Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 5

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  information requirements
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1

The nature and scope of the information duties of payment service provides

100%
Bajor B.
Studia Prawnicze
|
2011
|
issue 3-4 (189)
169-195
EN
Problem concerning the duties, of payment service providers to provide information have been regulated mainly by Directives 2007/64/EC of the European Parliament and of the Council of 13 November 2007 on payment services in the internal market amending Directives 97/7/EC, 2002/65/EC, 2005/60/EC and 2006/48/EC and repealing Directive 97/5/EC. The provisions of the Directive have been implemented into the Polish legal system in the Act on Payment Services, adopted on 18 August 2011 (Dz. U Nr 199, poz. 1175). These acts contain the legal solutions creating the legal framework for the single market for payment services. The adoption of the Directive took place in the implementation of the concept of a single market in financial services, but at the same time the Directive aims at protection consumer rights. The provisions of the Directive and Act on Payment Services define both the principle of establishment of new payment services providers to the market, as well as rules concerning transparency of conditions and information requirements for payment services, and the respective rights and obligations of payment service users and payment service providers. The Directive and the Act on Payment Services impose on payment services providers far-reaching duties to inform users. These Acts specify the obligations on payment service providers as regards the provision of information to the payment service users who should receive the same high level of clear information about payment services in order to make well-information choices and be able to shop around within the UE. Payment service providers are obliged to, in an easily accessible manner, make available or provide to the payment service user, pre-contractual information and conditions (prior general information). Immediately after execution of the payment transaction, the payment service provider shall provide or make available to the payee the information about transaction. Then immediately after the execution of the payment transaction, the payment service provider shall provide or make available to the payee, the information about transaction. The obligation of payment service provider to make available or provide the information, has its legal basis in the legal standard and corresponds to user’s right to obtain such information based on the legal norm. It is therefore important to consider the legal essence of duties to provide information, as well as the scope of information requirements
2
Publication available in full text mode
Content available

Umowy dotyczące treści cyfrowych niezapisanych na nośniku materialnym w świetle ustawy o prawach konsumenta

72%
Dziomdziora W.
internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny
|
2014
|
vol. 3
|
issue 8
31-39
PL
W dniu 25grudnia 2014 r. wchodzi w życie ustawa z 30 maja 2014 o prawach konsumenta wdrażająca przepisy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/83/UE z 25 października 2011 r. w sprawie praw konsumentów. Artykuł omawia przepisy ustawy dotyczące zawierania umów na odległość w zakresie sprzedaży treści cyfrowych niezapisanych na nośniku materialnym, a w szczególności obowiązków informacyjnych przedsiębiorcy oraz prawa konsumenta do odstąpienia od umowy
EN
The Consumer Rights Act enters into force on 25.12.2014. The act implements into Polish law the Directive 2011/83/EU of the European Parliament and of the Council of 25 October 2011 on consumer rights. The paper addresses the new regulations on the trader’s information requirements and consumer’s right of withdrawal concerning distance contracts for digital content which is not supplied on a tangible medium. Author presents legislation and confronts it with various market practices
3

Ochrona konsumentów w sektorze ubezpieczeń w regulacjach unijnych. Determinanty skuteczności przyjętych rozwiązań

58%
Łańcucki J.
Prawo Asekuracyjne
|
2015
|
vol. 4(85)
3-20
PL
W artykule podjęto próbę identyfikacji czynników i okoliczności, które mogą w przyszłości wpływać na skuteczność już przyjętych bądź przyjmowanych obecnie regulacji w sektorze ubezpieczeń w obszarze ochrony konsumentów. Ocenę ważności tych czynników poprzedzono krótkim opisem rozwiązań dotyczących ochrony konsumentów, które znalazły się w dyrektywie Wypłacalność II, projekcie dyrektywy w sprawie dystrybucji ubezpieczeń oraz w rozporządzeniu PRIIP. Zdaniem autora artykułu niepokój może budzić sama skomplikowana architektura legislacyjna, która nie sprzyja spójności, proporcjonalności i prostocie przyjętych rozwiązań, determinujących ich skuteczność. Niepokój budzi również duża ilość obowiązków informacyjnych nałożonych na zakłady ubezpieczeń. Konfrontacja ilości i zakresu informacji przedumownych z umiejętnościami finansowymi obecnych i przyszłych klientów zdaje się wskazywać na to, że niekoniecznie będą one miały korzystny wpływ na poprawę ochrony konsumentów.
EN
The article is an attempt to identify the factors and circumstances that may influence the efficiency of consumer protection regulations that have been already adopted or are being adopted in the insurance sector. An assessment of the validity of these factors has been preceded by a short description of the policyholder protection arrangements, which are included in the Solvency II Directive, the proposal for the Insurance Distribution Directive as well as the PRIIP regulation. According to the author of the article what may raise anxiety is the complicated legislative structure itself, which does not contribute to the consistency, proportionality and simplicity of the solutions adopted, determining their effectiveness. Moreover, a large number of information requirements imposed on insurance undertakings causes concern, too. The confrontation of the quantity and scope of pre-contractual information with financial skills of present and prospective customers seems to indicate that they will not necessarily have a positive impact on improving policyholder protection.
4

Implementacja dyrektywy o dystrybucji ubezpieczeń a praktyka działalności brokerskiej – uwagi de lege ferenda

58%
Zoń Ł.
Prawo Asekuracyjne
|
2016
|
vol. 2(87)
21-32
PL
Dyrektywa z 20 stycznia 2016 r. w sprawie dystrybucji ubezpieczeń wprowadziła szereg nowych rozwiązań pod kątem zabezpieczenia interesów konsumenta. Przyjęto w niej zasadę postulowaną m.in. przez pośredników ubezpieczeniowych – równego potraktowania wszystkich kanałów dystrybucji w zakresie ich zobowiązań wobec konsumentów. Zgodnie z preambułą dyrektywy główną rolę w dystrybucji tych produktów odgrywają pośrednicy ubezpieczeniowi i reasekuracyjni. W artykule omówiono rozbudowane w dyrektywie obowiązki informacyjne dystrybutorów ubezpieczeń w zakresie przekazywania konsumentom wielu informacji, w tym dotyczących produktów inwestycyjnych. Podkreślając odrębności polskiego porządku prawnego autor opowiada się za harmonizacją minimalną dyrektywy. Wymagane obowiązki powinny być tak ukształtowane, aby były użyteczne dla klienta. W artykule poruszono również kwestie dotyczące doskonalenia zawodowego brokera, jego statusu oraz roli samorządu zawodowego.
EN
The Directive of 20 January 2016 on insurance distribution has introduced a number of new solutions to protect the interests of consumers. The principle of the equal treatment of all distribution channels in terms of their obligations towards consumers, postulated by insurance intermediaries inter alia, has been adopted. In accordance with the preamble to the directive, a major role in the distribution of these products is played by insurance and reinsurance intermediaries. Besides, the article discusses the extensive information requirements imposed by the directive on insurance distributors in the field of information provided to consumers, including investment products. Emphasizing the special features of Polish legal regime, the author advocates a minimum harmonisation of the directive. The required obligations should be designed to be useful for the client. In addition, the issues relating to the professional development of brokers, their status and the role of professional self-government have been discussed in this text.
5
Publication available in full text mode
Content available

Udostępnianie wzorca umownego w elektronicznym obrocie konsumenckim z perspektywy prawa unijnego i orzecznictwa TS

58%
Kubiak-Cyrul A.
internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny
|
2017
|
vol. 6
|
issue 3
8-18
PL
Prawie wszystkie umowy zawierane online w obrocie konsumenckim realizowane są przy wykorzystaniu wzorców umownych. Ten model adhezyjnych stosunków prawnych uznać należy obecnie za dominujący i trudno znaleźć dla niego efektywną na masową skalę alternatywę. Nie ma wątpliwości co do tego, że praktyki związane z posługiwaniem się wzorcami umownymi w obrocie elektronicznym będą utrwalane i rozbudowywane w związku z dynamicznym rozwojem technologii cyfrowej. Zawieranie umów z wykorzystaniem wzorców umownych wymaga jednak poszanowania istniejących regulacji mających służyć ochronie słabszych uczestników obrotu elektronicznego, czyli konsumentów. Celem tego opracowania jest przedstawienie problematyki wykorzystywania wzorca umownego w elektronicznym obrocie konsumenckim w kontekście istniejącego rozbudowanego obowiązku przedsiębiorcy udzielenia konsumentowi szeregu informacji przed zawarciem umowy, a następnie potwierdzenie jej treści na trwałym nośniku. Zagadnienie to omówione zostanie z perspektywy prawa unijnego oraz orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości. Obejmować ono będzie w szczególności rozważania dotyczące dopuszczalności uznania techniki click wrapping oraz strony internetowej za trwały nośnik w rozumieniu konsumenckiego prawa unijnego.
EN
Almost all online consumer contracts are concluded using standard contract terms and model adhesion contracts. Conclusion of contracts using standard contract terms requires, however, respect for existing regulations aimed at protecting the weaker participants of electronic commerce, that is, consumers. The aim of this study is to present the problem of using a standardized template in consumer e-commerce in the context of the existing legal obligation place on the trader to provide the consumer with proper information. If required information was not provided before concluding a contract, the trader is obliged to confirm its content on a durable medium. This issue will be discussed from the perspective of EU law and the case law of the Court of Justice. The analysis will include, in particular, a detailed examination of the admissibility of the click-wrapping technique as well as a website acting as a durable medium within the scope of EU consumer law.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.