Search results

1

Orientalne zaśpiewy w modlitwie Kresów. Języki sakralne Ormian, Żydów, Karaimów i Tatarów

100%

Osadczy O.

Language. Culture. Politics. International Journal

|

2020

|

vol. 1

133-143

PL

Mniejszości narodowe, które zamieszkiwały wschodnie pogranicze państwa polsko-litewskiego, wniosły do kultury religijnej egzotyczne barwy Orientu. Obok dominujących wpływów łacińsko-polskich i bizantyńsko-ruskich w ciągu wieków współistniały tradycje sakralne Żydów, Ormian, Karaimów, Tatarów. Oprócz tradycyjnej łaciny i języka staro-cerkiewno-słowiańskiego mieszkańcy Kresów byli oswojeni z brzmieniem języka hebrajskiego, karaimskiego, arabskiego i grabara – liturgicznego języka Ormian.

EN

National minorities living on the eastern borderlines of the Polish-Lithuanian State enriched the religious culture with the exotic colors of the East. Alongside with the predominant Latin-Polish and Byzantine-Russian influence, the sacral traditions of the Jews, the Armenians, the Karaims and the Tatars were also established. The Latin and Old Slavic languages were the traditional languages of the church service. But the borderline people gradually got accustomed to the sounds of Hebrew, Karaite and the Arabic language, as well as Grabar – the classical Armenian language of that liturgy.

2

Język sakralny wobec polskiego języka narodowego. Łacina

100%

Sobczykowa J.

Forum Lingwistyczne

|

2023

|

issue 11

1-12

EN

Joanna Sobczykowa’s article deals with Latin as a sacred language in the Polish cultural area in history and today. Sobczykowa outlines the situation in other areas of culture, Semitic or Slavic. She examines the status and functions of liturgical Latin in history and today, by looking at opinions of speakers, theologians, linguists, and philosophers of religion. She also looks at documents in the form of Latin works by medieval Polish preachers and their concern for the understanding of the Latin liturgy by the people. Finally, she shows and stresses the difference between verbal and spiritual understanding present in meditation and that between the tendencies towards sacralization and desacralization.

PL

Artykuł dotyczy łaciny jako języka sakralnego w polskim obszarze kulturowym w historii i współcześnie. Szkicowo potraktowano w nim sytuację w innych obszarach kultury, takich jak semicki czy słowiański. Analizie zostały poddane status i funkcje łacińskiego języka liturgicznego w ujęciu historycznym i współcześnie – w odczuciu mówiących, teologów, językoznawców, filozofów religii. W tekście przedstawiono udokumentowanie łacińskiej twórczości średniowiecznych polskich kaznodziejów i troskę o rozumienie liturgii łacińskiej przez lud. Pokazano również rozpiętość między tendencjami do sakralizacji i desakralizacji, różnicę między rozumieniem werbalnym a duchowym, danym w rozmyślaniu.

3

Problemy użycia języka religijnego we współczesnych mediach

80%

Kindziuk M.

Roczniki Nauk Społecznych

|

2020

|

vol. 48

|

issue 2

67-83

EN

In discussions about religious discourse in the media, the tension or discrepancy between the communicative secular and secularized language of contemporary media and the more hermetic and traditional language describing situations related to religious experience, i.e. the sacred is emphasized. This article is an attempt to answer the question of what the religious language of the media should be. The research problem is: is it to be adapted to the contemporary Polish language, taking into account the commonplace, or more archaic, theological, referring to biblical and cultural codes? When discussing the ways of transmitting religious content in the media, two elements should be taken into account: 1) religious language has always been and is the language of communication (proclamation), focused on lively contact with the recipient and caring for communication; to some extent always adapted to the recipient; contemporary media, which are rapidly developing themselves, speed up this adaptation process, but this process is part of the nature of the language; 2) the creators or the first teachers of great religions (excluding small esoteric religions) used spoken language, close to colloquial language, understandable, adapted to the audience (their teaching or revelation was written later); they, too, are a model of inculturation that religious language continues to undergo, without giving up their specificity and sacredness. It should be mentioned that the research questions posed in this article concern only the religious language of media messages, not the language of official religious communication. This article uses the research method based on a critical analysis of the scientific discourse on religious language in the media studies literature from 1998-2020, combined with the presentation of own proposals in this area.

PL

W dyskusjach na temat dyskursu religijnego w mediach podkreślane jest napięcie czy rozbieżność między komunikatywnym świeckim i zlaicyzowanym językiem współczesnych mediów, a bardziej hermetycznym i tradycyjnym językiem opisującym sytuacje związane z przeżyciem religijnym, czyli z sacrum. Niniejszy artykuł stanowi próbę odpowiedzi na pytanie, jaki powinien być język religijny mediów. Problem badawczy brzmi: czy ma być on dostosowany do współczesnego języka polskiego, uwzględniający potoczność, czy jednak bardziej archaiczny, teologiczny, odwołujący się do kodów biblijnych i kulturowych? Podejmując temat sposobów przekazywania w mediach treści religijnych, należy wziąć pod uwagę dwa elementy: 1) język religijny był i jest językiem przekazu (głoszenia), akcentującym żywy kontakt z odbiorcą i dbającym o komunikatywność; w pewnym stopniu dostosowywał się w przeszłości do odbiorcy; współczesne media, które same gwałtownie się rozwijają, ten proces adaptacji przyśpieszają, jednak proces ten należy do natury języka religijnego; 2) twórcy czy pierwsi nauczyciele wielkich religii (pomijając małe religie ezoteryczne) posługiwali się językiem mówionym, zbliżonym do potocznego, zrozumiałym, dostosowanym do słuchaczy (ich nauka czy objawienie zostały spisane później); oni też są wzorem inkulturacji, jaką wciąż przechodzi język religijny, nie rezygnując przy tym ze swej specyfiki i sakralności. Należy nadmienić, że pytania badawcze stawiane w niniejszym artykule dotyczą jedynie języka religijnego przekazów medialnych, nie zaś języka oficjalnej komunikacji religijnej. W tym artykule zastosowano metodę badawczą polegającą na krytycznej analizie piśmiennictwa źródłowego, połączonej z przedstawieniem autorskiej kategoryzacji cech języka religijnego.

4

Język staro-cerkiewno-słowiański w Kościele i kulturze narodów słowiańskich

61%

Mielkow A.

Language. Culture. Politics. International Journal

|

2020

|

vol. 1

119-132

PL

Artykuł szczegółowo opisuje historię misji morawskiej świętych Cyryla i Metodego oraz historię tworzenia alfabetu słowiańskiego, a także przedstawia najważniejsze momenty zwrotne w procesie powstawania pisma słowiańskiego w Bułgarii, Polsce, Czechach i na Rusi Kijowskiej. Autor wysuwa tezę, że stworzony przez Braci Sołuńskich język sakralny od początku stał się językiem, w którym odprawiano nabożeństwa i głoszono kazania, a także językiem teologii, filozofii i hagiografii. Historia szerzenia się tradycji cyrylo-metodiańskiej u Słowian Zachodnich, Południowych i Wschodnich przedstawiona została na podstawie analizy najstarszych żywotów Świętych Braci, a także bułgarskich, polskich, czeskich i staroruskich zabytków rękopiśmiennych i świadectw średniowiecznych kronikarzy. Osobno omawiana jest historia języka staro-cerkiewno-słowiańskiego w redakcji ruskiej. Przeanalizowano sytuację językową na dawnej Rusi porównując funkcjonowanie języka staroruskiego i języka staro-cerkiewno-słowiańskiego. Szczegółowo zbadano kwestię rozwoju języka staro-cerkiewno-słowiańskiego na Rusi Południowo-Zachodniej i na Rusi Moskiewskiej, a także powstanie redakcji ogólnoruskiej tego języka w drugiej połowie XVII wieku

EN

The paper comprehensively describes the history of saints Cyril and Methodius, Moravian mission and the creation of the Slavic alphabet, as well as outlines the main milestones of the Slavic written language formation in Bulgaria, Poland, Czech and Kievan Rus. The author puts forward the thesis that the sacred language created by the Solun brothers became the language of liturgy and homilies from the very beginning, as well as the language of theology, philosophy and hagiography. The history of the Cyril-Methodius tradition, spreading among the Western, Southern and Eastern Slavs, is presented in relation to the analysis of the ancient legends of the Holy brothers, as well as Bulgarian, Polish, Czech and Old Russian manuscripts and medieval chroniclers. The history of the Russian version of the Church Slavonic language is separately considered. The language role in Ancient Rus is analysed, taking into account the point of correlation between the Old Russian and Church Slavonic languages. The problem of the Church Slavonic evolution and functioning in South-Western and Moscow Rus is studied in detail, as well as the formation of a common all-Russian version of this language in the second half of the 17th century

Refine search results

2 Language. Culture. Politics. International Journal

1 Forum Lingwistyczne

1 Roczniki Nauk Społecznych

1 Kindziuk M.

1 Mielkow A.

1 Osadczy O.

1 Sobczykowa J.

1 2023

1 2021

2 2020

Orientalne zaśpiewy w modlitwie Kresów. Języki sakralne Ormian, Żydów, Karaimów i Tatarów

Język sakralny wobec polskiego języka narodowego. Łacina

Problemy użycia języka religijnego we współczesnych mediach

Język staro-cerkiewno-słowiański w Kościele i kulturze narodów słowiańskich