Search results

1

GAMBLING. INDEPENDENT PREMISE INCAPACITATION

100%

AKIŃCZA J.

Kultura Bezpieczeństwa. Nauka – Praktyka – Refleksje

|

2017

|

vol. 26(26)

46-57

EN

Gambling is a problem of a social nature, it excludes from the environment, deprived of family, friends, work. At the same time, gambling is also certainly a mental disorder disabling conscious behavior. Gambling disease should be treated as one of a number of sicknesses, disabling the ability of informed choices. As a disease with lasting condition and disturbing perception of reality gambling certainly is an intrinsic prerequisite for incapacitation. Basis decision for the incapacitation always should be determine by the presence of the disorder, disease state. In Contrary to the law, especially art. 16 of the civil code, would be ruling on the incapacitation only focus on the lack reasoning for the rational conduct; particularly literal search for the causes of the statutory standard, is an open directory.

2

[Esej] Niemota ubezwłasnowolnionych

100%

Kula M.

Pamięć i Sprawiedliwość

|

2002

|

issue 1

55-72

3

Refleksje nad możliwością podjęcia zatrudnienia przez osobę ubezwłasnowolnioną

89%

Fórmankiewicz A.

Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny

|

2016

|

vol. 78

|

issue 2

113-123

EN

It is critical that persons with disabilities as well as incapacitated persons have a right to employment in order to enjoy living and working in the community as equal citizens. Under Polish law, persons under partial guardianship, or partially incapacitated retain the right to work (Article 22 § 2 of the Labour Code), but the current Polish regulations are unclear on the rights of fully incapacitated persons regarding their employment rights. Although Poland signed the UN Convention on the Rights of Persons with Disabilities already on 30 March 2007, it ratified it only on 6 September 2012. The Convention regulates certain standards concerning the rights of persons with disabilities and has a rather symbolic dimension, being a specific constitution of rights of persons with dysfunctions, accepted by many countries. The final assessment of the impact of the Convention on the situation of the incapacitated in Poland will only be possible when all applicable provisions of the Convention on the Rights of Persons with Disabilities have been fully incorporated in the Polish law.

PL

Zapewnienie rzeczywistego dostępu do zatrudnienia osobom ubezwłasnowolnionym jest podstawowym warunkiem, by mogły one żyć i pracować w społeczeństwie jak równoprawni obywatele. O ile z przepisów Kodeksu pracy wprost wynika, że ubezwłasnowolnienie częściowe nie stanowi przeszkody w podjęciu zatrudnienia (por. art. 22 § 2 k.p.), o tyle niejasna w tym zakresie wydaje się obowiązująca w Polsce regulacja dotycząca osób ubezwłasnowolnionych całkowicie. Można oczywiście podawać w wątpliwość, czy osoba ubezwłasnowolniona całkowicie jest w stanie podjąć zatrudnienie i wykonywać powierzone jej obowiązki służbowe. Z uwagi jednak na szerokie możliwości i różnorodność pojawiających się obecnie form zatrudnienia oraz działania społeczności międzynarodowej mające na celu aktywizację zawodową osób niepełnosprawnych, kategorycznie negatywna odpowiedź na pytanie dotyczące możliwości podjęcia zatrudnienia przez osobę ubezwłasnowolnioną całkowicie nie wydaje się uzasadniona, tym bardziej że Polska podpisała i ratyfikowała Konwencję ONZ o prawach osób niepełnosprawnych.

4

Rola biegłego w kształtowaniu decyzji sadu w postępowaniu o ubezwłasnowolnienie

75%

Tomaszewska M.

Roczniki Wydziału Nauk Prawnych i Ekonomicznych KUL

|

2007

|

vol. 3

|

issue 1 Prawo

195-215

EN

The establishment and the kind of legal incapacitation always depends on the court’s decision and only the court is the qualified executive of this decision. The legal character of the expert psychiatrist’s decision clearly affects the court’s final decision. In the range of the judgement of the factual state (the case facts), the court is still the partial reproducer of the expert psychiatrist’s decision, nevertheless in the range of the judgement of intentionality and justness of the decision, the court is the decisive executive.

5

PROBLEMATYKA UBEZWŁASNOWOLNIENIA W ORZECZNICTWIE EUROPEJSKIEGO TRYBUNAŁU PRAW CZŁOWIEKA

75%

Pudło A.

Roczniki Administracji i Prawa

|

2019

|

vol. 2

|

issue XIX

49-61

PL

Ubezwłasnowolnienie jest istotnym ograniczeniem praw i wolności osobistych człowieka. Najpoważniejsze skutki ubezwłasnowolnienia polegają na utracie lub ograniczeniu zdolności do czynności prawnych osoby ubezwłasnowolnionej. Europejski Trybunał Praw Człowieka dotychczas nie orzekł o sprzeczności instytucji ubezwłasnowolnienia z Konwencją o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności. Jednak stosowanie ubezwłasnowolnienia jest w orzecznictwie ETPC dopuszczalne jedynie w wyjątkowych sytuacjach. ETPC wskazał podstawowe wymagania, jakie musi spełniać ta instytucja, aby była zgodna ze standardem konwencyjnym.

EN

Incapacitation is a significant limitation of human rights and personal freedoms. The most serious consequences of legal incapacitation consist in loss or limitation of legal capacity of a legally incapacitated person. The European Court of Human Rights has not yet ruled on the contradiction of the institution of incapacitation with the Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms. However, the use of incapacitation is only allowed in ECHR jurisprudence in exceptional situations. The ECtHR has pointed out the basic requirements that this institution must meet in order to comply with the convention standard.

6

Krytycznie wobec postulatu zniesienia ubezwłasnowolnienia w kontekście harmonizacji polskiego prawa cywilnego z Konwencją ONZ o prawach osób niepełnosprawnych

63%

Mróz D.

Acta Iuris Stetinensis

|

2018

|

issue 24

7-43

PL

W artykule omówiono zagadnienie postulowanej zmiany podejścia do kwestii zdolności do czynności prawnych osoby fizycznej, polegającej na zniesieniu wszelkich przejawów jej ograniczeń, będącym wymogiem, jaki nakłada na Polskę Konwencja Organizacji Narodów Zjednoczonych o prawach osób niepełnosprawnych. W ocenie przeciwników ubezwłasnowolnienia cel ten można osiągnąć wyłącznie w wyniku likwidacji tej instytucji. Autorka prezentuje poglądy przeciwników instytucji ubezwłasnowolnienia, podejmując z nimi dyskusję i wskazując, jakie szanse i jakie zagrożenia może nieść ze sobą zmiana rzeczywistości normatywnej. Zerwanie z dotychczasowymi regulacjami może bowiem prowadzić do ewentualnych negatywnych konsekwencji w postaci pozbawienia osób spełniających przesłanki ubezwłasnowolnienia oraz ich rodzin dotychczasowej ochrony, jak również godzić w pewność obrotu gospodarczego.

EN

The article takes on the issue of the proposed change in approach to the legal capacity of a natural person by means of abolishing any forms of statutory limitations thereof, which is a requirement imposed by the United Nations Convention on the Rights of Persons with Disabilities. In the view of the opponents of incapacitation, this goal can only be achieved by the abolition of this institution altogether. The author presents the views of the opponents of legal incapacitation, and addresses them, indicating what chances and what threats may be brought about by a subsequent change in legal reality. Withdrawal from existing regulations may lead to negative consequences, depriving people who satisfy the conditions of incapacitation and their families of outstanding protection, as well as undermining the certainty of business transactions.

7

Instrumenty wsparcia osób znajdujących się w kryzysie zdrowia psychicznego

63%

Gazda A.

Praca Socjalna

|

2023

|

vol. 38(3)

149-171

EN

The subject of considerations in the article are issues related to the problems occurring in the professional work of social workers, who, repeatedly, deal with interventions for people with mental disorders, who most often do not want to undergo treatment. Increasingly, families claim that the best solution would be to incapacitate such a family member. In addition, the draft act amending the Mental Health Protection Act assumes that doctors will put pressure on family members to use the incapacitation procedure. The aim of this article is to show that incapacitation should be a last resort and to present various forms of support and help for both the patient and family members. The basic research method was the dogmatic method, i.e., formal and legal, involving the use of the existing achievements of law science, which is based on the analysis of legal texts in this area. The assessment of this issue was subject to examination of the current legislation and courts decisions in this respect. Considerations on the necessity of incapacitation are presented in three parts. The first one discusses the importance of protection of health, including mental health, which is protected not only constitutionally, but also under other laws. The second part defines the essence of partial and total incapacitation, its process, entities that may apply for incapacitation. I present legal consequences for an incapacitated person as well as consequences for a person applying for incapacitation recklessly or in bad faith. I answer the question whether a register of incapacitated persons should be established. In the third part, I describe the procedure of application for admission to a psychiatric hospital, which may be carried out, inter alia, by a social worker, a wide range of financial, institutional and social work assistance that can be guaranteed by the social support body for the sick person, so that incapacitation is the extreme measure. The result of this article is to demonstrate that social assistance organisational units, including a social worker and families, have various instruments to support a person in a mental health crisis.

PL

Przedmiotem rozważań podjętych w artykule są kwestie dotyczące problemów, jakie powstają w pracy zawodowej pracowników socjalnych niejednokrotnie mających do czynienia z interwencjami u osób z zaburzeniami psychicznymi, które najczęściej nie chcą poddać się leczeniu. Co raz częściej rodziny twierdzą, że najlepszym rozwiązaniem byłoby ubezwłasnowolnienie takiego członka rodziny. Dodatkowo projekt ustawy o zmianie ustawy o ochronie zdrowia psychicznego zakłada wywieranie presji przez lekarzy, aby członkowie rodziny skorzystali z procedury ubezwłasnowolnienia. Celem artykułu jest wykazanie, że ubezwłasnowolnienie osoby powinno być ostatecznością oraz przedstawienie różnego rodzaju form wsparcia i pomocy zarówno dla chorego, jak i członków rodziny. Podstawową metodą badawczą była metoda dogmatyczna, tj. formalno-prawna, polegająca na wykorzystaniu dotychczasowego dorobku nauki prawa, która opiera się na analizie tekstów prawnych w tym zakresie. Ocenę tego zagadnienia poddano badaniu aktualnego ustawodawstwa i orzeczeń sądów w tym zakresie. Rozważania na temat konieczności ubezwłasnowolnienia zostały ujęte w trzech częściach. W pierwszej przedstawiono znaczenie ochrony zdrowia, w tym psychicznego, które podlega ochronie nie tylko konstytucyjnej, a także na podstawie innych ustaw. Część druga określa istotę ubezwłasnowolnienia częściowego i całkowitego, proces tej czynności, podmioty, które mogą wystąpić z wnioskiem o ubezwłasnowolnienie. Wykazuję konsekwencje prawne dla osoby ubezwłasnowolnionej, a także konsekwencje dla osoby, która złoży wniosek o ubezwłasnowolnienie lekkomyślnie, bądź w złej wierze. Odpowiadam na pytanie czy powinien być utworzony rejestr osób ubezwłasnowolnionych. W trzeciej części omawiam wnioskowy tryb przyjęcia do szpitala psychiatrycznego, jaki może być realizowany m.in. przez pracownika socjalnego, szeroki wachlarz pomocy finansowej, instytucjonalnej, pracy socjalnej, którą może zagwarantować organ pomocy społecznej dla osoby chorej, aby ubezwłasnowolnienie stanowiło ekstremum działania. Rezultatem tej pracy jest wykazanie, że jednostki organizacyjne pomocy społecznej, w tym pracownik socjalny, rodziny posiadają różne instrumenty wsparcia osoby w kryzysie zdrowia psychicznego.

8

Godność człowieka a ubezwłasnowolnienie seniora

63%

Kołodziej M.

Zeszyty Naukowe KUL

|

2022

|

vol. 65

|

issue 3

31-48

EN

In the Polish legal system, human dignity is the limiting value in applying all norms. Dignity is intrinsic and inalienable. Therefore, respecting and protecting human dignity are considered fundamental duties of public authorities. At the same time, Polish legislation features an institution of incapacitation, which is among the most severe forms of legal interference in the sphere of fundamental human rights. Taking in a broader, philosophical-theological-legal perspective, this article seeks to juxtapose human dignity as a constitutional value against the institution of incapacitation concerning senior citizens. Even if necessity sometimes requires that institution of incapacitation be used, the value of human dignity should be taken into account when assessing the admissibility and lawfulness of its use in particular cases.

PL

W polskim systemie prawnym godność człowieka stanowi wartość limitującą stosowanie wszelkich norm. Jest ona przyrodzona i niezbywalna, dlatego jej poszanowanie oraz ochronę uznaje się za jeden z istotnych obowiązków władz publicznych. Obok niej w ustawodawstwie polskim funkcjonuje także instytucja ubezwłasnowolnienia należąca do najpoważniejszych form ingerencji prawnej w sferę elementarnych praw człowieka. Artykuł ma na celu zestawienie w kontekście filozoficzno-teologiczno-prawnym godności człowieka jako wartości konstytucyjnej z instytucją ubezwłasnowolnienia stosowaną w odniesieniu do seniorów. W ocenie dopuszczalności i zasadności zastosowania ubezwłasnowolnienie w konkretnym przypadku niezmiennie musi zostać wzięta pod uwagę wartość, jaką jest godność człowieka.

9

Legal Effects of Full Loss of Capacity for Acts in Law by a Commercial Attorney

63%

Jędrejek M.

Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego

|

2019

|

vol. 14

|

issue 16 (1)

79-87

EN

This study aims to address the question of impact of the loss of full legal capacity by a natural person on their ability to act as a commercial attorney and the legal consequences of the same. In particular, the analysis covers the decision on incapacitation of a commercial attorney as well as the consequences of the appointment of an interim advisor in court proceedings. In addition, the author looks at the consequences of acts in law by an attorney whose authorisation has expired due to the loss of their full legal capacity as well as discussing the above against the background of the so-called content of the legal relationship which is regarded as a causa of granted powers of attorney.

PL

Celem niniejszego opracowania jest przedstawienie zagadnienia wpływu utraty przez osobę fizyczną pełnej zdolności do czynności prawnych na byt prokury oraz jurydycznych konsekwencji powyższego. W szczególności przeanalizowana zostanie sytuacja wydania postanowienia o ubezwłasnowolnieniu prokurenta, jak również konsekwencje procesowej decyzji o ustanowieniu doradcy tymczasowego. Ponadto artykuł porusza zagadnienie skutków dalszego działania prokurenta, którego umocowanie wygasło z uwagi na utratę pełnej zdolności do czynności prawnych, jak również odnosi powyższe do zagadnienia tzw. stosunku podstawowego będącego swoistą causą udzielonej prokury.

10

Konwencji ONZ o prawach osób niepełnosprawnych – zobowiązaniem dla wszystkich (!?)

62%

Woźniak Z.

Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny

|

2013

|

vol. 75

|

issue 3

281-295

EN

The UN Convention on the Rights of Persons with Disabilities assumes that full participation of persons with disabilities in community life (integration – normalisation – inclusion) as an indispensible element of creating a society open ‘on’ and ‘for’ the problems of the disabled, with instruments serving to eliminate barriers that might hinder equal chances of persons with disabilities of participating in the mainstream of social life, its system of education and market place, and becoming independent and self-sufficient members of the society. Although the Convention itself does not increase many of the standards adopted to provide equal opportunities for all, it highlights the necessity to respect them in accordance with the contemporary concept of normalisation and universalism in architectural design, technological solutions and design of all objects of social and institutional infrastructure. Consequently all public goods and every object of public character (infrastructure, resources, multimedia and so on) must be so designed in the future as to comply with the standards of universal accessibility. Decision-makers at different levels must be constantly reminded that increasing the independence and efficiency of persons with limited abilities (in education, employment) does not mean a cost only, but it also means of (i) investment and (ii) prevention. Regarding the former, implementation of the UN Convention will create new jobs for persons with limited abilities as well as for others working for the sake of the inclusion, while in the case of the latter, it will lead to limitation or elimination of the sources of various disabilities or poverty, and help to create conditions conducive to building independence and self-reliance of persons with disabilities. However, to what extent will the Convention outline the framework of anti-discrimination programmes (social policy focused on persons with disabilities) and to what extent it will remain yet another document of persuasive character, will depend of the political will of public authorities as well as the determination of non-government organisations in lobbing in favour of the Convention. Much will also depend on the citizens consent and willingness to accept the necessary changes in the secondary income distribution to account for the needs of persons with disabilities.

PL

Konwencja o prawach osób niepełnosprawnych (Convention on the Rights of Persons with Disabilities) zakłada pełne włączenie osób z ograniczeniem sprawności w życie zbiorowości (integracja – normalizacja – inkluzja), jako niezbędny element budowy społeczeństwa otwartego „dla” i „na” sprawy osób z niepełnosprawnością, dysponującego instrumentami znoszenia bariery utrudniających realne szanse znalezienia się ludzi z ograniczoną sprawnością w głównym nurcie życia społecznego – w systemie edukacji, na rynku pracy i uzyskiwania przez nich zdolności do samodzielności i niezależności. Konwencja wielu standardów służących wyrównywaniu szans osób z niepełnosprawnością nie podwyższa, a jedynie uwypukla konieczność ich respektowania zgodnie ze współczesną koncepcją normalizacji i uniwersalnego projektowania rozwiązań architektonicznych, jak również przedmiotów i kształtowania infrastruktury społecznej i instytucjonalnej. Tak czy inaczej oznacza to, że wszystko co ma charakter publiczny (infrastruktura, zasoby, multimedia itp.), winno być w przyszłości tworzone w zgodzie ze standardami dostępności. Decydentom różnych szczebli trzeba będzie zatem stale przypominać, że wzmacnianie samodzielności i efektywności osób z ograniczeniem sprawności (edukacja, praca), to nie tylko koszt, lecz także: 1) inwestycja – ludzie z ograniczeniem sprawności i ich potencjał to trudny do przecenienia zasób gospodarki. Wdrażanie Konwencji ONZ stworzy nowe miejsca pracy dla osób z ograniczeniem sprawności, jak i dla innych członków zbiorowości pracujących na rzecz inkluzji; 2) zapobieganie – ograniczanie/eliminowanie źródeł niepełnosprawności, ubóstwa; stwarzanie warunków sprzyjających zaradności i samodzielności jednostek z ograniczoną sprawnością w rozwiązywaniu własnych problemów itp. W jaki stopniu Konwencja stanie się ramą programów przeciwdziałania dyskryminacji osób z ograniczeniem sprawności (polityka społeczna na rzecz osób z niepełnosprawnością), a w jakim będzie to kolejny dokument perswazyjny, rozstrzygnie wola polityczna władz publicznych oraz determinacja sektora pozarządowego w lobbingu na rzecz wdrożenia Konwencji, a także zgoda obywateli na zmiany we wtórnym podziale dochodu uwzględniającym potrzeby ludzi z niesprawnościami.

11

Postępowanie o ubezwłasnowolnienie całkowite w świetle przepisów Kodeksu Cywilnego Królestwa Polskiego

51%

Wiśniewska-Jóźwiak D.

Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego

|

2015

|

vol. 18

91-106

EN

The rules contained in the Civil Code of the Kingdom of Poland concerning incapacitation were based on Napoleonic law. Reservation of the court procedure for the application of this institution of law and limitation of the role of the family council solely to the function of an opinion provider aimed at the protection of personal and property interests of the person to be incapacitated. Moreover, it also protected the interests of the closest kin of such a person. Making it possible to resort to this institution in the case of the emancipated and non-emancipated minors in the Civil Code, in the opposition to the principles of the Napoleonic Code, seems by all means justified. The good of not only an incapacitated emancipated person but also of a non-emancipated person aff ected with disability requires protection, which incapacitation served.

PL

Przepisy KCKP dotyczące ubezwłasnowolnienia zostały sformułowane na wzór przyjętych w kodyfikacji napoleońskiej. Zastrzeżenie drogi sądowej dla stosowania tej instytucji prawnej oraz ograniczenie roli rady familijnej tylko do funkcji opiniodawczej miało na celu ochronę interesów osobistych i majątkowych osoby w stosunku, do której miało być orzeczone ubezwłasnowolnienie. Poza tym chroniło również interesy najbliższej rodziny tej osoby. Przyznanie w KCKP, w przeciwieństwie do zasad uregulowanych w KN, możliwości zastosowania tej instytucji do małoletnich usamowolnionych i nieusamowolnionych wydaje się ze wszech miar uzasadnione. Nie tylko dobro ograniczonej osoby usamowolnionej, ale również nieusamowolnionej, dotkniętej niesprawnością wymagało ochrony, czemu służyć mogło właśnie ubezwłasnowolnienie.

Refine search results