoroscopy in pulsed mode at a frequency of 3 pulses/s. Exposure parameters, anatomical data of patient and dose equivalents for the eyes, skin of the hand and the effective dose for whole body of the gastroenterologist were recorded during each procedure. Results The collected data cover 70 ERCP procedures – 40 procedures were controlled by continuous fluoroscopy and 30 by pulsed fluoroscopy. The results reveal that pulsed fluoroscopy makes it possible to reduce doses received by the gastroeneterologist from 45% to 60% compared to continuous fluoroscopy. Conclusions Endoscopic retrograde cholangiopancreatography procedures can cause radiation risk to the gastroenterologist performing them. The use of continuous fluoroscopy can result in achieving an equivalent dose to eye lens nearly 20 mSv per year, i.e., the decreased annual limit recommended by the International Commission on Radiological Protection (ICRP). Med Pr 2017;68(6):735–741
PL
Wstęp Wykorzystanie promieniowania rentgenowskiego (rtg.) w gastroenterologii stanowi jeden z licznych podobszarów radiologii interwencyjnej. W gastroenterologii fluoroskopia rtg. jest używana w procedurach terapeutycznych, z których częsta jest endoskopowa cholangiopankreatografia wsteczna (ECPW). Procedura ECPW pokazuje radiologiczny obraz dróg żółciowych i przewodu trzustkowego. Materiał i metody W ramach niniejszej pracy przeprowadzono ocenę narażenia na promieniowanie rtg. gastroenterologa wykonującego zabiegi ECPW pod kontrolą fluoroskopii. Badania przeprowadzono w Pracowni ECPW Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego im. Wojskowej Akademii Medycznej – Centralnego Szpitala Weteranów w Łodzi, gdzie gastroenterolog wykonuje je samodzielnie. Realizując cel pracy, wykonano 2 serie pomiarów – pierwsza składała się z zabiegów wykonanych w trybie fluoroskopii ciągłej, druga – z zabiegów, które wykonano w trybie fluoroskopii impulsowej (o częstotliwości 3 pulsy/s). Podczas każdej procedury rejestrowano parametry ekspozycji, dane anatomiczne pacjenta, a także otrzymywane przez gastroenterologa równoważniki dawek dla soczewek oczu i skóry dłoni oraz dawkę efektywną dla całego ciała. Wyniki Zebrano dane dotyczące ogółem 70 zabiegów ECPW, w tym 40 zabiegów wykonanych w trybie fluoroskopii ciągłej i 30 – w trybie fluoroskopii impulsowej. Na podstawie uzyskanych wyników stwierdzono, że gastroenterolog wykonujący procedury ECPW w trybie fluoroskopii impulsowej otrzymuje dawki promieniowania niższe o 45–60% niż podczas pracy w trybie fluoroskopii ciągłej. Wnioski Procedury ECPW mogą być źródłem narażenia na promieniowanie rtg. dla wykonującego je gastroenterologa. Używanie trybu fluoroskopii ciągłej może pozwolić na osiągnięcie obniżonej wartości rocznego limitu dawki równoważnej dla soczewek oczu (tj. 20 mSv), rekomendowanej przez Międzynarodową Komisję Ochrony Radiologicznej (International Commission on Radiological Protection – ICRP). Med. Pr. 2017;68(6):735–741
EN
Background Extended control of staff exposure in interventional radiology has been legally required over the last few years. This is determined by a number of factors, including the type of procedure, technical conditions and methodology. In orthopedic procedures fluoroscopy is used to control surgical reconstructions. An influence of particular factors on the registered values of doses received by the members of medical team performing osteosynthesis for limb fractures is presented in this paper. Material and Methods Doses received by individual interventional team members performing specific functions, operator, assisting physicians and scrub nurse, during a series of the procedures were measured. Each person was equipped with 4 dosimetric tools, containing thermoluminescent dosimeters, to measure the equivalent doses for the eyes, hand skin and the neck (outside the shield) and to evaluate effective doses. The investigations were performed in operational theatres of 3 hospitals in Łódź. Results The equivalent doses per one procedure for the eyes and hand skin of the operator were 0.029–0.073 mSv and 0.366–1.604 mSv, respectively. Significantly higher doses were noted during the procedures of intramedullary osteosynthesis, especially for the operator. An average age and body mass index (BMI) of patients treated in the monitored hospitals did not differ statistically. Conclusions Based on the dosimetric measurements the following conclusions can be drawn: in orthopedic procedures of interventional radiology (IR) the exposure of the staff is mostly determined by the type of procedure and more precisely by its complexity and by the optimized use of X-ray unit, including pulsed fluoroscopy. It is also revealed that the operator is the most exposed person in the interventional team. Med Pr 2017;68(1):75–83 Letter to the Editor https://doi.org/10.13075/mp.5893.00660 Letter to the Editor (June 27, 2017) concerning the paper “Factors affecting exposure level for medical staff during orthopedic procedures under fluoroscopic control”
PL
Wstęp Rozszerzone monitorowanie narażenia personelu wykonującego zabiegi radiologii interwencyjnej jest od kilku lat wymagane prawnie. Poziom tego narażenia zależy od wielu czynników, w tym rodzaju zabiegu oraz uwarunkowań technicznych i metodycznych. W ortopedii fluoroskopia rentgenowska jest wykorzystywana do kontroli rekonstrukcji chirurgicznych. W pracy przedstawiono wyniki pomiarów dozymetrycznych, na których podstawie analizowano wpływ poszczególnych czynników na zarejestrowane wartości dawek otrzymywanych przez członków zespołu zabiegowego podczas osteosyntezy kości kończyn. Materiał i metody Badania przeprowadzone w ramach niniejszej pracy polegały na pomiarach dawek otrzymywanych przez osoby pełniące określone funkcje w zespole operacyjnym podczas serii kilkunastu zabiegów ortopedycznych polegających na zespalaniu (osteosyntezie) kości kończyn. Każdy z 3 członków zespołu otrzymał zestaw 4 indywidualnych dawkomierzy zawierających dozymetry termoluminescencyjne, co umożliwiło ocenę dawki efektywnej, dawek równoważnych dla oczu, skóry dłoni i dawki na poziomie szyi. Badania prowadzono na blokach operacyjnych 3 łódzkich szpitali. Wyniki Dawki równoważne otrzymywane przez operatora podczas 1 zabiegu wynoszą 0,029–0,073 mSv dla oczu i 0,366–1,604 mSv dla skóry dłoni. Istotnie wyższe dawki otrzymywane są zwłaszcza przez lekarza operatora podczas zabiegów osteosyntezy metodą śródszpikową (współczynnik Pearsona R² = 0,94). Średni wiek pacjentów i wskaźnik masy ciała nie różniły się statystycznie w grupach operowanych w monitorowanych szpitalach. Wnioski Z analizy wyników pomiarów dozymetrycznych wynika, że w ortopedycznych procedurach radiologii interwencyjnej (interventional radiology – IR) największy wpływ na poziom narażenia personelu ma rodzaj wykonywanego zabiegu, a dokładniej poziom trudności jego przeprowadzenia. Kolejnym ważnym czynnikiem jest optymalizacja warunków pracy aparatu, w tym wykorzystanie fluoroskopii impulsowej. Najbardziej narażonym członkiem zespołu zabiegowego jest lekarz operator. Med. Pr. 2017;68(1):75–83 List do Redakcji https://doi.org/10.13075/mp.5893.00660 List do Redakcji (27 czerwca 2017) dotyczący artykułu „Czynniki wpływające na poziom narażenia personelu medycznego podczas zabiegów ortopedycznych pod kontrolą fluoroskopii”
EN
Background In interventional radiology the highest radiation doses are usually recorded for both the medical staff and the patients. Interventional procedures with X-rays are implemented in a number of medical specializations. This paper concerns the exposure of interventional teams performing orthopedic procedures under X-rays control. Material and Methods Doses for interventional teams were measured in the 3 Łódź hospitals. Thermoluminescent dosemeters were applied to measure the following dose equivalents: Hp(3) for eye lens, Hp(0.07) for palm skin, Hp(10) at the level of the neck without a protective shield (i.e., collar) and Hp(10) for the whole body on the front surface of the trunk (measured under the protective apron at the level of the chest). Results Doses for the operator who performs surgery, assisting physicians and scrub nurse were measured during 95 procedures. The highest doses were received by the operator the dose for eyes per 1 procedure did not exceed 0.1 mSv, the highest dose for hands was 1.6 mSv and the highest recorded effective dose was 0.02 mSv. Conclusions On the basis of the results of measurements and their comparison with the values reported in the literature it may be concluded that the obtained results fall within the published reference range (for non-vascular procedures). This proves the compatibility of practice in the monitored Łódź hospitals with routine methodology applied in other interventional departments. The measurement results confirm that the usage of thermoluminescent dosimetry is fully adequate for the evaluation of exposure in interventional radiology and that the usage of at least 2 dosemeters for that staff is necessary. Med Pr 2017;68(2):221–227
PL
Wstęp Radiologia interwencyjna jest dziedziną, w której najczęściej są odnotowywane wysokie dawki promieniowania zarówno u personelu medycznego, jak i pacjentów. Procedury zabiegowe z użyciem promieniowania rentgenowskiego (rtg.) są wykorzystywane w wielu specjalnościach medycznych. Praca dotyczy narażenia członków zespołów wykonujących zabiegi ortopedyczne pod kontrolą fluoroskopii rentgenowskiej. Materiał i metody Przeprowadzono pomiary dawek otrzymywanych przez członków zespołów podczas zabiegów osteosyntezy kości kończyn, wykonywanych w 3 łódzkich szpitalach. Przy użyciu dawkomierzy termoluminescencyjnych mierzono równoważniki dawek: Hp(3) dla soczewek oczu, Hp(0,07) dla skóry dłoni, Hp(10) na poziomie szyi bez osłony (tj. kołnierza) oraz Hp(10) dla całego ciała na przedniej powierzchni tułowia (mierzony pod fartuchem ochronnym na poziomie klatki piersiowej). Wyniki Ogółem wykonano pomiary dawek otrzymanych podczas 95 zabiegów przez członków zespołów zabiegowych pełniących funkcję lekarza operatora, lekarza asystującego i pielęgniarki instrumentującej. Najwyższe wartości dawek otrzymał lekarz operator, dla którego dawka dla oczu w przeliczeniu na 1 zabieg nie przekraczała 0,1 mSv, najwyższa zarejestrowana dawka na ręce – 1,6 mSv, a najwyższa zarejestrowana dawka efektywna – 0,02 mSv. Wnioski Na podstawie zgromadzonych wyników pomiarów oraz ich porównania z danymi z piśmiennictwa można stwierdzić, że uzyskane wyniki mieszczą się w zakresie danych opublikowanych (dla procedur nienaczyniowych), co świadczy o tym, że praktyka postępowania w monitorowanych łódzkich szpitalach nie odbiegała od rutyny postępowania w innych placówkach (także zagranicznych). Wyniki pomiarów potwierdziły adekwatność dozymetrii termoluminescencyjnej do oceny narażenia w radiologii zabiegowej oraz konieczność stosowania przez ten personel co najmniej 2 dawkomierzy. Med. Pr. 2017;68(2):221–227
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.