Search results

1

Geoffrey SAMUEL, The Origins of Yoga and Tantra: Indic Religions to the Thirteenth Century

100%

Samuel G., Rostalska A.

ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal

|

2011

|

vol. 1

|

issue 1

162-167

2

„Uwikłani w płeć” – od wytwarzania i reprodukowania męskości po formy przekraczania płci: Cielesność, mentalność i dusza w antropologicznych konstrukcjach płci kinnar i filozofii hinduistycznej

86%

Rećko M. I.

Miscellanea Anthropologica et Sociologica

|

2017

|

vol. 18(2)

33-52

PL

Artykuł prezentuje filozoficzne i antropologiczne spostrzeżenia dotyczące ciała, umysłu i fenomenu kinnar w filozofii hinduistycznej. Podejmuje temat podmiotowości ludzkiej na przykładzie tzw. hinduskiej trzeciej płci. Dotyka tematu tożsamości, seksualności i płci społeczno-kulturowej. Poruszane zagadnienia skłaniają do zrewidowania wiedzy na temat ludzkiej cielesności i umysłowości, płciowości i wiedzy o płci, wykraczając poza granice kulturowe. Temat artykułu został zrealizowany dzięki dostępnej literaturze specjalistycznej oraz własnym badaniom przeprowadzonym w Indiach, w roku 2009, na potrzeby pracy doktorskiej.

3

O bóstwach żeńskich w mitologii germańskiej i hinduizmie

72%

Chomik P.

Czasopismo Naukowe Instytutu Studiów Kobiecych

|

2018

|

issue 1(4)

137-153

PL

Przedmiotem niniejszego tekstu są miejsca i funkcje bóstw kobiecych w panteonach bogów germańskich i hinduistycznych. W mitologii germańskiej najważniejsze były podziały na siły symboliczne męskie i żeńskie, a nie modelowy podział bogów i ludzi na sfery władzy, wojny i dobrobytu. Wśród bóstw żeńskich mitologii germańskiej należy wymienić: Frigg, jako królową Asów i Asynii, Sagę, Eir, Gefjon, Fullę, Sif, Lofn, Vor, Vanr, Syn, Hlin, Snotrę i Gnę. oraz należąe do Wanów Nerthus i Freję. Wybuch wojny pomiędzy Asami a Wanami powoduje pojawienie się tajemniczej kobiety Gullveig. Spośród grup bogiń skandynawskich wyraźnie odrębne od męskiej części panteonu były Disy, boginie związane ze sferą płodności i śmierci. Tradycja Wielkiej Bogini jest w hinduizmie nie mniej ważna niż tradycje Wisznu i Śiwy. Niezliczone bóstwa żeńskie w tradycjach lokalnych są zazwyczaj przez Hindusów uznawane za personifikacje czy aspekty jedynej Wielkiej Bogini, której kult sięga najprawdopodobniej czasów prehistorycznych. W hinduizmie wszystkie boginie są tylko jakimś aspektem jednej Bogini, działającej w różny sposób zależnie od konkretnej sytuacji. Najważniejsze z nich to boginie Durga i Kali. W hinduizmie popularne są też związki par Bogów, które mają być przykładami idealnych związków pomiędzy kobietą a mężczyzną. Należą do nich związki Ramy i Sity, Kriszny i Radhy, Śiwy i Parwati czy Wisznu i Lakszmi.

EN

The purpose of this work is to present the hierarchy and the functions of female deities in the Germanic and Hindu pantheons. The most important in Germanic mythology were the divisions into the symbolic masculine and feminine strengths, unlike the model gods and humans separation basing on three areas: power, war and prosperity. Among several female deities of Germanic mythology, ones that shall be listed are: Frigg, the Queen of the Æsir and Asgard, Sága, Eir, Gefjon, Fulla, Sif, Lofn, Vör, Vanr, Syn, Hlín, Snotra and Gná as well as belonging to the Vanir, Nerthus and Freyja. The war between the Æsir and the Vanir, causes Gullveig, a mysterious woman, to appear. From all of the Norse goddesses groups, distinctively separate from the masculine fraction of the pantheon were the dísir, goddesses connected with the fertility and the death. The tradition of Mother Goddess in Hinduism is just as important as the traditions of Vishnu and Shiva. Innumerable female deities in the local traditions are usually regarded by Hindus people as the personifications or some aspect derived from one and only Mother Goddess, the worship of whom, most likely dates back to prehistoric times. In Hinduism, all of the goddesses are just some kind of One Goddess’ aspect, who depending on the specific situation, acts in a different manner. The most important goddesses are Durga and Kali. What is also popular in above-mentioned religion, are relationships among the couples of Gods that are to be the examples of an ideal relationship between a woman and a man. These include relationships of Rama and Sita, Kriszna and Radha, Shiva and Parvati or Vishnu and Lakshmi.

4

Ekstatyczne aspekty kultu jogiń w tradycjach kaulów

72%

Michalik P.

Studia Religiologica

|

2011

|

vol. 44

49-57

EN

In the scientific study of religion the concept of ecstasy is connected to many phenomena, among them Shaman initiation journeys, ritual intoxication, the state of possession, as well as erotic and aesthetic rapture. All of these are present in the ritual practice and beliefs of the Indian school Yoginīkaula, developing in the sphere of the tantric Shaktist-Shaivist (śaktāśajva) currents. The core of the ritual-mythical system of the Kaulas was the cult of the yogini – threatening goddesses bestowing disciples with knowledge and power.

5

Interreligious Dialogue in Jesus Christ

58%

Proniewski A.

Rocznik Teologii Katolickiej

|

2017

|

vol. 16

|

issue 1

EN

This article presents a critical reflection on the advancement of interreligious dialogue between Christianity, Judaism, Islam, Hinduism, and Buddhism. Considering the person of Jesus Christ as a common reference point provides another perspective on reconciliation as well as a means to bridge the differences that continue to hinder a communal experience of faith.

PL

Artykuł nt. Dialog międzyreligijny w Jezusie Chrystusie zawiera krytyczną refleksję na temat stopnia zaawansowania w dialogu między religiami takimi jak: chrześcijaństwo, judaizm, islam, hinduizm, buddyzm. Uwzględnienie wspólnego punktu odniesienia do osoby Jezusa Chrystusa ma być kolejnym głosem w sprawie pojednania i sugestią w niwelowaniu różnic, które ciągle utrudniają wspólnotowe doświadczenie wiary.

6

Indyjskie epizody Norwida. Rekonesans

58%

Nowakowska D.

Studia Norwidiana

|

2012

|

vol. 30

3-22

EN

The article tries to indicate the traces of Norwid's interest in the culture of India. From the writings left by the poet it appears that India was not the main subject of his research. A chapter of the unfinished treatise Sztuka w obliczu dziejów (Art in the Face of History) (1850) is an exception here; Norwid devoted a fragment of the work to Indian art. From the fragment it appears that the author of Quidam had sufficient knowledge about India to formulate critical opinions concerning old caste laws interpreted in terms of Norwid's conceptions of art-work and of the dogma. Also, in Notatki z mitologii (Notes on Mythology) there are sporadic, laconic remarks containing information about Indian art. The notes that are apparently out of context form a certain logical whole polarizing Norwid's views and systematizing his knowledge about the country on the Ganges, or about Orient in general. Certainly one may not speak about complete knowledge here, but the remarks noted by the poet are the essence of a particular problem Norwid knew more or less about. They are: Indian art and architecture, the crisis of art in the face of the schism, the caste system, old-Indian authoritative literature, the Hindu tradition and the Buddhist movement. Norwid's knowledge of particular works of architecture is proven by Skorowidz (Index), where the most important architectural features of ancient India are mentioned: Ellora, Vishvakarma, Nashik, Jayanti in the province of Aurangabad, Elephanta and Salsette islands, Karla in Khandala, Dhumar and Panch Pandu Shrine in the province of Malwa, the famous “Seven Pagodas” of Mahabalipuram, Siringam and Bhagwati in Tanjore in Ceylon. The author's footnotes reveal a wealth of sources used by Norwid. We find here, among others, references to ancient authors, to the 18th century explorer of India – John Zephanian Holwell, or to the lectures by Max Müller. The notes suggest that he also might have known original fragments of Rigveda. The poet also refers several times to Aranyakas – “Forest Books”, that preceded Upanishads, and his knowledge of the Vedic Hymn to Speech could have influenced the Norwidian theory of free speech. Norwid's Indian episodes, succinctly marked in the notes, reveal another, still not very well known, image of the author of Vade-mecum.

7

Nauki dla wyzwolenia w okresie Upaniszad, czyli u źródeł hinduskiej edukacji religijno-filozoficznej

58%

Nowicki M.

Rozprawy z Dziejów Oświaty

|

2019

|

vol. 56

67-80

EN

The article presents the issue of religious and philosophical education in India during the Upanishadic period. It starts by placing the discussed phenomenon in the context of the history of ideas and the evolution of literature from the Vedas, through the Brahmanas and the Aranyakas, to the Upanishads. A proper analysis of the issue ensues by showing the reasons for the popularity of such education in India. In fact, it stems from the purpose of human life. The Upanishads are highly educational texts in both their philosophical and practical layers. Consequently, they were used to describe the teachings and methods which over time came close to the teachings of Samkhya and Yoga.

8

Indyjskie epizody Norwida. Rekonesans

58%

Nowakowska D.

Studia Norwidiana

|

2012

|

vol. 30

003-022

EN

The article tries to indicate the traces of Norwid’s interest in the culture of India. From the writings left by the poet it appears that India was not the main subject of his research. A chapter of the unfinished treatise Sztuka w obliczu dziejów (Art in the Face of History) (1850) is an exception here; Norwid devoted a fragment of the work to Indian art. From the fragment it appears that the author of Quidam had sufficient knowledge about India to formulate critical opinions concerning old caste laws interpreted in terms of Norwid’s conceptions of art-work and of the dogma. Also, in Notatki z mitologii (Notes on Mythology) there are sporadic, laconic remarks containing information about Indian art. The notes that are apparently out of context form a certain logical whole polarizing Norwid’s views and ystematizing his knowledge about the country on the Ganges, or about Orient in general. Certainly one may not speak about complete knowledge here, but the remarks noted by the poet are the essence of a particular problem Norwid knew more or less about. They are: Indian art and architecture, the crisis of art in the face of the schism, the caste system, old-Indian authoritative literature, the Hindu tradition and the Buddhist movement. Norwid’s knowledge of particular works of architecture is proven by Skorowidz (Index), where the most important architectural features of ancient India are mentioned: Ellora, Vishvakarma, Nashik, Jayanti in the province of Aurangabad, Elephanta and Salsette islands, Karla in Khandala, Dhumar and Panch Pandu Shrine in the province of Malwa, the famous “Seven Pagodas” of Mahabalipuram, Siringam and Bhagwati in Tanjore in Ceylon. The author’s footnotes reveal a wealth of sources used by Norwid. We find here, among others, references to ancient authors, to the 18th century explorer of India – John Zephanian Holwell, or to the lectures by Max Müller. The notes suggest that he also might have known original fragments of Rigveda. The poet also refers several times to Aranyakas – “Forest Books”, that preceded Upanishads, and his knowledge of the Vedic Hymn to Speech could have influenced the Norwidian theory of free speech. Norwid’s Indian episodes, succinctly marked in the notes, reveal another, still not very well known, image of the author of Vade-mecum

9

Małżeństwo i rodzina w hinduizmie

58%

Piwko A. M.

Nurt SVD

|

2013

|

issue 2

215-239

PL

Niniejszy artykuł ma na celu przeanalizowanie tematyki związanej z małżeństwem i rodziną w hinduizmie. Hinduskie małżeństwo postrzegane jest jako indywidualny i intymny związek dwóch osób, przy jednoczesnym wyraźnym podkreśleniu jego istotnego znaczenia dla całej społeczności – od harmonii tego związku zależą losy całej kasty. Mimo istotnego znaczenia małżeństwa w tradycji hinduskiej, w społeczeństwie tym nadal funkcjonują niewłaściwe zachowania. Uwidaczniają się one zwłaszcza na etapie zaręczyn i związanych z nimi negocjacjami w sprawie „wysokości” posagu. Innym, ciągle jeszcze obecnym w społeczności rytuałem, pozostaje ceremonia sati. Mimo sprzeciwu władz oraz organizacji humanitarnych, kobieta często wybiera spalenie na stosie wraz ze zwłokami męża, aniżeli żyć w pogardzie, jako wdowa. Oprócz małżonków, w rodzinie istotne miejsce zajmują dzieci będące gwarancją ciągłości rodu oraz gwarantem permanencji sprawowania obrzędów religijnych ku czci zmarłych przodków.

EN

The present article aims to analyse the issues related to marriage and family in Hinduism. A Hindu marriage is viewed as an individual and intimate union of two persons, while clearly emphasizing its importance for the entire community – the fate of the entire caste depends on the harmony of this relationship. Despite the importance of marriage in the Hindu tradition, in this society inappropriate behaviours are still continued. In particular, they show up at the stage of engagement and the related negotiations on the “height” dowry. Another ritual, still present in the community is sati ceremony. Despite the opposition of the authorities and humanitarian organisations, a woman often chooses to be burned at the stake, along with the remains of her husband, rather than live in contempt, as a widow. Except for the spouses, children occupy an important place in a family being a guarantee of the family’s continuity as well as the guarantee of permanent exercise of religious rites in veneration of dead ancestors.

10

Badania nad hinduizmem w Polsce

58%

Sakowicz E.

Nurt SVD

|

2019

|

issue 1

92-106

PL

Indie (ich języki, kultury i religie, w tym hinduizm) od XIX wieku stanowią przedmiot zainteresowania środowisk naukowych Europy Zachodniej. W Polsce zagadnienia te stały się przedmiotami akademickimi po odzyskaniu w 1918 roku suwerenności. W tym roku przedmiotem wykładanym na Uniwersytecie Warszawskim stał się sanskryt. W 30. latach XX wieku wyróżnił się Instytut Orientalistyczny Uniwersytetu Warszawskiego. Obecnie prace naukowo-badawcze z zakresu indologii prowadzone są w Katedrze Azji Południowej Wydziału Orientalistycznego Uniwersytetu Warszawskiego, w Instytucie Orientalistycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie oraz na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu. Katalog polskich badaczy Indii i hinduizmu jest imponujący. Jednym z najwybitniejszych indologów jest Maria Krzysztof Byrski. Aktywni są nadto badacze spoza środowisk akademickich.

EN

India (its languages, cultures and religions, including Hinduism) from the nineteenth century is the object of interest to the scientific communities of Western Europe. In Poland, these issues became academic subjects after the regaining of sovereignty in 1918. That year, for the first time, Sanskrit was taught at the University of Warsaw. In the 1930s, the Oriental Institute of the University of Warsaw was distinguished for its interest in Hinduism. Currently, scientific research in the field of Indology is conducted at the South Asian Department of the Warsaw University Faculty of Oriental Studies, at the Oriental Institute of the Jagiellonian University in Kraków and at the Adam Mickiewicz University in Poznań. The catalog of Polish researchers of India and Hinduism – professionals, people of science is impressive. One of the most prominent indologists is Maria Krzysztof Byrski. Also, researchers from outside the academic world are active.

11

Medytacja Transcendentalna – naukowa technika relaksacyjna czy „kosmiczne szalbierstwo”?

58%

Fic L.

Nurt SVD

|

2019

|

issue 2

274-286

PL

Medytacja Transcendentalna to technika przeżywająca obecnie swój renesans, uderzająca w społeczną potrzebę szybkiego uzyskania wewnętrznego spokoju bez nadmiernego poświęcania temu czasu i zaangażowania. Będąc medialnie atrakcyjną i modną metodą relaksu, przenosi ukryte wartości znacznie zmodyfikowanej monistycznej filozofii wedyjskiej, a porównywane do chrześcijańskich modlitw powtarzane mantry są w istocie wezwaniami do hinduskich bóstw. Aspirując do miana naukowej, MT staje się niebezpiecznym narzędziem odciągania współczesnego człowieka od głębokiej refleksji chrześcijańskiej w kierunku płytkich wartości budowanych na chęci zysku i szybkiego zdobywania tzw. poziomów wtajemniczenia.

EN

Transcendental meditation is a technique currently experiencing its renaissance, hitting the social need to obtain quickly inner peace without excessive devoting time and commitment. Being an attractive and fashionable method of relaxation in the media, it transfers hidden values of a significantly modified Vedic monistic philosophy and, compared to Christian prayers, repeated mantras are actually calls to Hindu deities. Aspiring to be scientific TM becomes a dangerous tool to distract modern man from deep Christian reflection towards shallow values built on the desire for profit and quick acquisition of the so-called initiation levels.

12

Acedia, neognoza, popreligia et consortes. Josepha Ratzingera/ Benedykta XVI teologiczne diagnozy kryzysów współczesności

51%

Szymik J.

Teologia w Polsce

|

2016

|

vol. 10

|

issue 2

5-21

EN

The shape of anthropology depends on the shape of theology. Godless anthropology distorts the image of a man; a broken relationship with God makes all spheres of life and human activity become distorted and degraded. While rejecting his Creator and the dependence on Him, a man loses his sense of meaning and taste of life. He neurotically tries to find them in other areas, replacing real values with substitutes and true reality with independently created requisites. Ratzinger shows that the loss of God and misplaced human autonomy generate sorrow, emptiness and, consequently, protest; everything in life becomes ill. According to J. Ratzinger/ Benedict XVI, the most dangerous contemporary diseases of culture and spirituality are: neo-gnostic mentality which is a mixture of anthropological frustration, blind faith in science and snobbery of elites; trendy fascinations with the West versions of Far Eastern religions generally supporting nihilistic inclinations of postmodernity; narcissistically creative culture and relativistic output placed beyond good and evil - in the name of tolerance and pluralism. The only cure can be cognition of real God and recognition of a source of hope and love in Him. Only by drawing from Him, a man is able to co-create the world where the final word does not belong to death.

PL

Kształt antropologii zależy od kształtu teologii. Antropologia bezbożna wypacza obraz człowieka; zerwanie relacji z Bogiem sprawia, że wszelkie dziedziny życia i ludzkiej aktywności ulegają deformacji i degradacji. Człowiek, wyrzekając się swojego Stwórcy i zależności od Niego, traci poczucie sensu i smaku życia. Neurotycznie poszukując ich innych przestrzeniach, zastępuje prawdziwe wartości substytutami, a prawdziwą rzeczywistość samodzielnie wykreowanymi rekwizytami. Ratzinger pokazuje, że utrata Boga i źle pojęta autonomia człowieka generuje smutek, pustkę i w efekcie bunt; wszystko w życiu staje się chore. Neognostycka mentalność, będąca mieszaniną antropologicznej frustracji, ślepej wiary w naukę oraz snobizmu elit; modne fascynacje zachodnimi wersjami dalekowschodnich religii, wspierającymi w sumie nihilistyczne zapędy ponowoczesności; narcystycznie kreatywna kultura oraz relatywistyczna twórczość sytuowana – w imię tolerancji i pluralizmu – poza dobrem i złem stanowią zdaniem J. Ratzingera/ Benedykta XVI najgroźniejsze dziś choroby kultury i duchowości. Lekarstwem może być tylko poznanie prawdziwego Boga i rozpoznanie w Nim źródła nadziei i miłości. Tylko z niego czerpiąc, człowiek jest zdolny współtworzyć świat, w którym ostatnie słowo nie należy do śmierci.

13

Choroby euroatlantyckiej kultury/cywilizacji. Diagnoza J. Ratzingera/Benedykta XVI

51%

Szymik J.

Studia Paradyskie

|

2017

|

issue 27

139-156

PL

Kształt antropologii zależy od kształtu teologii. Antropologia bezbożna wypacza obraz człowieka; zerwanie relacji z Bogiem sprawia, że wszelkie dziedziny życia i ludzkiej aktywności ulegają deformacji i degradacji. Człowiek, wyrzekając się swojego Stwórcy i zależności od Niego, traci poczucie sensu i smaku życia. Neurotycznie po-szukując ich w innych przestrzeniach, zastępuje prawdziwe wartości substytutami, a prawdziwą rzeczywistość samodzielnie wykreowanymi rekwizytami. Ratzinger pokazuje, że utrata Boga i źle pojęta autonomia człowieka generuje smutek, pustkę i w efekcie bunt; wszystko w życiu staje się chore. Neognostycka mentalność, będąca mieszaniną antropologicznej frustracji, ślepej wiary w naukę oraz snobizmu elit; modne fascynacje zachodnimi wersjami dalekowschodnich religii wspierającymi w sumie nihilistyczne zapędy ponowoczesności; narcystycznie kreatywna kultura oraz relatywistyczna twórczość sytuowana – w imię tolerancji i pluralizmu – poza dobrem i złem stanowią, zdaniem J. Ratzingera/Benedykta XVI, najgroźniejsze dziś choroby kultury i duchowości. Lekarstwem może być tylko poznanie prawdziwego Boga i rozpoznanie w Nim źródła nadziei i miłości. Tylko z niego czerpiąc człowiek jest zdolny współtworzyć świat, w którym ostatnie słowo nie należy do śmierci.

EN

The shape of anthropology depends on the shape of theology. Godless anthropology distorts the image of a man; a broken relationship with God makes all spheres of life and human activity become distorted and degraded. While rejecting his Creator and the dependence on Him, a man loses his sense of meaning and taste of life. He neurotically tries to find them in other areas, replacing real values with substitutes and true reality with independently created requisites. Ratzinger shows that the loss of God and misplaced human autonomy generate sorrow, emptiness and, consequently, protest; everything in life becomes ill. According to J. Ratzinger/Benedict XVI, the most dangerous contemporary diseases of culture and spirituality are: neo-gnostic mentality which is a mixture of anthropological frustration, blind faith in science and snobbery of elites; trendy fascinations with the West versions of Far Eastern religions generally supporting nihilistic inclinations of postmodernity; narcissistically creative culture and relativistic output placed beyond good and evil – in the name of tolerance and pluralism. The only cure can be cognition of real God and recognition of a source of hope and love in Him. Only by drawing from Him, a man is able to cocreate the world where the final word does not belong to death.

14

Lived religion in a plural society: a resource or liability

51%

Kaul A., Adhikary C.

ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal

|

2014

|

vol. 4

|

issue 1

89-102

EN

Recently there is a renewed academic interest in religion bringing it back on the global political agenda. Religion in the post modern global order is fast emerging as a new organizing principle in the face of multi-polarity, trans-nationality and sweeping pluralisation of peoples. Contrary to the secularist self believe, the modern has failed to take over the tradition including religion. Rather a logical opposite seems to be happening, questioning the very presumptions of the modernity project. The present paper is a narrative on this creative tension in the religious modern and post modern. The paper is crafted into four sections. First section seeks to pin down the genesis of “religious” in the search for social order and consciousness beyond the material world. Second section deals with the unfolding of enlightenment project and its manifest consequence with the birth of secularism master theory. Third section delves deep into the immediate Indian religious lived experiences under foreign rule up to the sweeping spell of globalisation. Fourth and last part of the essay makes a case for universality of a multicultural world and religious secularism.

15

Acedia, neognoza, popreligia et consortes. Josepha Ratzingera/ Benedykta XVI teologiczne diagnozy kryzysów współczesności kształt

51%

Szymik J.

Teologia w Polsce

|

2016

|

vol. 10

|

issue 2

5-21

PL

Kształt antropologii zależy od kształtu teologii. Antropologia bezbożna wypacza obraz człowieka; zerwanie relacji z Bogiem sprawia, że wszelkie dziedziny życia i ludzkiej aktywności ulegają deformacji i degradacji. Człowiek, wyrzekając się swojego Stwórcy i zależności od Niego, traci poczucie sensu i smaku życia. Neurotycznie poszukując ich w innych przestrzeniach, zastępuje prawdziwe wartości substytutami, a prawdziwą rzeczywistość samodzielnie wykreowanymi rekwizytami. Ratzinger pokazuje, że utrata Boga i źle pojęta autonomia człowieka generuje smutek, pustkę i w efekcie bunt; wszystko w życiu staje się chore. Neognostycka mentalność, będąca mieszaniną antropologicznej frustracji, ślepej wiary w naukę oraz snobizmu elit; modne fascynacje zachodnimi wersjami dalekowschodnich religii, wspierającymi w sumie nihilistyczne zapędy ponowoczesności; narcystycznie kreatywna kultura oraz relatywistyczna twórczość sytuowana – w imię tolerancji i pluralizmu – poza dobrem i złem stanowią zdaniem J. Ratzingera/ Benedykta XVI najgroźniejsze dziś choroby kultury i duchowości. Lekarstwem może być tylko poznanie prawdziwego Boga i rozpoznanie w Nim źródła nadziei i miłości. Tylko z niego czerpiąc, człowiekjest zdolny współtworzyć świat, w którym ostatnie słowo nie należy do śmierci.

EN

The shape of anthropology depends on the shape of theology. Godless anthropology distorts the image of a man; a broken relationship with God makes all spheres of life and human activity become distorted and degraded. While rejecting his Creator and the dependence on Him, a man loses his sense of meaning and taste of life. He neurotically tries to fi nd them in other areas, replacing real values with substitutes and true reality with independently created requisites. Ratzinger shows that the loss of God and misplaced human autonomy generate sorrow, emptiness and, consequently, protest; everything in life becomes ill. According to J. Ratzinger/ Benedict XVI, the most dangerous contemporary diseases of culture and spirituality are: neo-gnostic mentality which is a mixture of anthropological frustration, blind faith in science and snobbery of elites; trendy fascinations with the West versions of Far Eastern religions generally supporting nihilistic inclinations of postmodernity; narcissistically creative culture and relativistic output placed beyond good and evil - in the name of tolerance and pluralism. The only cure can be cognition of real God and recognition of a source of hope and love in Him. Only by drawing from Him, a man is able to co-create the world where the fi nal word does not belong to death.

16

Rabindranath Tagore on a comparative study of religions

44%

Mukherjee A.

ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal

|

2014

|

vol. 4

|

issue 1

69-80

EN

Study of religion describes, analyzes and compares how certain human beings do in fact express their faith in terms of particular scriptures, religious figures, sacred rituals, community solidarity, etc. — and how all these explicitly religious phenomena may relate to other aspects of people’s lives. It also aspires and addresses the questions to be even-handed, objective, based on evidence that may be checked by any competent inquirer, and non-committal on claims to divine revelation and authority. It is in principle comparative, not in a judgmental evaluative sense, but in terms of describing and analysing comparable elements or phenomena from various religious traditions, using the same criteria in each case. The paper begins with a brief report on the study of religion in the context of India and presents in detail Rabindranath Tagore’s (1861–1941) views on the need, an objective and philosophy behind the comparative study of religion. As Tagore observes, when studying religion one usually chooses among two alternative approaches: to do research on the secret text or to study the rituals. Tagore accepts fully none of them and instead suggests to rediscover how human aspiration for transcendence works in practice, how it sustains the individual — often marginalized by the power of institutionalised religion — and society, and how it generates new cultural forms. For Tagore, the essence of religion lies is the will to transcend the limit of the self-cantered being towards an ideal of perfection — which he calls divinity of Man. His understanding of the “religion of Man”, as he puts it, is discussed in the major part of the paper.

17

Ojciec i ojcostwo w hymnach Rigwedy

44%

Gulanowski J.

Ogrody Nauk i Sztuk

|

2013

|

issue 3

PL

Szukając źródeł „indoeuropejskiej” wizji ojcostwa można za wskazaniem Georgesa Dumézila zwrócić się w stronę Indii i najstarszego zachowanego tekstu religĳ nego z tego kręgu kulturowego: Rigwedy. Rigweda jest pierwszą z Wed, najbardziej autorytatywnych ksiąg hinduizmu. Ojcostwo w hymnach Rigwedy posiada wiele konotacji i przywoływane jest w różnych sytuacjach. Pojawiają się odniesienia do ojcostwa wśród Bogów, Mędrców, Przodków i do ojcostwa ziemskiego. Ojcostwo wśród Bogów pojawia się w opisywaniu relacji genealogicznych między Bogami oraz innymi istotami czy zjawiskami nadprzyrodzonymi, a także jako metaforyczne uwznioślenie Bogów. Ojcostwo przywoływane jest także w określeniach relacji między ludźmi a Bogami: konkretnymi Bogami lub ich całą zbiorowością. Jako ojcowie ludzi określani są także Mędrcy. Ojcostwo pojawia się w odniesieniach do Przodków - godnych naśladowania twórców tradycji. Przywoływane jest także ojcostwo ludzkie, ziemskie.

EN

When searching for the “Indo-European” vision of fatherhood, following the advice of Georges Dumézil, one can turn to India and the oldest surviving religious text of this culture: the Rigveda. Rigveda is the fi rst of the Vedas, the most authoritative scriptures of Hinduism. Fatherhood in the hymns of Rigveda has numerous connotations, and is evoked in various situations. There are references to fatherhood among Gods, Seers, Ancestors as well as to the earthly fatherhood. Fatherhood among Gods is evoked in the description of genealogical relationship among Gods and other supernatural beings or phenomena and also as metaphorical idealisation of the Gods. Fatherhood is also evoked in the defi ning of the relationship between humans and Gods: particular Gods or their whole community. The Seers are also described as the fathers of mankind. Fatherhood appears in the references to the Ancestors – the creators of tradition, worthy of imitation. Human, earthly fatherhood is also evoked.

Refine search results

Geoffrey SAMUEL, The Origins of Yoga and Tantra: Indic Religions to the Thirteenth Century

„Uwikłani w płeć” – od wytwarzania i reprodukowania męskości po formy przekraczania płci: Cielesność, mentalność i dusza w antropologicznych konstrukcjach płci kinnar i filozofii hinduistycznej

O bóstwach żeńskich w mitologii germańskiej i hinduizmie

Ekstatyczne aspekty kultu jogiń w tradycjach kaulów

Interreligious Dialogue in Jesus Christ

Indyjskie epizody Norwida. Rekonesans

Nauki dla wyzwolenia w okresie Upaniszad, czyli u źródeł hinduskiej edukacji religijno-filozoficznej

Indyjskie epizody Norwida. Rekonesans

Małżeństwo i rodzina w hinduizmie

Badania nad hinduizmem w Polsce

Medytacja Transcendentalna – naukowa technika relaksacyjna czy „kosmiczne szalbierstwo”?

Acedia, neognoza, popreligia et consortes. Josepha Ratzingera/ Benedykta XVI teologiczne diagnozy kryzysów współczesności

Choroby euroatlantyckiej kultury/cywilizacji. Diagnoza J. Ratzingera/Benedykta XVI

Lived religion in a plural society: a resource or liability

Acedia, neognoza, popreligia et consortes. Josepha Ratzingera/ Benedykta XVI teologiczne diagnozy kryzysów współczesności kształt

Rabindranath Tagore on a comparative study of religions

Ojciec i ojcostwo w hymnach Rigwedy