Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: funkcja terapeutyczna

Sort By:

Limit search:

Muzeum odpowiedzialne? (na przykładzie Muzeum Zabawek w Krakowie)

100%

Jagodzińska K.

Muzealnictwo

2022

vol. 63

150-157

Współczesna debata muzealna rozwijająca się w kontekście potrzeby zmiany definicji na gruncie ICOM-u jest dyskusją na temat roli i odpowiedzialności muzeów. Muzea z bagażem tradycji stoją przed wyzwaniem zmierzenia się ze współczesnym kontekstem i oczekiwaniami, z kolei muzea nowo tworzone mogą wkroczyć na scenę z pełną świadomością kontekstu historycznego, agendą odpowiadającą współczesnym zadaniom i od początku wytyczać nowe perspektywy. Studium przypadku w artykule jest muzeum, które rozpoczyna działalność w czasie ożywionej dyskusji nad nowymi zadaniami muzeów w życiu społecznym – Muzeum Zabawek w Krakowie. Artykuł podejmuje kilka wątków obszernego zagadnienia, jakim jest odpowiedzialność muzeów: wobec kogo i czego muzea powinny być odpowiedzialne? Czy odpowiedzialność to obecność w debacie publicznej i aktywizm muzealny? Formuła działania Muzeum Zabawek pokazuje możliwą drogę dla kolekcjonerów prywatnych, aby zamiast dążyć do tworzenia tradycyjnego miejsca prezentacji kolekcji, uruchomić zbiory w taki sposób, gdzie celem nadrzędnym nie będzie samo udostępnianie, ale wpływ na otoczenie, jaki poprzez tę prezentację i inne działania programowe związane z kolekcją można wywołać.

Terapia i odmowa terapii – autobiograficzne narracje „postenerdowskie” lat ostatnich. Eugen Ruge i Marion Brasch

58%

Helbig-Mischewski B.

Autobiografia. Literatura. Kultura. Media

2013

issue 1

51–68

Powieści autobiograficzne o dzieciństwie i młodości w NRD, o konfliktach międzypokoleniowych, tragediach rodzinnych, do których przyczyniły się funkcjonujące w tym społeczeństwie zakłamania i tabu, jak również o kryzysie tożsamościowym związanym ze zjednoczeniem, przeżywają w ostatnich latach okres rozkwitu, ich popularność wzrosła jeszcze od 2006 roku, po wydaniu przez Uwe Tellkampa powieści Der Turm [Wieża]. Autorka analizuje porównawczo dwie wydane w 2011 roku powieści autobiograficzne, które zyskały dużą popularność: In Zeiten des abnehmenden Lichts [W czasach ubywającego światła] Eugena Ruge, tłumacza Czechowa, syna znanego enerdowskiego historyka, który wiele lat spędził w sowieckich łagrach, oraz Ab jetzt ist Ruhe [Od teraz ma być spokój] Marion Ruge, moderatorki radiowej, córki byłego ministra kultury NRD, siostry znanych pisarzy. Autor i autorka mają korzenie wielokulturowe, są dziećmi tragicznie rozdartych komunistów, piszą z pozycji tego, który „przeżył”. Okazuje się, że powieść Ruge, brutalnie konfrontująca czytelnika z prawdą psychologiczną przedstawianych postaci, kompozycyjnie i stylistycznie nawiązuje do narracyjnych schematów mitycznych i spełnia ważną funkcję terapeutyczną. Inaczej książka Brasch, nieukładająca się w żaden mit, także w mit terapeutyczny, która jednak w przekornej, subwersywnej lekturze ujawnia interesujące podteksty.

Autobiographische Romane, die über Kindheit – und Jugendzeit in der DDR berichten, Generationenkonflikte und Familientragödien, Verlogenheit und Tabus dieser Zeit, aber auch die Identitätskrise nach der Vereinigung Deutschlands reflektieren, erleben in den letzten Jahren ihre Blütezeit. Ihre Popularität stieg noch seit der Veröffentlichung des Romans von Uwe Tellkamp Der Turm. Die Verfasserin analysiert vergleichend zwei 2011 erschienene erfolgreiche autobiographische Romane: In Zeiten des abnehmenden Lichts von Eugen Ruge (Tschechow-Übersetzer, Sohn eines bekannten DDR-Historikers, der viele Jahre in sowjetischen Lagern verbrachte) und Ab jetzt ist Ruhe von Marion Brasch (Radiomoderatorin, Tochter eines ehemaligen Kulturministers der DDR, Schwester von bekannten Schriftstellern). Beide Autoren sind Kinder von Kommunisten, beide haben nicht nur deutsche Wurzeln, beide schreiben aus der Position des Überlebenden. Es zeigt sich, dass der Roman von Ruge, der den Leser brutal mit der psychologischen Wahrheit seiner Figuren konfrontiert, in kompositioneller und stilistischer Hinsicht an mythische narrative Muster anknüpft und eine wichtige therapeutische Funktion erfüllt. Anders das Buch von Brasch, das sich zu keinem Mythos zusammenfügen lässt, auch nicht in einem therapeutischen. Erst in einer subversiven, „trotzigen“ Lektüre offenbart der Text interessante unterschwellige Botschaften.

Refine search results

1 Autobiografia. Literatura. Kultura. Media

1 Muzealnictwo

1 Helbig-Mischewski B.

1 Jagodzińska K.

1 2022

1 2013

Search results

Muzeum odpowiedzialne? (na przykładzie Muzeum Zabawek w Krakowie)

Terapia i odmowa terapii – autobiograficzne narracje „postenerdowskie” lat ostatnich. Eugen Ruge i Marion Brasch