Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: language code

Sort By:

Limit search:

NOWOCZESNOŚĆ W REFLEKSJI NAD SZTUKĄ

100%

Dziamski G.

DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu

2016

vol. 22

6-18

The twentieth century has developed three models for describing contemporary art. Three narratives dominated in the 1930’s and the 1940’s: Paris-French, German-Expressionist and avant-garde-international. In the 1950’s and the 1960’s, avant-garde-centrist model included two basic phases or formations in the art of the twentieth century. Historical avantgarde period covered the years 1905–1930. Neo-avant-garde lasted from 1955 to 1970. To a pair of avant-garde – neo-avant-garde, some authors add yet proto-avant-garde they considered as the nineteenth century artistic trends leading to the birth of the historical avant-garde - romanticism, realism of Courbet, impressionism, post-impressionism and on the other hand post-avant-garde, or art after the fall of the avant-garde. In the 1980’s and the 1990’s, avant-garde model was superseded by a model operating the opposition modernism - postmodernism. According to that model, the twentieth century art include two cultural and artistic formations: modernist and postmodernist formations. The first experienced its climax around 1910, when abstract art was born; the second in the 1980’s. Modernism and postmodernism can be considered as two codes that define literary (artistic) codes, but there is a significant difference between them. The modernist code reveals modernist essentialist attitude, the trend of looking for essence, individuality, specificity of art, trying to melt pure art, while postmodernist code refers to the avant-garde and the expanded field of art, focusing on the relationship of art and life.

Kod i kontakt jako warunki porozumiewania się osób niemownych i niemówiących

80%

Michalik M.

Eruditio et Ars

2022

vol. 4

issue 1

55-63

This paper is an analysis of two components of communication – code and contact. The starting point is author’s conception of speaking little and not speaking at all and the linguistics of augmentative and alternative communication. It indicates that the context for analysis includes two basic components: speaking persons, persons using natural language, and persons deprived of the capacity to speak and therefore utilizing a speech prosthesis or/ and the AAC system. Despite lack of symmetry of communication the mutual understanding is possible and is effected not only within the framework of a therapeutic discourse. It is possible due to utilizing the code potential of communication and readiness of participants of communication.

W artykule dokonano charakterystyki dwóch składników procesu porozumiewania się: kodu i kontaktu. Punktem wyjścia uczyniono autorską koncepcję niemowności i niemówienia oraz lingwistyki komunikacji alternatywnej i wspomagającej AAC. Wynika z tego, że kontekst analiz zawiera dwie podstawowe składowe: osoby mówiące, czyli posługujące się językiem naturalnym, oraz osoby pozbawione możliwości mówienia, czyli posługujące się jakąś protezą mowy i/lub systemem AAC. Pomimo braku komunikacyjnej symetrii ich wzajemne porozumienie się jest możliwe i dokonuje się nie tylko w ramach dyskursu terapeutycznego. Dzieje się tak dzięki operacyjnemu wykorzystaniu potencjału kodowego komunikacji oraz gotowości do kontaktu jej uczestników. W związku z powyższym nadrzędnym celem tekstu jest ukazanie roli kodu i kontaktu jako składowych aktu mowy w sytuacji komunikacyjnej osób niemownych i niemówiących.

Refine search results

1 DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu

1 Eruditio et Ars

1 Dziamski G.

1 Michalik M.

1 2022

1 2016

Search results

NOWOCZESNOŚĆ W REFLEKSJI NAD SZTUKĄ

Kod i kontakt jako warunki porozumiewania się osób niemownych i niemówiących