Results found: 3

Search results

Search:
in the keywords: grappling

Sort By:

Limit search:

Technical-tactical actions of fighters specialized in striking, grappling, and mixed combat in the Ultimate Fighting Championship®

100%

Fernandes J. R., Andrade de Brito M., Brito C. J., Aedo-Munoz E., Miarka B.

Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

2022

vol. 22

issue 2

23-31

Background. This study aimed to describe and analyze the technical-tactical actions used by fighters who had already had experience in striking, grappling, and mixed combat sports when joining the Ultimate Fighting Championship® (UFC®). Methods. The present research analyzed 384 athletes’ performance, classified as grappling, striking, or mixed athletes during combat during their initial performance in UFC® (<3 months) and at a second time, (>6 months of UFC®). The analyzed data compared the striking, grappling, and mixed techniques, p<0.05. Results. Differences were found between groups regarding the percentage of actions, as athletes who entered from mixed combat sports backgrounds used a lower percentage of striking actions, in both the primary [41 (32.3; 51.5); p≤0.001] and secondary [40 (35.3; 46.0); p≤0.001] modules, as well as in grappling techniques [32.0 (17.5; 41.5); p≤0.001]; and high draw outcomes [1.0 (0.0; 3.0); p≤0.001]. For the outcomes, strikers ended the combat by knockout/technical knockout [8.0 (4.0; 11.0); p≤0.001]. For the secondary module, defeat [5.0 (1.0; 10.0); p≤0.001], tie [0.5 (0.0; 2.0); p≤0.001] and referee decision [4.0 (3.0; 7.0); p≤0.001] were predominate in the mixed athletes; knockout/technical knockout [7.0 (4.0; 10.0); p≤0.001] and submission [3.0 (1.0; 6.0); p≤0.001] predominated in strikers. Conclusions. The present results show that specific technical actions differentiate athletes who previously practiced striking and grappling combat sports. There is special attention given to athletes coming from mixed sports, who had a better pacing strategy but fewer attacks.

Tło. Celem pracy był opis i analiza działań techniczno-taktycznych stosowanych przez zawodników, którzy mieli już doświadczenie w uderzeniach, grapplingu i mieszanych sportach walki w momencie dołączenia do Ultimate Fighting Championship® (UFC®). Metody. Obecne badania analizowały wyniki 384 sportowców, sklasyfikowanych jako grapplerzy, uderzający lub zawodnicy mieszanych sztuk walki podczas walk w początkowym okresie UFC® (<3 miesiące) i w dalszym okresie (>6 miesięcy UFC®).Analizowane dane porównywały techniki uderzania, grapplingowe i mieszane, p<0,05. Wyniki Stwierdzono różnice pomiędzy grupami w zakresie procentowego udziału akcji, gdyż zawodnicy startujący w mieszanych sportach walki stosowali mniejszy procent akcji z uderzaniami w modalności pierwotnej [41 (32,3; 51,5); p≤0,001] i wtórnej [40 (35,3; 46,0); p≤0,001], technik grapplingowych [32,0 (17,5; 41,5); p≤0,001] oraz wysokich wyników remisowych [1,0 (0,0; 3,0); p≤0,001]. Jeśli chodzi o wyniki to napastnicy kończyli walkę przez nokaut/techniczny nokaut [8,0 (4,0; 11,0); p≤0,001]. Dla modalności drugorzędnej były to: przegrana [5,0 (1,0; 10,0); p≤0,001], remis [0,5 (0,0; 2,0); p≤0,001] i decyzja sędziowska [4,0 (3,0; 7,0); p≤0. 001] przeważały u zawodników mieszanych; nokaut/techniczny nokaut [7,0 (4,0; 10,0); p≤0,001] i poddanie [3,0 (1,0; 6,0); p≤0,001] przeważały u napastników. Wnioski. Prezentowane wyniki wykazały, że specyficzne działania techniczne różnicują zawodników uprawiających wcześniej sporty walki wręcz i grapplingowe. Szczególną uwagę zwrócono na sportowców wywodzących się z dyscyplin mieszanych, którzy mieli lepszą strategię ustanawiania tempa, ale mniejszą liczbę ataków.

Acute impact of exercise order on repetition performance, perceived fatigue, and grip endurance in grapplers

80%

Belo W. R., Ovretveit K., De Salles B. F., Dos Santos L. G. D., Laginestra F. G., Dias I. B. F., Miarka B., Simao R.

Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

2024

vol. 24

issue 2

50-56

Background. Grip performance is a fundamental attribute in grappling sports. Problem and aim. Concurrent training may impact physical function and thus sport-specific training performance. We investigated whether resistance training (RT) exercise order affected repetition performance and rating of perceived exertion (RPE), and quantified the impact of RT on gripping in Brazilian jiu- jitsu (BJJ) grapplers. Material and methods. Twelve BJJ athletes completed two RT sessions in a random order. The sessions incorporated the same four exercises in either alternated order (AO) or grouped order (GO). Three sets were performed to failure using a 10-repetition maximum (10RM) load. The maximum number of repetitions (MNR) for each set determined repetition performance, and RPE was used to assess fatigue. Grip performance was measured with a maximum static lift (MSL) at baseline and post RT. Results. In both protocols, MNR decreased significantly over time, with no significant protocol × set interaction (p > 0.05). RPE increased over time, with no protocol × set interaction (p > 0.05). Both protocols resulted in reduced MSL (p < 0.001), with no difference in magnitude (p > 0.05). Total training volume, average RPE, and session perceived load (average RPE × session duration) did not differ between protocols (p > 0.05). Conclusions. Exercise order in short, full-body RT programs did not acutely influence repetition performance or perceptions of fatigue in these athletes. Grip endurance was severely compromised following RT, independent of exercise order. Grapplers doing same-day concurrent training should be mindful of the immediate impact of RT on gripping ability.

Tło. Wydajność chwytu jest podstawowym atrybutem w sportach grapplingowych. Problem i cel. Równoczesny trening może wpływać na funkcje fizyczne, a tym samym na wyniki treningu sportowego. Autorzy zbadali, czy kolejność ćwiczeń treningu oporowego (RT) wpływa na wydajność powtórzeń i ocenę odczuwanego wysiłku (RPE) oraz określili ilościowo wpływ RT na chwytanie u brazylijskich grapplerów jiu-jitsu (BJJ). Materiał i metody. Dwunastu zawodników BJJ ukończyło dwie sesje RT w losowej kolejności. Sesje obejmowały te same cztery ćwiczenia w kolejności naprzemiennej (AO) lub grupowej (GO). Trzy zestawy zostały wykonane do czasu porażki przy użyciu maksymalnego obciążenia 10 powtórzeń (10RM). Maksymalna liczba powtórzeń (MNR) dla każdego zestawu określała wydajność powtórzeń, a RPE wykorzystano do oceny zmęczenia. Wydajność chwytu została zmierzona za pomocą maksymalnego statycznego uniesienia (MSL) na początku i po RT. Wyniki. W obu protokołach MNR zmniejszał się znacząco w czasie, bez znaczącej interakcji protokół × zestaw (p>0,05). RPE wzrastał z czasem, bez interakcji protokół × zestaw (p>0,05). Oba protokoły spowodowały zmniejszenie MSL (p< 0,001), bez różnicy w wielkości (p>0,05). Całkowita objętość treningu, średnie RPE i postrzegane obciążenie sesji (średnie RPE × czas trwania sesji) nie różniły się między protokołami (p> 0,05). Wnioski. Kolejność ćwiczeń w krótkich, pełnych programach RT nie miała znaczącego wpływu na wydajność powtórzeń lub postrzeganie zmęczenia u badanych sportowców. Wytrzymałość chwytu była poważnie obniżona po RT, niezależnie od kolejności ćwiczeń. Grapplerzy wykonujący jednoczesny trening tego samego dnia powinni pamiętać o bezpośrednim wpływie RT na zdolność chwytania.

Transcranial direct current stimulation (tDCS) improves handgrip performance in Brazilian Jiu-jitsu elite male athletes

57%

de M. Pedreiro R., B. Brizzi A. C., Pinto Neto O.

Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

2023

vol. 23

issue 4

36-45

Background. Brazilian Jiu-Jitsu (BJJ) is a high-intensity martial art whose primary goal is to submit your opponent using joint locks or chokeholds. Investigating different strategies to improve muscular strength and endurance is of primary concern for BJJ practitioners. In the past, Anodic transcranial direct current stimulation (a-tDCS) applied to the left dorsolateral prefrontal cortex (DLPFC) has been shown to improve physical performance. Problem and aim. However, the effects of tDCS on isometric contraction in BJJ athletes are not known. Thus, the purpose of this study is to investigate the acute effect of tDCS on handgrip strength in elite BJJ athletes. Material and methods. Ten male BJJ athletes aged 25.5 ± 5.7 years were recruited. Participants completed two experimental conditions (a-tDCS and sham) with an interval of 48 to 72 hours in a randomized manner between sections. Stimulation was applied over the DLPFC (2mA intensity/20 minutes). Immediately after stimulation or sham, participants performed a handgrip MVC test and then sustained a submaximal force to failure at 60% of their MVC. Ratings of perceived exertion (RPE) were collected at the end of the test. Results. No significant difference was found between a-tDCS and sham conditions for MVC. Time to task failure in the a-tDCS group was statistically higher compared to the sham group. No significant difference was found between a-tDCS and sham groups for RPE. Conclusions. The a-tDCS promoted performance improvement, increasing the time to task failure in a constant handgrip force task with load at 60% of the maximum.

Wprowadzenie. Brazylijskie Jiu-Jitsu (BJJ) to sztuka walki o wysokim natężeniu, której głównym celem jest zmuszenie przeciwnika do poddania się przy użyciu dźwigni stawowych lub duszenia. Badanie różnych strategii poprawy siły mięśniowej i wytrzymałości ma kluczowe znaczenie dla praktykujacych BJJ. W przeszłości wykazano, że anodowa przezczaszkowa stymulacja prądem stałym (a-tDCS) stosowana do lewej grzbietowo-bocznej kory przedczołowej (DLPFC) poprawia wydolność fizyczną. Problem i cel. Jednakże, nie jest znany wpływ tDCS na izometryczne skurcze u zawodników BJJ. Celem tego badania było zbadanie ostrego wpływu tDCS na siłę chwytu ręki u elity zawodników BJJ. Materiał i metody. Do badania zakwalifikowano dziesięciu mężczyzn, zawodników BJJ w wieku 25,5 ± 5,7 lat. Uczestnicy przeszli dwa warunki eksperymentalne (a-tDCS i warunki pozorowane ) w odstępie 48-72 godzin w sposób losowy między sekcjami. Stymulację przeprowadzano na DLPFC (intensywność 2 mA/20 minut). Bezpośrednio po stymulacji lub w warunkach pozorowanych przeprowadzono test MVC chwytu ręki, a następnie utrzymano submaksymalne obciążenie do momentu wyczerpania przy 60% MVC. Po zakończeniu testu zebrano dane dotyczące odczuwanego wysiłku (RPE). Wyniki. Nie stwierdzono znaczącej różnicy między a-tDCS a warunkami pozorowanymi dla MVC. a-tDCS promował poprawę wydajności, wydłużając czas do niepowodzenia zadania w zadaniu ze stałą siłą chwytu z obciążeniem na poziomie 60% maksimum. Wnioski. A-tDCS promował poprawę wydajności, wydłużając czas do niepowodzenia zadania w zadaniu ze stałą siłą chwytu z obciążeniem na poziomie 60% maksimum.

Refine search results

3 Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

2 Miarka B.

1 Aedo-Munoz E.

1 Andrade de Brito M.

1 B. Brizzi A. C.

1 Belo W. R.

1 Brito C. J.

1 De Salles B. F.

1 Dias I. B. F.

1 Dos Santos L. G. D.

1 Fernandes J. R.

1 Laginestra F. G.

1 Ovretveit K.

1 Pinto Neto O.

1 Simao R.

1 de M. Pedreiro R.

1 2024

1 2023

1 2022

Search results

Technical-tactical actions of fighters specialized in striking, grappling, and mixed combat in the Ultimate Fighting Championship®

Acute impact of exercise order on repetition performance, perceived fatigue, and grip endurance in grapplers

Transcranial direct current stimulation (tDCS) improves handgrip performance in Brazilian Jiu-jitsu elite male athletes