Search results

1

Współpraca kulturalna Polski z Włochami w dziedzinie kinematografii w latach siedemdziesiątych XX wieku

100%

Szczutkowska J.

Dzieje Najnowsze

|

2022

|

vol. 54

|

issue 1

179-199

EN

The subject of analysis is the Polish-Italian film cooperation in 1971–1980. The article aims at a synthetic presentation of its course in the context of political and historical conditions of interstate cultural relations. The analysis covers the literature on the subject, specialist press, and archival documents to reflect the various forms of film cooperation.

PL

Przedmiotem analizy jest polsko-włoska współpraca filmowa w latach 1971– 1980. Cel artykułu stanowi syntetyczne ukazanie jej przebiegu w kontekście polityczno-historycznych uwarunkowań międzypaństwowych stosunków kulturalnych. Dla odzwierciedlenia różnorodnych form współpracy filmowej analizą objęto literaturę przedmiotu, prasę specjalistyczną oraz dokumenty archiwalne.

2

Między realizmem a alegorią. Rec.: Reprezentacje Zagłady w kulturze polskiej (1939–2019). Pod redakcją Sławomira Buryły, Doroty Krawczyńskiej, Jacka Leociaka. T. 1: Problematyka Zagłady w filmie i teatrze; t. 2: Problematyka Zagłady w sztukach wizualnych i popkulturze. Warszawa 2021

100%

Ubertowska A.

Pamiętnik Literacki

|

2023

|

vol. 114

|

issue 2

231-240

PL

Tekst jest dokładnym omówieniem dwutomowej publikacji „Reprezentacje Zagłady w kulturze polskiej (1939–2019)” (2021), na którą złożyły się eseje naukowe poświęcone tematyce zagłady Żydów – w filmie, teatrze, fotografii, sztukach plastycznych, kulturze popularnej. Autorka recenzji rekonstruuje podstawy metodologiczne poszczególnych rozdziałów, omawia typ narracji naukowej stosowanej w esejach, formułuje również uwagi krytyczne wobec – przyjętej przez redaktorów – całościowej koncepcji książki.

EN

The text is a detailed discussion on a two-volume publication “Reprezentacje Zagłady w kulturze polskiej (1939–2019)” (“Representations of the Holocaust in the Polish Literature <1939–2019>,” 2021) composed of scholarly essays about Jewish extermination in the movie, theatre, arts, and popular culture. The reviewer reconstructs the methodological foundations of the book’s chapters, describes the type of academic narration employed by the essays, and also formulates critical remarks to the conception of the book as a whole that was adopted by the editors.

3

Socjologiczne widzenie filmu i kina. Artykulacje i praktyki w polu socjologii filmu i kina

100%

Wejbert-Wąsiewicz E.

Przegląd Socjologiczny

|

2018

|

vol. LXVII (67)

|

issue 4

141-169

PL

W artykule podjęto próbę rekonstrukcji kształtowania się pola socjologii filmu i kina na podstawie analizy porównawczej ważnych, zagranicznych i polskich prac mieszczących się w ramach opisywanej subdyscypliny. Wśród nich znajdują się: pionierskie rozprawy oraz badania dotyczące kina i filmu, socjologiczne postulaty i programy badawcze, studia socjologiczne, opracowania poświęcone socjologii filmu i kina. Główny cel stanowiło uporządkowanie i podsumowanie dziedzictwa wąskiej dyscypliny socjologii filmu i kina, ujęcie pewnych praktyk, orientacji i nurtów badawczych. Autorka ukazała także obszar badań poświęcony instytucjom filmowym jako słabo reprezentowanym w praktyce badań socjologicznych w Polsce i za granicą. Inspirację teoretyczną dla nakreślonych poszukiwań stanowi teoria praktyki naukowej Pierre’a Bourdieu, a także pojęcia: habitus, pole oraz kapitał.

EN

The article attempts to reconstruct the field of the sociology of film and cinema based on a comparative analysis of important foreign and Polish works falling within the described subdiscipline. Among them are pioneering dissertations and research on cinema and film, sociological research programs, sociological studies, and studies devoted to the sociology of film and cinema. The main goal was to organise and summarise the heritage of the narrow discipline of film and cinema sociology, and to include certain practices, orientations and research trends. The author also showed the area of research devoted to film institutions as being poorly represented in the practice of sociological research in Poland and abroad. The theoretical inspiration for the explorations is Pierre Bourdieu’s theory of scientific practice as well as the notion of habitus, field and capital.

4

DZIEDZICTWO FILMOWE W PRAWIE UNII EUROPEJSKIEJ

100%

Kakareko K.

Zeszyty Naukowe KUL

|

2017

|

vol. 60

|

issue 2

409-424

EN

Film heritage is an ever-expanding group of materials. Unfortunately, they do not have uniform regulations for their collection, maintenance and sharing. This article shows the course of work on subsequent European Union documents regulating issues related to film and audiovisual works. This article presents the standards developed by the European Union concerning the consistency of methods of collection, maintenance and interoperability of databases containing audiovisual works.

PL

Dziedzictwo filmowe stanowi coraz obszerniejszą grupę materiałów, które niestety nie mają jednolitych regulacji dotyczących ich gromadzenia, konserwacji i udostępniania. Artykuł przybliża pracę nad kolejnymi dokumentami Unii Europejskiej, regulującymi zagadnienia związane z utworami filmowymi oraz audiowizualnymi. Ukazane zostały wypracowane standardy dotyczące spójności metod gromadzenia i konserwacji oraz interoperacyjności baz danych zawierających utwory audiowizualne.

5

Disease as a movie theme. Media and genological analysis

100%

Bożek M.

Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura

|

2020

|

vol. 12

|

issue 4

15-25

PL

Artykuł skupia się na interpretacji porównawczej dwóch filmów określonych przez ich twórców jako melodramaty. Pierwszy to Miłość w reżyserii Michaela Haneke, drugi zaś Pamiętnik autorstwa Nicka Cassavetesa. Wybrane do analizy dzieła reprezentują różne spojrzenia na chorobę. Haneke tworzy przejmujący obraz umierania, które kojarzy się nie tylko ze śmiercią ciała, ale i ludzkiej godności. Cassavetes skupia się na historii, która wydarzyła się przed chorobą głównej bohaterki, jej przypadłość traktuje jako dopełnienie do szczęśliwego życia, nie zaś wiodący temat obrazu. Celem artykułu jest porównanie obu filmów w perspektywach: medioznawczej i genologicznej, oraz odpowiedź na pytanie, dlaczego twórcy z różnych kręgów kulturowych tak odmiennie podchodzą do choroby jako tematu filmowego.

EN

The paper concentrates on a comparative interpretation of two films which are classified by their authors as melodramas. The first one is Michael Haneke’s Love and the second one is The Notebook by Nick Cassavetes. The films selected for this analysis represent two different attitudes to disease. Haneke creates a moving image of dying, which is associated not only with physical death, but also the death of human dignity. Cassavetes focuses on a story before the disease of the main heroine, while her affliction is treated as a complement to the happy life, rather than a leading motif. The purpose of the paper is to compare the films from different perspectives: media and genological, as well as to answer the question why directors from various cultures perceive the topic of disease as a film theme in such distinct ways.

6

Pogranicze fotografii – znaczenie stopklatki w dziele filmowym

100%

Sosnowska J.

Zeszyty Naukowe KUL

|

2018

|

vol. 61

|

issue 1

335-349

EN

Freeze frame is a still picture in the course of a movie or television film, made by running a series of identical frames or by stopping a reel or videotape at one desired frame. It is a peculiar element of the word in the cinematography. He is standing on the border of old form of photographic stopping the image and in the painting frame of the works of art and is a resultant of filmed, movable reality. Establishing the definition freeze frame is a purpose of the article and of portraying ways for it of using in the cinematography.

PL

Stopklatka jest fragmentem filmu, obrazu ruchomego, który został (celowo) zatrzymany podczas projekcji, najczęściej na krótką chwilę, w konkretnym celu artystycznym. Stopklatka jest specyficznym elementem wyrazu w kinematografii. Stoi bowiem na pograniczu starej formy fotograficznego zatrzymania obrazu w kadrze i malarskiej ramie dzieła sztuki oraz jest wypadkową filmowanej, ruchomej rzeczywistości. Zamierzeniem artykułu jest ustalenie definicji stopklatki i prześledzenie sposobów jej wykorzystania w kinematografii.

7

Henri Bergson a Karol Irzykowski — inspiracje i paralele

80%

Gołębiewska M.

Prace Polonistyczne

|

2015

|

vol. LXX

81-99

EN

The aim of my article is to indicate the inspirations provided by the Bergsonian ideas that we find in texts written by the Polish intellectualist Karol Irzykowski — these inspirations are declared explicitly, but more frequently they are suggested implicite. The inspirations are clearly noticeable in his book on the cinema (Dziesiąta Muza, 1924) as well as in his early articles and the experimental novel Pałuba (1903). On the other hand, the late book by Bergson, concerning religion and morality (Les Deux sources de la morale et de la religion, 1932), reveals a work approaching the clerc’s ideas which is declared explicite and incessantly by Irzykowski. It has to be stressed that Irzykowski is familiar with Bergson’s works, first and foremost, thanks to Polish translations and editions — as referenced in his commentaries (Henri Bergson, Le Rire. Essai sur la signification du comique, 1900, Polish edition 1902; Henri Bergson, L’Évolution créatrice, 1907, edited in Polish in 1911). However, the Bergsonian work which seems most influential for the philosophical theses of Irzykowski, i.e. Matière et mémoire. Essai sur la relation du corps à l’esprit (1896), was only published in Polish in 1926. It is possible that the presence of theses from this book in the works of Irzykowski is the result of his familiarity with philosophical currents and discussions of that time. Irzykowski’s works address, among others, the essential question of “reality” considered at the time by Bergson (as well as by William James). The Bergsonian vitalist philosophy of life (but also the culturalist position of Wilhelm Dilthey and Georg Simmel) was a critical point of reference for Irzykowski’s own comprehension of the terms “life”, “matter”, and “spirit” in the larger context of “reality” (defined as a sum of particular beings). Irzykowski considered language and history — surely after Bergson — in the context of memory and individual biography. He postulated the subjectivisation and individualisation of historical knowledge. Just like Bergson, Irzykowski confronted mechanism and dynamism; he considered in the context of this opposition questions of comicality and laughter as well as the anthropological effects of a specific, cinematographic perception. However, Irzykowski — in contrast to Bergson in his book L’Évolution créatrice — coupled the mechanism strictly with the dynamism, grasping film as a mechanic registration of human perception, as well the art of dynamic movement. According to Irzykowski, film would be a confirmation not of the analytic, but synthetic character of human perception and cognitive faculties. Just like Bergson, Irzykowski tried to go beyond the metaphysical and psychophysical dualism towards the standpoint of monism, but with pluralistic aspects (pluralism of different “realities”). The late Bergsonian theses on religion and morality (Les Deux sources de la morale et de la religion, 1932) demonstrate, once again, some similarities between his ideas and Irzykowski’s concepts. There might seem to be many differences between them: Irzykowski consistently declared his own intellectual point of view and Bergson stressed that instinct and intuition played the most significant roles. However, in the end, Bergson discovered that he had fulfilled his life’s mission and his late declarations seem close to the clerc’s standpoint of Irzykowski.

8

Representation of sports and physical education in Czechoslovak documentary film (1945-1959)

80%

Míčová P.

Sport i Turystyka. Środkowoeuropejskie Czasopismo Naukowe

|

2019

|

vol. 2

|

issue 3

59-70

EN

In the early stages of the film (pre-cinematography), during the technological development of the kinescope (1865), or the moving photos, and later the flash photography (1873), the first attempts to record motion (biomechanics) appeared. The flash photography of the later period (proto-film) was replaced by the synthesis of motion (1878) when the social-cultural background also appeared on the moving photos, mainly focusing on selected themes reflect-ing the sports body and physicality in relation to the contemporary social atmosphere. The presented text selectively describes the development of body and body imaging in a limited period influenced by political-ideological mechanisms. However, it also functions as a factor that can influence society and bring about change. The documentary film cannot be unambig-uously described as propaganda. The sport was not depicted solely from the perspective of the ideology of that time. But above all, mass exercises demonstrated the national community and state ideology.

PL

We wczesnych czasach filmu (prekinematografia), w trakcie technologicznego rozwoju ki-neskopu (1865), ruchomych zdjęć, a później fotografii błyskowej (1873) pojawiły się pierw-sze próby zarejestrowania ruchu (biomechaniki). Fotografię z użyciem lampy błyskowej póź-niejszego okresu (protofilm) zastąpiono syntezą ruchu (1878), gdy tło społeczno-kulturowe pojawiło się również na ruchomych klatkach zdjęciowych, skupiając się głównie na wybra-nych tematach obrazujących cielesność sportu i fizyczności w relacji do ówczesnej atmosfery społecznej. Przedstawiony tekst selektywnie opisuje rozwój ciała i obrazowania ciała w ogra-niczonym okresie, na który wpływ mają mechanizmy polityczno-ideologiczne. Aczkolwiek funkcjonuje również jako czynnik, który może wpływać na społeczeństwo i powodować zmiany, filmu dokumentalnego nie można jednoznacznie kojarzyć z propagandą. Sport nie został przedstawiony wyłącznie z perspektywy ówczesnej ideologii, masowe ćwiczenia przede wszystkim pokazywały narodową wspólnotę i ideologię państwową.

9

Ekspozycja obrazu rejestrowanego

80%

Naściszewski A.

|

2022

|

vol. 4

|

issue 1

41-52

EN

This paper discusses the issues concerning photographical exposure, a seemingly simple relationship between the amount of light and the duration of exposure of a photosensitive medium to light. This medium was described as any solid physical matter characterized by sensitivity to light which can be utilized for the broadly understood photographic goals, i.e. the goals related to registering an image on the surface or interior of a medium by using light. The influence of the rate at which elementary particles of light – photons – move has also been explained. Seemingly it all boils down to a insignificant quality which, nevertheless, has immense influence over refraction – the phenomena of deflecting light rays utilized directly by photography, in particular by the optics of image recorders – beginning with a small hole (a pinhole camera) up to complex, multi-lense or catadioptric systems which enable recording sharp, rescaled images of the recorded reality on a photosensitive medium in a two-dimensional space. The author devotes some attention to the first principle of exposure formed by Wilhelm Eberhard Bunsen and Henry Rosco. This principle has been confirmed and interpreted by Albert Einstein in his photochemical equivalence law and broken by Karl Schwarzschild who demonstrated exceptions to this principle. The paper also discusses contributions of friends Vero Charles Driffield and Ferdinand Hurter to the work on developing the first instrument for measuring light and establishing foundations of sensitometry, the discipline of science covering all issues related to photo-sensitivity of all materials utilized in photography, cinematography, science and medicine.

PL

W artykule omówiono zagadnienia dotyczące ekspozycji fotograficznej, czyli z pozoru prostej zależności ilości światła do czasu eksponowania na nie ciała światłoczułego. Owo ciało opisane zostało jako wszelka substancja stała i zarazem fizyczna, charakteryzująca się wrażliwością na światło, którą można by wykorzystać do celów ogólnie nazywanych fotograficznymi, czyli związanymi z możliwością zarejestrowania obrazu na jej powierzchni lub wnętrzu za pomocą światła. Wyjaśniono także wpływ prędkości, z jaką przemieszczają się cząstki elementarne światła – fotony. Z pozoru chodzi o nic nieznaczącą cechę, posiadającą jednak olbrzymi wpływ na refrakcję – zjawisko załamywania biegu promieni wykorzystywane w sposób bezpośredni przez fotografię, a w szczególności optykę aparatów rejestrujących – począwszy od dziurki (pinhole camera/ kamera otworkowa) po skomplikowane wielosoczewkowe lub lustrzane obiektywy umożliwiające konstruowanie ostrych, przeskalowanych obrazów rejestrowanej rzeczywistości na materiale światłoczułym w dwuwymiarowej przestrzeni. Autor poświęcił nieco uwagi pierwszej regule dotyczącej naświetlania autorstwa Roberta Wilhelma Eberharda Bunsena i Henry’ego Roscoe’a. Ową regułę potwierdził i zinterpretował Albert Einstein w swoim prawie równoważności fotochemicznej, a złamał, przedstawiając wyjątki, Karl Schwarzschild. Omówiono także wkład przyjaciół Vero Charlesa Driffielda i Ferdinanda Hurtera do prac nad pierwszym urządzeniem do pomiaru światła i stworzenia podwalin pod sensytometrię, dział nauki zajmującej się wszelkimi zagadnieniami związanymi ze światłoczułością materiałów wykorzystywanych w fotografii, kinematografii oraz nauce i medycynie.

10

Recepcja młodzieży na podstawie filmów Krzysztofa Zanussiego i Jana Komasy

61%

Jaracz M.

Studia Socialia Cracoviensia

|

2016

|

vol. 8

|

issue 1

EN

The text is an approximation to the question of a reception of youth in Krzysztof Zanussi’s and Jan Komasa’s movies. The selection of directors aimed to show the image of a young from different time’s and generation’s perspectives. It made possible to select main tendencies connected with a young stage of life over years. At the beginning the text recalls the work of one of the so called Cinema of moral anxiety’s creators – Krzysztof Zanussi. The content shown in his movies, such as is Illumination, shows the image of young intellectuals. Their contemporary generation identified themselves with this group, looking for the truth and the sense of life in a mendacious reality of communist Poland. The fact that the Zanussi observation are still up‑to‑date is confirmed in Sala samobójców by a director that belongs to a young generation of moviemakers – Jan Komasa, who depicted the nowadays teenagers. The movie shows that the form of youthful quests changed in a significant manner, and that together with a changing world, new dangers appeared.

11

Postapokaliptyczna przyszłość świata w kinematografii SF

61%

Kutyła D.

Wschodni Rocznik Humanistyczny

|

2019

|

vol. XVI (2019)

|

issue 1: Filozofia: Lwów-Preszów-Rzeszów

167-180

PL

Zagłada ludzkości od zawsze była obecna w ludzkich refleksjach dotyczących losów świata i samego człowieczeństwa. W drugiej połowie XX wieku filmy o tematyce postapokaliptycznej stają się coraz popularniejsze. Wszelkie interpretacje porządku społecznego po globalnej katastrofie stają się od tego czasu nieodłącznym elementem kinematografii science-fiction. Wizje te są jednocześnie artystycznymi egzemplifikacjami postapokaliptycznej dystopii – czyli piekła, jakie człowiek sam sobie może zgotować w różnie rozumianej i ukazywanej przyszłości. Globalna pustynia staje się w nich największą obawą, egzystencjalnym lękiem, koszmarem rodzącym się w głowie człowieka, wyrastającym na bazie pesymizmu historiozoficznego. Na przełomie XX i XXI wieku człowiek jak nigdy dotąd posiadł narzędzia skłonne doprowadzić do globalnej zagłady. Dystopie postapokaliptyczne są także pewną interpretacją idei katastroficznej, doskonale znanej z historii filozofii i socjologii. Ze względu na sposób ukazania owego postapokaliptycznego świata, wizje te możemy podzielić na: technokratyczne, pandemiczne, anarchistyczne, postapokaliptyczne kino wędrówki, postapokaliptyczne kino azylu.

EN

The destruction of humanity has always been present in human reflections about the fate of the world and humanity itself. In the second half of the 20th century, post-apocalyptic films became more and more popular. All interpretations of the social order after the global disaster have since become an inseparable element of science-fiction cinematography. At the same time, these visions are artistic exemplifications of post-apocalyptic dystopia - that is, hell that man can prepare for himself in a differently understood and shown future. The global desert becomes the greatest fear in them, existential fear, a nightmare born in the head of man, arising on the basis of historiosophical pessimism. At the turn of the 20th and 21st centuries, man has never before had tools that would lead to global destruction. Post-apocalyptic dystopias are also a certain interpretation of the catastrophic idea, well known in the history of philosophy and sociology. Because of the way this post-apocalyptic world is portrayed, these visions can be divided into: technocratic, pandemic, anarchist, post-apocalyptic wandering cinema, post-apocalyptic asylum cinema.

RU

Разрушение человечества всегда присутствовало в человеческих размышлениях о судьбе мира и самого человечества. Во второй половине 20-го века постапокалиптические фильмы становились все более и более популярными. Все интерпретации социального порядка после глобальной катастрофы с тех пор стали неотъемлемым элементом научно-фантастического кинематографа. В то же время, эти видения являются художественными примерами постапокалиптической дистопии - то есть ада, которое человек может подготовить себя в по разному понимаемом и указываемом в будущем. Глобальная пустыня является там величайшим страхом, экзистенциальным кошмаром, рожденным в голове человека, возникающим на основе историософского пессимизма. На рубеже 20 и 21 веков у человека как никогда прежде были орудия, которые могли бы привести к глобальному разрушению. Постапокалиптические дистопии также являются определенной интерпретацией катастрофической идеи, хорошо известной в истории философии и социологии. Из-за того, как этот постапокалиптический мир изображается, эти видения можно разделить на: технократическое, пандемическое, анархистское, постапокалиптическое блуждающее кино, постапокалиптическое кино убежища.

Refine search results

Współpraca kulturalna Polski z Włochami w dziedzinie kinematografii w latach siedemdziesiątych XX wieku

Między realizmem a alegorią. Rec.: Reprezentacje Zagłady w kulturze polskiej (1939–2019). Pod redakcją Sławomira Buryły, Doroty Krawczyńskiej, Jacka Leociaka. T. 1: Problematyka Zagłady w filmie i teatrze; t. 2: Problematyka Zagłady w sztukach wizualnych i popkulturze. Warszawa 2021

Socjologiczne widzenie filmu i kina. Artykulacje i praktyki w polu socjologii filmu i kina

DZIEDZICTWO FILMOWE W PRAWIE UNII EUROPEJSKIEJ

Disease as a movie theme. Media and genological analysis

Pogranicze fotografii – znaczenie stopklatki w dziele filmowym

Henri Bergson a Karol Irzykowski — inspiracje i paralele

Representation of sports and physical education in Czechoslovak documentary film (1945-1959)

Ekspozycja obrazu rejestrowanego

Recepcja młodzieży na podstawie filmów Krzysztofa Zanussiego i Jana Komasy

Postapokaliptyczna przyszłość świata w kinematografii SF