Results found: 1

Search results

Search:
in the keywords: friend, friendship, Old Testament, wisdom traditions, David and Jonathan

Sort By:

Limit search:

„Nie będę się wstydził osłonić przyjaciela” (Syr 22, 25). Przyjaźń w biblijnych tradycjach Starego Testamentu

100%

DZIADOSZ K. D.

Ethos. Kwartalnik Instytutu Jana Pawła II KUL

2013

vol. 26

issue 3 (103)

Friendship as a Biblical idea is relationship based in attraction in which persons are drawn together by the recognition of, and desire to share, something good and appealing in each other. The distinctive mark of friendship is that each person not only wishes for the good of the other but also actively works to achieve it and, because of affection for the friend, finds joy in doing so. Friends have similar interests, beliefs, goals, cares, and commitments. While many Biblical traditions realized that friendship enriches human life, as a subject of serious theological refl ection the theme of friendship is not developed in the Bible – in contrast to the Greek and Roman literature. Where the covenant concept prevails, natural attraction and personal preference appear to be less important than covenant obligations as the bases of relationships between persons. The benefits and requirements of friendship are among the subjects addressed by Israel’s wise men, especially in Proverbs and Ecclesiasticus. The sage stresses loyalty and steadfastness as marks of the true friend (cf. Prov 17:17; 18:24; Eccl 6:14-16) but warns that poverty or adversity often reveals people to be friends in name only (cf. Prov 19:4. 6-7; Eccl 12:9; 13:21; 37:4-5). However, the entire Biblical story of salvation can fittingly be read as a chronicle of God’s befriending love. In creating humans in the divine image and helping them in attaining grace, God calls men and women to friendship with one another and to friendship with God. The covenant that God makes with Israel bespeaks both the affection and intimacy characteristic of friendships, and the expectations and responsibilities that are part of friendships.

Przyjaźń w sensie biblijnym to relacja oparta na potrzebie wzajemnej bliskości osób, które dostrzegają w sobie nawzajem pewne atrakcyjne dobro i pragną się tym dobrem ze sobą dzielić. Cechą szczególną przyjaźni jest nie tylko pragnienie dobra przyjaciela, ale aktywne działanie na rzecz osiągnięcia tego dobra i – ze względu na uczucie żywione wobec przyjaciela – odczuwanie radości, jeśli dobro to zostaje osiągnięte. Przyjaciół łączą zainteresowania, cele, troski i obowiązki. Chociaż w licznych biblijnych tradycjach zdawano sobie sprawę, że przyjaźń ubogaca ludzkie życie, wątek przyjaźni jako przedmiot poważnej debaty teologicznej – w przeciwieństwie do literatury greckiej i rzymskiej – nie jest w Biblii rozwijany. Tam, gdzie dominuje pojęcie przymierza, naturalne przyciąganie i osobiste preferencje jako podstawy relacji między osobami wydają się mniej istotne niż obowiązki, których źródłem jest przymierze. Korzyści i wymogi związane z przyjaźnią należą do tematów, które podejmuje tradycja mądrościowa, przede wszystkim Księga Przysłów i Księga Koheleta. Jako cechy prawdziwego przyjaciela mędrzec podkreśla lojalność i wytrwałość (zob. Prz 17, 17; 18, 24; Koh 6, 14-16), ale ostrzega, że sytuacja ubóstwa czy przeciwności losu często weryfikują przyjaźń i ukazują, że ludzie są przyjaciółmi jedynie z nazwy (zob. (Prz 19, 4.6-7; Koh 12, 9; 13, 21; 37, 4-5). Całą biblijną opowieść o zbawieniu można jednak zasadnie odczytywać jako kronikę Bożej miłości do człowieka, polegającej na przyjaznym z nim obcowaniu. Stwarzając ludzi na swój obraz i niosąc im pomoc poprzez swoją łaskę, Bóg powołuje ich do wzajemnej przyjaźni między sobą oraz do przyjaźni z Bogiem. Przymierze, które Bóg zawiera z Izraelem jest wyrazem zarówno uczucia i bliskości, które są charakterystyczne dla przyjaźni, a także oczekiwań i obowiązków, które należą do jej istoty.

Refine search results

1 Ethos. Kwartalnik Instytutu Jana Pawła II KUL

1 DZIADOSZ K. D.

1 2013

Search results

„Nie będę się wstydził osłonić przyjaciela” (Syr 22, 25). Przyjaźń w biblijnych tradycjach Starego Testamentu