Search results

1

FACES OF ART: “Laugh now but one day we’ll be in charge”. Modern social problems in Banksy’s art

100%

Kończak B.

Miscellanea Anthropologica et Sociologica

|

2013

|

vol. 14(1)

EN

Art has always been a very important sphere of humanity, not only for individuals, but for society as a whole. As early as ancient times, mankind produced pictures which mirrored the reality of everyday life, in the shape of cave wall paintings. Through his art, a contemporary artist attempts to not only bear witness to reality, but also to influence and change this reality in order to modify and/or repair it.In its own way, artistic creation affects the audience as it speaks through visual experience. Art can be charged with meaning, and can inspire the audience to ponder and reflect upon the issues that it touches upon. Socially engaged art draws attention to key aspects of human life while satisfying our cultural, aesthetic and philosophical needs. Art constitutes a significant domain of human life. Some individuals fulfill their social moral, or mental functions through art, and at the same time aspire to be a kind of signpost – not only pointing towards problematic issues, but also providing suggestions to solve them. The phenomenon of graffiti, regarded by some as a form of vandalism, and by others as a contemporary form of artistic activity, has become a way of presenting the negative aspects of the contemporary world. On the one hand, it is therefore an attempt to protest. On the other hand, it is inextricably linked to social life. The British graffiti artist, who disguises himself using the nickname Banksy, utilizes public space to make us stop and think about existing social problems, such as excessive consumption, poverty or armed conflicts, which carry a lot of pejorative implications.Through his work he seems to show that consumerism in the modern era has replaced religion and ideology. A man lost in the world of buying and selling has started to associate simply consuming goods with happiness, contentment, and a high social position. This phenomenon has led to the slow disappearance of true bonds and relationships. It is hard to determine whether Banksy is a modern guerilla fighter, fighting against injustice and inequality, or an intelligent fraudster, skillfully using his rapidly acquired fame. Undoubtedly, however, the work of this mysterious Briton is extremely important from a social point of view because he manages, through simple means, to expose existing human problems. Banksy once said, “People either love me or hate, or simply they do not care.” It is impossible to agree with this last statement. Whatever your opinion about graffiti is, it is unthinkable to pass by his work without noticing it and reacting to it. For Banksy, annoying and disturbing images are an invitation to contemplate our world and for that he deserves recognition.

2

OBLICZA SZTUKI: „Śmiejcie się, póki możecie”. Współczesne problemy społeczne w twórczości artystycznej Banksy’ego

100%

Kończak B.

Miscellanea Anthropologica et Sociologica

|

2013

|

vol. 14(1)

PL

Sztuka jest niezmiernie istotną sferą życia nie tylko jednostki, ale i całego społeczeństwa. Stała się swoistym drogowskazem – nie tylko wskazuje problematyczne zagadnienia, ale również podsuwa ich rozwiązanie. Twórczość artystyczna we właściwy sobie sposób oddziałuje na odbiorców – potrafi wzbudzić w nich refleksję, zmusza do zadumy i zastanowienia. Sztuka społecznie zaangażowana porusza kwestie w życiu człowieka kluczowe i najważniejsze, spełniając przy tym wiele pożądanych społecznie i kulturowo funkcji. Zjawisko graffiti stało się sposobem przedstawiania negatywnych aspektów współczesnego świata. Z jednej strony jest próbą kontestacji, z drugiej – pozostaje nierozerwalnie związane z życiem społecznym, gdyż funkcjonuje w jego obrębie. Brytyjski artysta graffiti, ukrywający się pod pseudonimem Banksy, wykorzystuje przestrzeń publiczną, aby unaocznić istniejące wokół człowieka problemy społeczne, takie jak nadmierna konsumpcja, ubóstwo czy konflikty zbrojne, które niosą ze sobą wiele negatywnych konsekwencji. Trudno jest jednoznacznie stwierdzić, czy jest on współczesnym partyzantem walczącym z niesprawiedliwością i nierównościami, czy inteligentnym hochsztaplerem umiejętnie wykorzystującym swoją szybko zdobytą sławę. Cokolwiek o nim myślimy, obok jego twórczości nie sposób jest przejść obojętnie. Przykry i niepokojący charakter obrazów Banksy’ego zmusza do głębokiej refleksji nad światem i za to należy mu się uznanie.

3

Kontestacja i kino – refleksje teoretyczne

100%

Klejsa K.

Panoptikum

|

2008

|

issue 7(14)

103-118

EN

Konrad Klejsa’ reflection in this text oscillates between the notions of cinema and dissent that are connected to the tern of 60’ and 70’. He formulates his doubts concerning the scope of those notions: can we talk about the cinematic dissent, or rather about the cinema of the decade of dissent? The author claims that it is impossible to establish any meaning of these notions without examination and identification of different modes of production and distribution of films created in those times, as well as without taking into account the dynamics of cultural processes. Cinema was only one of media in which the ideas of the “protest culture” were expressed. The films were accompanied by, and often preceded with, actions of the situationists (especially Guy Debord’s 1967 manifesto The Society of the Spectacle), as well as by critical discussions focusing on the ideological involvement of cinematic apparatus (connected primarily to French film theory and the strategy of exposing the ideological character of the mainstream cinema). The project of tracing the dissent in particular films must constantly be supplemented with the question of the actual scope of this notion: is it tantamount to the content or rather to the “progressive” form? Standpoints characteristic to the critique of dominant culture implied that the cinema of dissent not only documents the awareness of dissent but embodies it. If the mainstream cinema is not able to represent the dissenting groups and their aims, there is a need for independent media and distribution channels (i.e. funded by sources other than government). The author indicates new strategies of expression that realize theoretical assumptions of the dissent movement, focused around the formula of Brechtian cinema. The article is an excerpt of the book: Filmowe oblicza kontestacji. Kino Stanów Zjednoczonych i Europy Zachodniej wobec kultury protestu przełomu lat 60. i 70.

4

Między adaptacją a kontestacją pracowników 65 plus w świetle ustawy emerytalnej

75%

Barcik A.

Zeszyty Naukowe Uczelni Vistula

|

2016

|

issue 46(1) Ekonomia X. Pracownicy wiedzy 65 plus - nowe szanse (czy kontrowersje) wobec wyzwań współczesności

91-98

PL

W artykule podjęto próbę wyjaśnienia funkcjonowania prawa (ustawy) jako mechanizmu kształtowania stosunków społecznych w kraju. Zaprezentowano przyczyny nowej ustawy emerytalnej i podział pracowników na tych, którzy adaptowali ustawę (bez akceptacji) oraz kontestujących jej wprowadzenie w życie społeczno-gospodarcze. Wykazano również, że polityka i społeczeństwo może dzielić obywateli na grupy według ideologii i poglądów.

EN

In her article, the author undertook an attempt to explain the functioning of the law (act) as a mechanism of formation of social relations in the country. She presented the reasons for a new pension schemes act and the division of employees to those who have adapted the act (without acceptance) and those contesting its enforcement in the socioeconomic life. She also indicated that the policy and society may divide citizens into groups by the ideology and views.

5

Zasada kontestacji? Przekształcenie hiszpańskiego porządku politycznego w perspektywie neoinstytucjonalnej

63%

Górnicka W.

Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne

|

2022

|

vol. 74

49-60

EN

The main objective of this article is to analyse the transformation of the Spanish political order from a neo-institutional perspective, taking into account the particular impact of the contestation element created during 15M Movement on the functioning and the relationships between formal and informal institutions after 2011. The transformation of the rules that form a certain order is considered to be binding for the direction of reshaping of the subsystem covering relations both between citizens and political parties and between the groups themselves. The principle of contestation proposed within the framework of the text allows us to grasp the changes taking place in society and their consequences for the political order that is currently being formed.

PL

Głównym celem niniejszego artykułu jest analiza przekształceń hiszpańskiego porządku politycznego w neoinstytucjonalnej perspektywie, uwzględniająca szczególne oddziaływanie elementu kontestacyjnego, ukształtowanego w trakcie formowania i aktywności Ruchu Oburzonych, na funkcjonowanie i zależności zachodzące pomiędzy instytucjami formalnymi oraz nieformalnymi po 2011 r. Przekształcenia reguł tworzących określony ład uznaje się za wiążące dla kierunku przeobrażeń podsystemu, obejmującego relacje zarówno pomiędzy obywatelami (poziom instytucji nieformalnych) a partiami politycznymi (poziom instytucji formalnych), jak i pomiędzy samymi ugrupowaniami. Zaproponowana w ramach tekstu zasada kontestacji pozwala na uchwycenie zmian zachodzących w społeczeństwie oraz ich konsekwencji dla tworzącego się obecnie porządku politycznego, kształtując jednocześnie podstawę dla możliwych wariantów jego konstruowania.

6

Polityczny wymiar sztuki – estetyczny wymiar polityki

63%

Tryka B.

Roczniki Kulturoznawcze

|

2014

|

vol. 5

|

issue 4

067-086

PL

W artykule Autorka omawia zagadnienie sztuki zaangażowanej, która zyskuje coraz mocniejszą pozycję we współczesnej kulturze. Artyści zaangażowani, podobnie jak ruchy awangardowe, swe ideowe podstawy czerpie z myśli lewicowej. Jako taka stanowi ważny element lewicowej polityki. Dzieje się tak, ponieważ głównie środowiska lewicowe podkreślają pozytywną wartość tych praktyk, dążąc do zminimalizowania negatywnych skojarzeń powstałych wokół związku sztuki i polityki. Celem artystów zaangażowanych jest przekształcanie otaczającego świata zgodnie z ich takimi ideami, jak poprawa warunków społecznych czy kształtowanie świadomości społecznej. Znaczenie sztuki dla polityki podkreśla m.in. francuska filozofka o orientacji postmarksistowskiej Chantal Mouffe. Jej zdaniem działania artystyczne zawsze w pewnym stopniu mają znaczenie polityczne. W teoriach estetycznych również usiłuje się obronić tezę, że między sztuką a polityką istnieje trwała relacja, przykładem jest np. koncepcja estetyki relacyjnej Nicolasa Bourriauda lub Jacques’a Rancière’a koncepcja estetyki jako polityki.

EN

In this paper the Author presents the matter of ‘engaged art’ which is being appreciated in contemporary culture. ‘Engaged artists,’ similar to avant-garde movement, are rooted in leftist ideology. This art is an important element of leftist politics. Leftist groups stress the positive value of that art by underplaying negative associations of art and politics. The ‘engaged artists’ purpose is to change the world according to their ideas like improvement of social conditions and creating the social awareness. The importance of art to politics is emphasised by post-Marxist philosopher Chantal Mouffe. In her theory, artistic activity always has a political meaning. On the other hand, in aesthetics theories like Nicolas Bourriaud’s relational aesthetics or Jacques Rancière’s conception of aesthetics as politics, a kind of permanent relation between art and politics is maintained.

7

Kontestacja przestrzeni w "Niewidzialnych miastach" Italo Calvino

63%

Karpow F.

Białostockie Studia Literaturoznawcze

|

2011

|

issue 2

185-198

EN

This article presents an analysis of the complex relation between the spatial and narrative aspects of human identity as seen in Italo Calvino's novel Invisible Cities. The cities described in the novel exemplify the crisis of the tamed and objectified narrative space which serves as the basis of human existence. This process comprises: the contestation of history (the relation between space and the linear time), the contestation of narrative (the human ability to imbue space with meaning) and, lastly, the contestation of the identity (the ability to build an identity based on domesticated space).

8

Ontologia społeczeństwa, dobro wspólne i kontestacja. Wokół pewnych kategorii państwa republikańskiego w ujęciu Philipa Pettita

63%

Wierzchosławski R. P.

Roczniki Filozoficzne

|

2023

|

vol. 71

|

issue 1

183-212

EN

Philip Pettit is one of the leading philosophical codifiers of the [neo-]republican conception of freedom and government, which is guided by the ideal of non-domination (empire and dominion). At the same time, he is the author of many important works in the areas of philosophy of social science (the question of explanation and interpretation), ethics (consequentialism), social ontology (how social groups exist) and philosophy of mind (how the intentional subject functions). In light of the criticisms and polemics that have emerged from the new ‘republican wave,’ to use this term, proponents of populist republicanism (John P. McCormick and others), who accuse representatives of an earlier generation of the republican tradition like John G.A. Pocock, Quentin Skinner and especially exactly Philip Pettit of aristocratic ‘deviation’ (only the upper classes and elites benefit from the project of depoliticizing the republic), it is important to point out the relevance for a reading of the republican project of the solutions developed by Pettit in social ontology. The author puts forward the thesis that it is only by considering his position in social ontology that his proposals in political philosophy can be fully understood (which does not mean accepted). The structure of the article is as follows: (1) the author presents the three dimensions of social ontology as seen by Pettit;(2) he then shows their relevance in defining the category of the common good, in the context of a republican political community (condominium model);(3) he points out some paradoxes related to the realization of the republican ideal of civic contestation. At the same time, author draws attention to the evolution of the republican project (certain aspects of it) in relation to analogous evolutions of propositions (solutions) in social ontology.

PL

Philip Pettit jest jednym z czołowych filozoficznych kodyfikatorów (neo-)republikańskiej koncepcji wolności i rządu, który kieruje się ideałem nie-dominacji (imperium i dominium). Jednocześnie jest autorem wielu ważnych prac z obszaru filozofii nauk społecznych (kwestia wyjaśniania i interpretacji), etyki (konsekwencjalizm), ontologii społecznej (jak istnieją grupy społeczne) oraz filozofii umysłu (jak funkcjonuje podmiot intencjonalny). W świetle krytyk i polemik, jakie pojawiły się ze strony nowej „fali republikańskiej”, by określić tym mianem zwolenników populistycznego republikanizmu (John P. McCormick i inni), którzy oskarżają przedstawicieli wcześniejszej generacji tradycji republikańskiej, takich jak Johh G.A. Pocock, Quentin Skinner, a zwłaszcza właśnie Philip Pettit, o arystokratyczne „odchylenie” (jedynie klasy wyższe i elity korzystają na projekcie depolityzacji republiki) istotne jest wskazanie na znaczenie dla odczytania projektu republikańskiego wypracowanych przez Pettita rozwiązań w ontologii społecznej. Autor stawia tezę, że dopiero uwzględnienie jego stanowiska w ontologii społecznej pozwala na pełne zrozumienie (co nie znaczy, że akceptację) jego propozycji w filozofii politycznej. Struktura artykułu jest następująca: (1) autor przedstawia trzy wymiary ontologii społecznej w ujęciu Pettita;(2) następnie pokazuje ich znaczenie w definiowaniu kategorii dobra wspólnego w kontekście republikańskiej wspólnoty politycznej (model condominium),(3) wskazuje na pewne paradoksy związane z realizacją republikańskiego ideału obywatelskiej kontestacji. Jednocześnie autor zwraca uwagę na ewolucję projektu republikańskiego (pewnych jego aspektów) w zależności od analogicznych ewolucji propozycji (rozwiązań) w ontologii społecznej.

9

Descholersi wobec praw dziecka do wolności uczenia się

51%

Śliwerski B. M.

Forum Oświatowe

|

2021

|

vol. 33

|

issue 2(66)

11-26

EN

This article depicts the problem of representatives of rebellious/ alternative movements in educational thoughts and practices, which are named as deschoolers. Nowadays, in the era of globalization and modern communication technology, traditional school must face the out of school revolution. This revolution enforces a radical change in the training of young generations. At that time in Poland schools are still organized and carried out on the model of bureaucratic state institutions which were popular in the late nineteenth century. Moreover, the schools’ aims are implemented with the principle of administrative rationality (using the same resources at the same time and relatively the same conditions). The idea is to exclude, to the maximum, the operational case (chance) from their functioning, which is possible only, if the conduct -behavior of individuals- of institutions will not be conditioned by individual needs. Furthermore, behavior of individuals must be free from their subjective experience. Learning is only human activity, which does not require direct guidance by other people. Freedom of access to sources of knowledge and openness to human needs, abilities and interests is necessary in learning. I present the results of studies that illustrate the state of slowing down necessary reforms by politicians in the Polish educational system.

PL

W artykule poruszam problem stosunku przedstawicieli kontestacyjnego/alternatywnego ruchu myśli i praktyki edukacyjnej, jakim są deskolersi (deschoolers). Dzisiaj, w dobie globalizacji i nowoczesnych technologii komunikowania się, tradycyjna szkoła musi zmierzyć się z rewolucją pozaszkolną, która wymusza radykalną zmianę kształcenia młodych pokoleń. Tymczasem w Polsce szkoły nadal są organizowane i prowadzone na wzór biurokratycznych instytucji państwowych końca XIX w., by realizować w nich cele zgodnie z zasadą administracyjnej racjonalności, a więc przy stosowaniu tych samych środków, w tym samym czasie i względnie tych samych warunkach. Chodzi o to, by do maksimum wykluczyć z ich funkcjonowania przypadek (los), co jest możliwe tylko wówczas, kiedy postępowanie jednostek w instytucji nie będzie warunkowane ich indywidualnymi potrzebami i uniezależni się od ich subiektywnych doznań. Uczenie się jest tym ludzkim działaniem, które nie wymaga kierowania nim przez inne osoby, natomiast niezbędne jest mu zapewnienie wolności, swobodnego dostępu do źródeł wiedzy oraz otwartości na ludzkie potrzeby, zdolności i zainteresowania. Przedstawiam zatem wyniki badań, które ilustrują stan spowalniania przez polityków koniecznych reform w polskim systemie edukacyjnym.

10

Normy i wartości subkultury punk w Polsce

51%

Socha M., Instytut Socjologii W. E.-S., milosoch@gmail.com

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Sociologica

|

2014

|

vol. 48

PL

W artykule rozważam problem norm i wartości, jakimi kierują się obecnie przedstawiciele subkultury punk. Chcąc uchwycić przemianę, jakiej uległy subkultury, wyszedłem z baumanowskiej koncepcji ponowoczesności. Przedstawiam obraz współczesnych punków z punktu widzenia Davida Muggletona, twórcy pojęcia „postsubkutury”, oraz staram się udowodnić, że zaproponowana przez niego koncepcja zbyt krytycznie i jednostronnie postrzega problem współczesnych grup o charakterze subkulturowym. Proponuję, aby analiza zjawiska subkultury punk uwzględniała pojęcie „ekskorporacji” Johna Fiske oraz „taktyk” i „strategii” działania opisywanych przez Michela de Certeau.

11

From aspiring saint to disillusioned rebel. Explaining change in the Polish narrative of European integration

51%

Cianciara A. K.

Rocznik Integracji Europejskiej

|

2019

|

issue 13

295-309

PL

W wymiarze koncepcyjnym artykuł czerpie z teorii pola Bourdieu i teorii stygmatyzacji Goffmana w celu wyjaśnienia ewolucji oficjalnej narracji polskiego rządu w odniesieniu do integracji europejskiej. Analiza produkcji narracji przez rząd RP ukazuje znaczące przesunięcie w zakresie strategii radzenia sobie ze stygmatyzacją (faktyczną lub wyobrażoną), która określa pozycję Polski w unijnym polu władzy: od strategii adaptacyjnej (korekcyjnej) do strategii kontestacyjnej, gdzie stygmatyzowany atrybut ulega przekształceniu w cnotę. W wymiarze empirycznym owo przesunięcie zilustrowano 3 przykładami produkcji narracji w warunkach kryzysu: 1) kryzys strefy euro (Polska adaptuje się do dominującej w UE narracji i promuje własne doświadczenie polityki oszczędności, sprzymierzając się ze “świętymi” z Północy przeciwko “grzesznikom” z Południa); 2) kryzys migracyjny (Polska przechodzi od adaptacji do kontestacji, przekształcając stygmatyzowany “brak solidarności” w odpowiedzialną “normalność”); 3) kryzys rządów prawa (Polska konsoliduje strategię kontestacji, konstruując zaistniały konflikt w kategoriach kontrataku niedemokratycznego unijnego centrum na “prawdziwych” demokratów z peryferii UE). Narracja ewoluuje zatem od kontestacji konkretnego rozwiązania politycznego (kwoty migrantów) do podważenia normatywnych podstaw procesu integracji europejskiej.

EN

This article conceptually draws on Bourdieu’s field theory and Goffman’s stigma theory to explain the evolution of Polish government’s official narrative on European integration. Narrative production by Polish authorities reveals a marked shift in strategy adopted to deal with the stigma (real or imagined) that structures Poland’s position in the EU field of power: from adaptive (corrective) to contesting strategy where stigma is embraced and transformed into a virtue. Empirically, this shift is illustrated with 3 examples of narrative production under crisis: 1) euro-zone crisis (Poland adapts to the dominant EU narrative and promotes its own austerity experience, while allying itself with the northern “saints” against the southern “sinners”); 2) migration crisis (Poland moves from adaptation to contestation, while narrating the “lack of solidarity” stigma as the responsible “normal”); 3) rule of law crisis (Poland consolidates its contestation strategy, while framing the dispute as a counter-measure from undemocratic EU centre to discipline “real” democrats in the periphery). Thus the narrative moves from contestation of a particular policy solution (migration quotas) to undermining normative bases of the European integration process.

12

Modele polskiej prozy „unijnej”. Próba klasyfikacji

51%

Pasterska J.

Tematy i Konteksty

|

2019

|

vol. 14

|

issue 9

70-92

EN

Poland’s accession to the European Union and the democratization of the country resulted in a change in the specificity of the Polish emigration prose. Its political dimension was subdued. The status and role of the writer-emigrant changed. Now, without the feeling of having betrayed his/her homeland or language, the writer has become a chronicler of the life of compatriots abroad and an observer of the culture of the country of settlement. The focus of the present considerations is an attempt to characterize three models according to which the description of sociological and cultural phenomena takes place. The first one covers the type of stories symptomatic of migration in which the characters are young people without complexes, curious about the world, wishing to discover it. In this case, we are dealing with intercultural texts that attempt to describe the new culture of the country of settlement and the related identity experiences. The second model uses a model present in postcolonial literature. The hero of this prose is an oppressed migrant whose “mission” is, in a sense, to conquer the new country in order to become a “colonizer” and lose the status of a “colonized” one. He/she thus stands in opposition to a foreign world and the new culture/cultures. The third variant collects polemic works in the face of both this doctrine and the post-colonial discourse, both of which, entering into dialogue with the above mentioned forms, create their own model of counter-discourse.

13

Ziemianie w prasowym rysunku satyrycznym 1944–1956

51%

Osiński T.

Polska 1944/45-1989. Studia i Materiały

|

2019

|

issue 17

PL

Artykuł jest próbą analizy propagandowego obrazu ziemiaństwa polskiego utrwalonego w rysunkach satyrycznych publikowanych w prasie w latach 1944–1956. Autor na podstawie ich treści opracował klasyfikację głównych zagadnień, w kontekście których odwoływano się do tej warstwy społecznej. Należą do nich: reforma rolna, walka ze Stanisławem Mikołajczykiem i PSL, przekształcenia społeczno-gospodarcze, życie codzienne, kontestacja systemu (oskarżenia o sabotaż, szkodnictwo gospodarcze, związki z emigracją i podziemiem).

EN

The article is an attempt to analyse the propaganda image of the Polish landed gentry preserved in satirical drawings published in the press in 1944–1956. On the basis of the press analysis, the author developed a classification of the main contexts in which references were made to this social stratum. These include: land reform, the fight against Stanisław Mikołajczyk and the Polish People’s Party, socio-economic transformation, everyday life, contesting the system (accusations of sabotage, economic damage, links with emigration and the underground).

14

Potrzeba mądrości wychowania w kontekście ludzkich dylematów

51%

Drożdż M.

Studia Socialia Cracoviensia

|

2019

|

vol. 11

|

issue 2

11-26

EN

The need for the wisdom of education in the context of human dilemmas. Wisdom is inseparable from the teacher’s ability to solve human dilemmas and difficulties of life. The purpose of this article is to show the role and tasks of the teacher in the context of the many human dilemmas. At the beginning they will be discussed dilemmas associated with the mystery man. The teacher must also contend with the manifestations and consequences of human immaturity. The leading topic of this article is the thesis of the need wise teachers who are able to respond to these challenges responsibly for the benefit of students and parents. The point of reference in our analysis is an integral personalistic anthropology. We assume that wisdom is available, and the truth is able to forge even heroic characters teaching.

PL

Potrzeba mądrości wychowania w kontekście ludzkich dylematów. Mądrość nauczyciela jest nieodłączna od umiejętności rozwiązywania ludzkich dylematów i trudności życiowych. Celem niniejszego artykułu jest pokazanie roli i zadań nauczyciela w kontekście wielu ludzkich dylematów. Na początku zostaną omówione dylematy związane z tajemnicą człowieka. Nauczyciel musi się także zmagać się z przejawami i skutkami ludzkiej niedojrzałości. Tematem wiodącym niniejszego artykułu jest teza o potrzebie mądrych nauczycieli, którzy potrafią na te wyzwania odpowiedzialnie odpowiadać dla dobra uczniów i rodziców. Punktem odniesienia w naszych analizach jest integralna antropologia personalistyczna. Zakładamy, iż mądrość jest dostępna, a prawda jest w stanie ukształtować nawet heroiczne charaktery nauczycielskie.

15

“We are hope, you are the eternal khan.” Authoritarian regimes and protest opportunities in Central Asia

45%

Shukuralieva N. S.

Przegląd Politologiczny

|

2019

|

issue 1

173-187

PL

Celem niniejszego tekstu jest analiza politycznych uwarunkowań funkcjonowania opozycji oraz praktyk kontestacyjnych w reżimach niedemokratycznych Azji Centralnej. Oparcie analizy na pięciu krajach o zróżnicowanym nasileniu autorytaryzmu pozwala prześledzić zależności pomiędzy kontekstem politycznym i działaniami protestacyjnymi, które w różnej, uwarunkowanej strukturą władzy, formie występowały we wszystkich pięciu krajach regionu. Artykuł, posługując się przykładem krajów Azji Centralnej, dostarcza empirycznej dokumentacji pomysłów o istnieniu wzajemnej zależności między repertuarami kontestacji a typami reżimu politycznego. Ponadto eksponuje on rolę aktywizmu internetowego w informowaniu, mobilizowaniu opinii publicznej, skłanianiu do wyrażania opinii, gromadzeniu różnych zasobów, prowokowaniu poparcia oraz budowaniu sieci relacji w ramach społeczeństwa obywatelskiego. Wreszcie, jak wskazuje niniejszy tekst, im większy poziom represyjności reżimu, tym mniej możliwości użycia tradycyjnych form kontestacji, a w skrajnych przypadkach kontestacja ogranicza się do przestrzeni online.

EN

The aim of this text is to analyze the political determinants deciding the functioning of the opposition and contentious practices in undemocratic regimes of Central Asia. The analysis is based on five countries with varying degrees of authoritarianism and allows us to trace the relations between the political context and protest activities, which in the different forms depending on the local structure of power, have taken place in all five of the countries in the region. The example of Central Asian countries supports the ideas about the patterns of protest being dependent on the type of political regime. Moreover, one may observe the growing role of Internet activism in informing and mobilizing public opinion, encouraging the expression of opinion, collecting various resources, provoking support, and building a network of relations within the civil society. Finally, the research shows that the more repressive the regime is, the smaller the opportunity for using traditional forms of protest, and in extreme cases contestation is limited to the Internet.

16

Muzyczne aspekty pieszej pielgrzymki Władysława Reymonta na Jasną Górę

45%

Śnieżek B.

Muzyka

|

2019

|

vol. 64

|

issue 2

89-102

EN

For the centenary of the Kosciuszko Uprising, on 5th May 1894, Władysław Reymont, then a 27-year-old beginner writer, joined a pilgrimage from Warsaw’s Praga district to Jasna Góra. His aim was to write a report on the pilgrimage for Tygodnik Ilustrowany weekly. First published in instalments and later as his book debut (A Pilgrimage to Jasna Góra. Impressions and Images, Warsaw 1895), it was favourably received by the critics and earned the young writer some recognition. Reymont’s ethnographic account of the journey to Jasna Góra is a model example of what van Gennep calls the liminal phase of a rite of passage, and of Turner’s communitas. The book also contests some types of discourse and attitudes (Eade, Sallnow), frequently reflected in the musical activity of the pilgrims. By describing the song and music, the author presents both the moods of his journey companions and his own. His text abounds in descriptions of music events, such as meeting a wondering beggar-singer, the May devotions to the Blessed Virgin Mary, as well as a holy mass on Jasna Góra. Reymont’s report also describes the audiosphere of late 19th-century pilgrimages. The author characterises (in a literary fashion) all the sounds and noises that he discovered in the changing soundscape during his journey. He also describes the soundscape of the travelling company itself, on the move and in periods of rest. Group singing allowed the pilgrims from Praga to domesticate the liminal phase of the pilgrim rite, marked by suffering, and make the journey situation familiar as well. Reymont’s Pilgrimage to Jasna Góra demonstrates the writer’s sensitivity to music. He later introduced musical topics in his novels The Peasants and Ferments, while the experience of a pilgrimage recurs in The Peasants as well and in the novelette Mother.

PL

W setną rocznicę insurekcji kościuszkowskiej, 5 maja 1894 roku, dwudziestosiedmioletni, początkujący pisarz, Władysław Reymont, wyruszył wraz grupą pielgrzymkową z warszawskiej Pragi na Jasną Górę w celu napisania reportażu z pielgrzymki do „Tygodnika Ilustrowanego”. Dzieło najpierw opublikowane w odcinkach, następnie jako debiut książkowy (Pielgrzymka do Jasnej Góry. Wrażenia i obrazy, Warszawa 1895) zyskało przychylność krytyków i przyniosło młodemu literatowi rozpoznawalność. Etnograficzny zapis drogi Reymonta na Jasną Górę jest modelowym przykładem fazy liminalnej obrzędu przejścia według van Gennepa oraz Turnerowskiej communitas. Nie brak w nim również świadectw kontestowania niektórych dyskursów i postaw (Eade, Sallnow). Postawy te często ujawniają się w zachowaniach muzycznych pielgrzymów. Ponadto poprzez opisy śpiewu i muzyki autor Pielgrzymki dokumentuje zarówno nastroje kompanii pielgrzymkowej, jak i swoje własne. Jego relacje obfitują także w omówienia wydarzeń muzycznych, takich jak: spotkanie śpiewającego dziada, nabożeństwo majowe, msza na Jasnej Górze. W Reymontowskim reportażu znalazło się również miejsce na opis audiosfery pielgrzymowania z końca XIX wieku. Pisarz na sposób literacki scharakteryzował wszelkie dźwięki, brzmienia i szmery dostrzeżone w zmieniającym się krajobrazie dźwiękowym. Ukazał też pejzaż dźwiękowy samej kompanii, zarówno podczas drogi, jak i w czasie odpoczynku. Poprzez wspólny śpiew grupa z warszawskiej Pragi oswaja naznaczoną cierpieniem fazę liminalną rytuału pielgrzymki, jak również udomowia wędrówkę. Pielgrzymka do Jasnej Góry jest świadectwem wrażliwości muzycznej Reymonta. Wątki muzyczne podjął później w powieściach Chłopi i Fermenty. Do doświadczenia pielgrzymki odwołał się natomiast w Chłopach i noweli Matka.

17

Between Imperative and Choice: Contraception and Abortion in the Opinion of High School Students and University Students on the Basis of Author's Research

38%

Baniak J.

Konteksty Społeczne

|

2015

|

vol. 3

|

issue 2

EN

The contraception and abortion are closely connected with a responsible parenthood in formalised marriages, as well as in other types of heterosexual relationships. In this study, based on the results of sociological research from the year 2011, I discuss the attitudes of high school students from Kalisz (456) and students from Poznan (426) towards contraception and abortion, locating students' attitude in their opinions and assessments. In other words, I answer the question whether and to what extent the high school and university students accept moral standards on natural and artificial methods of birth control, and the extent to which they contest these standards, opposing the ban or practical limitation in marriages and in informal relationships. Respondents in both environments often favor the use of contraception by married couples over natural methods, and also oppose the church ban on their use.Among the people who are questioning contraception and abortion quantitatively dominate those who are deeply religious who recognize the moral authority of the Roman Catholic Church over those who are indifferent or non-religious and question the authority of the Church. In contrast, non-believers and religious persons most strongly oppose the moral norms of the Church forbidding contraceptives and abortion in marriages.

PL

Antykoncepcja i aborcja ściśle łączą się z odpowiedzialnym rodzicielstwem w formalnych wiązkach małżeńskich, jak i w innych typach związków heteroseksualnych. Metody poczęcia życia ludzkiego są obecnie postrzegane i oceniane z wielu punktów widzenia, choćby świeckiego i religijnego, wskazując na odmienne ich znaczenie w życiu małżeńskim i rodzinnym ludzi. Nierzadko są one ujmowane kontrowersyjnie – jedni postrzegają je krytycznie i kwestionują ich zasadność, drudzy zaś dostrzegają ich potrzebę i widzą w nich sposób na rozwiązanie osobistych i rodzinnych dylematów moralnych. Metody te są przedmiotem zainteresowania osób dorosłych, tkwiących już we własnych związkach seksualnych, małżeńskich i rodzinnych, jak i osób młodych, dopiero rozpoczynających lub planujących rozpoczęcie współżycia seksualnego czy też założenie własnej wspólnoty małżeńskiej i rodzinnej. W tym opracowaniu, opartym na wynikach autorskich badań socjologicznych z 2011 roku, omawiam nastawienie licealistów z Kalisza (456) i studentów z Poznania (426) do antykoncepcji i aborcji, lokując to ich nastawienie w opiniach i ocenach. Inaczej mówiąc, odpowiadam tu na pytanie: czy i w jakim stopniu licealiści i studenci akceptują normy moralne dotyczące naturalnych i sztucznych metod regulacji poczęć, a w jakim zakresie kontestują te normy, sprzeciwiając się ich zakazowi czy ograniczaniu praktycznemu w małżeństwie i w związkach nieformalnych. Respondenci w obu środowiskach liczniej opowiadają się za stosowaniem przez małżonków antykoncepcji niż metod naturalnych, a zarazem sprzeciwiają się kościelnemu zakazowi ich stosowania. Wśród kwestionujących antykoncepcję i aborcję ilościowo dominują osoby głęboko religijne i uznające moralny autorytet Kościoła rzymskokatolickiego nad osobami obojętnymi religijnie i niereligijnymi oraz kwestionującym autorytet Kościoła. Natomiast osoby niewierzące i religijne najliczniej kontestują normy moralne Kościoła zabraniające stosowania w małżeństwach antykoncepcji i aborcji.

Refine search results

FACES OF ART: “Laugh now but one day we’ll be in charge”. Modern social problems in Banksy’s art

OBLICZA SZTUKI: „Śmiejcie się, póki możecie”. Współczesne problemy społeczne w twórczości artystycznej Banksy’ego

Kontestacja i kino – refleksje teoretyczne

Między adaptacją a kontestacją pracowników 65 plus w świetle ustawy emerytalnej

Zasada kontestacji? Przekształcenie hiszpańskiego porządku politycznego w perspektywie neoinstytucjonalnej

Polityczny wymiar sztuki – estetyczny wymiar polityki

Kontestacja przestrzeni w "Niewidzialnych miastach" Italo Calvino

Ontologia społeczeństwa, dobro wspólne i kontestacja. Wokół pewnych kategorii państwa republikańskiego w ujęciu Philipa Pettita

Descholersi wobec praw dziecka do wolności uczenia się

Normy i wartości subkultury punk w Polsce

From aspiring saint to disillusioned rebel. Explaining change in the Polish narrative of European integration

Modele polskiej prozy „unijnej”. Próba klasyfikacji

Ziemianie w prasowym rysunku satyrycznym 1944–1956

Potrzeba mądrości wychowania w kontekście ludzkich dylematów

“We are hope, you are the eternal khan.” Authoritarian regimes and protest opportunities in Central Asia

Muzyczne aspekty pieszej pielgrzymki Władysława Reymonta na Jasną Górę

Between Imperative and Choice: Contraception and Abortion in the Opinion of High School Students and University Students on the Basis of Author's Research