Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 5

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  kino współczesne
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1

Kłopotliwe spojrzenia – filmowe ukazywanie nienormatywnych ciał

100%
Szewczyk M.
Kwartalnik Filmowy
|
2022
|
issue 120 Kultura filmowa
253-258
PL
Recenzja książki Adama Cybulskiego „Kłopotliwe” ciała. Strategie przedstawiania fizycznej „anormalności” we współczesnym filmie fikcji (2021). Praca ta to całościowe studium ukazywania niepełnosprawności w kinie, poprzedzone rozdziałami poświęconymi metodologii filmoznawczej oraz dyskusji nad kwestią niepełnosprawności w kulturze. Kolejne partie publikacji koncentrują się na historycznych sposobach przedstawiania wskazanego problemu, od początków kina aż po cezurę, jaką jest dla autora Człowiek słoń (1980) Davida Lyncha. W drugiej części monografii autor klasyfikuje współczesne przykłady filmowe, przypisując je do czterech wyodrębnionych strategii narracyjnych, służących ukazywaniu niepełnosprawności: sentymentalno--afirmatywnej, voyeurystycznej, panoptykalnej i metatekstualnej. W książce tej, będącej przede wszystkim analizą filmoznawczą, autor stawia pytania o relacje między konstrukcją spojrzenia filmowego a rzeczywistością społeczną, rozważając tym samym kwestie kulturowej roli medium kinowego.
EN
The article is an academic review of Adam Cybulski’s book “Kłopotliwe” ciała. Strategie przedstawiania fizycznej “anormalności” we współczesnym filmie fikcji [“Troublesome” Bodies: Strategies of Presenting Physical “Abnormality” in Contemporary Fiction Film] (2021). The book is a comprehensive study of disability in film, preceded by chapters explaining the author’s methodology and discussing cultural discourses of disability. The following chapters concentrate on historical ways of presenting disability in film, from its beginnings till the contemporary times, marked, according to the author, by the making of David Lynch’s The Elephant Man (1980). In the second part of the book, contemporary examples of films are assigned to four strategies of presenting disability in film, introduced by Cybulski: sentimental-affirmative, voyeuristic, panoptical and metatextual. Constituting, above all, an analysis based in film studies, the Cybulski’s book also asks questions on the relationships between the construction of filmic gaze and social reality, thus becoming a discussion on the cultural role of the medium.
2
Content available remote

Ta śmieszna codzienność. Konwencje i źródła humoru w wybranych współczesnych komediach hiszpańskich

100%
Kaprzyk M.
Literatura i Kultura Popularna
|
2018
|
vol. 24
209 - 224
EN
In the article, the author aims to organize and describe the most popular conventions of Spanish film comedy, as well as describe the sources of humor in these movies. Starting with the begin­nings of contemporary (post-Franco) Spanish cinema, several important changes and developments are described. An economic and legal perspective provides background and a justification for the presented conventions. Additionally, several case-studies are analyzed, most importantly, films by Santiago Segura (the series of Torrente) and Emilio Martínez Lázaro (El otro lado de la cama, Los 2 lados de la cama, Ocho apellidos vascos and Ocho apellidos catalanes).
3
Content available remote

Film genre patterns and complex narrative strategies in the service of authorship

100%
Virginás A.
Literatura i Kultura Popularna
|
2018
|
vol. 24
25 - 37
EN
From the Euro-American canon of contemporary filmmaking a selection of films has been made, the directors of which transition from low-budget, arthouse, regional first features made in the years 1997–1998 (mainly Cube and Pi, with occasional references to Run, Lola, Run and Following) to big-budget, Hollywood-funded blockbusters presented in the years 2009–2010 (Splice and Black Swan, occasionally referring to The International and Inception). Within this framework the issue of how generic patterns are used by these directors fond of narrative complexity is discussed. While in the debut features narrative complexity is the main issue, leading to a revisionist usage of sci-fi (Natali) and psychological thriller/horror (Aronofsky), as well as action film (Tykwer) and noir detection film (Nolan), in the 2009–2010 blockbusters narrative complexity is hidden behind apparently sincere generic imitation. This latter procedure, on closer inspection, reveals the allegorical recreation of genres as types (as defined by Laetz and McIver Lopes in The Routledge Companion to Film and Philosophy). The aim is to examine narratively complex designs as tools in establishing the authorial names of these directors, based on their first features, with attention paid to the consistency of film genres referenced.
4

Kino zorientowane ku przedmiotom

100%
Marzec A.
Kwartalnik Filmowy
|
2020
|
issue 110 Poza człowiekiem
80-99
PL
Autor przygląda się świeżemu zjawisku, jakim jest zwrot ku rzeczom w kinie współczesnym. Interpretując filmy Quentina Dupieux oraz Petera Stricklanda, skupia się przede wszystkim na kluczowej w dotarciu do rzeczy samych w sobie kategorii powabu (allure) oraz odróżnia ją od zmysłowego uwodzenia, z którym najczęściej jest mylona. Następnie, odwołując się do teorii witalistycznego materializmu Jane Bennett oraz jej pojęcia siły rzeczy (thing-power), zastanawia się, na czym polega sprawczość przedmiotów i dlaczego tak trudno nam ją sobie wyobrazić. Obecny u Bennett pasywno-aktywny charakter sprawczości rzeczy prezentuje na przykładzie najnowszego filmu Jamesa Benninga Maggie’s Farm (2019). Autor udowadnia, że estetyka oraz retoryka w kinie zorientowanym ku przedmiotom nie są powierzchownymi ozdobnikami, nie pełnią roli ornamentu, lecz pozwalają poszczególnym twórcom filmowym w inny sposób spojrzeć na
EN
The author investigates the recent phenomenon of object-oriented cinema. Interpreting the films of Quentin Dupieux and Peter Strickland, he focuses primarily on the key category of speculative realism that is allure, and distinguishes it from sensual seduction, which is most often confused with. Then, referring to the Jane Bennett theory of vitalist materialism and her concept of thing-power, he asks about the agency of objects and why it is so difficult for us to imagine it. He presents the passive-active nature of agency of Bennett on the example of the latest film by James Benning, Maggie’s Farm (2019). The author proves that aesthetics and rhetoric in object-oriented cinema are not superficial ornaments, but on the contrary allow individual filmmakers to look at objects in a different way.
5
Publication available in full text mode
Content available

Narracja i produkcja znaczeń w filmowym neomodernizmie

80%
Syska R.
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
|
2013
|
vol. 13
|
issue 22
91-104
EN
This essay analyzes the narration strategies and methods of making meanings in neo-modernism movement. Filmmakers, who are its representatives, prefer the opposite model of cinematic communication which is commonly used in mainstream movies. The article begins with the definition of neo-modernism and description of key components that provide specific forms of narration and reception. Moreover, there were presented main terms related to the modernism and so-called slow cinema. In main fragments of the essay the author focused on some neo-modernist crime stories, which have been created through different, than in traditional cinema, methods of making meaning. Then, there were analyzed such elements of cinematic style as: use of off-screen space and non-conventional concepts of narrative ellipsis.
PL
This essay analyzes the narration strategies and methods of making meanings in neo-modernism movement. Filmmakers, who are its representatives, prefer the opposite model of cinematic communication which is commonly used in mainstream movies. The article begins with the definition of neo-modernism and description of key components that provide specific forms of narration and reception. Moreover, there were presented main terms related to the modernism and so-called slow cinema. In main fragments of the essay the author focused on some neo-modernist crime stories, which have been created through different, than in traditional cinema, methods of making meaning. Then, there were analyzed such elements of cinematic style as: use of off-screen space and non-conventional concepts of narrative ellipsis.Zadaniem artykułu jest przeprowadzenie analizy narracji i sposobów produkcji znaczeń w filmowym neomodernizmie. Podejmowane w ramach tej formacji strategie inscenizacyjne stanowią rewers metod powszechnie używanych w kinowym mainstreamie. Esej rozpoczyna próba zdefiniowania, czym jest neomodernizm oraz czym się charakteryzuje – zarówno na płaszczyźnie narracyjnej, jak też odbiorczej. Ważnym elementem opisu stało się wprowadzenie terminologii związanej z filmowym modernizmem i tzw. slow-cinema. W głównych fragmentach eseju zostały poddane analizie neomodernistyczne kryminały, oparte na odrębnej, niż dzieje się w tradycyjnym kinie, produkcji znaczeń. Potem opisane zostały kluczowe strategie inscenizacyjne, w których priorytetowymi zadaniami było przeniesienie ważnych fabularnie zdarzeń w przestrzeń pozakadrową i niekonwencjonalny sposób wprowadzania elips czasoprzestrzennych.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.