Search results

1

Nie ma jednej młodzieży

100%

Wrzesień W., Instytut Socjologii U. A. M. P., Witold Wrzesień – socjolog p. n. U. i. A. M. w. P., witoldww@gmail.com

Władza sądzenia

|

2015

|

vol. 7. Współczesna młodzież. Współczesność młodzieży

2

Morbus hermeneuticus. Paradygmat komunikacji w socjologicznej i filozoficznej refleksji nad kulturą

88%

Maślanka T.

Uniwersyteckie Czasopismo Socjologiczne

|

2014

|

issue 9

7-16

PL

Artykuł jest propozycją ujęcia świata kulturowego z socjologicznej perspektywy racjonalnych działań społecznych oraz filozoficznie ujmowanego pojęcia intencjonalnego działania twórczego. Swoistość świata kultury jest tutaj ujawniona w hermeneutycznym duchu socjologii rozumiejącej, w kategorii dziejowości oraz rozumienia. Stosoowane pojęcie paradygmatu komunikacji wiąze pojęcie twórczości z racjonalnością, czyli pozwala wyjść poza myślenie w kategoriach działań, które instytucjonalizują się w oparciu o działalność instrumentalną, pozwala także na powiązanie racjonalności z historycznością. Proponowana analiza skupia się przede wszystkim na symbolicznej warstwie kultury i pośrednio próbuje odpowiedziec na pytanie o jej kryterium.

3

Antoniny Kłoskowskiej koncepcja kultury narodowej jako źródło inspiracji

75%

Szpociński A.

Kultura i Społeczeństwo

|

2011

|

vol. 55

|

issue 2-3

73-83

EN

The article is an attempt at contemporary interpretation of Antonina Kłoskowska’s theory of culture. The Author starts with a brief summary of her concept and follows with his analysis and elaboration on a few interesting issues which are the most inter- esting in his opinion. They include: national culture and the culture of a national society (i.e. a society, the members of which regard themselves also as members of a national community, an essence of integrative functions of national culture and conciliative functions of artistic heritage.

4

The anti-hero in symbolic spaces

63%

Cynarski W. J.

Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

|

2017

|

vol. 17

|

issue 2

1-8

EN

Background and Problem. The issue of the presence of a hero, who was actually an anti-hero, in the symbolic space of the Polish People’s Republic (PPR), has been described from the perspective of the sociology of culture and cultural anthropology, the history of the last century and semiology (symbolism). The study concerns Gen. Karol Swierczewski. Material and Method. A content analysis of literature and a broad thematic discourse [Krippendorf 2004] of resources and studies were the methods used. Iconographic material and visual sociology were also used. Results and Conclusion. During the time of the PPR the myth of Gen. Swierczewski and a few others like him was created in place of the chivalric and libertarian ethos Polish patriots were replaced by an internationalist combatant. Up to 1988 or 1989, i.e. until the end of the PPR, Swierczewski was present in the country’s symbolic spaces, in different institutions and in small graphic forms (banknotes, postage stamps), etc. Then followed the process of the disappearance of the name and the person. Preserved artefacts illustrate this particular situation where, in the new political reality imposed by force a traitor to the country and the nation, is put on a pedestal, as a hero.

PL

Perspektywa i problem. Na gruncie socjologii kultury i antropologii kulturowej, historii ostatniego stulecia i semiologii (symbolika) podjęto problem obecności w przestrzeni symbolicznej Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej bohatera, który właściwie był antybohaterem. Rzecz dotyczy gen. Karola Świerczewskiego. Materiał i metoda. Zastosowano metodę analizy treści literatury przedmiotu oraz szerokiego tematycznego dyskursu źródeł i opracowań. Uwzględniono również materiał ikonograficzny. Dodatkowo wykorzystano metodę socjologii wizualnej (analiza fotografii). Wyniki i wnioski. W okresie PRL-u w miejsce etosu rycerskiego i wolnościowego tworzono mit Świerczewskiego. Polskiego patriotę zastępował bojownik internacjonalista. Do lat 1988-89, czyli do schyłku PRL-u, Świerczewski był obecny w przestrzeni symbolicznej miast, w różnych instytucjach, na małych formach graficznych (banknoty, znaczki pocztowe), etc. Następnie wystąpił proces zanikania tego nazwiska i postaci. Zachowane artefakty ilustrują tę szczególną sytuację, gdy zdrajca danego kraju i narodu jest – w narzuconej siłą nowej politycznej rzeczywistości – stawiany na pomnikach, jako bohater.

5

Heleny Radlińskiej „niewidzialne środowisko” – współczesny potencjał kategorii

51%

Maliszewski K.

Nauki o Wychowaniu. Studia Interdyscyplinarne

|

2022

|

vol. 15

|

issue 2

54-72

EN

The article is an attempt to examine the semantic potential of the concept of the invisible environment used by Helena Radlińska. Using various concepts and tropes present in the pedagogical tradition and in contemporary humanities, the author tries to answer the question: What dimensions of experience does pedagogical thinking open to when we use the category of an invisible environment? This study was performed in the following few steps. First, the author recalls the original context of the concept located in American social work. Then he traces the semantic shifts in the use of the term invisible environment in Radlińska’s work. At the same time, he reconstructs and argumentatively strengthens the cultural and metaphysical context of this category. In the next step, he recalls the categories functioning in pedagogical literature, among others: invisibility, hiding, noiselessness. An important part of the text is the search for the concept of invisibility (and its synonyms) in contemporary humanities. It turns out that pedagogy can benefit from the clues contained in the works of Charles Taylor, Maurice Merleau-Ponty, Mikhail Bakhtin, Michael Oakeshott, Jacques Rancière, Michael Polanyi, Hans-Georg Gadamer and others. In the end, the author refers to the typology of aspects of the invisible environment by Lech Witkowski and tries to enrich it with new elements.

PL

Artykuł stanowi próbę zbadania potencjału semantycznego stosowanego przez Helenę Radlińską pojęcia niewidzialnego środowiska. Korzystając z rozmaitych koncepcji i tropów obecnych w tradycji pedagogicznej i we współczesnej humanistyce, autor stara się odpowiedzieć na pytanie: Na jakie wymiary doświadczenia otwiera się pedagogiczne myślenie, gdy stosujemy kategorię niewidzialnego środowiska? Badanie to zostało przeprowadzone w kilku następujących krokach. Najpierw autor przywołuje pierwotny kontekst pojęcia umiejscowiony w amerykańskiej pracy socjalnej. Następnie śledzi przesunięcia semantyczne w użyciu terminu niewidzialne środowisko w twórczości Radlińskiej. Rekonstruuje przy tym i wzmacnia argumentacyjnie kulturowy i metafizyczny kontekst tej kategorii. W następnym kroku przywołuje kategorie m.in. niewidzialności, ukrycia, bezszelestności funkcjonujące w literaturze pedagogicznej. Ważną częścią tekstu jest poszukiwanie pojęcia niewidzialności (i jej synonimów) we współczesnej humanistyce. Okazuje się, że pedagogika może skorzystać na tropach zawartych w twórczości Charlesa Taylora, Maurice’a Merleau-Ponty’ego, Michaiła Bachtina, Michaela Oakeshotta, Jacquesa Rancière’a, Michaela Polanyi’ego, Hansa-Georga Gadamera i innych. W zakończeniu autor nawiązuje do typologii aspektów środowiska niewidzialnego Lecha Witkowskiego i próbuje ją wzbogacić o nowe elementy.

6

Kłoskowska i Williams, czyli o pewnej zbieżności w czasie

51%

Kowalewicz K.

Kultura i Społeczeństwo

|

2011

|

vol. 55

|

issue 2-3

37-51

EN

The phenomenon of publication, in the same year, of two books having identical titles, is enough to study the theory presented therein. Both books feature the notion of culture, which was broadly elaborated by both authors: Antonina Kłoskowska and Raymond Williams already in their earlier analyses. It turns out, however, that no matter the title of a book interesting to us, culture is tackled differently in both of them. Williams seems to keep using anthropological definition of culture, while Kłoskowska suggests sociological approach. A reflection on culture by the English academic has shaped the character of British cultural studies and their subsequent follow-ups around the world. A question arises, to what extent the sociological approach by Kłoskowska may give impetus to cultural research in Poland, especially when symbolic culture appears beyond the principle of autotelism.

7

„Społeczne Ramy Kultury” Czterdzieści Lat Później Pięć Modeli Komunikacji Kulturowej

51%

Sułkowski B.

Kultura i Społeczeństwo

|

2011

|

vol. 55

|

issue 2-3

5-35

EN

Forty years ago Antonina Kłoskowska built up a universal paradigm of three social frames of culture. They included: frame one, i.e. local production of symbolic processes, close to folk culture; frame two — understood as a network of local institutions of culture; frame three — involving a radiation of pan-local centers, in particular a reception of contents transmitted by mass media. A basic sociological criterion of differentiating between these categories includes a type of contact, and adjacency of sender and recip- ient of symbolic communication. Currently, following years of development of digital means of communication, computer networks and fiber optic technologies, audio-visual systems, mobile telephones, etc. a proposal of frames of culture must be examined again. New media shape new vehicles of expression (e.g. hypertext), but most importantly they inspire specific social relations. Discussion over cultural framework is also triggered by accelerated processes of economic and social transformation, advanced globalization, increase of living standards and dissemination of consumption attitudes, changes in leisure activities of the middle class. In more narrowly understood domain of institutional and professional culture one witnessed the processes of European dereg- ulation and release of culture from state, which in Eastern Europe was accompanied by abolition of censorship and a different model of culture distribution, which is controlled by market and cultural (creative) industry rather than by central government. As a result, the nature of direct communication among people is subject to ongoing transformation. We witness more and more indirect cultural communication (off-line and on-line). Modified and broadened proposal of social frames of culture includes five rather than three paradigms, namely: the culture of indirect communication, the culture of associations and volunteers; the culture of local institutions (public and private), mass culture versus pop culture, cyber-culture, culture of network community. One has to underline that in the new reality of our civilization we can still use analytic principles of Kłoskowska’s typology. First, we can treat spiritual culture as a phenomenon of autotelic semiosis with pragmatic definition of sign; second, while describing social functioning of culture we can use a sociological criterion of contact and adjacency.

Refine search results

3 Kultura i Społeczeństwo

1 Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

1 Nauki o Wychowaniu. Studia Interdyscyplinarne

1 Uniwersyteckie Czasopismo Socjologiczne

1 Władza sądzenia

1 Cynarski W. J.

1 Instytut Socjologii U. A. M. P.

1 Kowalewicz K.

1 Maliszewski K.

1 Maślanka T.

1 Sułkowski B.

1 Szpociński A.

1 Witold Wrzesień – socjolog p. n. U. i. A. M. w. P.

1 Wrzesień W.

1 witoldww@gmail.com

1 2022

1 2017

1 2015

1 2014

3 2011

Nie ma jednej młodzieży

Morbus hermeneuticus. Paradygmat komunikacji w socjologicznej i filozoficznej refleksji nad kulturą

Antoniny Kłoskowskiej koncepcja kultury narodowej jako źródło inspiracji

The anti-hero in symbolic spaces

Heleny Radlińskiej „niewidzialne środowisko” – współczesny potencjał kategorii

Kłoskowska i Williams, czyli o pewnej zbieżności w czasie

„Społeczne Ramy Kultury” Czterdzieści Lat Później Pięć Modeli Komunikacji Kulturowej