Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: gospodarka planowa

Sort By:

Limit search:

Between fraternal help and economic realism. The employment of Polish workers in Czechoslovakia (1945-1950)

100%

Dvořák T.

Historia Slavorum Occidentis

2020

issue 4 (27)

101-131

The paper deals with the topic of the employment of the Polish workers in post- -war Czechoslovakia. Analysed are mainly the features of the Czechoslovak workforce policy with some insight into the political context of the Czechoslovak-Polish relations. Despite the tensions, the employment of Polish citizens in Czechoslovak coal mines continued after the war in line with the laws of supply and demand. The advantages of the temporary border crossing, were enjoyed and quietly tolerated by both parties. First, with the start of the five- and six-year Plans in both countries, this development conformed with the demands of the centrally directed policy for the distribution of workforce stemming from a planned economy. From its very beginning, recruitment of Polish agricultural workers represented a method employed by the government in its attempt to cope with the permanent shortage of workers in the post-war Czechoslovak labour market. Just like the other emergency measures, it was accompanied by disproportions in economic costs. The influence of political symbols which were detrimental to the economy were also among the specific attributes of this arrangements. The development in both cases reveals a change in the economic as well as political thinking on the threshold of the communist rule.

Wybrane aspekty stosunków kredytowych i handlowych Związku Radzieckiego z krajami kapitalistycznymi w latach 1918-1940

61%

Klimiuk Z.

Roczniki Ekonomii i Zarządzania

2016

vol. 8(44)

issue 1

59-100

W 1923 r. Związek Radziecki zaczął otrzymywać kredyty od firm zagranicznych na okres od 3 do 6 miesięcy. Pomimo oficjalnej blokady kredytowej prywatni przedsiębiorcy byli zainteresowani w ekspansji eksportowej na jeszcze nie zdobyty rynek radziecki. Ekspansja ta musiała być poparta akcją kredytową. Blokada kredytowa wpłynęła jednak na wysokie koszty kredytów udzielonych w pierwszym okresie odbudowy przez firmy i banki zagraniczne. Były to w początkowej fazie krótkoterminowe kredyty handlowe, przeznaczone w większości na finansowanie radzieckiego importu wyrobów gotowych, gdyż przeważała w tym okresie polityka interwencji towarowej. W latach 1921-1925 głównymi rodzajami kredytów zagranicznych związanych z importem radzieckim były: a) kupieckie kredyty wekslowe, b) kredyty akceptacyjno-rembursowe banków zagranicznych. Począwszy od 1926 r. rządy krajów kapitalistycznych zaczęły udzielać wsparcia przedsiębiorstwom przemysłowym eksportującym towary do ZSRR na warunkach kredytów wekslowych. Za otrzymaną gwarancję ze strony państwa eksporterzy musieli płacić odpowiednim organom prowizję, którą z kolei wraz z odsetkami od kredytu zobowiązane były im zwrócić radzieckie organizacje importowe. Podstawową zasadą polityki handlowej Związku Radzieckiego w latach 1918-1940 było dostosowanie importu do określonych w planie potrzeb. Ogólny państwowy plan handlowy zawierał zestawienie przewidywanych ilości eksportu oraz dostosowany i zaprojektowany do tego import. Starano się w ten sposób uzyskać dodatni bilans handlowy. Na mocy zatwierdzonego planu Komisariat Handlu Zagranicznego, korzystając ze środków uzyskanych z eksportu, realizował plan importu, zakupując za granicą towary na możliwie dogodnych warunkach. W ciągu roku operacyjnego dokonywana była kontrola eksportu i w stosunku do jego postępów wydawano zezwolenia na przywóz do ZSRR (w formie licencji), które wymieniały kraj, rodzaj towaru oraz kwotę, na jaką należało zakupić dany towar.

In 1923 the Soviet Union began to receive credits from foreign firms for periods of 3 to 6 months. Despite an official credit blockade private entrepreneurs were interested in expanding their businesses into the yet unexplored Soviet market. This expansion had to rely on lending activity. However, the blockade made foreign bank and company loans expensive in the first period of reconstruction. Initially, these were short-term commercial credits, mostly intended to finance the Soviet imports of finished products since the circulation of goods was mostly regulated by the State interventionist policy at that time. In the years 1921–1925, the major types of foreign credits associated with Soviet imports were: a) trade credits secured with bills of exchange, b) acceptance-reimbursement credits of foreign banks. Starting in 1926 the governments of capitalist countries began to support industrial companies exporting goods to the USSR on credits secured with bills of exchange. Exporters had to pay a commission to certain institutions for guarantees they were given by the State. The commission along with interest on the credits was reimbursable by the Soviet import organisations. The basic rule of the trading policy in the Soviet Union of 1918–1940 was to adjust imports to a particular demand specified in the plan. The general State trading plan established assumed volumes of export and relevant imports. In this way, a positive trade balance was attempted. Using the endorsed plan as the starting point and the resources coming from exports, the Commissariat of Foreign Trade executed the plan of imports buying goods abroad on convenient terms. During the fiscal year, exports were monitored and based on its volume permissions (licences) were issued to bring goods into USSR stating the country of origin, kind of goods and the price for which they were to be bought

Refine search results

1 Historia Slavorum Occidentis

1 Roczniki Ekonomii i Zarządzania

1 Dvořák T.

1 Klimiuk Z.

1 2020

1 2016

Search results

Between fraternal help and economic realism. The employment of Polish workers in Czechoslovakia (1945-1950)

Wybrane aspekty stosunków kredytowych i handlowych Związku Radzieckiego z krajami kapitalistycznymi w latach 1918-1940