Search results

1

Reguły kolizyjne znajdujące zastosowanie w przypadku wystąpienia sprzecznych dekretów poszczególnych (kan. 53)

100%

Dzierżon G.

Kościół i Prawo

|

2015

|

issue 4 (17) nr 1

9-20

PL

Autor prezentowanego artykułu scharakteryzował kan. 53 KPK/83, w którym zostały zawarte dwie reguły kolizyjne znajdujące zastosowanie w przypadku wystąpienia sprzecznych dekretów poszczególnych. Zgodnie z przeprowadzoną analizą, pierwsza reguła zawarta w kan. 53 KPK/83 pozostaje w ścisłym związku z 34 regułą interpretacyjną znajdującą się w Liber Sextus papieża Bonifacego VIII, zgodnie z którą: „To co szczegółowe uchyla to co ogólne”. Zasadniczą racją funkcjonowania tej reguły jest założenie, że im bardziej szczegółowy jest dekret, tym więcej uwagi władza kościelna poświęca jego procesowi formacyjnemu, co prowadzi do bardziej precyzyjnego wyrażania określonej sytuacji. Druga reguła interpretacyjna stanowi, że w sytuacji, w której dekrety są jednakowo ogólne lub szczegółowe, dekret czasowo późniejszy odwołuje wcześniejszy w tym, w czym jest mu przeciwny. Ratio legis tej zasady ma podstawę w założeniu, że władza wydająca dekret późniejszy jest świadoma tego, że wydała dekret wcześniejszy.

EN

The author of the presented article carried out an interpretation of can. 53 which includes two conflict-of-law rules to be used in case of a conflict of singular decrees. According to the analysis, the first rule included in can. 53 CIC remains in close relation to 34th interpretive rule included in Pope Boniface VIII’s “Liber Sextus” which states that “the particular overrides the general”. The main idea behind the functioning of this interpretive rule is the assumption that the more particular the decree is, the more attention is paid by the ecclesiastical power to its formative process, which leads to a more precise expression of a clearly specified situation. The second interpretive rule states that if decrees are equally general or equally particular, the decree later in time repeals the earlier to the extent that the later one is contrary to it. The rule’s “ratio legis” is based on the assumption that the power issuing a later decree is aware of having issued the previous one.

2

Znaczenie zasady «supplet Ecclesia». Od kan. 209 KPK z 1917 roku do kan. 144 obecnego KPK – interpretacja i aplikacja

80%

DOHNALIK J.

Prawo Kanoniczne

|

2017

|

vol. 60

|

issue 4

15-40

EN

The article is divided into three parts. In the first one works on the formulation of the norm on jurisdiction supply by the Church during the first codification have been reviewed. The author quotes archival documents and preparatory schemata in which one can notice the evolution of what is to become the canon 209. The scope of application of the rule supplet Ecclesia as well as the conditions in which doubt or common error may occur have been specified in the light of authentic interpretations and the canonical heritage of the first half of the 20th century. In the second part the process of creation of the current canon 144 and its interpretation has been outlined. Discussion of these issues during preparation of the new codification and subsequent drafts are quoted after the periodical Communicationes. The meaning of particular elements of the traditional rule’s new formulation is presented in the perspective of former and current commentaries. The third part is dedicated to the application of the supplet Ecclesia principle in the specific situations of the Church’s life. The first paragraph of the canon can be applied among the others in case of invalid acquisition of an ecclesiastical office for undisclosed reasons as well as the death of the ordinary if it remains unknown to the public. The reader will also find discussions about the implementation of the rule in question in connection with canon 883, the circumstances in which the Church supplies the faculty to celebrate the sacrament of penance or the scope of application of the canon 144 in the assistance at marriages. The present elaborate shows that the outline of the history of the interpretation of the supplet Ecclesia principle in the last 100 years helps to better understand and apply the canon 144 of the current Code.

3

Normy ogólne czy przepisy ogólne – refleksje po zmianie nazwy Księgi I Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 roku w polskim przekładzie z 2021 roku

80%

Przytulski M.

Kościół i Prawo

|

2022

|

vol. 11

|

issue 2

27-43

EN

In the presented study the subject of the author’s interest became the change of the name of Book I of the 1983 Code of Canon Law in the latest Polish translation (of 2021) – “General Norms” was changed to “General Rules”. The considerations started with the characterisation of the regulations of general character before the Code, followed by a criticism of the current typical name De normis generalibus. Pointing to Romance commentators, the author suggested that the Latin-speaking ecclesiastical legislature, like the aforementioned canonists, may have perceived the norm as a rule. A further discussion presented other types of general rules in the Code and their relation to Book I, and from the aspect of legal theory showed the relation of the rule to the norm. According to the author, the renaming of this book in the new translation of the Code is appropriate.

PL

W prezentowanym opracowaniu przedmiotem zainteresowania autora stała się zmiana nazwy I Księgi Kodeksu prawa kanonicznego w najnowszym polskim przekładzie (z 2021 r.) – „Normy ogólne” zmieniono na „Przepisy ogólne”. Rozważania rozpoczęła charakterystyka przepisów o charakterze generalnym sprzed Kodeksu. Następnie poddano krytyce aktualną typiczną nazwę De normis generalibus. Wskazując na komentatorów z romańskiego kręgu kulturowego, autor zasugerował, że posługujący się łaciną ustawodawca kościelny, tak jak i wspomniani kanoniści, mógł postrzegać normę jako przepis. Dalsze omówienie przedstawiło występujące w Kodeksie innego typu przepisy ogólne i ich relację do Księgi I, a także z aspektu teorii prawa ukazało relację przepisu do normy. Według autora, zmiana nazwy tej księgi w nowym tłumaczeniu Kodeksu jest właściwa.

Refine search results

2 Kościół i Prawo

1 Prawo Kanoniczne

1 DOHNALIK J.

1 Dzierżon G.

1 Przytulski M.

1 2022

1 2017

1 2015

Reguły kolizyjne znajdujące zastosowanie w przypadku wystąpienia sprzecznych dekretów poszczególnych (kan. 53)

Znaczenie zasady «supplet Ecclesia». Od kan. 209 KPK z 1917 roku do kan. 144 obecnego KPK – interpretacja i aplikacja

Normy ogólne czy przepisy ogólne – refleksje po zmianie nazwy Księgi I Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 roku w polskim przekładzie z 2021 roku