W pracy przedstawiam ważne zastosowanie przestrzennej generalizacji wartości Shapleya dla gier prostych. Koncepcja Shapleya i Owena umożliwia nie tylko interesujące interpretacje empiryczne, ale również stanowi ważny wkład w badaniu własności przestrzennych modeli głosowania, szczególnie w sytuacji nieistnienia stabilnego rozwiązania. Pozwala ona na znalezienie rozwiązania najmniej niestabilnego. Jest cenną odpowiedzią na problem przedstawiony w twierdzeniu McKelveya. Poza prezentacją założeń przestrzennej teorii głosowania oraz samej koncepcji wartości Shapleya-Owena przedstawiam ideę dowodu twierdzenia Shapleya-Owena oraz empiryczną ilustrację koncepcji Shapleya i Owena.
W artykule przedstawiamy probabilistyczną interpretację indeksu Shapleya-Shubika i wartości Banzhafa oraz koncepcję struktury bliskości (in. struktury cząstkowej jednolitości) graczy. Na podstawie opisanego modelu struktury można wyznaczyć prawdopodobieństwa krytyczności graczy – tego, że ich zachowania będą decydowały o wynikach głosowań. Prawdopodobieństwa te są podstawą do wyznaczania rodziny hybrydowych indeksów siły, których skrajnymi przypadkami są: indeks Shapleya-Shubika i indeks Banzhafa. Ponadto proponujemy koncepcję odtwarzania struktury cząstkowej jednolitości opartą na estymacji metodą najwyższej wiarygodności. Przedstawiona koncepcja wychodzi z tych samych założeń co indeksy hybrydowe. Przedstawioną metodę ilustrujemy zarówno prostymi przykładami heurystycznymi, jak i wynikami badań rzeczywistych zachowań klubów parlamentarnych Sejmu RP 7. kadencji.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.