Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: kapitał ludzki,

Sort By:

Limit search:

Godziwa płaca minimalna jako determinanta zintegrowanego rozwoju

100%

Oliwkiewicz B.

Nierówności społeczne a wzrost gospodarczy

2018

vol. 54

365-376

Celem opracowania jest przedstawienie i próba oszacowania minimalnego wynagrodzenia godziwego na poszczególnych poziomach kształcenia w Polsce jako jednej z determinant zintegrowanego rozwoju. W istocie rozwoju zintegrowanego znacząca jest zarówno indywidualna ekonomiczna sytuacja jednostki jak i otoczenie polityczne, prawno-instytucjonalne, społeczne, kulturalne, w którym żyje. Godziwa płaca minimalna to taka, która chroni kapitał ludzki przed rozproszeniem, rekompensuje jego ubytki spowodowane istotą życia oraz umożliwia odtworzenie kapitału ludzkiego poprzez wychowanie i wykształcenie swoich dzieci. Człowiek gromadzi i zwiększa swój osobisty kapitał w trakcie całego życie od dnia narodzin do momentu podjęcia pierwszej pracy zawodowej. Zasady opłacania kapitału ludzkiego warunkuje natura kapitału. Kapitał ludzki to kapitał ucieleśniony w zasobach ludzkich. Kapitał nie powstaje z niczego i ma swoje źródła, które umożliwiają jego wycenę w jednostkach pieniężnych. Na wartość kapitału ludzkiego składają się skapitalizowane koszty utrzymania i skapitalizowane koszty profesjonalnej edukacji w przypadku osób legitymujących się wyższym wykształceniem. Kapitał ulokowany w człowieku pomniejsza się na skutek choroby, wypadków, bezrobocia, wojen i innych zdarzeń losowych. Kapitał ludzki pracownika ulega rozproszeniu również w efekcie wysiłku związanego z wykonywaną pracą, a także w związku z upływającym czasem. Wynagrodzenie jest rekompensatą tego ubytku. Wielkość wynagrodzenia winna wynikać z zastosowania stałej ekonomicznej potencjalnego wzrostu. Dotychczasowe badania empiryczne potwierdzają, że stała ta kształtuje się na poziomie około 8% w skali roku. W sytuacji, kiedy poziom opłacenia kapitału spadnie poniżej 8-procentowej stałej ekonomicznej wartość kapitału ludzkiego pracowników będzie się zmniejszać. Jest to zjawisko odczuwalne przez osoby zatrudnione, rodzi poczucie krzywdy i niesprawiedliwości, które następnie wywołują napięcia i niezadowolenia społeczne.

The aim of this study is to present and attempt to estimate the minimum equitable remuneration on each level of education in Poland as one of the determinates of integrated development. In the essence of integrated development, economic situation of an individual is as significant as their environment: political, legal, institutional, social and cultural. A fair minimum wage protects human capital from dispersion, rebalances its losses due to the essence of life, and enables the reconstruction of human capital. A man gathers and increases his personal capital throughout his life. The principles of paying human capital are determined by the nature of capital. Capital is not created out of nothing and has its sources, which allow it to be valued in monetary units. The value of human capital consists of capitalized living costs and capitalized costs of professional education for people with higher education. Capital located in the human being is reduced by illness, accidents, unemployment, wars and other incidents. The employee’s human capital also disperses as a result of work-related effort, and also due to the passing time. Remuneration is the compensation for this loss. The amount of remuneration should be derived from the application of economic constant of potential growth (SEPW). Empirical studies confirm that this constant is around 8% per year. When the level of capital payment falls below 8%, the value of human capital of employees will decrease. This is a phenomenon that is perceived by the employed, it creates a sense of injustice, which then causes social tensions and dissatisfaction, which adversely affects the development of the entire country. Using the theory of human capital, it is possible to estimate fair remuneration on different levels of education and at different times of work, as evidenced by this study.

Proces szkoleń w rozwoju kapitału ludzkiego na przykładzie polskich organizacji

84%

Kaczmarczyk-Kuruc S.

Nierówności społeczne a wzrost gospodarczy

2018

vol. 54

346-355

W zmieniającym się otoczeniu oraz globalnej gospodarce wolnorynkowej, niezbędny do prawidłowego funkcjonowania organizacji jest nieustanny, ciągły rozwój pracowników. Ludzie i ich kompetencje stanowią największy kapitał firmy. Organizacje w coraz większym stopniu zwracają uwagę na doskonalenie kwalifikacji pracowniczych, jak również dążą do możliwie jak największego ich wykorzystania w osiąganiu zaplanowanych celów. Jedną z metod kształcenia personelu jest coaching pracowniczy. Coaching jest formą partnerskiej relacji pomiędzy kierownikiem (coach – trener), a podwładnymi mu pracownikami. Układ ten umożliwia wzajemne dzielenie się wiedzą, co w konsekwencji przyczynia się do podwyższenia kwalifikacji pracowników, efektywności pracy oraz tworzenia się inteligentnych (uczących się) organizacji. Kierownicy liniowi poprzez udzielanie fachowych porad oraz tworzenie atmosfery wzajemnego zaufania, przyczyniają się do szybszej i skutecznej identyfikacji oraz wyeliminowania problemów pojawiających się w organizacji. Skuteczność metody wymaga od kierowników pewnych umiejętności w zakresie obserwowania i diagnozowania otaczającej rzeczywistości. Stąd coaching jest formą rozwoju zarówno pracowników, jak i kierowników. Celem artykułu jest charakterystyka procesu szkoleń na przykładzie polskich organizacji. W części teoretycznej omówiono coaching jako jedną ze stosowanych metod doskonalenia kompetencji personelu. Następnie, analizując dane GUS z 2010 r., przedstawiono poziom realizacji procesu kształcenia w polskich przedsiębiorstwach. W ostatniej części scharakteryzowano Krajowy Fundusz Szkoleniowy jako wsparcie organizacji ze strony państwa w procesie podwyższania poziomu wykształcenia pracowników.

In a changing world, necessary for the proper functioning of the organization is the development of employees, who are the most important part of the company. One of the methods of improvement of personnel is coaching. Coaching is a form of partner relations between the Manager (coach), and subordinates. This relationship enables the mutual sharing of knowledge, which in turn contributes to an increase in employees’ qualifications, work efficiency and the formation of intelligent (learning organization). Liner steering through the provision of expert advice and creating an atmosphere of mutual trust, contribute to more rapid and effective identification and eliminate problems in your organization. The effectiveness of the method requires the heads of certain skills in observation and diagnosis of the surrounding reality. In consequence, coaching is a form of development of both employees and managers. The aim of the article is the characteristics of the training process in polish organizations. In theoretical part, discusses coaching as one of the methods of staff skills improvement. Then, by analyzing the data of GUS from 2010, shows the level of implementation of the learning process in Polish enterprises. In the last part of the article, National Training Fund was characterized as support for organizations from the Government in the process of promotion of education workers.

Refine search results

2 Nierówności społeczne a wzrost gospodarczy

1 Kaczmarczyk-Kuruc S.

1 Oliwkiewicz B.

2 2018

Search results

Godziwa płaca minimalna jako determinanta zintegrowanego rozwoju

Proces szkoleń w rozwoju kapitału ludzkiego na przykładzie polskich organizacji