Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: kultura konsensusu

Sort By:

Limit search:

Konsensus i jego brak w Radzie Europejskiej – analiza przypadku reelekcji Donalda Tuska w 2017 r. z perspektywy zwrotu praktycznego

100%

Ławniczak K.

Rocznik Integracji Europejskiej

2021

issue 15

249-261

Both the Council and the European Council are said to operate under “the culture of consensus”, which means that even if they formally can decide on some issues by qualified majority, in practice they rarely do so. This is particularly true of the European Council and so it was surprising to many observers when on 9 March 2017 Donald Tusk was re-elected for a second term as the European Council’s president despite the explicit negative vote of one member state (Poland). This event marked the first time the European Council used the possibility of electing its president by qualified majority rather than unanimously. In this paper I argue that using formal provisions allowing for qualified majority voting in such situations is, far from undermining the culture of consensus, in fact necessary to maintain it. The argument is embedded in the practice turn contribution to political research. Practice turn moves social practices to the centre of researchers’ interest and emphasises the fact that they can be performed more or less competently. Therefore, if a member state performs the “practice of consensus” incorrectly, it cannot expect the norms which constitute the culture of consensus to help it impose its position on other member states. Because the way in which the European Council operates is difficult to access directly, the paper develops its argument by drawing from the ongoing qualitative research on decision-making in the Council (including author’s own field research). It also uses available publicly-available sources relevant to the events of 2017 Donald Tusk re-election to substantiate the argument.

Zarówno Rada, jak i Rada Europejska działają zgodnie z „kulturą konsensusu”, co oznacza, że nawet jeśli formalnie mogą decydować o niektórych sprawach większością kwalifikowaną, w praktyce rzadko to robią. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku Rady Europejskiej i dlatego dla wielu obserwatorów było zaskoczeniem, gdy 9 marca 2017 roku Donald Tusk został wybrany na drugą kadencję jako przewodniczący Rady Europejskiej, pomimo przeciwnego głosu jednego państwa członkowskiego (Polski). Wydarzenie to oznaczało, że Rada Europejska po raz pierwszy skorzystała z możliwości wyboru swojego przewodniczącego większością kwalifikowaną, a nie jednogłośnie. W niniejszym artykule argumentuję, że stosowanie w takich sytuacjach formalnych przepisów pozwalających na głosowanie większością kwalifikowaną nie tylko nie podważa kultury konsensusu, ale wręcz jest niezbędne do jej utrzymania. Argument ten jest osadzony we wkładzie zwrotu praktycznego do badań politologicznych. Ten nurt umieszcza praktyki społeczne w centrum zainteresowania i podkreśla fakt, że mogą być one wykonywane mniej lub bardziej kompetentnie. Dlatego też, jeśli państwo członkowskie wykonuje „praktykę konsensusu” niepoprawnie, nie może oczekiwać, że normy, które tworzą kulturę konsensusu, pomogą mu narzucić swoje stanowisko innym państwom członkowskim. Ponieważ sposób funkcjonowania Rady Europejskiej jest trudno dostępny bezpośrednio, artykuł rozwija swoją argumentację, czerpiąc z dorobku badań nad procesem podejmowania decyzji w Radzie (w tym badań prowadzonych przez autora). Następnie przeprowadzona zostaje analiza dostępnych źródeł odnoszących się do wydarzeń z 2017 r., związanych z reelekcją Donalda Tuska.

Socialisation and decision-making in the Council of the European Union

80%

Ławniczak K.

Przegląd Europejski

2015

issue 4(38)

122-141

The complex system of decision-making in the Council of the European Union has many specific features which require explanation. This article presents a constructivist approach to this problem and focuses on the influence of socialisation. First, it explains why inquiry into the decision-making in the Council from the constructivist perspective is justified and then proposes the use of process-tracing, a method that allows to trace causal mechanisms linking the effects of socialisation and the characteristics of decision-making in the Council. Second, a typology of socialisation mechanisms and effects is presented. The third section is an attempt to use the inductive variety of process-tracing in order to explain certain qualities of decision-making in the Council. The final section outlines the theory-oriented approach to process-tracing, which could follow from the presented conceptualisation and explains the need to include the constitutive aspects of socialisation within the causal framework of process-tracing research.

Złożony system podejmowania decyzji w Radzie Unii Europejskiej ma wiele specyficznych cech, które wymagają wyjaśnienia. W artykule tym przyjęto konstruktywistyczne podejście do tego zagadnienia i skupiono się na znaczeniu socjalizacji. W pierwszej części wyjaśniono, dlaczego prowadzenie dociekań na temat decydowania w Radzie z perspektywy konstruktywistycznej jest uzasadnione, a następnie zaproponowano zastosowanie metody śledzenia procesy, która umożliwia śledzenie mechanizmów przyczynowych, łączących skutki socjalizacji z cechami podejmowania decyzji w Radzie. W kolejnej części omówiono typologię mechanizmów i efektów socjalizacji. Trzecia część artykułu stanowi próba zastosowania indukcyjnego wariantu metody process-tracing dla wyjaśnienia niektórych właściwości podejmowania decyzji w Radzie. Na koniec przedstawiono skupiony na teorii wariant śledzenia procesu, który mógłby stanowić dalszy ciąg badań zaprezentowanych wcześniej. Zwrócono również uwagę na konieczność uwzględnienia stanowiących aspektów procesu socjalizacji w ramach przyczynowego ujęcia które narzuca metoda process-tracing.

Refine search results

1 Przegląd Europejski

1 Rocznik Integracji Europejskiej

2 Ławniczak K.

1 2021

1 2015

Search results

Konsensus i jego brak w Radzie Europejskiej – analiza przypadku reelekcji Donalda Tuska w 2017 r. z perspektywy zwrotu praktycznego

Socialisation and decision-making in the Council of the European Union