Search results

1

Chopin and the Warsaw literati - part two

100%

Nowicka E.

Interdisciplinary Studies in Musicology

|

2010

|

issue 9

31-52

PL

Chopin’s life in Warsaw fell at a time of important phenomena and processes in history, the arts, aesthetics, etc. This article deals with the artistic and social milieu to which the composer belonged and looks at the question of the common artistic imagination and aesthetic ideas elaborated within that environment, based on the example of Chopin and two poets: Stefan Witwicki and Dominik Magnuszewski. Chopin’s relationship with Witwicki, which gave rise to his songs to the poet’s texts and lasted into their time in exile, is considered in respect to discussion on folk culture that was on-going at that time. That culture was treated as a sign of the nobly archaic or else as a manifestation o f modern art, of the “art of the future”. These convictions did not function as alternatives; their overlapping characterised various aspects of early romanticism. The output of Magnuszewski, meanwhile, shows the transformation of traditional figures of rhetoric into Romantic means of expression. It displays a style of writing that constitutes an act o f Romantic hermeneutics in respect to the language of tradition. Avoiding simple comparisons of works of very different artistic level and significance, the author analyses Chopin’s relationships with the two poets by reference to the generational experience - as variously understood - of creative artists born during the first decade of the nineteenth century, which connected artists of different levels of talent and varying individual fortunes.

2

The дурак (Durak) Lexem in The Well-Meant Speeches by Mikhail Saltykov-Shchedrin

100%

Walczak M.

Slavia Orientalis

|

2022

|

vol. LXXI

|

issue 2

3

Partlirajust ja ilmaparimusest

100%

Sepp M.

Mäetagused

|

2017

|

vol. 67

219-240

EN

The present study analyses St. Bartholomew’s Day storm – a storm that supposedly takes place near St.Bartholomew’s Day (August 24th) every year – a paroemia that has widely spread on the north-eastern coast of Estonia. The two questions analysed here are: firstly, whether such a storm is proved by the meteorological data and, secondly, whether it is reasonable to study weather paroemias. The present research makes use of the data about wind speed, measured in Jõhvi and Väike-Maarja weather stations during the period from 1966 to 2012. A more detailed analysis is dedicated to wind data around the old St.Bartholomew’s Day – the period around September 7th by the Gregorian calendar (August 12th till September 20th). According to wind speed data, it may be said that in north-eastern Estonia the end of August and beginning of September are rather windless. However, the analysis of the wind measurement data does not give a definitive answer to the question whether such a phenomenon as St. Bartholomew’s Day storm actually exists in nature. Against the background of relatively windless days, every windier day may be seen as stormy. The analysis indicates that the number of windy days around St. Bartholomew’s Day has constantly been decreasing over the last decades. This refers to changes in Estonian landscape, but even more so to changes in the climate. In the olden times, August and September were definitely much windier than today. Further research is needed to find out how windy the north-eastern coast of Estonia was around St. Bartholomew’s Day in the period before 1966. What is the benefit of such an analysis of weather paroemias? Proverb researchers have often viewed weather folklore somewhat condescendingly. It is true that weather paroemias do not qualify as the basis of scientific synoptic meteorology, and many paroemias have been borrowed from other cultures. For example, it is known that the St. Bartholomew’s Day storm tradition is Germanic and has reached Estonia via Finland. Weather paroemias, including weather proverbs, do not often follow the classical proverb rules. This is probably the reason why weather paroemias have been thoroughly studied neither in Estonia nor internationally. A study into weather proverbs potentially gives us knowledge about the worldview of our ancestors, culture distribution mechanisms, and also about the weather in the past. For example, it may be speculated that borrowed paroemias that fitted into the local population’s worldview or helped to better explain local weather phenomena entered common usage. If this is true, then it should be possible to find out from archived data when a particular weather paroemia became popular. This, in turn, enables us to use weather paroemias as proxy data for weather sciences. It may be assumed on the basis of old newspapers that the term St. Bartholomew’s Day storm became widely spread in the 1920s through to 1930s, when several well-documented storms indeed had devastating effects on the coast of north-eastern Estonia. However, this assumption has to be taken as a speculation, as several county newspapers, whose interest in the local weather was great, were established within the same period. A more detailed analysis of the St. Bartholomew’s Day storm tradition and other weather paroemias, however, requires a close cooperation between atmospheric scientists and folklorists.

4

Абрадава-песенны комплекс «гукання вясны» ў фальклоры беларусаў: мiфасемантыка каляндарнага пераходу

84%

Сiвiцкi У.

Białorutenistyka Białostocka

|

2016

|

vol. 8

PL

Mityczna semantyka kalendarzowego „przechodzenia” w ludowej tradycji o nazwie „hukannia wiasny” pokazuje przede wszystkim słoneczny kod misterium, mityczno-poetycką walkę ciemności ze światłem. Otwartość, wielopłaszczyznowość i precyzja realizacji mitycznej semantyki nakładają na uczestników obrzędu obowiązek wyjścia na spotkanie wiośnie. Mityczna semantyka „hukannia wiasny” jest związana z semantyką dziewczęcych rytuałów związanych z dorastaniem oraz wyobrażeniem o umieraniu i wskrzeszaniu przyrody.

EN

Mythological semantics of the calendar transition in the folk tradition defined as “gukannya vyasny” reveals light code of mystery, poetic mythological story of the struggle of darkness and light. Multi-faceted, detailed representation of mythological semantics gives an imperative for participants of the ritual to welcome spring in another world. Mythological semantics in the acts of “gukannya vyasny” is connected with the semantics of girls’ rituals of growing-up, and with the concept of dying and resurrected nature.

5

Święcenie zwierząt w Mikstacie. Tradycja i współczesność

84%

Zacharek N.

Studia Etnologiczne i Antropologiczne

|

2020

|

vol. 20

EN

This text focuses on comparing two images of the rite of the blessing of animals in Mikstat, based on 19th and 20th century literature, as well as on research from August 16, 2018. The analysis of old symbols, magical activities, and longforgotten celebrations is juxtaposed with contemporary changes in tradition which have created new symbolism for, and interest in, the older elements that comprise the cultural heritage of Mikstat. For at least 300 years, the purpose of the traditional rite of the blessing of animals on the Day of St. Roch (August 16) has been to preserve the health, happiness, and fertility of farm and livestock.

6

Wątki baśniowe w „słowiańskim uniwersum” Marty Krajewskiej

84%

Ługowska J.

Literatura Ludowa

|

2023

|

vol. 67

|

issue 1-2

65-76

PL

Cykl powieściowy Marty Krajewskiej tworzący tzw. uniwersum słowiańskie (Idź i czekaj mrozów, 2016; Zaszyj oczy wilkom, 2017; Wezwijcie moje dzieci, 2021) charakteryzuje się zauważalnym synkretyzmem gatunkowym, z baśnią odgrywającą ważną rolę w konstruowaniu przedstawionego świata. Autorka w swojej trylogii czerpie z najpopularniejszych, uniwersalnych motywów baśniowych zapisanych w międzynarodowych katalogach oraz w Polskiej bajce ludowej w układzie systematycznym Juliana Krzyżanowskiego, opierając się na nich własną historię. Krajewska wykorzystuje schematy fabularne tych baśni (T 400A „Urvasi”, T 333 „Czerwony Kapturek”, T 425 „Poszukiwanie zaginionego męża”) w konstruowaniu losów swoich bohaterów; pojawiają się one także w formie cytatów folklorystycznych, obecnych np. w dialogowych replikach postaci. W powieściowej narracji pisarka poświęca również wiele miejsca charakterystycznemu dla tradycji ludowej zjawisku ustnego przekazywania baśni oraz funkcji tego zjawiska w życiu lokalnej społeczności. Liczne nawiązania do tradycji ludowej nie oznaczają jednak, że Krajewska odtwarza logikę motywów zaczerpniętych z tradycji folkloru, z charakterystyczną dla nich intencjonalnością i morałem. Główna nowość literackiego podejścia do baśni tradycyjnych (zwłaszcza opowieści o Czerwonym Kapturku) polega na odejściu autorki od ostrzegawczej roli baśni i skupieniu się na ambiwalencji fascynacji oraz grozy, jaką budzi w bohaterce postać wilka, który w strukturze narracji inicjuje złożoną historię miłosną z dramatycznymi komplikacjami i częstymi zwrotami akcji, prowadzącą jednak do szczęśliwego zakończenia

EN

Marta Krajewska’s series of novels forming the so-called Slavic universe (Idź i czekaj mrozów, 2016, Zaszyj oczy wilkom, 2017 Wezwijcie moje dzieci, 2021) is characterized by noticeable generic syncretism, with fairy tales playing an important role in the construction of the presented world. In her trilogy, the author draws on the most popular, universal fairy tale motifs recorded in international catalogues as well as in Polska bajka ludowa w układzie systematycznym (The Systematic Catalogue of the Polish Folk Tale) by Julian Krzyżanowski, using as the basis of her own story. Krajewska applies the plot patterns of these fairy tales (T. 400A “Urvasi”, T. 333 “Little Red Riding Hood”, T. 425 “The Quest for a Lost Husband”) in the construction of the fates of her protagonists; they also appear by way of folkloric quotes, present, for example, in dialogue replies of the characters. In the narratives of the novels, the writer also devotes a lot of space to the phenomenon of oral transmission of fairy tales, characteristic of folk tradition, and the function of this phenomenon in the life of the local community. However, the numerous references to folk tradition do not mean that Krajewska recreates the logic of selected motifs established in the folk tradition, with their characteristic intentionality and moral messages. The main novelty of the literary approach to traditional tales (especially the story of Little Red Riding Hood) lies in the author’s departure from the fairy tale’s warning role and in her focus on the ambivalence of fascination and horror evoked in the heroine by the figure of the wolf, which in the narrative structure initiates a complex love story with dramatic complications and frequent plot twists, leading, however, towards a happy ending.

7

Congregational Hymns in Folk Memory

84%

Watzatka Á.

Roczniki Humanistyczne

|

2022

|

vol. 70

|

issue 12

35-51

PL

Hymny kongregacyjne są zazwyczaj komponowane przez księży lub kantorów. Są one przekazywane w formie śpiewu zbiorowego i często stają się anonimowym dobrem wspólnym zgromadzenia. W węgierskich wioskach wiele hymnów kongregacyjnych zostało przyswojonych przez lud. Były one śpiewane w tym samym „lokalnym” stylu co pieśni ludowe (ze swobodnymi rytmami i bogatą ornamentyką). Muzykolodzy węgierscy zbierali na terenach wiejskich hymny z XVI i XVII wieku. Z przeprowadzonych badań wynika, że w procesie asymilacji melodie były nieco, a czasem znacząco modyfikowane. Wynikało to z różnicy tonalnej między hymnami, skomponowanymi w większości w tonacjach Dur-moll, a węgierskimi pieśniami ludowymi, w których przeważały dawne skale. Wyniki zbierania folkloryzowanych hymnów zostały wykorzystane przy opracowywaniu nowego śpiewnika, w którym opublikowano żywe wersje ludowe wielu dawnych hymnów.

EN

Congregational hymns are usually composed by priests or cantors. Hymns are transmitted via congregational singing and they often become the anonymous common property of the whole congregation. In Hungarian villages many congregational hymns were adapted by the local people. These hymns were sung in the same “local” style as the folksongs (with free rhythm and rich ornamentation). Hungarian musicologists have collected hymns from the 16th and 17th centuries in rural areas. During the process of assimilation, the melodies were slightly, or sometimes significantly, modified. This occurred as a consequence of the tonal difference between the hymns, composed mostly in major-minor tonalities, and Hungarian folksongs, which predominantly use old modes. The results of this collection of folklorized hymns were used in the compilation of a new hymnal in which the editors published the contemporary folk versions of many old hymns.

8

Adwentowi święci: Katarzyna i Andrzej w tradycji ludowej

67%

Kupisiński Z.

Roczniki Teologii Fundamentalnej i Religiologii

|

2010

|

vol. 2

137-152

EN

The aim of the paper is to present Saint Catharine of Alexandria and Saint Andrew in the context of country-folk religiosity and traditions. Memorials of these two Saints in the liturgy of the Roman Catholic Church fall at the end of liturgical year and the beginning of Advent. The Feasts of these two Saints also became the focal point of pre-Christian folk customs and beliefs pertaining mostly to matrimonial fortune-telling along with some magical accents. The vigil of the Feast of Saint Andrew was devoted to matrimonial predictions of young girls, whereas, the vigil of Saint Catharine's Feast Day was related to the same for young men. The author used ethnographic data gathered during field work conducted in the Opoczno region in the years 1990-1993, and in the Opoczno and Radom regions of Poland in the years 1995-2005. The first section contains a short biography of Saint Catharine, further broadened by description of her role in county-folk customs and traditions. In the second section, Saint Andrew was introduced in similar manner. The Feasts of these two Saints are interwoven with a wealth of folk beliefs in supernatural beings both good and malicious, which are believed to dwell on earth and affect human life. Under the influence of Christianity these two Saints have been drawn into the circle of folk beliefs, with some reference to pre-Christian cults. In present day Polish folk culture not much is left of those old beliefs and customs, and Saint Catharine and Saint Andrew are merely perceived as Patron Saints of pre-marital chastity and specific professions. The example set by these and other Saints is relevant to the lives of the contemporary faithful thought, since it shows how one can boldly follow Christ and preach the Gospel.

9

Kult Świętej Barbary w polskiej religijności ludowej

67%

Kupisiński Z.

Roczniki Teologii Fundamentalnej i Religiologii

|

2012

|

vol. 4

241-257

EN

The purpose of this article is to show the importance of Saint Barbara in Polish traditions and folk religion. The study is based mainly on the author’s ethnographic field research conducted in the regions of Opoczno and Radom in 1990-1993, and in 1995-2005, as well as on research about St. Barbara’s cult featured in master’s theses and doctoral dissertations written at the Institute of Fundamental Theology of John Paul II Catholic University of Lublin. The article consists of three sections. First, the figure of St. Barbara is introduced with focus on her biography. In the second part, the role of this Saintly Woman in Polish folk religion is illuminated, and in the third section, the significance of the St. Barbara cult is presented through customs and folk proverbs. In Poland, the cult of St. Barbara has a very long and lively tradition, and can be traced to the Wawel Cathedral in Krakow. The first mention of this Saint in liturgy is found in the “Gertrude Psalter”, dating from 11th Century and belonging to a daughter of the early Polish King Mieszko II. St. Barbara is the patroness of a good death, virtuous brides and family life, and is the protectoress from fires, thunderstorms, and sickness of the plague, as well as cemetery chapels. She is venerated primarily by people who are exposed in their occupations to unexpected sudden death, such as miners, steel workers, sailors, fishermen, soldiers, masons, prisoners, bricklayers, gunners, carpenters, blacksmiths, and manufacturers of fireworks. Employees of these professions honor St. Barbara in their own specific ways. Placing the Feast of St. Barbara on December 4 has contributed to the fact that around her, as the Patroness of this day, there have arisen a lot of proverbs predicting the weather for Christmas. Some of these sayings have survived to modern times, and testify to the vitality of the cult of St. Barbara and her popularity in a folk religiosity in Poland.

10

Początki tworzenia kompozycji z kwiatów na trasie procesji Bożego Ciała w Spycimierzu

67%

Szkutnik P.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2019

|

vol. 111

331-344

EN

The corpus Christi solemnity initiated in the Catholic Church in the 13th century provided the occasion for the adoration of the Holy Sacrament. In time the solemnity was enriched with the external form of the cult, namely a procession. In the village of Spycimierz, by the River Warta, the adoration of the Host evolved into elaborated visual forms. The route of the Corpus Christi procession, apart from the typically decorated altars, was embellished with flower arrangements, which lay in the mid-lane of the road in the village. According to different accounts, the tradition of creating carpets of flowers dates back to Napoleon’s times. It is certain that it existed before World War II, and the first sources informing about it come from 1975.

PL

Uroczystości Bożego Ciała zapoczątkowane w Kościele katolickim w XIII wieku stały się okazją do oddania czci Najświętszemu Sakramentowi. Święto z czasem zostało wzbogacone o zewnętrzną formę kultu. W leżącej nad rzeką Wartą wsi Spycimierz formy adoracji hostii rozwinięto w postaci rozbudowanej oprawy wizualnej. Trasa procesji Bożego Ciała poza typowym wystrojem ołtarzy została w całości przyozdobiona kompozycjami z kwiatów, którymi wyłożono środkowy pas drogi we wsi. Tradycja tworzenia kwietnych kobierców według przekazów ma sięgać okresu napoleońskiego. Niewątpliwie istniała już przed drugą wojną światową, a pierwsze źródła o niej informujące pochodzą z 1957 roku.

11

Koncepcje duszy i zaświatów w obrzędach pogrzebowych i zaduszkowych

67%

Kupisiński Z.

|

2016

|

vol. 63

|

issue 9: Teologia fundamentalna i religiologia

143-161

EN

The article discussed the issue of the soul in the folk imagination during mortuary and funeral rituals in Poland. The topic has been developed based on both ethnographic field research of funeral and All Souls’ Day rituals conducted by the author in Radom and Opoczno regions in years 1995-2005, and the relevant literature. The article consists of three paragraphs: the first discusses beliefs about the soul in folk beliefs, the second – death and funeral rites, and the third focuses on remembering the dead in the annual rites. Most Polish people are Catholics, and they believe that the human soul is immortal. For them, death is not the end of life, but its continuation in a different reality. In the popular consciousness just after the death of a man, his soul appears before God the Judge for the so-called Particular Judgement. Depending on the judgment of the court, the soul can be send to the purgatory, heaven or hell. All folk rituals and prayer vigil at the dead are subordinated to this goal: to help the soul of the deceased to pass through the threshold of death and achieve a state of happiness in heaven. The memory of the dead continues throughout the year. This is evident in the annual folk rituals, where the souls of the dead are invited to family celebrations, their favorite food is prepared and people’s behavior towards them is defined by traditional canons of conduct. Nowadays evidence of the memory about the souls is given through the visits to the graves of dead, in order to decorate them with flowers and light the votive candles, signifying the light of the world. The souls of the dead are remembered in private and community prayers. Masses are also ordered in their intention to help souls in purgatory to attain a state of eternal happiness in heaven.

PL

Artykuł podejmuje kwestię wizji duszy w wyobraźni ludowej podczas obrzędów pogrzebowych i zaduszkowych w Polsce. Zagadnienie zostało opracowane na podstawie etnograficznych badań terenowych nad obrzędowością pogrzebową i zaduszkową, przeprowadzonych przez autora w Opoczyńskiem i Radomskiem w latach 1995-2005, odwołano się także do literatury etnologicznej opisującej podejmowane zagadnienia w innych regionach Polski. Opracowanie składa się z trzech paragrafów: pierwszy przedstawia wyobrażenia o duszy w wierzeniach ludowych, drugi umieranie i obrzędy pogrzebowe, w trzecim zaprezentowano pamięć o zmarłych w obrzędowości dorocznej. Mieszkańcy Polski to w większości katolicy. Wierzą oni, że dusza ludzka jest nieśmiertelna. Dla nich śmierć nie jest końcem życia, ale jego kontynuacją, tylko w innej rzeczywistości. W świadomości ludowej zaraz po śmierci człowieka jego dusza staje przed Bogiem Sędzią na tzw. sąd szczegółowy. Zgodnie z wyrokiem owego sądu dusza może znaleźć się w czyśćcu, niebie lub piekle. Wszystkie obrzędy ludowe i czuwanie modlitewne przy zmarłym podporządkowane są jednemu celowi: aby pomóc duszy zmarłego przejść przez próg śmierci i osiągnąć stan szczęśliwości w niebie. Pamięć o zmarłym trwa przez cały rok. Widoczne jest to w dorocznej obrzędowości ludowej, gdzie zaprasza się dusze zmarłych na uroczystości rodzinne, przygotowując dla nich ulubione potrawy i zachowując względem nich określone przez tradycję kanony postępowania. Obecnie daje się dowody pamięci o duszach poprzez nawiedzanie mogił zmarłych celem przyozdobienia ich kwiatami i zapalenia na nich zniczy, oznaczających światłość świata. Dusze zmarłych poleca się pamięci modlitewnej zarówno prywatnie przez poszczególne osoby, jak i wspólnotowo, zamawiając w ich intencji Msze św., aby pomóc im osiągnąć stan szczęśliwości w niebie.

12

Święto Matki Boskiej Gromnicznej w religijności ludowej

59%

Kupisiński Z.

|

2015

|

vol. 62

|

issue 9: Teologia fundamentalna i religiologia

191-210

EN

The Feast of Our Lady of Candles is the later name for the Feast ofPresentation of the Lord,founded in the fourth century. Initially, the celebration had a Christological accent, but with time it acquired features of Marian feast (now in the liturgy the original name is in force). In Polish folk religiosity the name Our Lady of the Thunder Candle has functioned, as people came to church to have their candles called “gromnica” (the Thunder Candle) blessed. Under the influence of the Church's teaching, ancient folk customs and rituals have changed their content and meaning.So it was with the symbolism of light and candle.After giving it a Christian interpretation burning candle symbolizes the eternal light, which is Christ for every Christian. In the life of the villagersgromnicahad great significance and was used for various practices. It was handed to a dying person to be safelyaccompaniedby Mary to the “other world” and in the light of Christ. Aftercoming backfrom church, sign of the cross was marked with a smoky flame ofgromnicaat the frames of windows and the front door of the house to ensure God's protection from evil spirits. Gromnica waslit and placed in a window or on a table during storm to protect the house and farm fromthunder-lightand “avert” storm. This was not a magical act, as some ethnologists asserted,but a form of folk piety through the intercession of Mary (People prayed Rosary and “Beneath Thy Protection”).Gromnicawas also used for medical and meteorological practices; by observing the flame during the church service or on the way home people were makingpredications.According to the folk beliefs, candle had its power, because it was blessed in the church by the priest.Nowadays verylittle is left of the ancient folk customs associated with the Thunder Candle. Only in some families the custom of handinggromnicato the dying person or marking sign of the cross on the frames of the door and windows is still practiced. However, the candle as such and its burning flame reminds the faithful about Baptism and Christ – the eternal Light.

PL

Święto Matki Boskiej Gromnicznej to późniejsza nazwa powstałego w IV wieku święta Ofiarowania Pańskiego. Początkowo obchody święta posiadały chrystologiczny akcent, ale zupływem czasu nabrały charakteru maryjnego (obecnie w liturgii powrócono do pierwotnej nazwy). W polskiej religijności ludowej funkcjonowała nazwa Matki Boskiej Gromnicznej ze względu na święcenie w Kościele świec zwanych gromnicami. Pod wpływem nauki Kościoła dawne zwyczaje i obrzędy ludowe zmieniły swą treść i znaczenie. Tak było z symboliką światła i świecy.Po nadaniu mu chrześcijańskich interpretacji płonąca świeca symbolizuje światłość wiekuistą, jaką dla każdego wierzącego człowieka stanowi Chrystus. W życiu mieszkańców wsi gromnica posiadała wielkie znaczenie i była wykorzystywana do różnych praktyk. Wręczano ją do ręki umierającemu, aby Maryja bezpiecznie i w świetle Chrystusa przeprowadziła go na „tamten świat”. Po przyjściu z kościoła znaczono kopcącym się płomieniem z gromnicy znak krzyża na futrynach okien i drzwi wejściowych do domu, aby Bóg strzegł domostwa i chronił przed złymi mocami. Zapalano ją i stawiano w oknie lub na stole podczas burzy, aby uchronić dom i gospodarstwo przed uderzeniem pioruna i „odwrócić” burzę. Nie były to czynności magiczne, jak zachowanie to kwalifikują niektórzy etnologowie,gdyż w tym czasie przez wstawiennictwo Maryi zanoszono modlitwę do Boga (odmawiano modlitwę „Pod Twoją obronę”, modlono się na różańcu). Gromnicę wykorzystywano też do przepowiadania praktyk medycznych, meteorologicznych (patrząc jak się pali podczas nabożeństwa czy w drodze do domu). Według wierzeń ludowych posiadała swą moc, gdyż została wkościele poświęcona przez kapłana. Do czasów współczesnych niewiele pozostało z dawnych ludowych zwyczajów związanych z gromnicą. W niektórych tylko rodzinach daje się ją umierającemu, czy kreśli znak krzyża na futrynach okien i drzwi. Jedynie jej wygląd i płonący płomień przypomina wierzącemu sakrament chrztu świętego oraz Chrystusa – Światłość wiekuistą.

Refine search results

Chopin and the Warsaw literati - part two

The дурак (Durak) Lexem in The Well-Meant Speeches by Mikhail Saltykov-Shchedrin

Partlirajust ja ilmaparimusest

Абрадава-песенны комплекс «гукання вясны» ў фальклоры беларусаў: мiфасемантыка каляндарнага пераходу

Święcenie zwierząt w Mikstacie. Tradycja i współczesność

Wątki baśniowe w „słowiańskim uniwersum” Marty Krajewskiej

Congregational Hymns in Folk Memory

Adwentowi święci: Katarzyna i Andrzej w tradycji ludowej

Kult Świętej Barbary w polskiej religijności ludowej

Początki tworzenia kompozycji z kwiatów na trasie procesji Bożego Ciała w Spycimierzu

Koncepcje duszy i zaświatów w obrzędach pogrzebowych i zaduszkowych

Święto Matki Boskiej Gromnicznej w religijności ludowej