Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: kleszcze

Sort By:

Limit search:

Zapomniane zabiegi położnicze

100%

Kubicki J.

Puls Uczelni

2014

issue 4

42-44

W czasach Średniowiecza podczas porodów umierała co trzecia rodząca. Porodami zajmowały się niewykształcone tzw. „mądre baby”, stąd odbieranie porodów nazywano babieniem. Dopiero w okresie Odrodzenia w Europie obalono odwieczny mit, że sztuka prowadzenia porodów „nie przystoi mężczyznom”. Dziedziną tą zaczęli zajmować się „medycy”, znający już podstawy anatomii, później dobrze wykształceni chirurdzy. Wprowadzili szereg nowych technik położniczych, z których większość została już dziś zapomniana. W rozwoju współczesnego położnictwa istniały dwa przełomowe momenty: wprowadzenie do arsenału zabiegów położniczych kleszczy przez Chamberlana i Palfyn’a oraz powszechne zastosowanie cięcia cesarskiego. W przypadkach położeń miednicowych płodu całkowicie zarzucono stosowanie haków pośladkowych, kleszczy zakładanych na pośladki oraz zabiegu Winckla-Martina-Wiganda odpowiadającego tzw. wysokim kleszczom. Podobnie odstąpiono od obrotów zewnętrznych, wyjątkowo stosując już tylko obrót dwupalcowy Braxtona Hicksa w przypadku porodów przed- wczesnych, przy niezupełnym rozwarciu ujścia zewnętrznego szyjki macicy. Obroty wewnętrzne przy całkowitym rozwarciu ujścia zewnętrznego szyjki stosuje się obecnie tylko przy porodzie drugiego płodu w położeniu poprzecznym, po urodzeniu pierwszego bliźniaka. Do historii przeszedł także tzw. podwójny rękoczyn położnej Justyny Siegemundin, która dokonywała obrotu na stópkę w położeniach główkowych płodu za pomocą specjalnej taśmy położniczej. Niewykonywane są obecnie zabiegi embryotomii polegające na pomniejszaniu zbyt dużej główki płodu (craniotomia), zmniejszaniu obwodu obręczy barkowej przez przecięcie obojczyka (cleidotomia), pomniejszania tułowia płodu (exenteratio), czy też odcięcia główki płodu (decapitatio). Zarzucono próby przecinania spojenia łonowego (symphisiotomia i rozległego nacięcia mięśnia dna macicy sposobem Schuhardta. Zapomnianym dziś zabiegiem położniczym był „kombinowany” rękoczyn Fritscha przy hamowaniu atonicznych krwotoków poporodowych.

In the Medieval Times every third woman died during labour. The labour was assessed by uneducated women called ‘wise crones’, therefore, the procedure was called ‘croning’. It was not until Renaissance, when men were accepted as obstetricians. Then, the medics who were familiar with the anatomy joined to the profession along with well-educated surgeons who introduced a number of obstetric procedures, most of which have already been forgotten for a long time. There were two key moments in the development of modern obstetrics, namely, the introduction of forceps delivery by Chamberlane and Palfyn and the execution of the Caesarean section (C-section). In the case of breech presentation, the use of breech hooks and Wincle-Martin-Wiganda procedure were completely withdrawn along with external rotations. Only twofinger rotation, in the case of premature labour and incomplete cervical dilatation, is still used. Internal rotations, in the cases of complete dilatation, are performed only during the delivery of the second baby in twin pregnancy when the second foetus remains in horizontal position, after the delivery of the first twin. One of the most signifcant moments in obstetric history was also the procedure performed by a midwife Justyna Siegemundin who turned the foetus in the uterus holding its foot with the use of a special obstetric tape. The procedures of craniotomy (redu- cing the foetal head size), cleidotomy (reducing the foetal shoulder girdle size by cutting the collarbone), exenteratio (reducing the foetal trunk size) or decapitation (cutting of the foetal head) are never used any longer. The procedures of symphysiotomy (cutting the symphysis) or Schuhardt’s extensive uterine muscle incision have also been suspended. Last but not least obstetric procedure, which is not used contemporarily, is the Fritsch’s grip used to stop atonic postpartum haemorrhage.

Choroby odkleszczowe w Polsce – występowanie i trudności diagnostyczne

80%

Kmieciak W., Ciszewski M., Szewczyk E. M.

Medycyna Pracy

2016

vol. 67

issue 1

73-87

The article presents an overview of diagnostics of tick-borne diseases in Poland, which form one of the most prevalent group of occupational illnesses in the Polish area. This is a current issue due to a constantly growing number of tick-borne infections, i.e., Lyme borreliosis, tick-borne encephalitis, tularemia, Q fever, human granulocytic anaplasmosis and babesiosis. The scale of the problem is well illustrated by the latest reports of the Polish National Institute of Public Health – National Institute of Hygiene (NIPH – NIH). The article also covers the taxonomy of vectors of etiological factors, as well as their reservoirs and possible transmission to humans. The highest risk of tick-borne infection is particularly connected with people either resting or working in the forest or meadow surroundings (i.e., foresters, farmers, hunters). The article contains up-to-date data on epidemiology, etiopathogenesis, symptomatology, laboratory medicine and factors affecting the credibility of results according to current recommendations of the Polish Society of Epidemiology and Physicians of Infectious Diseases and the Polish National Chamber of Laboratory Diagnosticians. The presented review focuses on modern laboratory techniques used in difficult diagnostics of tick-borne diseases, mainly diagnostics algorithms, pre-analytical phase (type of biological material) and analytical phase of diagnostics (reference methods, efficacy of different techniques, interfering factors, proper diagnostic procedures). Med Pr 2016;67(1):73–87

W artykule przedstawiono zagadnienia dotyczące diagnostyki chorób odkleszczowych w Polsce, które stanowią obecnie jedną z grup chorób zawodowych o najszerszym zasięgu na terenie naszego kraju. Problem ten jest aktualny z uwagi na stale rosnącą liczbę przypadków zachorowań na choroby odkleszczowe (m.in. boreliozę z Lyme, odkleszczowe zapalenie mózgu, tularemię, gorączkę Q, ludzką anaplazmozę granulocytarną, babeszjozę). Odzwierciedlają ten stan zwłaszcza ostatnie meldunki epidemiologiczne Narodowego Instytutu Zdrowia Publicznego – Państwowego Zakładu Higieny (NIZP – PZH) w Warszawie. W niniejszym artykule zawarto również informacje dotyczące taksonomii wektorów poszczególnych czynników etiologicznych chorób tej grupy i ich rezerwuarów oraz możliwości transmisji przedstawionych drobnoustrojów. Ryzyko zakażenia nimi dotyczy szczególnie osób przebywających na terenach leśno-łąkowych w celach zarówno rekreacyjnych, jak i zawodowych (pracowników terenów leśnych, rolników, osób związanych z łowiectwem). Artykuł zawiera najnowsze dane z zakresu epidemiologii, etiopatogenezy, symptomatologii, diagnostyki laboratoryjnej i wpływających na nią czynników, opracowane z uwzględnieniem obowiązujących na terenie Polski zaleceń Polskiego Towarzystwa Epidemiologów i Lekarzy Chorób Zakaźnych oraz rekomendacji Krajowej Izby Diagnostów Laboratoryjnych. Szczególny nacisk położono na problematykę współczesnych metod laboratoryjnych wykorzystywanych w trudnej diagnostyce chorób odkleszczowych z uwzględnieniem algorytmów diagnostycznych oraz fazy przedanalitycznej (rodzaj materiału biologicznego) i analitycznej tych badań (metody referencyjne, skuteczność poszczególnych technik, czynniki interferujące, prawidłowość postępowania diagnostycznego). Med. Pr. 2016;67(1):73–87

Refine search results

1 Medycyna Pracy

1 Puls Uczelni

1 Ciszewski M.

1 Kmieciak W.

1 Kubicki J.

1 Szewczyk E. M.

1 2016

1 2014

Search results

Zapomniane zabiegi położnicze

Choroby odkleszczowe w Polsce – występowanie i trudności diagnostyczne