Search results

1

Confrontation Between Judicial Activism and State of Exception

100%

Moura D’Almeida, A. P.

Academicus. International Scientific Journal

|

2017

|

issue 15

28-46

EN

The judiciary has excelled in the international and national scene, reaching role of great importance, thus creating opposition to the legislative and executive powers. The center of gravity of the sovereign power of the state moves toward the judiciary, that happens to have a more active role and controlling of the others powers, but also appears as a great defender of social and fundamental rights causes, seeking to make an effective constitution. Its great public notoriety has attracted great distrust of various sectors of society, especially by the two powers that have an increasing interference. Arises, therefore, a speech that the judiciary would be reversing into a big and uncontrollable power, increasing the suspicion that now it would be living in a real dictatorship of the judiciary through judicial activism. There is a growing concern with the expansion of activism and the role of the judiciary. The purpose of this work is to conceptualize and approach the judicial activism and the state of exception to search and reveal if there is any similarity, to then draw up a possible answer to the concern of forming a dictatorship of the judiciary. The state of exception is one of the rule of law paradoxes, while activism is a political manifestation of the judiciary. The similarity between the institutes appears as appalling in a dynamic expansion of political power of a state institution exercising judicial function, putting in check who would be the sovereign in a rule of law and democratic state.

2

Oryginalizm interpretacyjny czy żyjące źródła prawa? Polityczny wymiar aktywizmu sędziowskiego

88%

Ciepły F.

Forum Prawnicze

|

2018

|

issue 2 (46)

42–52

EN

The aim of this article is to guide the Justice Antonin Scalia’s originalism concept of the interpretaion of the Constitution of the United States, in contrast to the views on the interpretation of constitutional provisions, in particular the concept of judicial activism and a living (breathing) constitution. The author points out the danger of increasing the significance of the political dimension of judges’ activism on the level of interpreting constitutional and international law.

3

Model prezydentury w konstytucjonalizmie frankofońskich państw Afryki Zachodniej

75%

Jakubiak Ł.

Przegląd Sejmowy

|

2013

|

issue 3(116)

95-114

EN

The article deals with the model of presidency adopted in the basic laws of eight West African francophone states: Benin, Burkina Faso, Ivory Coast, Guinea, Mali, Niger, Senegal and Togo. In many aspects, those acts were based on the systemic solutions applied in the Constitution (1985) of the Fifth French Republic. According to them, the President is the most important element of the constitutional system of government and the basic holder of the executive power. The following aspects were considered in the analysis of the existing model of presidency: the procedure for election of the head of state, incompatibility of the office of President with other posts, performance of the duties of President in the event of vacancy in the office, the status within the executive power and in relation to Parliament, presidential extraordinary powers, requirements of political and legal accountability. The solutions used in the above-mentioned states provide for establishing a presidency more powerful than that existing not only in the parliamentary cabinet system, but also in the French current legal framework. However, the extent of this enhancement in particular states varies, thereby influencing the nature of the existing system of government. In some states included in the article, the constitutions directly draw on the presidential model in which the executive is not responsible to Parliament politically. Others have implemented the basic principle of the semi-presidential system, namely the responsibility of the government to both the head of state and the representative body (Parliament). Notwithstanding the specific nature of the detailed solutions, the said states have implemented a model of presidency adapted to particular political, social and cultural circumstances.

4

Prawno-polityczny spór wokół wyboru sędziego Sądu Najwyższego USA po śmierci Antonina Scalii

75%

Laidler P.

Przegląd Sejmowy

|

2016

|

issue 3(134)

21-44

EN

The article aims at analyzing legal and political sources, as well as consequences of the current confl ict between President Barack Obama and Republican Senators over the vacancy in the Supreme Court after the death of Associate Justice Antonin Scalia. The Republican Party fears that the nomination made by Democratic president will shift the Court to the left, which, considering active judicial review by the Court, will have a crucial meaning for social, political and economic relations in the country. The article defi nes legal and political relations between the executive and legislative departments in the context of Supreme Court appointments, leading to fi ndings concerning possible solution to the confl ict and facing the problem of politicization of constitutional courts.

5

Strategic Litigation: the Problem of the Abuse of Law and Other Critiques

75%

Mirocha Ł.

Forum Prawnicze

|

2019

|

issue 3 (53)

76–93

6

Judicial Activism in Poland - Remarks against the Background of a Resolution of the Formation of the Combined Civil Chamber, Criminal Chamber and Labor Law and Social Security Chamber of the Supreme Court of 23 January 2020 (BSA I-4110-1/20)

63%

Szydzik A.

Przegląd Prawa Konstytucyjnego

|

2020

|

issue 5 (57)

177-189

EN

The paper aims at analyzing the phenomenon of judicial activism in Poland against the background of a resolution of the formation of the combined Civil Chamber, Criminal Chamber and Labor Law and Social Security Chamber of the Supreme Court of 23 January 2020 (BSA I-4110-1/20). The author discusses the Supreme Court’s powers to resolve divergences in the interpretation of law and then provides an analysis of the nature of the resolution of the Supreme Court. The considerations made in the context of the paper lead to the conclusion that in situations of a threat to the rule of law the courts not only have a right but also an obligation to take active measures to protect the common good.

PL

Sądu Najwyższego z dnia 23 stycznia 2020 r. (BSA I-4110-1/20) Celem artykułu jest analiza zjawiska aktywizmu sędziowskiego w Polsce na tle uchwały składu połączonych izb: Cywilnej, Karnej oraz Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego z dnia 23 stycznia 2020 r. (BSA I-4110-1/20). Autor omawia kompetencję Sądu Najwyższego do rozstrzygania rozbieżności w wykładni przepisów prawa, a następnie dokonuje oceny znaczenia uchwały Sądu Najwyższego w kontekście zjawiska aktywizmu sędziowskiego. Rozważania podjęte na gruncie niniejszej pracy prowadzą do wniosku, że w sytuacji zagrożenia dla praworządności, sądy nie tylko mają prawo, lecz także obowiązek podjąć aktywne działania na rzecz ochrony dobra wspólnego.

7

Niedostrzeżona nielojalność ustawodawców. Przykład z czasów walki o „praworządność” i „dobrą zmianę”.

63%

Barut A.

Roczniki Administracji i Prawa

|

2022

|

vol. 2(XXII)

19-30

EN

: The aim of the article is constitutional-legal and philosophico-legal analysis of the effects of one of the verdict of the Polish Constitutional Court. In this ruling, the authority found one of the provisions of the Personal Income Tax Act unconstitutional. Pursuant to Art. 190 paragraph 4 of the Constitution, such a ruling allows for the resumption of proceedings ended with a final administrative decision. It would have seemed that taxpayers can take advantage of this possibility. However, the Tribunal postponed the entry into force of its ruling, and the legislator started a kind of “race” with the citizens, and before the ruling entered into force, introduced a provision that even more limited taxpayers rights than a provision found unconstitutional, which in turn meant both for tax administration authorities and the administrative courts that any resumption is impossible. The author indicates this practice as an example of the destruction of the institutional nature of law, i.e. its predictability and symbolic dimension, which makes it part of a global trend. He also points out that this practice took place at a time when a fierce political struggle was taking place in Poland between the supporters of the ruling Law and Justice party and the opposition describing itself as liberal-democratic, the former ones used the slogans of defending the rule of law the latter ones of defending the „common man” against the arbitrariness of the judiciary. A practice which annihilates the rule of law and at the same time clearly violates rights has not been noticed, however.

PL

Celem artykułu jest konstytucyjno-prawna i filozoficzno-prawna analiza skutków jednego z orzeczeń polskiego Trybunału Konstytucyjnego. W orzeczeniu tym organ ten stwierdził niekonstytucyjność jednego z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 190 ust. 4 Konstytucji takie orzeczenie daje możliwość wznowienia postępowania zakończonego ostateczną decyzją administracyjną. Wydawałoby się, że podatnicy mogą z takiej możliwości skorzystać. Trybunał odroczył jednak wejście w życie swojego orzeczenia, a ustawodawca podjął z obywatelami swoisty „wyścig”, i zanim orzeczenie weszło w życie, wprowadził przepis jeszcze bardziej ograniczający prawa podmiotowe niż przepis uznany za niekonstytucyjny, co z kolei stanowiło zarówno dla organów administracji skarbowej, jak i sądów administracyjnych argument, że o żadnym wznowieniu nie może być mowy. Autor wskazuje tę praktykę jako przykład destrukcji instytucjonalnego charakteru prawa, to jest jego przewidywalności i wymiaru symbolicznego, co wpisuje ją w trend o charakterze światowym. Wskazuje również, że praktyka ta miała miejsce w czasie, gdy w Polsce toczyła się zacięta walka polityczna między zwolennikami rządzącej partii Prawo i Sprawiedliwość oraz opozycją określającą się jako liberalno-demokratyczna, w której posługiwano się, z jednej strony, hasłami obrony rządów prawa, a z drugiej – obrony „zwykłego człowieka” przed arbitralnością sądownictwa. Problem praktyki, która unicestwia zasadę rządów prawa, a zarazem w oczywisty sposób narusza prawa podmiotowe, nie został jednak dostrzeżony.

8

Regaining Sovereignty? Brexit and the UK Parliament

63%

Fox N.

Przegląd Prawa Konstytucyjnego

|

2022

|

issue 6(70)

499-510

PL

Elastyczna formuła brytyjskiej konstytucji skutkuje względną otwartością na wpływy zewnętrzne. Tym niemniej, członkostwo Zjednoczonego Królestwa w strukturach Unii Europejskiej (1973–2020) skutkowało postępującym ograniczaniem doktryny suwerenności Parlamentu. Brexit nie odwróci skutków “miękkiego” modyfikowania fundamentów ustroju Zjednoczonego Królestwa, które częstokroć miały miejsce w sferze praktycznej realizacji kompetencji poszczególnych segmentów władzy państwowej. Prima facie, decyzja o wystąpieniu ZK z UE powinna skutkować “renesansem” tradycyjnej doktryny suwerenności Westminsteru w ujęciu Diceyowiskim. Jednakże aktywizm sędziowski, dalsze obowiązywanie Europejskiej Konwencji Praw Człowieka (inkorporowanej na podstawie ustawy o prawach człowieka z 1998 r.) oraz nieodwracalne skutki powstałe w wyniku dewolucji kompetencji w ZK na rzecz Wali, Szkocji i Irlandii Północnej stanowią czynniki hamujące ewentualną rewitalizację zasady suwerenność parlamentu brytyjskiego.

EN

The flexible formula of the British Constitution results in a relative openness to external influences. Notwithstanding this fact, the United Kingdom’s (UK’s) membership in the European Union’s (EU’s) structures (1973–2020) resulted in a progressive limitation of the doctrine of parliamentary sovereignty. Brexit will not reverse the effects of the ‘soft’ modification of the foundations of the UK’s system, which occurred in the sphere of the practical implementation of the competencies of the branches of governance. Prima facie, the decision on the UK’s withdrawal from the EU should result in a ‘renaissance’ of the traditional doctrine of Westminster sovereignty, per A.V. Dicey. However, judicial activism, continued validity of the European Convention on Human Rights (incorporated on the basis of Human Rights Act 1998) and the irreversible consequences of the devolution of competencies in the UK for Wales, Scotland and Northern Ireland are the factors that hinder the possible revitalisation of the sovereignty of the British Parliament.

9

Deklaracje interpretacyjne jako instrument transformacji międzynarodowego prawa inwestycyjnego. Ku ograniczeniu aktywizmu sędziowskiego

62%

Kułaga Ł.

Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny

|

2019

|

vol. 81

|

issue 3

53-69

EN

International investment law has been subject to significant criticism for at least a decade, due to the methodology applied in the jurisprudence of arbitration tribunals. As a result, both States and international organizations are seeking measures to limit the judicial activism of these tribunals. The most commonly used mechanisms in this respect include renegotiating existing investment treaties, concluding new agreements and terminating treaties. These mechanisms, which are generally the most desirable and guarantee the greatest certainty in terms of rights and obligations, also have significant shortcomings, above all related to the time required to achieve the desired result. This article postulates that interpretative declarations may be the most optimal solution for limiting judicial activism in international investment law. Although they do not provide the same legal certainty as a new treaty, it is the relative ease of with which these declarations are accepted that allows for a quicker legal effect, in terms of understanding the treaty in accordance with the intention of its parties.

PL

Międzynarodowe prawo inwestycyjne przynajmniej od dekady jest przedmiotem znaczącej krytyki z powodu sposobu orzekania trybunałów arbitrażowych. W rezultacie zarówno państwa, jak i organizacje międzynarodowe poszukują środków ograniczenia aktywizmu sędziowskiego tych trybunałów. Do najczęściej stosowanych mechanizmów w tym zakresie zalicza się renegocjacje istniejących traktatów inwestycyjnych, zawieranie nowych porozumień, jak również wypowiadanie istniejących traktatów. Mechanizmy te, zasadniczo najbardziej pożądane i gwarantujące największą pewność w zakresie praw i obowiązków stron umów, posiadają również istotne mankamenty, przede wszystkim związane z czasem wymaganym, aby osiągnąć pożądany rezultat. Niniejszy artykuł postuluje, że dla ograniczenia aktywizmu sędziowskiego w międzynarodowym prawie inwestycyjnym stosunkowo optymalnym rozwiązaniem mogą być deklaracje interpretacyjne. Mimo że nie zapewniają one takiej pewności prawnej, jak nowy traktat, to jednak z uwagi na relatywną łatwość ich uzgodnienia i akceptacji deklaracje te pozwalają znacznie szybciej osiągnąć skutek prawny w zakresie rozumienia traktatu zgodnie z intencją jego stron.

10

Rządność sądów a zarządzanie przez sądy

51%

Zirk-Sadowski M.

Zarządzanie Publiczne / Public Governance

|

2009

|

issue 1(7)

45-63

PL

Sądy w pewnym fragmencie swej aktywności są administrowane. Choć istotą sądu jest osądzanie, administrowanie sądowe ma chronić sprawne sądzenie, ale jednocześnie nie wolno sprowadzać problemu administrowania do problemu rządności. Problem dobrej administracji odnosi się do wewnętrznego zorganizowania sądowej kadry urzędniczej i biurowości sądowej. Dobre rządzenie dotyczy wykonywania trzeciej władzy przez sąd rozumiany jako wspólnota czy organizacja sędziów. Samo osądzanie i związane z nim czynności sędziego lub sędziów nie mogą być regulowane administracyjnie. Są one oddane samorządowi sędziowskiemu i jego organom. Z punktu widzenia ustrojowego nie ma podstaw, aby zastosować unijne zasady dobrej administracji (Europejski Kodeks Dobrej Praktyki Administracyjnej) do administracji sądowej. Można je wykorzystać tylko w niektórych wymiarach administracji sądowej (np. udostępnianie informacji o pracy sądu). W niniejszej pracy głównym zagadnieniem jest relacja rządzenia sądami do unijnej kategorii dobrego rządzenia. W artykule zadano pytanie – jakie są niezbędne cechy rządności sądów i czy można do trzeciej władzy odnieść kategorię dobrego rządzenia? Z przeprowadzonych rozważań wynika, że odpowiedź jest uzależniona od koncepcji teoretycznych i ﬁlozoﬁcznych samego osądzania.

EN

Courts are administered where a certain part of their activity is concerned. Although the process of arriving at judgments is the main assignment given to courts, judicial administration serves to protect efficiency of judging. At the same time, the problem of administration cannot be resolved by the problem of governance. The problem of good administration is here taken to refer to the internal organization involving judicial officials and judicial office administration. Good governance refers to the exercising of power by the judiciary, where this is understood as a community or organization of judges. The boundary which "court administration" cannot cross relates to the judgment itself and the activities of the person of the judge or judges connected with it, who cannot be regulated in an administrative way, but only by means of powers assigned to self-governing authorities of the judiciary. From a political point of view, there are no bases for applying EU rules of good administration (personified in The European Code of Good Administration) to judicial administration, and in fact such an effort would only be possible in regard to some dimensions of the judicial administration (e.g. where access to information concerning the activities of the court is concerned). This work goes on to focus in particular on the other problem described, i.e. the relation between judicial governance and the EU category of good governance. A question concerning the indispensable features of judicial governance was posed, as was one on whether the category of good governance can be taken to relate to judicial power. It emerges that, once account has been taken of the above deliberations, the answers to the questions are ultimately found to depend on the theoretical and philosophical concepts underpinning the activity of judging itself.

11

The Supreme Court of the United States as an Autonomous Source of Constitutional Norms

51%

Bryk A.

Studia Iuridica Lublinensia

|

2016

|

vol. 25

|

issue 3

EN

The landmark decisions of the Supreme Court change the ethos of adjudicating. The substantive due process doctrine allowed the Court to become an actual lawgiver. This doctrine widely extended the understanding of the due process clause of the 5th and 14th Amendments. Increased power of statutory construction corresponded with the doctrine of loose constructionism (living constitution). Decisions like Griswold v. Connecticut and Roe v. Wade created new constitutional rights, emanating from the radical liberal anthropology. Adjudication became a field of an ideological battle in the culture war over anthropology determining the law’s content . In the classical and Christian understanding, being free is considered as having one’s identity discovered as an ontological constant, thus allowing an individual to develop himself according to the nature’s essence . The liberal anthropological revolution defines freedom as a power of self-creation, serving individual’s preferences. The liberal elites, employing ideas of social engineering, attempt to enforce rules based on coexistence and relationship of equal rights. Individual rights emanate from the autonomous, personal choice of life values, the key of the constitutional interpretation. The wider this right of self-definition , the wider the scope of the state’s intervention. In Griswold v. Connecticut the right to privacy signified deep cultural change rooted in such an anthropology. This “emancipation project” is thus built on an axiology destroying relations, becoming a kind of a religion of secular salvation. The state serves here as a demiurge and is sacralized. This causes an increasing abyss between the elites and the rest of the citizens, with a corresponding social disintegration of it’s public life. For instance Obergefell v. Hodges enforces a new anthropological definition of marriage, beginning to delegitimize creeds and actions of religious communities. This reflects a global phenomenon of connecting individual liberal rights with politics of identity and the post-modern culture of right understood as autonomous will without reasoning about its ontological, universal basis. The Supreme Court decisions are not separated from wider culture, but based on the new anthropological understanding of man as a consumer, with his individual will becoming the very basis of rights.

PL

Niektóre kluczowe orzeczenia Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych zmieniają model amerykańskiego etosu orzeczniczego. Doktryna substantive due process dała Sądowi władzę de facto stanowienia prawa. Poszerzyła też znacząco rozumienie pojęcia due process, zawartego w poprawkach V i XIV Karty Praw. Zwiększona władza interpretacyjna Sądu korespondowała z doktryną tzw. living constitution. Orzeczenia takie, jak Griswold v. Connecticut i Roe v. Wade czy Obergefell v. Hodges tworzą nowe konstytucyjne prawa w duchu antropologii radykalnie liberalnej, ale też pole bitwy ideowej w wojnie o kulturę, dotyczącej antropologii determinującej prawo. Prawo jednostki wynika z autonomicznego wyboru wartości jako klucza interpretacji konstytucyjnej. Im szersze prawo indywidualnego autodefiniowania swego życia, tym szerszy zasięg państwa. W orzeczeniu Griswold v. Connecticut prawo do prywatności sygnalizowało głęboką zmianę kulturową opartą na takiej liberalnej antropologii. Jej „emancypacyjny” projekt, w oparciu o aksjologię niszczącą relacje, stanowi rodzaj „religii” świeckiego zbawienia, którego demiurgiem jest sakralizowane państwo, z rosnącym dysonansem między elitami a resztą obywateli i dezintegracją społeczeństwa, w tym życia publicznego. Orzeczenie Obergefell v. Hodges narzuciło nową antropologicznie definicję małżeństwa, delegitymizując publiczne poglądy i działania instytucji religijnych. Decyzja jest objawem zjawiska globalnego, w którym liberalne prawa jednostki wiążą się z polityką tożsamości i postmodernistyczną kulturą praw jako autonomicznego chcenia, z ignorowaniem pytania o ich ontologiczne, uniwersalistyczne umocowanie. Orzeczenia Sądu Najwyższego nie są zatem zawieszone w próżni prawnej. Opierają się na antropologii traktującej człowieka jako konsumenta, gdzie wola jednostki ma stać się jednocześnie żądaniem prawa.

Refine search results

2 Forum Prawnicze

2 Przegląd Prawa Konstytucyjnego

2 Przegląd Sejmowy

1 Academicus. International Scientific Journal

1 Roczniki Administracji i Prawa

1 Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny

1 Studia Iuridica Lublinensia

1 Zarządzanie Publiczne / Public Governance

1 Barut A.

1 Bryk A.

1 Ciepły F.

1 Fox N.

1 Jakubiak Ł.

1 Kułaga Ł.

1 Laidler P.

1 Mirocha Ł.

1 Moura D’Almeida, A. P.

1 Szydzik A.

1 Zirk-Sadowski M.

2 2022

1 2020

2 2019

1 2018

1 2017

2 2016

1 2013

1 2009