Search results

1

Funkcjonowanie „białych kołnierzyków” w warunkach izolacji penitencjarnej

100%

Kotowska M.

Archiwum Kryminologii

|

2017

|

issue XXXIX

149-176

EN

‘White collars’ are perpetrators who do not fit the image of a ‘typical criminal’. They are often esteemed and enjoy a high position in society, while their crimes are part of the professional sphere and often occur ‘on the margins’ of legal activity. They also include people who – unlike ordinary criminals – risk losing their prestige, reputation and professional position. Their criminal activity is often seen as a mistake or omission, rather than as an intentional violation of the law. It would seem that ‘white collars’ are not a large group and that their crimes are not easily detected. They are not viewed as dangerous offenders who should be isolated. This is due to their personal traits, their modus operandi and the nature of their crimes, particularly as the latter are hard to detect, as well as to the fact that they have better access to high-quality legal aid than their less educated and wealthy counterparts. In prison, ‘white collars’ form a group which is difficult to define because of their small number. However, taking into account that Poland has seen a drop in the number of criminal offense in recent years, with a concomitant rise in the number of economic crimes, the number of ‘white collars’ in penitentiary facilities will surely grow steadily, particularly if a punitive criminal policy is pursued. From the viewpoint of criminal science, ‘white collars’ remain an unstudied phenomenon in Poland. Nor are there any studies of how ‘white collars’ cope with the conditions of life in prison. Looking for answers to these questions, the Author approached the authorities of one of the largest (the third in size) penitentiary facilities in the Olsztyn region with a request to access the prison archives. She examined the archival prison records of individuals who had served a sentence of imprisonment between 2005 and 2015 in order to identify a group of ‘white collars’. The selection criteria were as follows:- Final conviction for an economic crime/crimes- The crime was committed in connection with the person’s professional activity- Holders of a university/higher degree - Having a stable legal source of income.Individuals fulfilling the above criteria were considered as belonging to the category of ‘white collars’. It was found that during the period in question only two inmates detained at the facility matched the criteria, which justified further qualitative research. A case study was then conducted based on the archival personal records, parts A and B, which the prison made available to the Author. The Author looked specifically at documents like court sentences along with their justification, parole decisions made by penitentiary courts, probation reports, psychological opinions, as well as notes compiled by the inmates’ supervisors based on conversations with them. Because both of the inmates were serving their sentences within the framework of a programme system, the scope and nature of their personal programmes, including any updates, were also assessed. The records provided a glimpse into the perpetrators’ social and demographic status, including their financial and family status, as well as an overview of their previous life in society and, finally, in penitentiary conditions. The qualitative research undertaken by the Author did not make it possible to draw general conclusions, particularly since the cases studied were so few. But one can compare the studied perpetrators to the ‘statistical’ or ‘typical’ inmate doing time in prison. The literature on the subject indicates that most such inmates are single, young, unemployed, without work habits, they have gaps in their education, are alcohol or substance abusers and come from difficult homes. In prison, they lack external support, which makes their later social adaptation more difficult.The perpetrators studied as part of the research described here were much older and better educated than ‘typical’ convicts. They were relatively well-off, with stable incomes, and came from non-pathological homes. Their families were also evaluated positively by probation services, the police and neighbours. Before their stay in prison they had been involved in community initiatives, they were good husbands and fathers, active in the local community and the Church, without alcohol or substance abuse problems. While serving their sentences they received support from family and figures of authority esteemed in the local community. The Prison Service considered them well adapted to prison conditions, calm, often rewarded, obeying the rules, active, highly respected by other inmates, willingly performing unpaid work in behalf of the penitentiary facility and cooperating with the prison administration. The research material presented only represents two cases; it therefore does not make it possible to draw general conclusions, yet it does highlight certain problems and areas for further research. At the same time it is for the Author a point of departure for reflection on the legal and judicial level of sentences against ‘white collars’ and the way such sentences are enforced

2

Samotność w izolacji penitencjarnej w pedagogice resocjalizacyjnej

88%

Kusztal J., Franczyk E.

Studia z Teorii Wychowania

|

2020

|

vol. XI(2(31))

245-262

PL

Artykuł traktuje o znaczeniu samotności w izolacji penitencjarnej na przestrzeni wieków oraz jej krytyce we współczesnej pedagogice resocjalizacyjnej. Poddano więc analizie kategorię samotności, a potem w historycznym ujęciu zaprezentowano racjonalizacje kary kryminalnej. Następnie w ujęciu ewolucyjnym scharakteryzowano wykonywanie kary pozbawienia wolności od starożytności aż do czasów obecnych, a następnie opisano współczesne koncepcje resocjalizacyjne, krytyczne wobec izolacji penitencjarnej i jej skutków w postaci osamotnienia skazanych. Uzupełnienie koncepcji teoretycznych stanowią polskie programy resocjalizacyjne, promujące uspołecznienie i zaangażowanie osadzonych w środowisku otwartym.

3

Więzień długoterminowy w izolacji penitencjarnej

75%

Grudzińska K.

Resocjalizacja Polska

|

2013

|

issue 4/2013

231-242

PL

Więzień długoterminowy należy do szczególnej kategorii osób, które odbywają karę pozbawienia wolności w zakładach karnych. Z jednej strony w grupie tej często znajdują się osoby mocno zdemoralizowane, które popełniły najcięższe przestępstwa, z drugiej zaś strony jest to grupa skazanych, względem której należy zastosować dobrze przemyślane i zaprogramowane oddziaływania resocjalizacyjne. Sytuacja uwięzienia człowieka na długie lata stawia w skomplikowanej sytuacji nie tylko samego więźnia, ale również cały personel więzienny. Musi on bowiem dbać o to, aby izolacja więzienna nie spowodowała stanu, w którym u skazanych wykształci się wyuczona bezradność oraz brak umiejętności do samodzielnego planowania i podejmowania decyzji. Ponadto planując oddziaływania resocjalizacyjne wobec więźniów długoterminowych nie można zapominać, iż więźniowie ci w bliższej czy dalszej perspektywie wrócą do środowiska wolnościowego, dlatego też należy przeciwdziałać wszelkim negatywnym skutkom długoterminowego pozbawienia wolności. Niniejszy artykuł prezentuje najważniejsze kwestie związane z wykonywaniem kary pozbawienia wolności względem więźniów długoterminowych. Stanowi próbę usystematyzowania wiedzy dotyczącej tej kategorii osób przebywających w izolacji więziennej.

4

The Importance of Work in Prison Isolation Conditions: the Polish Aspect

63%

Nowakowski P. T., Gajewski M.

Labor et Educatio

|

2018

|

issue 6

117-128

EN

The paper touches upon the issue of work of persons serving a sentence in Polish penitentiaries. The authors state that a prison is an example of a total institution. Discussing legal, psychological and pedagogical aspects of human work, the specificity of convict labour was analysed considering convicts’ vocational activation, as well as tangible and intangible benefits arising out of the employment undertaken. Ethical and social aspects of work in prison isolation conditions were listed as well.

PL

W artykule poruszono problem pracy osób odbywających karę w polskich zakładach penitencjarnych. Autorzy wskazują, że więzienie stanowi egzemplifikację instytucji totalnej. Omawiając prawne, psychologiczne i pedagogiczne aspekty ludzkiej pracy, poddano analizie specyfikę pracy osadzonych z uwzględnieniem kwestii ich aktywizacji zawodowej oraz materialnych i niematerialnych korzyści płynących z podejmowanego zatrudnienia. Wskazano również na etyczne i społeczne aspekty pracy w warunkach izolacji więziennej.

5

Izolacja penitencjarna a prawo do wolności religii w teorii i praktyce

63%

Mirecki M.

Civitas Hominibus. Rocznik filozoficzno-społeczny

|

2022

|

vol. 17

51-61

EN

The right to freedom of conscience and religion is one of the fundamental rights of every individual. It is not only a law, but also a specific human freedom that regulates life in society. Access to these rights and freedoms is granted to every person, regardless of sex, nationality, faith or even social status. The law of religious freedom must be respected in all areas of life. Penitentiary isolation is a reality guided by different principles. Persons convicted by final court judgments face certain limitations, but under Polish law they are guaranteed freedom of conscience and religion. This is mainly mentioned in the Constitution of the Republic of Poland. The author, considering the subject of penitentiary isolation in theory and practice, focused primarily on the relationship between reality and legal regulations. The author conducted an interview in the Gniezno Metropolitan Curia with bp. Radosław Orchowicz, who for many years served as a prison chaplain.

PL

Prawo do wolności sumienia i wyznania to jedno z podstawowych praw każdej jednostki. To nie tylko prawo, ale także swoista wolność ludzka, która reguluje życie w społeczeństwie. Dostęp do tych praw i wolności ma każdy człowiek bez względu na płeć, narodowość, wiarę czy chociażby status społeczny. Prawa do wolności religijnej należy przestrzegać we wszystkich dziedzinach życia. Izolacja penitencjarna to kierująca się innymi zasadami rzeczywistość. Osoby skazane prawomocnymi wyrokami sądów doznają pewnych ograniczeń, ale zgodnie z polskim prawem mają zapewnioną wolność sumienia i religii. Stanowi o tym przede wszystkim Konstytucja RP. Autor, poddając rozważaniom tematykę izolacji penitencjarnej w teorii i praktyce, pochylił się przede wszystkim nad odniesieniem rzeczywistości do regulacji prawnych, co możliwe było dzięki wywiadowi przeprowadzonemu w Gnieźnieńskiej Kurii Metropolitalnej z biskupem Radosławem Orchowiczem, który wiele lat pełnił funkcję kapelana więziennego.

6

Praktyka wykonawcza muzyki religijnej wśród osadzonych w zakładach karnych na przykładzie więzienia w Słońsku. Refleksja kapelana - muzykologa

51%

Bagiński J.

Musica Ecclesiastica

|

2019

|

issue 14

55-58

PL

Autor od trzynastu lat pracuje jako kapelan w zakładzie karnym. W artykule przedstawia i rozważa praktykowanie muzyki w warunkach izolacji penitencjarnej. Według niego najważniejsze zjawiska w muzyce występują na skrzyżowaniu dźwięku i ciszy/spokoju. Cisza i milczenie nie są tożsame; w języku niemieckim funkcjonują dwa różne słowa: „Stille” oraz „Schweigen ”. Muzyka zatem dzieje się nie między dźwiękami, ale między dźwiękami i ciszą. Dla ludzi żyjących w warunkach więziennych wyrażenie „milczenie” jest bardziej adekwatne dla określenia pauzy. Muzyczna pauza jest niezbędnym elementem tworzącym atmosferę modlitwy, zmniejszającym poziom niepokoju, eliminującym smutek i inne negatywne emocje. Osadzeni zazwyczaj śpiewają chętnie. Ich śpiew podczas liturgii i poza nią jest szczery, mimo, że nie zawsze idealny pod względem intonacji. Wykonywanie muzyki religijnej wśród więźniów powinno uwzględniać znaczącą rolę trzysekundowej granicy cierpliwości w tworzeniu pauzy/utrzymaniu ciszy.

DE

Die Aufführungspraxis religiöser Musik unter Gefangenen in Gefängnissen am Beispiel eines Gefängnisses in Słońsk. Die Reflexion eines Gefängnispfarrers und Musikwissenschaftlers Der Autor ist seit dreizehn Jahren als Gefängnispfarrer in einer Strafanstalt tätig. In dem vorgestellten Artikel reflektiert er die Musikausführung während der Gefängnisisolation. Die für ihn wichtigsten Phänomene der Musik treten in dem Gemisch von Klang und Stille/Schweigen auf. Die Musik wird nicht zwischen Klängen, sondern zwischen Klängen und Stille realisiert. Für Menschen in einem Gefängnis ist das Wort „Schweigen“ ein gutes Synonym für „Pause“. Eine musikalische Pause ist hierbei ein wichtiges Element, das die Entstehung eines Gebetsklimas beeinflusst, die Angststufe senkt, Depressionen beseitigt und andere schlechte Gefühle auslöst. Die Gefangenen singen meistens willig. Die Lieder während und außerhalb der Liturgie sind aufrichtig, wenn auch in Bezug auf die Intonation nicht immer perfekt. Bei der Aufführungspraxis religiöser Musik unter Gefangenen sollte die bedeutende Rolle der Drei-Sekunden-Geduldschwelle in der Schaffung von Pause/Schweigen berücksichtigt werden.

7

Sytuacja osób transpłciowych w więzieniu – przegląd standardów międzynarodowych i praktyki

51%

Lasocik Z.

Praca Socjalna

|

2023

|

vol. 38(2)

81-104

EN

The situation of transgender people in prison is very difficult, mainly because of their sense of security, but also because of their specific needs in terms of medical care and social support. Contemporary culture is more and more “sensitive” to the situation of specific social groups, such as seniors, LGBT people or people experiencing gender incompatibility. As for the last category, it is only from January 1, 2022 in the new WHO classification of diseases, the phenomenon of transgenderism is no longer treated as a health disorder. The article is an attempt to review international legal standards concerning the conduct towards such persons and the provisions regulating their functioning in conditions of deprivation of liberty. My goal is to follow the evolution of these standards and to demonstrate good and bad practices in different countries. One of the guiding principles of the modern penitentiary system is the separation of people of different sex, motivated by the need to protect women. From this point of view, the execution of punishment against a transgender person is a difficult challenge for a penitentiary institution, mainly logistical, leading to the dilemma in which facility should such a person be placed, or how to choose the best punishment regime. The second serious problem is the scope of the state's obligations in terms of caring for the health of such a person, their social needs and possible gender reassignment. International standards and national regulations are very diverse in this matter, but above all they are of the so-called soft law, i.e., guidelines and recommendations. The test for our civilization will be how quickly this soft law will become a law “graven in stone”. The starting point for writing this article were the negative experiences of Weronika W., a transgender woman serving a prison sentence in Poland, as well as a discussion about the location of an activist who introduced herself as Margot, detained during a street demonstration in the Summer of 2020.

PL

Sytuacja osób transpłciowych w więzieniu jest bardzo trudna, głównie ze względu na ich poczucie bezpieczeństwa, lecz także z powodu specyficznych potrzeb w zakresie opieki medycznej i wsparcia socjalnego. Współczesna kultura jest coraz bardziej „wyczulona” na położenie szczególnych grup społecznych, takich jak seniorzy, osoby LGBT czy osoby doświadczające niezgodności płci. Jeśli chodzi o tę ostatnią kategorię, to dopiero od 1 stycznia 2022 r. w nowej klasyfikacji chorób WHO zjawisko transpłciowości przestało być traktowane jak zaburzenie zdrowotne. Artykuł jest próbą dokonania przeglądu międzynarodowych standardów prawnych dotyczących postępowania wobec tych osób oraz przepisów regulujących ich funkcjonowanie w warunkach pozbawienia wolności. Moim celem jest prześledzenie ewolucji tych standardów oraz zademonstrowanie dobrych i złych praktyk w różnych krajach. Jedną z naczelnych zasad funkcjonowania nowoczesnego systemu penitencjarnego jest rozdział osób różnej płci, motywowany potrzebą ochrony kobiet. Z tego punktu widzenia wykonanie kary wobec osoby transpłciowej stanowi dla instytucji izolującej trudne wyzwanie, głównie logistyczne, sprowadzające się do dylematu, w jakiej placówce ulokować taką osobę, czy też jak dobrać najlepszy reżym odbywania kary. Drugi poważny problem to zakres obowiązków państwa w kwestii troski o zdrowie takiej osoby, jej potrzeby socjalne oraz ewentualną korektę płci. Standardy międzynarodowe i regulacje krajowe są w tej materii bardzo różnorodne, ale przede wszystkim mają charakter tzw. soft law, czyli rekomendacji i zaleceń. Testem dla naszej cywilizacji będzie to, jak szybko to miękkie prawo stanie się prawem „wykutym w kamieniu”. Asumptem do napisania tego artykułu były negatywne doświadczenia Weroniki W., transpłciowej kobiety odbywającej karę pozbawienia wolności w Polsce, lecz także dyskusja wokół miejsca umieszczenia aktywistki przedstawiającej się jako Margot, zatrzymanej w trakcie demonstracji ulicznej latem 2020 r.

8

Ryzyko przeciążania układu ruchu u więźniów podejmujących trening siłowy

51%

Łapiński P., Krotoszyńska A., Kaczmarek A., Sołtys Z., Markuszewski L.

Rozprawy Naukowe Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu

|

2016

|

vol. 55

84-92

EN

Background. The article is an attempt to present the risk of overloading the motor system in prisoners who practice physical activity in their leisure time. Material and methods. The study was conducted among 50 imprisoned people taking up strength training in circumstances allowing them to decide about the frequency and course of particular sessions, and the size of the applied loads. The research tool was an interview based on the standardized Recovery Scoring Guide questionnaire by Kenttä and Hassmén, evaluating activities that reduce the risk of overload. The interview was extended by a short questionnaire interview of the researchers’ design. Results and conclusions. Only 12% of the responders performed activities reducing the risk of the motor system overload in a way not requiring any modification; 56% practiced the activities incorrectly, with a need for some changes. The authors suggest implementing organizational and educational interventions in prisons in order to reduce the risk of overloading the locomotor system among prisoners who practice strength training in their spare time.

Refine search results

1 Archiwum Kryminologii

1 Civitas Hominibus. Rocznik filozoficzno-społeczny

1 Labor et Educatio

1 Musica Ecclesiastica

1 Praca Socjalna

1 Resocjalizacja Polska

1 Rozprawy Naukowe Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu

1 Studia z Teorii Wychowania

1 Bagiński J.

1 Franczyk E.

1 Gajewski M.

1 Grudzińska K.

1 Kaczmarek A.

1 Kotowska M.

1 Krotoszyńska A.

1 Kusztal J.

1 Lasocik Z.

1 Markuszewski L.

1 Mirecki M.

1 Nowakowski P. T.

1 Sołtys Z.

1 Łapiński P.

1 2023

1 2022

1 2020

1 2019

1 2018

2 2017

1 2013