Search results

1

Strategie twórcze w polskim kinie po 1989 roku. Szkic pola produkcji filmowej

100%

Adamczak M.

Panoptikum

|

2008

|

issue 7(14)

311-330

EN

The article is an attempt to apply Pierre Bourdieu’s sociology of art to cinema reality, particularly to deploy the category of „strategy” (which is understood as a „opportunity existing in the particular field”) and the theory of „the field of artistic production”. It deals with four contemporary Polish film-makers’ strategies. The author distinguished the Baron strategy, the Auteur strategy, the Professional strategy and the Partisan strategy. These are perceived, according to Pierre Boudieu’s approach, as a possibilities opened in field of artistic production and determined by relation of forces within a field and „habituses” of individual players. In this way these strategies are determined by filmmaker’s position within the field (for example old/young, consecrated/non-consecrated). They are also shaped by outside (mainly market) forces. The Baron strategy is available for older directors with high-level of artistic consecration and it is in some ways a combination of Professional and Auteur Strategy, similar to European „Quality Cinema” which lead to national historical blockbusters. The representatives of Auteur strategy often refer to past modernist cinema and „auteur model” form the 60’. They neglect the importance of wide audience and box-office success or - in wider perspective - the industrial and market dimension of cinema. Cinema is perceived as art, autonomous „art for art’s sake”, independent especially from market reality. The Professional strategy is at the antipodes of the former one. „Professionals” make concessions for the public and their works are created (or prepared) for the pre-existing market, use proven genre formulas and try to response to the wide public tastes and expectations in order to get massive admissions. Box-office success is a shield for critics’ and „elitist” public disregard.” The Partisan strategy can be found in productions commonly known as „off-cinema”.

2

Podpatrywanie Bollywood i Kollywood. O odmienności kultur produkcji na przykładzie polskiego oraz indyjskiego przemysłu filmowego

75%

Adamczak M.

Kwartalnik Filmowy

|

2022

|

issue 120 Kultura filmowa

28-45

PL

W artykule zostaje postawione pytanie o możliwość istnienia w światowym przemyśle filmowym różnych kultur produkcji. Innymi słowy: czy można w tym względzie wyodrębnić jakąś alternatywną dla tej zachodniej (hollywoodzkiej czy też europejskiej), traktowanej jako uniwersalna. Przykładem tak rozumianej różnorodności dotyczącej procesu produkcji są kinematografie indyjskie (bollywoodzka oraz tamilska). Materiał badawczy stanowiły wywiady z pracownikami polskich ekip produkcyjnych indyjskich filmów. Współpraca ta była okazją do spotkania (lub zderzenia) dwóch kultur produkcji na planie jednego filmu. Na podstawie wywiadów zrekonstruowano osiem kluczowych różnic między europejską i indyjską kulturą produkcji. Umożliwiają one identyfikację modelu alternatywnego, opartego w mniejszym stopniu na procedurach, dokumentacji i planowaniu każdego elementu procesu produkcyjnego, a w większym na spontaniczności i elastyczności w podejściu do niego.

EN

The article inquires into the possibility of existence of different production cultures in the global film industry. Is there an alternative to the Western production culture (both Hollywood and European one), which is regarded as universal? A relevant example is provided by Indian film cultures (Bollywood and Tollywood). The author’s main source are interviews with Polish members of Indian film crews. This kind of collaboration was a chance for a meeting (or clash) of two production cultures on one film set. On the basis of the interviews, eight major differences between the European and Indian models of production culture have been identified. This distinction enables identifying an alternative production culture, based less on procedures, documentation and the planning of every element of the process, and more on spontaneity and flexibility.

3

Status i prestiż zawodu scenarzysty w systemie produkcji audiowizualnej

63%

Szostak S.

Kwartalnik Filmowy

|

2022

|

issue 120 Kultura filmowa

116-142

PL

Widzowie i badacze rzadko mają dostęp do kulis produkcji medialnych oraz szczegółów ich procesów realizacyjnych. W efekcie historycznie wiedza na temat codziennych realiów pracy przedstawicieli zawodów filmowych jest niewielka. Dopiero zainteresowanie angloamerykańskiej akademii kulturą produkcji z perspektywy tworzących ją praktyków powoli odsłania dotychczas niewidoczne aspekty działania branży audiowizualnej. Autorka, w duchu zainicjowanych przez Johna Thorntona Caldwella studiów nad kulturą produkcji, bada realia pracy scenarzysty przez analizę autorefleksyjnego dyskursu przedstawicieli tego zawodu. Krytyczna analiza wypowiedzi scenarzystów pozwala bowiem na lepsze zrozumienie niuansów produkcji audiowizualnej, jej kontekstu społecznego i statusu tego fachu w polskiej branży audiowizualnej. Synteza wniosków tworzy zaś obraz zawodu scenarzysty jako rzemieślnika filmowego o względnie niskim prestiżu, zależnego od przedstawicieli innych zawodów branży i zmagającego się z instytucjonalnym niezrozumieniem jego kluczowych atrybutów.

EN

Audiences, as well as media researchers, have rarely gained access to behind-the-scenes reality of media production. As a result, historically, there has been little knowledge of the day-to-day realities of film professionals. The recent interest of the Anglo-American academy in the perspective of media practitioners is uncovering previously hidden dynamics of the audio-visual industries. Inspired by John Thornton Caldwell’s production culture methodology, the author investigates the profession of a screenwriter by critically analysing the practitioners’ self-reflexive discourse. Such narratives reveal many of the nuances involved in audio-visual production, its social context and the status of the screenwriter in the Polish audio-visual industry. The author draws a rather grim portrait of the screenwriting profession as a film craft with a relatively low status, entangled in a network of dependencies and struggling with institutional misunderstanding of its key attributes.

4

Dwugłos o poznańskim Studiu Filmów Animowanych

38%

Sobolewska E., Zamojski J.

Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication

|

2013

|

vol. 13

|

issue 22

115-132

EN

The article relates to the studio both as an institution which has operated for three decades in different economic systems and various legal and organisations forms and as a creative team that has made films. The authors are: Ewa Sobolewska, a film producer associated with the Studio since the very beginning, its president for over ten years to date, and Jan Zamojski, an academic and script writer cooperating with the Studio as the author of adaptations and scripts for the films of the series Fourteen Tales from the Kingdom of Lailonia by Leszek Kołakowski. The article adopts a perspective of Production Culture studies initiated by J.T. Caldwell, with the use of the so-called emic perspective and a narrative interview. It is composed of a methodological part and authors’ comments to the questions they posed to each other. The narratives provide impressions from the period of developing the concept of the film and from the film set itself. They also contain more general self-reflections on the role of the script writer and the role of the producer in the creation of a film and reflections on the role of the Poznań Studio of Animation Films for the culture of film, including its local aspect.

PL

Artykuł dotyczy tego studia zarówno jako instytucji, która w ciągu trzydziestu kilku lat funkcjonowała w różnych systemach ekonomicznych i w różnych formach organizacyjno-prawnych, jak i jako zespołu twórczego, dzięki któremu powstawały i powstają filmy. Jego autorami są: Ewa Sobolewska, producent filmowy, związana ze studiem od początków jego istnienia, a od kilkunastu lat jego prezes, i Jan Zamojski, pracownik naukowy i scenarzysta, związany ze studiem jako pomysłodawca adaptacji i autor scenariuszy filmów z cyklu 14 bajek z królestwa Lailonii Leszka Kołakowskiego. Artykuł napisany jest z pozycji badań kultury produkcji, wyznaczonej przez J.T. Caldwella, przy przyjęciu tzw. perspektywy emic i wykorzystaniu narzędzia wywiadu narracyjnego. Zawiera część metodologiczną oraz wypowiedzi autorów, które powstały jako komentarze do zagadnień, jakie przedstawili sobie nawzajem. Narracje te są świadectwami wrażeń zarówno z okresu koncepcyjnego pracy nad filmem jak i z planu filmowego i zawierają także ogólniejsze autorefleksje dotyczące roli scenarzysty i roli producenta w powstawaniu filmu oraz roli poznańskiego Studia Filmów Animowanych w kulturze filmowej, w tym także w jej lokalnym wymiarze.

Refine search results

2 Kwartalnik Filmowy

1 Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication

1 Panoptikum

2 Adamczak M.

1 Sobolewska E.

1 Szostak S.

1 Zamojski J.

2 2022

1 2013

1 2008

Strategie twórcze w polskim kinie po 1989 roku. Szkic pola produkcji filmowej

Podpatrywanie Bollywood i Kollywood. O odmienności kultur produkcji na przykładzie polskiego oraz indyjskiego przemysłu filmowego

Status i prestiż zawodu scenarzysty w systemie produkcji audiowizualnej

Dwugłos o poznańskim Studiu Filmów Animowanych