Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 5

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  kultura pokoju
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
PL
Rozważania podjęte w niniejszym artykule koncentrują się na roli, jaką edukacja obywatelska odgrywa w wychowaniu dla pokoju. Z pewnością te dwa obszary edukacyjnych działań nie są tożsame; wychowanie dla pokoju jest procesem o wiele szerszym i bardziej złożonym, wymagającym zaangażowania wszystkich nauczycieli. Jednak wiedza, kompetencje i motywacje, które powinny być rozwijane jako przygotowujące do odpowiedzialnej aktywności obywatelskiej mają bardzo istotne znaczenie dla budowania ładu pokojowego. Moje rozważania rozpoczynam od krótkiego omówienia najważniejszych kwestii związanych ze współczesnym postrzeganiem pokoju. Następnie odnoszę się do pojęć „obywatel”, „obywatelstwo, by uwypuklić ich sens i w tym kontekście podjąć refleksję nad najważniejszymi obszarami edukacji obywatelskiej. Jest to punkt wyjścia do ukazania zadań wpisanych w edukację obywatelską jako zasadniczych w procesie budowania pokojowego współistnienia ludzi. Zadania te dotyczą różnych obszarów kształcenia obywatelskiego: kognitywnego, kompetencyjnego, afektywnego i obszaru wartości. Realizując je możemy mieć nadzieję, że kształcimy osoby, które poprzez odpowiedzialną obywatelską aktywność przyczyniają się do budowania pokoju.
PL
Celem niniejszego artykułu jest syntetyczne zaprezentowanie „pedagogiki niepokoju” – propozycji, którą Irena Wojnar uznała za „temat programowy”, wyznaczający obszary badawcze, którymi zajmowała się w ostatnim dziesięcioleciu swojej pracy naukowej. Propozycja ta nie jest znana w środowisku pedagogicznym tak dobrze, jak teoria wychowania estetycznego, którą I. Wojnar zajmowała się przez większość swojej akademickiej kariery. Tymczasem to właśnie idea pedagogiki niepokoju w swoisty sposób organizowała naukowe myślenie i pracę badawczą I. Wojnar w ostatnim dziesięcioleciu jej życia. W artykule omawiam kategorie pojęciowe, kluczowe dla pedagogiki niepokoju. Są to: niepokój, pedagogiczne zaniepokojenie, myślenie alternatywne, myślenie w kategoriach ambiwalencji, kultura pokoju. W zakończeniu artykułu koncentruję się na najważniejszych postulatach edukacji humanistycznej, która według I. Wojnar była konsekwencją pedagogicznego zaniepokojenia. Są to wskazówki dotyczące kształtowania tzw. „miękkiego człowieczeństwa” - wrażliwości na innego i na wspólnotę, alternatywnego i odwołującego się do ambiwalencji myślenia, otwartości na odmienność i pokojowe współistnienie. Podstawowym punktem odniesienia, są dla mnie publikacje I. Wojnar, które ukazały się w latach 2011 – 2021 a także cykl jedenastu konferencji Humanistyczne alternatywy, organizowanych przez Profesor w Komitecie Prognoz „Polska 2000 Plus” przy Prezydium PAN w latach 2015 -2020.
PL
Niniejszy artykuł dotyczy problematyki wychowania dla pokoju, a w szczególności jednego z najważniejszych jego komponentów, jakim jest kształtowanie kultury pokoju w ludziach. Przypominam w nim kilka momentów historycznych i inicjatyw, które kształtowały tradycję współczesnego myślenia o pokoju i o warunkach jego tworzenia. Autorka prezentuje przyjętą przez UNESCO definicję kultury pokoju i bazując na niej, zastanawia się nad możliwościami jej kształtowania. Za ważne w tym procesie uznaje nie tylko zdobywanie wiedzy o świecie, lecz także kwes tię rozwijania w jednostce poczucia emocjonalnej więzi ze światem i z innymi ludźmi. Szczególną rolę w tym zakresie przypisuje sztuce, jako jednemu z najważniejszych źródeł samowiedzy zarówno jednostek, jak też narodów i państw, mieszkańców poszczególnych kontynentów i całego ziemskiego globu. Za Herbertem Readem wskazuje też na znaczenie kreatywności i twórczej ekspresji.
EN
This paper refers to issues related to education for peace, and in particular, one of its most significant components – shaping the culture of peace in people. I outline several historical moments and initiatives forming the tradition of the contemporary perception of peace and conditions for its establishment. I present the definition adopted by UNESCO of the culture of peace, and based on this definition, I investigate the possibilities of its shaping. In this process, not only the knowledge of the world is important, but also the issues of developing the individual’s sense of emotional relationship with the world and other people are significant. I attribute a special role to the arts, as one of the most important sources of self-knowledge of individuals as well as nations and countries, the population of individual continents as well as the entire globe. Additionally, following Herbert Read, I emphasize the significance of creativity and creative expression.
PL
Wszczęta przez Rosjan wojna w Ukrainie uświadamia nam codziennie niszczenie wypracowywanych przez lata idei i zasad pokojowego rozwiązywania problemów, kreowanego w edukacji międzykulturowej paradygmatu współistnienia kultur. Celem artykułu jest wskazanie na konieczność podjęcia nowych zadań przez edukację międzykulturową wobec toczącej się wojny w Ukrainie. Kształtowanie kultury pokoju, „czynienie pokoju” stało się obecnie zadaniem wiodącym edukacji międzykulturowej. W tekście wskazuje się na zadanie budowania na „dobrej pamięci” jako szansę i możliwość rozliczenia się ze „złej pamięci”, na emancypację narodowych pamięci, rewitalizację heterologii – nauki o Innym, na kompetencje międzykulturowe, na niwelowanie stereotypów i uprzedzeń, jednostronnej negatywnej i agresywnej propagandy itp. Podkreśla się odpowiedzialność edukacji międzykulturowej za kreowanie zasad demokracji, rewitalizowanie wartości symbolizujących wspólną historię z Ukrainą, współpracę i współdziałanie w procesie funkcjonowania w kulturze europejskiej.
EN
The war in Ukraine initiated by the Russians makes one aware every day of the destruction of ideas and principles of peaceful problem solving developed over the years, and of the paradigm of cultural coexistence created in intercultural education. The aim of the article is to point out the need to undertake new tasks through intercultural education in the face of the ongoing war in Ukraine. Shaping a culture of peace, “making peace” has now become the leading task of intercultural education. The text points to the task of building on “good memory” as an opportunity and possibility of dealing with “bad memory”, the emancipation of national memories, the revitalization of heterology – the science of the Other, intercultural competences, the elimination of stereotypes and prejudices, one-sided negative and aggressive propaganda, etc. The article emphasizes the responsibility of intercultural education for creating the principles of democracy, revitalizing values symbolizing the common history with Ukraine, cooperation and collaboration in the process of functioning in European culture.
PL
Artykuł przedstawia najważniejsze aspekty interwencji dokonanych przez przedstawicieli Stolicy Apostolskiej przy ONZ, zmagającymi się z zagadnieniem wolności religijnej, w siedem lat po tym, jak Benedykt XVI został wybrany papieżem. W wielu częściach świata trudności związane z wolnością religijną wzrosły lub nabrały nowych form. Interwencje odnoszą się do zagadnień poruszanych podczas każdej debaty w konkretnej sprawie i w konkretnym momencie. Niemniej jednak, odznaczają się niezwykłą spójnością i pomagają zrozumieć, jak dyplomacja papieska promowała prawo do wolności religijnej w latach 2005-2012 i wyrażała myśli i priorytety Benedykta XVI jako Głowy Kościoła Katolickiego na poziomie międzynarodowych relacji.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.