Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: kolkhoz

Sort By:

Limit search:

Between the Lord and the Jew: Some Remarks on the Identity Structure of Belarusian kolkhozniks in the Late Twentieth and Early Twenty first Centuries

100%

Engelking A.

Acta Poloniae Historica

2014

vol. 109

Following an ethnographic field study, the author presents her findings on the cognitive collective identity of Belarusian kolkhozniks. Their self-definition as a group is based on the semiotic oppositions: peasant–‘lord’, peasant–Jew, and Christian–Jew, and it testifies to a longevity, or longue durée, of pre-modern mechanisms of conceptualising the social reality. The contemporary kolkhoznik defines himself as a simple (uneducated) but assiduous man, as opposed to his lord; in contrast to Jews, the kolkhozniks cultivate the land (as farmers) and are baptised. The post-serfdom identity of the ‘Christian kolkhozniks of-this-place’ is immersed in a mythical worldview and indifferent to any modern ideological and/or political projects.

Tworzenie polskich kołchozów narodowościowych w ramach kolektywizacji rolnictwa na Podolu w latach 20. i 30. XX w. Przyczynek do dziejów rolnictwa na radzieckiej Ukrainie

67%

Januszkiewicz B.

Zeszyty Wiejskie

2020

vol. 26

109-126

One of the most important part of Leninist policy in the 1920s and the early 1930s was collectivization of agriculture whose aim was the creation of so-called collective farms. Kolkhozes were created as a result of a forced takeover of land from farmers called “kulaki”. The establishment of collective farms in Ukraine faced the greatest resistance of the civilian population, especially the Polish population whose numerous clusters existed in the Podole region. Evidence of the authorities ruthlessness in implementing the collectivization plan was a decree from August 7 1932 about the death penalty and prison – “for stealing and wasting socialist property”. This document was called “law of five ears”. In order to break the resistance against enfranchisement of the population, the authorities intentionally evoked “great hunger” which caused the deaths of six million people.

Jedną z najważniejszych części „leninowskiej polityki” w latach 20. i na początku lat 30. XX w. była kolektywizacja rolnictwa, przewidująca tworzenie tzw. kolektywnych gospodarstw. Kołchozy powstawały w wyniku przymusowego przejęcia ziemi od indywidualnych rolników nazywanych „kułakami”. Zakładanie kołchozów na Ukrainie napotykało na największy opór miejscowej ludności, szczególnie ludności polskiej, której liczne skupiska istniały m.in. w obwodzie kamieniecko-podolskim. Dowodem bezwzględności władz bolszewickich w realizowaniu planu kolektywizacji był dekret z 7 VIII 1932 r. o karze śmierci i więzienia „za wszelką kradzież lub roztrwonienie socjalistycznej własności”, nazwany przez ludność wiejską „prawem pięciu kłosów”. W celu przełamania czynnego i biernego oporu przeciwko uwłaszczeniu ludności wiejskiej władze celowo, w sposób wymuszony, wywołały „wielki głód”, który spowodował śmierć 5–6 mln ludzi.

Refine search results

1 Acta Poloniae Historica

1 Zeszyty Wiejskie

1 Engelking A.

1 Januszkiewicz B.

1 2020

1 2014

Search results

Between the Lord and the Jew: Some Remarks on the Identity Structure of Belarusian kolkhozniks in the Late Twentieth and Early Twenty first Centuries

Tworzenie polskich kołchozów narodowościowych w ramach kolektywizacji rolnictwa na Podolu w latach 20. i 30. XX w. Przyczynek do dziejów rolnictwa na radzieckiej Ukrainie