Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 24

first rewind previous Page / 2 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  komunikacja polityczna
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 2 next fast forward last
PL
Dziennikarze rekonstruują w przekazie swoich mediów rzeczywistość politycz-ną i społeczną. Ich wiedza i osobiste przekonania nie są dla jakości tego obrazu obojętne. Na podstawie wyników studiów empirycznych, dotyczących przeka-zu mediów w Polsce i Niemczech, w artykule prowadzone są rozważania na temat tego, co w przypadku współczesnych mediów dominuje bardziej – ich zdolność do współtworzenia uczestniczącej, dyskursywnej sfery publicznej czy logika ich działania, w dłuższej perspektywie czasowej powodująca zniechęce-nie polityką?
EN
Journalists recreate political and social reality in their respective media. Their knowledge and personal convictions, however, are not indifferent to the quality of the image they convey. The considerations discussed in this article are based on the results obtained from numerous empirical studies (of Polish and German media) and refer to the question, which of these levels of political communication turns out to be the dominant one, the ability of the media to co-create and participate in discussions in the public sphere, or, by the logic of their activities do the media over a long span of time induce society to become divorced from politics?
PL
Artykuł opisuje zjawisko celebrity endorsement (wsparcia celebryckiego) w komunikacji politycznej. Punktem wyjścia artykułu jest dostosowanie definicji celebrity endorsementw marketingu komercyjnym do realiów komunikowania wyborczego. W artykule opisano typy endorsmentów celebryckich i przykłady ich zastosowania w polskich kampaniach wyborczych. Kolejna część tekstu służy przedstawieniu teoretycznych modeli skuteczności wsparcia celebryckiego, takich jak: modele źródła, teoria transferu znaczeń, model zaangażowania widowni, model skrótu poznawczego i efekt ingerencji w agendę. Artykuł kończy opis empirycznych efektów oddziaływania celebrytów w kampanii wyborczej, który opiera się na przypadku poparcia, jakiego udzieliła w prawyborach 2007 roku Barackowi Obamie Oprah Winfrey.
EN
The paper describes theoretical and empirical aspects of celebrity endorsement in political communication. Definition of celebrity endorsement laid out in commercial marketing is adopted and adjusted to political communication. Various types of celebrity endorsements and their examples in Polish electoral campaigns are then described. The paper presents theoretical models of celebrity endorsement effects, such as: source models, meaning transfer theory, audience intensity model, cognitive shortcut model and agenda setting effect of celebrity endorsement. The case of Oprah Winfrey endorsment of Barack Obama in 2007 primaries is discussed as a source of empirical evidence of impact of celebrity endorsement in political communication.
PL
In this article the opinions about Catherine Ashton as the High Representative of the Union for Foreign Affairs and Security Policy expressed in Polish and foreign media as well as some editorialised statements by politicians will be presented. The analysis will cover the opinions on Ashton as a person and her actions as the High Representative, as well as the perception of the European Union as a whole through the prism of her work. The High Representative’s contacts with media and her efforts at creating her image will also be presented. W niniejszym artykule zostaną przedstawione opinie mediów polskich i zagranicznych, a także cytowane przez nie wypowiedzi polityków na temat Catherine Ashton jako wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa. Analiza obejmie zarówno wypowiedzi dotyczące osoby Ashton oraz działań przez nią podejmowanych, jak i sposobu postrzegania Unii Europejskiej jako całości przez pryzmat jej pracy. Poruszona zostanie również kwestia kontaktów wysokiej przedstawiciel z mediami i budowania jej wizerunku.
Facta Simonidis
|
2009
|
issue 2
151-168
PL
Instrumenty komunikowania politycznego, głównie te wywodzące się z marketingu wykorzystywane są w różnym stopniu, w zależności od perspektywy zbliżających się wyborów. Wykorzystanie poszczególnych instrumentów jest uwarunkowane wieloma czynnikami, które mają istotny wpływ na kształtowanie postaw i preferencji wyborczych. Do najważniejszych zalicza się: przedwyborczą sytuacją polityczną, ekonomiczną, społeczną, postawę przeciwników politycznych, wyniki sondaży przedwyborczych oraz determinanty takie jak: niekompletność informacji, stabilność, popierana przez elektorat ideologia, czy program polityczno - społeczny. Wszystkie te czynniki nie oddziaływują w izolacji, razem kształtują preferencje i determinują ostateczną wersję decyzji wyborczych. Odpowiedni dobór instrumentów komunikowania politycznego przyczynia się do skutecznego, docelowego i spójnego prowadzenia kampanii wyborczej
EN
The instruments of political communication, mainly these which are derived from marketing, are used variously, depending on the perspective of forthcoming election. The use of certain instruments is conditioned by the variety of factors, which have a signifi cant infl uence on formation of voting attitudes and preferences. Themost signifi cant among them are: pre-electoral political, economic and social situation, attitudes of the political opponents, the results of pre-electoral opinion polls and the determinants such as: defi ciency of information, stability, the ideology supported by the electorate or socio-political platform. All these factors do not infl uence in isolation, they form jointly the attitudes and determine the fi nal version of voting decisions. The appropriate selection of the instruments of political communication contributes to an effective, target and coherent running of the election campaign
XX
Artykuł prezentuje znaczenie mediów w sferze komunikacji politycznej. Obecnie jednak trudno mówić o komunikacji politycznej, nie zwracając uwagi na rolę, jaką w sferze wymiany informacji między aktorami politycznymi a obywatelami odgrywają media, zwłaszcza Internet, który znacząco zmienił charakter komunikacji politycznej. Nowe media zapewniają obywatelom możliwości w zakresie komentowania i dostarczania natychmiastowych informacji zwrotnych do nadawców przekazów politycznych.
EN
The article presented the significance of the media in the sphere of political communication. Currently, it is difficult to talk about the political communication, without paying attention to the role, which in the sphere if information exchange between the political actors and citizens is played by the media, especially the Internet, which has significantly changed the character of the political communication. The new media provide the citizens with the possibilities in terms of commenting and providing the immediate feedback to the senders of the political messages.
Facta Simonidis
|
2009
|
vol. 2
|
issue 1
155-171
EN
The instruments of political communication, mainly these which are derived from marketing, are used variously, depending on the perspective of forthcoming election. The use of certain instruments is conditioned by the variety of factors, which have a signifi cant infl uence on formation of voting attitudes and preferences. The most signifi cant among them are: pre-electoral political, economic and social situation, attitudes of the political opponents, the results of pre-electoral opinion polls and the determinants such as: defi ciency of information, stability, the ideology supported by the electorate or socio-political platform. All these factors do not infl uence in isolation, they form jointly the attitudes and determine the final version of voting decisions. The appropriate selection of the instruments of political communication contributes to an effective, target and coherent running of the election campaign.
PL
Instrumenty komunikowania politycznego, głównie te wywodzące się z marketingu, wykorzystywane są w różnym stopniu, w zależności od perspektywy zbliżających się wyborów. Wykorzystanie poszczególnych instrumentów jest uwarunkowane wieloma czynnikami, które mają istotny wpływ na kształtowanie postaw i preferencji wyborczych. Do najważniejszych zalicza się: przedwyborczą sytuacją polityczną, ekonomiczną, społeczną, postawę przeciwników politycznych, wyniki sondaży przedwyborczych oraz determinanty takie jak: niekompletność informacji, stabilność, popierana przez elektorat ideologia, czy program polityczno-społeczny. Wszystkie te czynniki nie oddziaływują w izolacji, razem kształtują preferencje i determinują ostateczną wersję decyzji wyborczych. Odpowiedni dobór instrumentów komunikowania politycznego przyczynia się do skutecznego, docelowego i spójnego prowadzenia kampanii wyborczej.
PL
W niniejszym artykule zostaną przedstawione opinie mediów polskich i zagranicznych, a także cytowane przez nie wypowiedzi polityków na temat Catherine Ashton jako wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa. Analiza obejmie zarówno wypowiedzi dotyczące osoby Ashton oraz działań przez nią podejmowanych, jak i sposobu postrzegania Unii Europejskiej jako całości przez pryzmat jej pracy. Poruszona zostanie również kwestia kontaktów wysokiej przedstawiciel z mediami i budowania jej wizerunku.
EN
In this article the opinions about Catherine Ashton as the High Representative of the Union for Foreign Affairs and Security Policy expressed in Polish and foreign media as well as some editorialised statements by politicians will be presented. The analysis will cover the opinions on Ashton as a person and her actions as the High Representative, as well as the perception of the European Union as a whole through the prism of her work. The High Representative’s contacts with media and her efforts at creating her image will also be presented.
PL
Rola mediów społecznościowych w komunikowaniu lokalnym rośnie. Zarówno lokalni liderzy, jak i administracje miast wykorzystują je do przekazywania miejscowej społeczności określonych informacji. Przedmiotem artykułu jest analiza, w jaki sposób wybrani prezydenci miast oraz ich administracje komunikują się z lokalnymi społecznościami, jakie cele chcą osiągnąć, wykorzystując wybrane kanały komunikowania, i jakie treści publikują w mediach społecznościowych. Analiza, przedstawiona w artykule bazuje na przeprowadzonych w 2012 r. badaniach − metodą ilościową i jakościową, w miastach Metropolii Silesia oraz wśród prezydentów tych miast.
EN
The importance of social media used for local communication is growing. Local leaders and municipal administrations use social media for passing certain information to the local community. The subject of the article is the analysis of how some mayors and their administrations communicate with local communities, what goals they want to achieve using selected communication channels and what information they publish in social media. The analysis presented in the article was based on quantitative and qualitative research carried out in 2012 in cities of the Silesian Metropolis and among their mayors.
PL
W czasie pandemii koronawirusa istotnym zagadnieniem stało się zarządzanie kryzysem, a w nim – zarządzanie społecznymi emocjami. Przedstawiona w artykule analiza sentymentu oparta na słowniku NAWL dotyczy postów polskich parlamentarzystów zamieszczanych na Twitterze podczas pierwszych 12 miesięcy pandemii. Pozwala ona określić w sposób ilościowy zakres uwagi poświęcony pandemii w tym medium społecznościowym w relacji do innych tematów. Umożliwia także zidentyfikowanie istotnych różnic pomiędzy sentymentem postów publikowanych przez parlamentarzystów obozu rządzącego i opozycji, postów na temat pandemii i na inne tematy.
EN
During the coronavirus pandemic, crisis management, including the management of social emotions, became an important issue. The sentiment analysis based on the NAWL dictionary presented in the article concerns the posts of Polish parliamentarians posted on Twitter during the first 12 months of the pandemic. It allows to quantify the scope of attention devoted to the pandemic in this social medium in relation to other topics. It also makes it possible to identify significant differences between the sentiment of posts published by parliamentarians in the government camp and the opposition as well as between the posts on the pandemic and on other topics.
PL
Kwestia badania narracji w ramach komunikacji politycznej, będąca wciąż przedmiotem dyskusji w naukach politycznych jako zjawisko wciśnięte pomiędzy nauki o mediach i nauki o polityce, stała się ciekawym wyzwaniem. Głównie z powodu rzeczywistości politycznej, w której słowo „narracja” stało się dość powszechne. Przykładem tego jest narracja polexitu, stosunkowo nowa fraza polityczna. Uwzględnienie narracji w badaniach politycznych może być fascynujące nie tylko pod względem metodologii, ale również pod względem realnych konsekwencji politycznych, w tym relacji między Unią Europejską a Polską. W związku z tym warto podjąć próbę odpowiedzi na dwa pytania: jak badać narrację w odniesieniu do polityki oraz jak stworzona opowieść – tutaj w przypadku hipotetycznego polexitu i nierzadko nasiąknięta ogólnikami i populizmem – wpływa na polityczną rzeczywistość, w tym na nierozumienie procesu integracji europejskiej.
EN
The issue of researching a narrative in terms of political communication, still being discussed by political sciences as a phenomenon classified between media science and political science, has become a challenging field. Mainly due to political reality, where a word “narrative” has emerged as a very common one. The Polexit narrative, a fairly new political phrase, is an example of it. Taking a narrative into account in research of political science might be fascinating not only in terms of methodology itself, but in terms of real political consequences, including the EU-Poland relationships. So that, the questions here are how to study a narrative in relation to politics, and how a created story – here in case of a hypothetical Polexit and not infrequently soaked with generics and populism – influences political reality, including the misunderstanding of the European integration process.
EN
The aim of this article is to show how rhetorical amplification affects discourse in giving emotive overlay to scientific terms. The study analyzes the Polish gender discourse in its political variant. The article consists of five parts. After delineating the notions of gender and discourse in the introductory part, attention is paid to the devices of rhetorical amplification. A sample of Polish-language online texts featuring various stances in the gender-related debate is subjected to a typological analysis of amplification mechanisms used.
PL
Celem artykułu jest pokazanie, w jaki sposób amplifikacja retoryczna wpływa na dyskurs, nadając terminom naukowym wydźwięk emocjonalny. Przedmiotem studium jest polski dyskurs genderowy w jego wariancie politycznym. Artykuł składa się z pięciu części. Po zdefiniowaniu w części wstępnej pojęć gender i dyskurs, zwrócono uwagę na narzędzia amplifikacji retorycznej. Materiał badawczy – polskojęzyczne teksty internetowe prezentujące różne stanowiska w debacie na temat płci – przeanalizowany został pod kątem typologii używanych mechanizmów amplifikacji.
PL
Współczesna sfera publiczna w dużej mierze przeniosła się do Internetu, a Twitter stał się wiodącą platformą debaty politycznej. Potencjalnie szkodliwe bańki informacyjne, które skutkują selektywną ekspozycją na wiadomości w mediach społecznościowych, ograniczają jednostki do ich własnych opinii, co może być szczególnie niepokojące, gdy dotyczy osób podejmujących decyzje polityczne. Celem niniejszego artykułu jest zbadanie wzajemnych relacji pomiędzy polskimi parlamentarzystami na Twitterze oraz stworzenie matrycy powiązań pomiędzy politykami reprezentującymi różne partie polityczne. Analiza danych empirycznych z Twittera udowodniła, że istnieją wysoce spolaryzowane struktury parlamentarzystów, które tworzą się w obrębie przynależności politycznej. Z perspektywy aktorów politycznych polska część Twittera zdominowana jest przez obóz Zjednoczonej Prawicy oraz Koalicję Europejską, a jej wewnętrzny podział stanowi odwzorowanie mandatów w parlamencie.
EN
Since the contemporary public sphere has largely moved online, Twitter has become the leading platform of political debate. Potentially harmful echo spheres, selective exposure and social media filter bubbles that limit individuals to their own opinions can be especially alarming when it concerns politicians. This paper aims to investigate the degree of homophily among Polish MPs, simultaneously indicating the way politicians form follower communication structures. The analysis of the data gathered from Twitter revealed observable elements of polarization at the political affiliation level, although the level of parliament chambers was found meaningless in that case. The Polish political Twittersphere is dominated by the two biggest parties, accurately reflecting parliament composition. The use of communication structure is examined throughout this paper, ultimately confirming the homophilic behavior of specific politicians’ groups, especially in terms of mutual communication and its effectiveness.
PL
Celem artykułu jest zarysowanie podobieństwa pomiędzy propagandą nazistowską w Niemczech a współczesnym komunikowaniem politycznym prawicowych populistów w Polsce. Tekst składa się z trzech rozdziałów. Pierwszy skupia się na kluczowych źródłach rasizmu, zwłaszcza globalizacji – w ujęciu Zygmunta Baumana. Drugi rozdział poświęcony jest sukcesom, jakie w Europie odnoszą prawicowi populiści od lat osiemdziesiątych XX wieku. Ostatni rozdział uwypukla bliskość – co nie znaczy tożsamość – między propagandą Trzeciej Rzeszy a komunikacją prawicowych populistów we współczesnej Polsce.
EN
The aim of this article is to outline similarities between Nazi propaganda and contemporary populist right-wing communication in Poland. Paper contains three parts. First chapter is focused on main sources of the racism – especially globalization process, described by Zygmunt Bauman. Then author analyzes successes of the populist right-wing in Europe since 1980s. Last chapter is devoted to conceptualization – comparable, but not identical, to the Third Reich – of the communication of the Polish populist right-wing.
PL
Przedmiotem rozważań zawartych w tekście jest użycie groźby w komunikacji politycznej, rozumiane i opisywane w kategoriach retorycznych i dyskursywnych. W artykule przedstawiono kolejno refl eksje na temat miejsca groźby w teorii retoryki, użycia groźby we współczesnym polskim dyskursie politycznym, funkcji groźby w dyskursie politycznym oraz przykłady stosowania groźby w praktyce politycznej (zjawisko mówienia o oponencie politycznym jako zagrożeniu uniwersalnym).
EN
This article aims at describing the use of the threat in political communication, understood and analyzed in rhetorical and discursive terms. The author examines the position of threat in the theory of rhetoric as well as the use and functions of threat in contemporary Polish political discourse. The fi nal part of the article has been devoted to case study of using the threat as a way of speaking about political opponents.
EN
The article examines the phenomenon of professionalization of political communication in the age of mediatization. The starting point in the discussion is the statement that professionalization of election campaigns is not synonymous to professionalization of political communication. The discussion is conducted from the strategic approach to communication activities undertaken by party organizations. In the first part, the hitherto recognition of the professionalization process is analyzed. The next step presents selected research methods that attempt to structure professional research. As a result of the previous research experience and undertaken analyzes, a new look at the professionalization process is suggested.
PL
W artykule podejmuję refleksję nad zjawiskiem profesjonalizacji komunikacji politycznej w dobie przeobrażeń wynikających z procesu mediatyzacji. Stanowiskiem wyjściowym w podejmowanej dyskusji jest twierdzenie, że profesjonalizacja kampanii wyborczych nie jest równoznaczna z profesjonalizacją komunikacji politycznej w ogóle. W poniższych analizach przyjmuję perspektywę strategicznego podejścia do działań komunikacyjnych podejmowanych przez organizacje partyjne. W pierwszej części dokonuję krytycznej analizy dotychczasowego spojrzenia na proces profesjonalizacji komunikacji politycznej oraz prezentuję wybrane propozycje badawcze, które mają na celu próbę ustrukturyzowania badań profesjonalizacji. W efekcie podjętych analiz, a także na podstawie dotychczasowych doświadczeń badawczych, w drugiej części tekstu proponuję spojrzenie na proces profesjonalizacji z perspektywy sposobu organizacji działań komunikacyjnych przez partie polityczne.
PL
Rządowe komunikowanie kampaniami wskazuje adresatom ścieżkę zachowań prospołecznych, starając się jednocześnie zniechęcić ich do zachowań społecznie destrukcyjnych. Dzięki nim poinformowana zbiorowość społeczna przeobraża się w zbiorowość świadomą, aktywną i chętną do zarówno indywidualnego, jak i zbiorowego działania w formie społecznego dyskursu. Podjęcie problemu badawczego artykułu spowodowane zostało widocznie zarysowaną, zwłaszcza w mediach społecznościowych, wysoką reaktywnością dyskusyjną polskiego społeczeństwa na komunikowanie polityczne Ministerstwa Zdrowia w Polsce za pośrednictwem informacyjnych kampanii społecznych w związku z sytuacją ogólnoświatowej pandemii COVID-19 wywołanej wirusem SARS-CoV-2. Celem artykułu uczyniono nie tylko ukazanie możliwości wykorzystywania kampanii społecznych w obszarze komunikowania politycznego, ale przede wszystkim zobrazowanie dyskursu polskiego społeczeństwa w mediach społecznościowych jako impulsywnej i emocjonalnej odpowiedzi na rządową nieumiejętność komunikowania kampaniami. Szczególną uwagę zwrócono na błędy rządzących zauważone i podkreślone przez społeczeństwo w licznych komentarzach, wyłamujący się spod kontroli władzy.
EN
Public service campaigns and communications disseminated by the government is aimed at highlighting proper and pro-social behaviors, while trying to discourage socially destructive ones. As a result of their dissemination, an informed social collective is transformed into a collective that is aware, active and willing to act on an individual and collective level within the framework of social discourse. Taking up the research problem presented in this paper was caused by the highly visible – in particular in social media – debate undertaken by the Polish society, which concerned the political communications offered by the Polish Ministry of Health as part of its public service announcements published in connection with the global COVID-19 pandemic caused by the SARS-CoV-2 virus. The aim of the paper is not only to showcase the possibilities afforded by using social campaigns in the field of political communications, but above all to illustrate the discourse of the Polish society in social media as an impulsive and emotional response to the government's inability to communicate using such campaigns. Particular attention was paid to the government’s mistakes noted and highlighted by the public in numerous comments, which slipped through cracks in government's control.
EN
A linguistic aggression was integrated into the ritual of government, in which participate more or less concerned spectators, who are the recipients of political struggle. The way of interaction in public life is in large part dependent on cultural, social and historical factors, and mostly ruling political system and methods of wielding authority. Nowadays, chiefly mass media create politicians’ image. Paweł Kukiz is a good example of this. He owes his artistic and political position to mass media. The article is the result of Paweł Kukiz’s political statements analysis from 2015-2017 (the time of presidential and parliamentary campaign in Poland and also the time when Paweł Kukiz was elected to a parliament). This is the research of interviews, comments, debates and also posts written at his Facebook page. The analysis showed that Kukiz’15 chairman’s language is characterised by high expressivity, both in lexical and pragmatic level. In the political struggle, Paweł Kukiz breaks down linguistic taboo and exceeds boundaries of the ethical conventions. He considers breaching of linguistic norm as his identification. This type of strategies not only emphasize politic’s originality and creativity, but also determine his political success. The tested instances show that incisive language in political discourse is the symbol of specific person. This strategy is effective to appear in the political world.
PL
Agresja językowa została wpisana w rytuał sprawowania władzy, w którym uczestniczą też – mniej lub bardziej – zaangażowani widzowie, obserwujący walkę polityczną. W dyskursie politycznym coraz częściej pojawiają się ataki słowne i wypowiedzi obraźliwe, konstruowane w różnych sposób i z użyciem różnych elementów. Artykuł jest wynikiem analizy wypowiedzi politycznych Pawła Kukiza z lat 2014– 2017. Były to wywiady, komentarze, debaty oraz posty zamieszczone na portalu społecznościowym Facebook. Język przewodniczącego ugrupowania Kukiz’15 odznacza się dużą ekspresywnością, zarówno na poziomie leksykalnym, jak i pragmatycznym. Paweł Kukiz w walce politycznej łamie tabu językowe i przekracza granice konwencji etycznych. Naruszanie normy językowej polityk traktuje jako swój znak rozpoznawczy. Zastosowanie takich strategii nie tylko akcentuje oryginalność i kreatywność polityka, lecz jest także jego sposobem na osiągniecie sukcesu.
18
51%
PL
Problem wolności słowa zwracał uwagę myślicieli od samego początku naszej cywilizacji, ale dopiero we współczesnym wieku stał się centralnym zagadnieniem zarówno w filozofii teoretycznej, jak i praktykach społecznych, które miały na celu organizowanie racjonalnej wspólnoty politycznej. Wolność słowa jest nie tylko kwestią prywatnego prawa jednostki, ale także jednym z podstawowych warunków prawidłowego funkcjonowania sfery publicznej. Po drugie, przestrzeń wzajemnej komunikacji przeszła przez ostatnie dziesięciolecia znaczące zmiany, których wciąż doświadczamy. Współczesny odbiorca mediów żyje w McLuhanowskiej „globalnej wiosce”, w której możliwości dostępu do informacji, przechowywania ich, analizowania i wymiany wydają się nieograniczone. Jednak równolegle do tych możliwości pojawiają się niezwykle realne zagrożenia: niebezpieczeństwo manipulacji przez trudne do zidentyfikowania podmioty medialne, a także zjawisko nadmiernych „szumów informacyjnych” oraz niemożność odróżnienia tego faktu od kreacji informacyjnej. Celem artykułu jest prezentacja idei wolności słowa w ujęciu teoretycznym oraz prezentacja jednego studium przypadku, które wymyka się standardowym zachowaniom medialnym.
EN
The problem of freedom of speech caught the attention of thinkers from the very beginnings of our civilization, but it was only in the modern age that it became a central issue both in theoretical philosophy and in social practices that aimed at organizing a rational political community. Freedom of speech is not only a matter of the individual’s private right, but also one of the fundamental conditions for the proper functioning of the public sphere. Secondly, the space of mutual communication has gone through the last decades and we are still experiencing extremely dynamic changes before our eyes – we live in the proverbial “global village” in a total network where the possibilities of accessing information, storing it, analyzing and exchanging views with others seem unlimited. However, parallel to these possibilities, extremely real threats appear: the danger of being manipulated by entities that are difficult to identify, as well as the phenomenon of excessive “crowds of information” and the inability to practically distinguish the fact from the appearance, the essential from the banality. The aim of the article is the author’s presentation of the idea of freedom of speech present in the scientific literature and the presentation of one case study that eludes standard public behavior.
EN
The Internet, and social media alongside, are becoming basic communication means in all fields of human activity, including the political one. It is namely social media, i.e., Twitter, Facebook, YouTube that ensure new methods of encouraging citizens to involve in political life, establish a new form of political dialogue and reflect participating democracy enabling highly direct communication. In political activity, such media become a significant tool serving to inform, recruit supporters, arranging for actions and gaining power. As proved by the election campaign of the national and conservative Indian People's Party (Bharatiya Janata Party – BJP) in 2014, vigorous running of a social media campaign is going to be one of the major factors determining victory in election in the future. Today social media cannot yet replace a traditional campaign, but what they can do, however, is to impose a platform of public debate, with traditional media – the press and TV which reach majority of voters – increasingly using them as a source of information on politicians and their views. It is the indirect impact that makes social media an indispensable communication tool for politicians.
XX
Internet, a wraz z nim social media stają się podstawowym środkiem komunikacji we wszystkich sferach ludzkiej działalności, także politycznej. To właśnie Twitter, Facebook, YouTub zapewniają nowe sposoby pobudzania zaangażowania obywateli w życiu politycznym, tworzą nową formę dialogu politycznego i są odzwierciedleniem demokracji uczestniczącej. W aktywności politycznej stają się ważnym narzędziem informowania, rekrutowania zwolenników, organizowania działań i zdobywania władzy. W artykule skoncentrowano się na kampanii wyborczej narodowo-konserwatywnej Indyjskiej Partii Ludowej (Bharatiya Janata Party – BJP), która swoje zwycięstwo w wyborach parlamantarnych w 2014 r. zawdzięcza wykorzystaniu na szeroką skalę social media. Celem BJP stał się interaktywny dialog z obywatelami i włączenie ich w działania wyborcze, a także szerzenie świadomości politycznej i zachęcenie młodych wyborców do tego, aby poszli zagłosować.
EN
The crash of TU-154 plane on 10 April 2010, which killed the Polish president, Lech Kaczyński, and 95 other members of the presidential delegation, had most of all the consequences on the political system - it became necessary to ensure continuity of the state’s authorities, and to organize early elections of the head of state. Controversies over the accident, which occurred just a few days after the tragedy, caused a conspicuous polarization of Polish public opinion (Niżyńska, 2010). The so-called “case of the cross” (concerning the cross which was erected in front of the Presidential Palace by a group of Polish scouts in honour of the victims of the disaster) turned out to be a symbolic expression of the split in Polish society. The language of the public debate about that event took on specific qualities that we want only to sketch in the presented paper. We draw attention to three important factors that constitute “the discourse on the cross”: a) areligious context, b) a context ofpatriotic martyrdom, c) a political context. Furthermore we tend to show that political communication in Poland after 2010 has revealed only the existing social split, the first symptoms of which are to be sought in the reconfiguration of the Polish party system at the turn of the 20th and 21st century.
PL
Katastrofa samolotu TU-154 z 10 kwietnia 2010 roku, w której zginęli prezydent Polski, Lech Kaczyński, oraz 95 osób wchodzących w skład prezydenckiej delegacji, miała przede wszystkim konsekwencje ustrojowe - konieczne stało się zapewnienie ciągłości władz państwowych oraz zorganizowanie przyspieszonych wyborów głowy państwa. Kontrowersje w sprawie wypadku, jakie pojawiły się już kilka dni po tragedii, spowodowały jednak także wyraźną polaryzację opinii publicznej. Symbolicznym wyrazem podziału stała się tzw. sprawa krzyża ustawionego przed Pałacem Prezydenckim przez harcerzy w hołdzie ofiarom katastrofy. Język debaty publicznej towarzyszący temu wydarzeniu nabrał z czasem cech swoistych, które chcemy w niniejszym artykule ledwie naszkicować. Zwracamy uwagę na trzy istotne elementy konstytuujące dyskurs okołokrzyżowy: a) kontekst religijny; b) kontekst patriotyczno-martyrologiczny; c) kontekst polityczny. Ukazujemy ponadto, że komunikacja polityczna po 2010 roku unaoczniła jedynie podział społeczny, którego pierwszych symptomów upatrywać należy w rekonfiguracji polskiego systemu partyjnego na przełomie XX i XXI wieku.
first rewind previous Page / 2 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.