Jednym z ważniejszych etapów badań nad historią i rozwojem przestrzennym miast jest analiza ich archiwalnej kartografii. Historyczne plany są przechowywane w różnych zbiornicach. Przede wszystkim należy tutaj wymienić oddziały Archiwum Narodowego, ale także regionalne muzea i biblioteki. Zdarza się także, że poszukiwane plany są zarchiwizowane poza granicami naszego kraju. Taka sytuacja ma miejsce w przypadku dokumentacji z okresu kiedy Polska była pod zaborami. Niniejszy artykuł prezentuje analizę historycznej kartografii Szczakowej, ośrodka położonego na terenie zaboru austriackiego – Galicji. W 2 połowie XVIII wieku oraz w wieku XIX na zlecenie władz austriackich opracowano kilka map, które mają fundamentalne znaczenie dla opisywanych studiów. Są to Mapa topograficzna Królestwa Galicji i Londomerii z lat 1779‒1783 (w literaturze zwana potocznie mapą Miega, pierwsze zdjęcie wojskowe), Mapa Galicji Zachodniej (tzw. mapa Heldensfelda), Mapa Galicji i Bukowiny z lat 1861‒1864 (drugie zdjęcie wojskowe) oraz Mapa Monarchii Austro-Węgierskiej z lat 1869‒ 1887 (trzecie zdjęcie wojskowe). Szczególnie ważne było powstanie tzw. katastrów galicyjskich, czyli Katastrów Gruntowych Galicji (metryka józefińska i metryka franciszkańska). Obejmowały one zarówno ośrodki miejskie jak i wiejskie. Na przestrzeni następnych lat często były one często wykorzystywane jako baza do tworzenia kolejnych odwzorowań kartograficznych. Do dzisiaj są cennym źródłem informacji na temat historii i rozwoju przestrzennego dawnych miast galicyjskich. Kwerenda i analiza archiwalnej kartografii w procesie poznania historii rozwoju przestrzennego miast ma pierwszorzędne znaczenie. Wiedza ta może także zostać wykorzystana m.in. w bieżącej polityce konserwatorskiej oraz przy tworzeniu miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.