Search results

1

Truffaldino - sługa dwóch żołądków

100%

Kwaśniewska-Urban P.

Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria

|

2017

|

vol. 17

40-52

PL

Truffaldino – servant of two stomachs Abstract The article treats about the relationship between one of Carlo Goldoni’s first plays – Servantof Two Masters – and the tradition of commedia dell’arte. The key to the search for commonpoints was the character of a servant Truffaldino whose constant hunger links him to hispredecessor zanni. Thanks to a never-before carried-out analysis of Brighella’s zibaldoni andzanni and Goldoni’s comedy in the context of vocabulary, metaphors and lazzi referring tofood and hunger, it can be observed how much the contemporary plays of the Venetian writerare related to the old theatrical tradition. Keywords: Carlo Goldoni, comedy, hunger, commedia dell’arte, settecento

2

Komedia dell'arte: między lokalnością a globalnością

72%

Koman A.

Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria

|

2017

|

vol. 17

241-244

PL

Commedia dell’arte: between localism and globalism Abstract Subject to the present review is Lokalność i mobilność kulturowa teatru. Śladami Arlekinai Pulcinelli of Ewa Bal. The author analyzes Italian dialectical theatre from a doubleperspective: local and global mobility of culture. She observes how two principal masks ofcommedia dell’arte – Harlequin and Pulcinella – evolved over the years, by investigating theirrelation to political context that may result in domestication or foreignization. Keywords: Ewa Bal, commedia dell’arte, intercultural transfer, cultural mobility, localism andglobalism of the theatre, Harlequin, evolution of masks, dialectical theatre, drama in politicalcontext

3

Porcelanowa arlekinada

72%

Raszewski Z.

Pamiętnik Teatralny

|

1957

|

vol. 6

|

issue 1

121-130

EN

This article discusses the development of research into the presence of commedia dell’arte in Poland and its influence on Polish theater. The author polemically engages with the work of scholars of the Polish Enlightenment. He argues that research on the origins of professional theater in Poland has neglected the traditions of the Saxon period (1697–1763), notably those connected with commedia dell’arte. He emphasizes the importance of performances by masters of this genre, such as Angelo Constantini or Cesare D’Arbes, in the first half of the 18th century, as an important part of the history of theater in Poland and its links with the history of European theater. In this context, he draws attention to the valuable contributions by Mieczysław Brahmer, Bohdan Korzeniewski, and Barbara Król, who researched this topic. He also proposes to include iconographic material as a research source, especially the famous porcelain figurines from the Meissen workshop of Johann Joachim Kändler (1706–1775), which depict 18th-century Italian comedians. The author counters Sacheverell Sitwell’s claim that these figures were modelled on Dresden fair theater actors. He stresses that one ought to be very cautious in ascribing documentary value to the Meissen figures, as they were already proven to have been largely modelled on François Joullaine’s engravings illustrating Luigi Riccoboni’s Histoire du theatre italien. However, he posits that some of them were modelled on the famous roles of Italian comedy masters who performed at the House of Wettin courts in Dresden and Warsaw.

PL

Artykuł dotyczy rozwoju badań nad obecnością komedii dell’arte w Polsce oraz nad jej wpływem na kształtowanie się polskiego teatru. Autor polemizuje z badaczami polskiego oświecenia i podkreśla, że w rozważaniach na temat początków teatru zawodowego w Polsce za mało miejsca poświęca się tradycjom z czasów saskich, w tym tradycjom komedii dell’arte. Podkreśla, że waga występów mistrzów tego gatunku w Polsce, takich jak Angelo Constantini, czy Cesare D'Arbes, w pierwszej połowie XVIII wieku stanowi ważny wątek historii teatru w Polsce, a także jej związków z historią teatru w Europie. Zwraca uwagę na cenne badania Mieczysława Brahmera, Bohdana Korzeniewskiego i Barbary Król poświęcone tym zagadnieniom. Proponuje również włączenie do tych badań materiału ikonograficznego, zwłaszcza słynnych porcelanowych figurek z miśnieńskiej pracowni Johanna Joachima Kändlera (1706–1775), które przedstawiają włoskich komediantów z XVIII wieku. Autor polemizuje z tezami Sacheverella Sitwella, który twierdzi, że modeli dla tych figur dostarczył drezdeński teatr jarmarczny. Podkreśla, że wartość dokumentalną miśnieńskich należy oceniać bardzo ostrożnie, skoro znacznie wcześniej wykazano, że modelem ich znacznej części były sztychy François Joullaine’a ilustrujące historię teatru włoskiego Luigiego Riccoboniego. Stawia jednak tezę, że niektóre z nich były wzorowane na słynnych kreacjach włoskich mistrzów komedii występujących na dworze saskim w Dreźnie i Warszawie.

Refine search results

2 Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria

1 Pamiętnik Teatralny

1 Koman A.

1 Kwaśniewska-Urban P.

1 Raszewski Z.

2 2017

1 1957

Truffaldino - sługa dwóch żołądków

Komedia dell'arte: między lokalnością a globalnością

Porcelanowa arlekinada