Search results

1

WZORCE HARMONII OPARTEJ NA GEOMETRIACH NIEEUKLIDESOWYCH W ARCHITEKTURZE WSPÓŁCZESNEJ. CZĘŚĆ I

100%

Tobolczyk M.

Kwartalnik Naukowy Uczelni Vistula

|

2019

|

issue 1(59)

31-42

PL

Ład przestrzenny w architekturze oparty na proporcjach matematycznych i kompozycji prostych brył geometrycznych ma ugruntowaną tradycję sięgającą starożytności. Geometria euklidesowa, poszerzona w XVII wieku przez francuskiego matematyka i filozofa Kartezjusza (fr. René Descartes), aż do połowy XX wieku stanowiła nienaruszalną bazę architektonicznych poszukiwań twórczych w zakresie geometrii. Jednak wraz z doskonaleniem nowych technologii budowania opartych na żelbecie i stali oraz rozwojem cyfryzacji, w kręgach twórców architektury narastało przekonanie o potrzebie przekroczenia dotychczasowych ograniczeń klasycznej geometrii. Przełom dokonany w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych poprzedniego stulecia rozpoczął nową erę architektury opartej na geometriach nieeuklidesowych. W niniejszym artykule przedstawiono osiągnięcia pionierów (m.in. takich jak: Felix Candela, Maciej Nowicki, Frei Otto), którzy przyczynili się do wypracowania nowych wzorców dynamicznej ekspresji we współczesnej architekturze. Celem artykułu badawczego jest prezentacja indywidualnych osiągnięć na tym polu kilku wybitnych twórców. Przeprowadzona analiza i studium przypadków wykazują śmiałość nowoczesnych kompozycji architektonicznych opartych na układach nieliniowych w stosunku do tradycyjnej modernistycznej architektury. Praca ma wartość edukacyjną i praktyczną, stanowiąc źródło wiedzy i inspiracji dla współczesnej twórczości architektonicznej.

EN

The spatial order in architecture, based on mathematical proportions and compositions of simple geometric solids, has a strongly established tradition dating back to antiquity (Ancient Egypt, Babylon, Greece). The greatest contribution to the creation of the European fundamentals of this type of harmony laid Pythagoreans, Plato and Euclid. The Euclidean geometry, extended in 3D dimensions in the 17th century by the French mathematician and philosopher Descartes (fr. René Descartes), was an inviolable base of architectural exploration of the geometry up to the middle of the 20th centuries. However, with the development of new building technologies based on reinforced concrete & steel and along with the development of digitization, modern engineers and architects felt the need to exceed the existing limitations of classical geometry. The breakthrough, made in the fifties and sixties of the previous century, opened a new era of architecture based on Non-Euclidean geometry. This article presents the achievements of pioneers (i.e. Felix Candela, Maciej Nowicki, Frei Otto) who have contributed to the development of new patterns of dynamic expression based on hyperbolic geometry in modern architecture. The purpose of this research article is to indicate individual achievements in this field by several prominent creators. The analysis and case study in the article demonstrated the boldness of modern architectural compositions based on non-linear systems compared to traditional modernist architecture. The work has an educational and practical value to be a source of knowledge and inspiration for contemporary architects.

2

Starożytne wzorce harmonii opartej na prostych bryłach geometrycznych w architekturze współczesnej

84%

Tobolczyk M.

Zeszyty Naukowe Uczelni Vistula

|

2018

|

issue 61(4) Architektura

61-71

PL

architektura harmonia oparta na geometrii forma brył geometrycznych proporcja matematyczna w architekturze

EN

architecture harmony based on geometry form of geometric volumes mathematical proportion in architecture

3

WZORCE HARMONII OPARTEJ NA GEOMETRIACH NIEEUKLIDESOWYCH W ARCHITEKTURZE WSPÓŁCZESNEJ (CZĘŚĆ II)

84%

Tobolczyk M.

Zeszyty Naukowe Uczelni Vistula

|

2019

|

issue 66(3) Architektura

18-30

PL

Tradycja ładu przestrzennego w architekturze opartego na proporcjach matematycznych i kompozycji prostych brył geometrycznych wyrażona na piśmie sięga starożytności. Geometria euklidesowa, poszerzona w XVII wieku przez francuskiego matematyka i filozofa Kartezjusza (fr. René Descartes), aż do połowy XX wieku stanowiła nienaruszalną bazę architektonicznych poszukiwań twórczych w zakresie geometrii. Jednak poczucie ogromnego niewykorzystanego potencjału tkwiącego w nowych technologiach budowania bazujących na żelbecie i stali skłoniło niektórych twórców architektury do poszukiwania nowych środków wyrazu wykraczających poza ograniczenia klasycznej geometrii. Przełom, dokonany w latach 50. i 60. poprzedniego stulecia, rozpoczął nową erę architektury opartej na geometriach nieeuklidesowych. W artykule przedstawiono osiągnięcia takich pionierów, jak amerykański architekt pochodzenia fińskiego Eero Saarinen, Duńczyk Jørn Utzon i oraz aktualnie działających architektów duńskich (Kristoffer Tejlgaard and Benny Jepsen), którzy przyczynili się do wypracowania nowych wzorców dynamicznej ekspresji we współczesnej architekturze. Celem artykułu badawczego jest prezentacja indywidualnych osiągnięć na tym polu wymienionych powyżej zasłużonych twórców. Przeprowadzona analiza i studium przypadków wykazują śmiałość nowoczesnych kompozycji architektonicznych opartych na układach nieliniowych w stosunku do tradycyjnej modernistycznej architektury. Praca ma wartość edukacyjną i praktyczną, stanowiąc źródło wiedzy i inspiracji dla współczesnej twórczości architektonicznej.

EN

The breakthrough that happened in the years fifties and sixties of the previous century, began a new era of architecture based on non-Euclidean geometries. The pioneers such as the Eero Saarinenand, Jørn Utzon and currently active architects Kristoffer Tejlgaard and Benny Jepsen contribute to the development of new patterns of dynamic expression in contemporary architecture. Analysis and Case studies show the bravery of modern architectural compositions based on nonlinear systems in relation to traditional modernist architecture. Spatial shaping of the architecture on the basis of spherical and ellipsoid geometry led to the creation of new architectural harmony based on non-Euclidean geometry – elliptical and spherical ones. The new means of expression used in the information era have broadly expanded the possibilities of spatial shaping in organic architectural design. Many creators can use the advantages of ellipsoidal paraboloids and spherical geometry. Especially the latter one enables the development of simple prefabricated elements, which made it possible to construct such a complex object as the Sydney Opera at a time when the designers did not have possibility to use computer techniques. However, in the years 30-50 – of the 20th century they could plan the execution of complex surfaces, covered with coatings in the prefabrication elements. Today it is moreover possible to build non-linear surfaces separated of the whole. Nowadays, designers can create patterns of the new organic architecture, by taking inspiration from nature not only by considering its visual beauty, but by observing its active interaction with the environment, and drawing from the palette of measures that provide non-Euclidean geometry.

Refine search results

2 Zeszyty Naukowe Uczelni Vistula

1 Kwartalnik Naukowy Uczelni Vistula

3 Tobolczyk M.

2 2019

1 2018

WZORCE HARMONII OPARTEJ NA GEOMETRIACH NIEEUKLIDESOWYCH W ARCHITEKTURZE WSPÓŁCZESNEJ. CZĘŚĆ I

Starożytne wzorce harmonii opartej na prostych bryłach geometrycznych w architekturze współczesnej

WZORCE HARMONII OPARTEJ NA GEOMETRIACH NIEEUKLIDESOWYCH W ARCHITEKTURZE WSPÓŁCZESNEJ (CZĘŚĆ II)