Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 10

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  kamp
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Homogotycki skandal według Michała Choromańskiego

100%
Sobolczyk P., Instytut Badań Literackich PAN P. P. H., Piotr Sobolczyk – adiunkt w Pracowni Poetyki Historycznej IBL PAN g. ś. w. n. M. U., psobolczyk@wp.pl
Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze
|
2014
|
vol. 03
PL
Artykuł wprowadza nieznaną na polskim gruncie kategorię "gay gothic" czy "queer gothic" i wskazuje jej antycypacje w badaniach Marii Janion. Zasadniczym przedmiotem rozprawy jest interpretacja powieści w odcinkach "Skandal w Wesołych Bagniskach" Michała Choromańskiego, wydana książkowo kilkadziesiąt lat po premierze prasowej. Jedna z hipotez sugeruje, że powieść ta mogła zainspirować Witolda Gombrowicza do napisania "Opętanych". Powieść Choromańskiego czytana jest jako pastisz powieści gotyckich i zarazem nagromadzenie ówczesnych kulturowych tropów homoseksualności (aluzje do dzieł Iwaszkiewicza, Witkacego, Czechowicza, Sobańskiego).
EN
The article introduces the category of "gaygothic " or “queer gothic”hitherto unknown in Poland and indicates its anticipations in Maria Janion’s work. The textfocuses on interpreting the episodic novel “Skandal w Wesołych Bagniskach [Scandal in Merry Swamps] by Michał Choromański, published in book form several decades after its original release in newspapers. One hypothesis suggests that this novel could inspire Witold Gombrowicz to write "The Possessed". Choromański’s novel is read as a pastiche of Gothic novels and at the same time contemporary accumulation of cultural tropes of homosexuality (allusions to works by Iwaszkiewicz, Witkiewicz, Czechowicz or Sobański).
2

Król(owa) kampu

86%
Giżycki M.
Kwartalnik Filmowy
|
2019
|
issue 107 Podróż, (E)migracja, pielgrzymka
237-241
PL
Tekst jest spojrzeniem na fenomen grupy Queen przez pryzmat filmu Bohemian Rhapsody oraz wystawy Notes on Fashion w Metropolitan Museum w Nowym Jorku, inspirowanej sławnym tekstem Susan Sontag Notes on Camp z 1964 r. Autor dowodzi, że film Bryana Singera, chociaż dość powierzchowny, odnosi sukces w jednym aspekcie: dobrze ukazuje dochodzenie wokalisty zespołu Freddiego Mercury’ego i reszty grupy Queen do show-biznesowego kampu. Giżycki stawia przy tym tezę, że Mercury, który jeszcze jako Farrokh Bulsara studiował w Ealing Art College w Londynie w latach 60., musiał znać tekst Sontag i kształtował swoją strategię wizerunkową według jego tez.
EN
In the article the Queen phenomena is considered through the prism of the film The Bohemian Rhapsody and the exhibition notes Notes on Fashion at the Metropolitan Museum in New York, inspired by the famous text by Susan Sontag Notes on Camp from 1964. The author argues that Bryan Singer's film, although quite superficial, is successful in one aspect: it shows well how the singer, Freddie Mercury, and the rest of the Queen achieved their level of show business camp. Giżycki also claims that Mercury, who while studying as Farrokh Bulsara at Ealing Art College in London in the 1960s, must have known Sontag's text, shaped his image strategy according to its theses.
3
Publication available in full text mode
Content available

Od kampowej burleski do (post)konstruktywistycznego performansu. O sposobach noszenia sztucznej szczęki w poezji Mirona Białoszewskiego

86%
Filipowicz A.
InterAlia: Pismo poświęcone studiom queer
|
2016
|
issue 11b
60 - 76
PL
Współczesny „zwrot materialistyczny” skłania do ponownego przemyślenia potencjału gender i queer studies poprzez konfrontowanie ich zakresu z refleksją nad tym, co rzeczywiste i namacalne. Dotyczy to zwłaszcza podejścia do problemu ciała zanurzonego w empirii choroby, a już zwłaszcza niepełnosprawnego, które wy¬maga przeszczepu lub noszenia protezy. Bywa ono bowiem ujmowane jako znak podmiotowości „w ruchu”, zawsze gotowej na tożsamościowe „złożenie” oraz relacyjne stawanie-się-z-innym. Uzupełniane poprzez sub¬stytuty niepełnosprawne ciało przestaje w ten sposób podlegać reżimom wiedzy/władzy, zyskując w zamian nowy polityczny potencjał, który daje się odczytać w porządku subwersji i emancypacji. Szkoła sztucznych zębów (1978) Mirona Białoszewskiego wydaje się syntezą queerowych antycypacji poety oraz jego wyprze¬dzających epokę zainteresowań sferą ciała postludzkiego. Opisywane w utworze kłopoty użytkownika protezy obejmują bowiem namysł nad zarówno zdyskursywizowaną, jak i oporną wobec władzy dyskursu stroną materialnej rzeczywistości. Noszenie sztucznej szczęki ujawnia więc w utworze kulisy „teatru ról spo¬łecznych”, sposoby kreowania normatywnej tożsamości człowieka jako twórcy, partnera seksualnego, uczes¬tnika życia codziennego. Staje się jednak także pretekstem dla bardziej fundamentalnych, ontolo¬gicz¬nych rozpoznań – do kwestionowania granicy między podmiotem i przedmiotem, a zwłaszcza między biolo¬gicznym istnieniem oraz jego technologicznym przedłużeniem. Niepiękne, niesprawne i coraz bardziej nie-ludzkie ciało zdradza tu dzięki protezie swój kolejny po queerowaniu, performatywny aspekt, mocno zako¬rzeniony w feno¬menie dys¬ponujących sprawczością realiów. U Białoszewskiego otwiera to pod¬miot na hybry¬dyczną egzys¬tencję, będącą już zawsze skutkiem pozostawania-w-relacji oraz nieustannych negocjacji z dyk¬tującymi warunki rzeczami. Poetycki namysł nad taką nieesencjalną tożsamością zdecy¬dowanie wykra¬cza tym samym poza ramy poststrukturalistycznego paradygmatu. Obraz współkonsty¬tuującego się z protezą człowie¬ka moż¬na by już raczej umieścić w perspektywie poszukiwań wyprzedzających posthumanizm.
4
Content available remote

BRZYDOTA KICZU I BRZYDOTA BRUDU. DWA WARIANTY ANTYKALLIZMU W TWÓRCZOŚCI BRUNONA SCHULZA

72%
Sowińska I.
Świat Tekstów. Rocznik Słupski
|
2018
|
vol. 16
77-92
EN
The article presented here contains a detailed analysis of two variants of ugliness aes-thetics in the work of Bruno Schulz. In the first part, aesthetics is discussed here as the “ugliness of kitsch”, i.e. the concept of valuing rubbish and bad taste. The author points out their similarities with the aesthetics of Camp. The second part of the article is devot-ed to the naturalist ugliness of the world presented in Schulz’s works. The fascination with disease, impurity and self-imposition is called “the ugliness of filth”. According to the author, all these phenomena fall within the definition of “anti-callistic” – the concept of art proposed by a Polish art historian.
5
Publication available in full text mode
Content available

Gorsety, pończochy, nasutniki. Kobiecość w nowej burlesce

72%
Łuksza A.
Tematy z Szewskiej
|
2014
|
issue Performatywność 1(11)/2014
83-99
PL
Wraz z narodzinami „nowej burleski” (wyrastającej z anglosaskiej tradycji burleski kobiecej) na przełomie XX i XXI wieku pojawiły się palące pytania o uprzedmiotawiające i emancypujące właściwości gatunku, który wyznacza artystce-striptizerce symultaniczne miejsca obiektu i podmiotu. Przede wszystkim jednak należy zauważyć, że sam spektakularny fakt (ponownego) zaistnienia w pejzażu widowisk kulturowych formy zogniskowanej wokół kobiecej cielesności wskazuje na społeczną potrzebę przepracowania problematycznego charakteru tej cielesności, a co za tym idzie, współczesnych definicji płci i seksualności. Interesuje mnie, w jaki sposób i za pomocą jakich środków teatralnych „kobiecość” jest performowana i przeżywana zarówno na scenie, jak i na widowni w nowej burlesce ujmowanej jako „metaspołeczny komentarz” w zakresie obowiązującego paradygmatu płci. Rozpatruję nową burleskę pod kątem jej trajektorii historycznej, nurtów współegzystujących w obrębie gatunku, funkcjonujących w jej ramach kobiecych stereotypów i akcesoriów tradycyjnie pojmowanej „kobiecości” oraz relacji między performerkami a publicznością.
EN
The birth of the “new burlesque” (descending from the Anglo-Saxon tradition of female burlesque) in the late twentieth century has raised burning questions about objectifying and emancipatory properties of the genre, which simultaneously defines the artist-stripper as object and subject. It should be noted that the mere fact of (re)occurrence of a cultural performance focused on the female body indicates the public’s need for working through the problematic nature of this body, and thus, contemporary definitions of gender and sexuality. The article explores how and by what theatrical means “femininity” is performed and experienced both on new burlesque’s stage and in the audience, considering that new burlesque is identified as a “metasocial commentary” to current gender paradigm. The genre’s historical trajectory is analysed, as well as contemporary trends co-existing within the genre. Furthermore, the article examines relation between performers and audience, and new burlesque’s interplay with women’s stereotypes and accessories of traditionally defined “femininity”.
6
Publication available in full text mode
Content available

„Nieziemsko piękna / we wszechświecie rana”. Figura homoseksualisty w wybranych wierszach Tadeusza Różewicza

72%
Tomala K. M.
Rana. Literatura - Doświadczenie - Tożsamość
|
2021
|
issue 1 (3)
1-21
EN
Homosexuality is not the head subject of Tadeusz Różewicz’s works, but it is worth to pay attention to the unusual model of masculinity, which he presents especially in the case of gays. The author analyses two Różewicz’s poems: Zakatrupiony and Tate Gallery Shop. In these texts high culture art is situated next to the common dirt and ‘shit of the world.’ This contrast is used to present the main characters’ corporeality as problematic and depict their sexuality as stigmatic. Unexpected references to camp aesthetics are adjacent to the turpist ugliness and physiology of death. Różewicz’s interest in the social margin, due to the ‘pop’ tricks like fragment and assembly techniques typical for the fine and visual arts, alludes to the painting and film contexts of poems, as well as to the biographies of the heroes of these texts: Piero Paolo Pasolini and Francis Bacon. It effectively directs the readers’ attention to the problems of contemporary world which are important for the poet.
PL
Tadeusz Różewicz nie poświęca homoseksualizmowi naczelnego miejsca w swojej twórczości, warto jednak zwrócić uwagę na przewijający się w niej nietypowy model męskości, a zwłaszcza na postaci gejów. Przedmiotem zainteresowania autora będą dwa teksty Różewicza: Zakatrupiony oraz Tate Gallery Shop. W wierszach tych podniosła sztuka sąsiaduje z powszednim brudem i „gównem świata”. Zarysowujący się w utworach kontrast sprowadza problem do cielesności bohaterów i ukazuje ich seksualność jako rodzaj piętna. Nawiązania do estetyki kampowej nieoczekiwanie sąsiadują tu z turpistyczną brzydotą i fizjologią śmierci. Zainteresowanie Różewicza społecznym marginesem, dzięki zastosowanym „popowym” chwytom: technikom fragmentu i montażu, właściwym sztukom plastycznym i wizualnym, nawiązuje do malarskich i filmowych kontekstów wierszy, a także biografii bohaterów tych tekstów: Piera Paola Pasoliniego i Francisa Bacona, skutecznie zwracając uwagę odbiorcy na zajmujące poetę problemy współczesnego świata.
7
Publication available in full text mode
Content available

HEJKUM GEJKUM?

72%
Sobolczyk P.
InterAlia: Pismo poświęcone studiom queer
|
2018
|
issue 13
17-27
EN
By reinterpreting the Polish cult comedy Kingsajz (Kingsize, 1987), which is generally assumed to be a political allegory, this article argues that the film lends itself to a queer reading, as a statement on so-called regimes of gender. The author analyzes numerous homoerotic allusions in the film, and questions the dominant Polish reception code which privileges political interpretations over other possible readings, and which treats the political and the sexual as mutually exclusive.
8
Publication available in full text mode
Content available

Nowe formy kampu, nowa klasa kreatywna i wynikające stąd nieporozumienia

58%
Sobolczyk P.
Praktyka Teoretyczna
|
2018
|
vol. 28
|
issue 2
192-219
EN
The text analyses how the relation of contemporary Polish gay culture to camp is changing, and how these changes are related to new phenomena in pop culture. Furthermore, the author discusses whether similar (camp) taste and similar (camp) lifestyle allow us to understand queer community as the “new creative class” according to Richard Florida. Among the phenomena discussed are “gay diva worship”, “guilty pleasures”, “hoot” and “hipster”. The material analysed comes from the Polish LGBTQ press.
PL
Autor tekstu stawia pytania, jak zmienia się relacja współczesnej polskiej kultury gejowskiej do kampu oraz jaka wskutek tych przemian jest relacja kampu do nowych zjawisk popkulturowych. Nadto autor rozważa, czy w odniesieniu do (kampowej) wspólnoty smaku i stylu życia można mówić o „nowej klasie kreatywnej” w rozumieniu Richarda Floridy. Dyskutowane są tu zjawiska takie jak „gejowskie diwy”, „winne przyjemności” (guilty pleasures), „beka” oraz „hipsteria”. Materiał pochodzi z polskiej prasy LGBTQ.
9
Publication available in full text mode
Content available

Przekształcanie Porządku. Osiecka Performatyzacja Sztuki Według Jana Dobkowskiego

58%
Leśniewska A. M.
Sztuka i Dokumentacja
|
2018
|
issue 18
59-72
PL
Działania performatywne, a wśród nich wystąpienia Jana Dobkowskiego, stały się instrumentem badania rzeczywistości, które były obecne na plenerach w Osiekach w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XX wieku przyczyniając się do dookreślenia postawy artystów. Strategia twórcza Dobkowskiego polegała na radykalnym powrocie do zasad naturalnej egzystencji, stanowiącej źródło ludzkich odczuć i uniesień, których rola i znaczenie zostały w pełni docenione za sprawą neoawangardowego przesunięcia ze sztuki ku twórczości, gdzie autoteliczne wartości sztuki zostały zastąpione ekspozycją własnej tożsamości. Wielokrotnie powtarzany przez Dobkowskiego postulat potrzeby nawiązania organicznego związku z przyrodą, prowadził do odnalezienia drogi, mającą siłę reorientacji sensu istnienia, której towarzyszyła eutrapelia. Pojęcie to, polega na umiejętności bawienia się. Choć przedmiotem eutrapelii jest chęć zabawy i wypoczynku z zachowaniem równomierności pomiędzy nimi, to jednak eutrapelia nie jest celem samym w sobie. Przede wszystkim ma wspomagać regenerację sił witalnych, które służą usprawnieniu umiejętności zabawy. Ma być wsparciem intelektualnym pozwalającym realizować powzięte cele/zadania. Dzięki temu wydaje się możliwym uczynienia za jej sprawą jednym z tropów opisujących możliwość afektywnej transformacji, z jednej strony wpływającej na zmiany ram pojmowania żartobliwości w sztuce, a z drugiej otwartości na nowe procedury sztuki wobec zindoktrynowanej rzeczywistości.
10
Publication available in full text mode
Content available

„Kłir” i obraz słaby w filmie Hair Marka Piwowskiego.

51%
Jaworska J.
Praktyka Teoretyczna
|
2019
|
vol. 32
|
issue 2
64-80
EN
The text is an analysis of Marek Piwowski‟s documentary film Hair (1971). Full of comical failures, the report from an international hairdressing contest has become a pretext for the director to expose disrupted communication between the authorities and society. The ironic tone and the use of the “week image” allowed him to queer sabotage of the official message. The author uses a polonised term “kłir” to distinguish the style of Piwowski from the camp aesthetics and to fix the document not only in the paradigm of “art of failure”, but also in the social context of PRL.
PL
Tekst jest analizą dokumentu Marka Piwowskiego Hair, nakręconego w 1971 r. dla Telewizji Polskiej. Pełna komicznych niedociągnięć relacja z międzynarodowego konkursu fryzjerskiego stała się dla reżysera pretekstem do obnażenia zakłóconej komunikacji między organizatorami a widownią, czy szerzej – między władzą a społeczeństwem. Ironiczny ton i zastosowanie „słabego obrazu” pozwoliły mu na sabotaż przekazu oficjalnego w duchu strategii queerowej. Autorka proponuje spolszczony termin „kłir”, by wyraźniej odróżnić zastosowane w filmie środki od estetyki kampu i umocować dokument nie tylko w paradygmacie „sztuki porażki”, ale i w społecznym kontekście PRL.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.