Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: kawiarnia

Sort By:

Limit search:

Kioski z Wódką i Demokracją Historia Polityczna Warszawskich „Kawiarni Obywatelskich” Jako Miejsc Kształtowania Się Nowych Ruchów Miejskich i Reprodukcji Podziałów Społecznych / Kiosks with Vodka and Democracy: The Political History of Warsaw’s ‘Civic Cafés’ as Places Shaping New Urban Movements and Reproducing Old Social Divisions

100%

Kusiak J., Kacperski W.

Kultura i Społeczeństwo

2013

vol. 57

issue 2

67-89

Choć 10 kwietnia 2010 r. z wielu względów był bardzo szczególnym dniem w życiu Warszawy i choć istnieją tysiące zdjęć dokumentujących miasto w kilkanaście godzin po katastrofie samolotu rządowego Tu-154 w lesie pod Smoleńskiem, niewiele zostało napisane o pejzażu dźwiękowym (soundscape) Śródmieścia tamtego wieczoru, który z pewnością należał do najdziwniejszych w powojennej historii miasta. Rzadkie i dziwne jest doświadczenie bycia w tłumie, który gęsty i ściśnięty między pierzejami ulic, tak jak bywają tylko tłumy w czasie wielkich przewrotów politycznych lub na koncertach rockowych, zarazem jednak pozostaje niemal zupełnie cichy; w tłumie, który nie wytwarza naturalnego ludzkiego gwaru, lecz jedynie poszmer tak delikatny, a zarazem tak dojmujący jak zapach zniczy unoszący się nad Krakowskim Przedmieściem. Katastrofa, w której oprócz ówczesnego prezydenta zginęło łącznie (wraz z załogą samolotu) 96 osób, w przeważającej większości ważnych przedstawicieli życia politycznego kraju, i której skala, jak się wydawało, w czasach pokoju jest możliwa jedynie w filmach science fiction, wyrwała warszawiaków z prywatnego porządku weekendowych zajęć. Jakiś szczególny publiczny instynkt dosłownie wypchnął tysiące ludzi z domów na ulicę, zarazem jednak pozostawiając ich w stanie dziwnego osłupienia. Katastrofa dosłownie odebrała tłumowi mowę. I tak jak w czasie letnich ulew z suchego pomieszczenia wychodzi się prosto w ścianę deszczu, tak ze ściszonego szmeru ulicznego tłumu wchodziło się tamtego wieczoru w rozgwarzony zgiełk wypełnionych szczelnie po brzegi warszawskich kawiarni na Nowym Świecie, Krakowskim Przedmieściu i ich bocznych odnogach. Z ciszy wstępowało się we wrzawę, z której można było łowić strzępki wymyślanych na gorąco hipotez i scenariuszy politycznych sprowadzających się do odpowiedzi na to samo pytanie, które niczym ciężka chmura zagęszczało powietrze nad milczącym ulicznym tłumem: co właściwie teraz się stanie? Moment katastrofy - prócz ludzkiego, tragicznego wymiaru - był momentem ściśle politycznym, nie w sensie upolitycznienia żałoby (co wprawdzie rozpoczęło się już następnego dnia), ale w wymiarze powszechności odczucia, że oto właśnie wydarza się coś istotnego o wymiarze przekraczającym prywatny. W sferze politycznej coś się właśnie gruntownie zmieniało i prawie każdy, nawet jeśli na co dzień zupełnie nie był zainteresowany polityką, teraz przeczuwał tę zmianę, mimo że nie umiał jej dookreślić. Radykalna dwubiegunowość warszawskiego pejzażu dźwiękowego tego wieczoru, w którym ciszę (intensywną, bo ludzką, a nie wynikającą z pustki) od hałasu oddzielały jedynie przeszklone drzwi lokali, odsłoniła realną dwubiegunowość warszawskiej sfery publicznej. Moment, który wymagał natychmiastowej publicznej reakcji, naturalnie podzielił warszawiaków na dwie, tamtego wieczoru jeszcze nie zantagonizowane grupy - i nie przypadkiem to właśnie rozspekulowana warszawska „klasa gadająca” (chattering class), a nie milcząca większość, szukała schronienia w kawiarniach. Zamierzamy tu podjąć analizę społeczno-politycznej historii warszawskich kawiarni, ze szczególnym uwzględnieniem zarówno ich roli demokratyzującej, jak i ich roli w wytwarzaniu i reprodukcji podziałów społecznych. Powinno to rzucić nowe światło na fenomen tzw. kawiarni obywatelskich, które zaczęły powstawać w drugiej dekadzie transformacji postsocjalistycznej i które w Warszawie stały się miejscem narodzin nowego typu miejskiego aktywizmu.

Функциональная типология и интерьер современных предприятий ресторанного бизнеса при гостиницах в столице и провинции

75%

Diaczenko R. W.

Zeszyty Naukowe Uczelni Warszawskiej im. Marii Skłodowskiej-Curie

2014

issue 1(43)

143-157

W artykule bada się wartość wnętrz hoteli i przedsiębiorstw gastronomicznych w zależności od kulturalnych, socjokulturalnych i socjopsychologicznych warunków.

In the article explored functional combination the «residence-feed» in modern hotel-restaurant establishments. Actualization of picture is explored of aesthetic value of subject-spatial environment of interiors of hotel-restaurant establishments and their dependence on cultural, socio-cultural and socio-psychological terms, domestic pragmatists.

В статье исследуются функциональное сочетание «проживание-питание» в современных гостинично-ресторанных заведениях. Исследовано актуализацию представления об эстетической ценности предметно-пространственной среды интерьеров гостинично-ресторанных заведений и их зависимости от культурных, социо-культурных и социо-психологических условий, бытовой прагматики.

Refine search results

1 Kultura i Społeczeństwo

1 Zeszyty Naukowe Uczelni Warszawskiej im. Marii Skłodowskiej-Curie

1 Diaczenko R. W.

1 Kacperski W.

1 Kusiak J.

1 2014

1 2013

Search results

Функциональная типология и интерьер современных предприятий ресторанного бизнеса при гостиницах в столице и провинции