Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: jednoizbowość

Sort By:

Limit search:

Jednoizbowość jako cecha parlamentów państw bałtyckich

100%

Bichta T., Michalczuk-Wlizło M.

Przegląd Prawa Konstytucyjnego

2012

issue 1 (9)

47-68

Jednoizbowość to cecha systemu politycznego polegająca na istnieniu tylko jednej izby w parlamencie danego państwa. Przykładem państw, w których występuje jedna izba parlamentu są: Litwa, Łotwa i Estonia. Do głównych cech charakteryzujących silne jednoizbowe parlamenty należą przede wszystkim: monopol władzy ustawodawczej, zależność istnienia rządu od woli parlamentu a także względna fragmentaryzacja izby. Litewski Seimas, łotewski Saeima, jak i estoński Riigikogu posiadają daleko idącą swobodę i autonomię w decydowaniu o swojej strukturze oraz trybie pracy. Czyni to z nich organy skuteczne i sprzyjające stabilności politycznej w poszczególnych państwach.

The aim of this article was to show parliaments of three Baltic countries (Lithuania, Latvia and Estonia) and their typical attributes. They all are single chamber parliaments. Among the most important features are: monopoly of legislature, government dependence of parliament and small number of parties in parliament. Seimas, Saeima and Riigikogu are independent objects that makes them efficient political bodies and also makes their political systems more stable.

Senat jako efekt kompromisu politycznego

88%

Leszczyńska K.

Horyzonty Polityki

2018

vol. 9

issue 27

159-173

CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest opis przebiegu dyskusji oraz analiza rezultatów osiągniętych kompromisów dotyczących włączenia Senatu RP do polskiego porządku konstytucyjnego w latach: 1921, 1989 i 1997. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Podstawowym problemem publika¬cji jest analiza uwarunkowań politycznych, które przesądziły o istnieniu Senatu wyposażonego w dość ograniczone uprawnienia. Zastosowano następujące metody badawcze: wybrane metody historyczne, metodę systemową, metodę instytucjonalno-prawną, metodę porównawczą. PROCES WYWODU: Wywód składa się z trzech zasadniczych części przed¬stawionych w sposób chronologiczny. Zaprezentowano przebieg sporów doty¬czących przywrócenia Senatu w okresie prac nad konstytucją z 1921 r., rozmów przy okrągłym stole oraz prac nad konstytucją z 1997 r., a następnie wyekspo-nowano polityczne i konstytucyjne rezultaty osiągniętych kompromisów. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Decyzja o włączeniu Senatu do pol¬skiego porządku konstytucyjnego w 1921 r. miała charakter kompromisu, który pozwolił w ogóle na uchwalenie konstytucji marcowej, oraz była częścią konsen¬susu umożliwiającego zawarcie porozumienia przy okrągłym stole, a następnie uchwalenia konstytucji w 1997 r. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Żaden inny organ władzy publicznej w naszym państwie nie był tak mocno jak Senat kontestowany. Mimo że izba druga wpisała się w polski system polityczny, to nadal pojawiają się wątpliwości dotyczące zasadności jej funkcjonowania w kształcie ustalonym po 1989 r. Określenie roli Senatu „na nowo” wymaga zmiany konstytucji.

Refine search results

1 Horyzonty Polityki

1 Przegląd Prawa Konstytucyjnego

1 Bichta T.

1 Leszczyńska K.

1 Michalczuk-Wlizło M.

1 2018

1 2012

Search results

Jednoizbowość jako cecha parlamentów państw bałtyckich

Senat jako efekt kompromisu politycznego