Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: lata 60.

Sort By:

Limit search:

Umberto Eco’s New Paradigm and Experimentalism in the 1960s

100%

Pujol Duran J.

Zagadnienia Rodzajów Literackich

2015

vol. 58/116 z. 2

51-61

In this paper I analyse the results of a paradigmatic shift in the history of experimental writing. Drawing from the historiographical structure of natural sciences proposed by Thomas S. Kuhn in The Structure of Scientific Revolutions (1962), I read Umberto Eco’s theory of the ‘open work’ as a narrativisation of that shift or ‘change of paradigm’. In The Open Work (1962) Eco reads James Joyce’s Ulysses (1922) as a watershed for Western history. Joyce’s writing, according to Eco, offered a successful response to the European context of the 1920s that would change the experience of reading and writing forever, as well as the understanding of literary experimentation. This Joycean shift becomes apparent in the 1960s, when experimental publications by authors such as Italo Calvino, Julio Cortázar, B. S. Johnson and Georges Perec indicate that something characteristic was shared under this new paradigm; something that I call an experimentalism.

W niniejszym artykule analizuję wyniki paradygmatycznej zmiany w historii piśmiennictwa eksperymentalnego. Czerpiąc z historiograficznej struktury nauk przyrodniczych proponowanych przez Thomasa S. Kuhna w Strukturze rewolucji naukowych (1962), czytam teorię Umberta Eco o dziele otwartym jako narratywizację tej zmiany lub właśnie "zmianę paradygmatu". W Dziele otwartym (1962) Eco uznaje Ulissesa Jamesa Joyce'a z 1922 za datę przełomową w historii Zachodu. Pisarstwo Joyce'a, zgodnie z Eco, dało udaną odpowiedź na europejski kontekst lat 20., który na zawsze zmienił doświadczenie czytania i pisania, a także rozumienie doświadczenia literackiego. To przejście staje się widoczne w 1960 roku, kiedy wydawnictwa eksperymentalne publikowane przez autorów takich jak Italo Calvino, Julio Cortázar, B.S. Johnson i Georges Perec wskazują, że coś charakterystycznego było współdzielone w ramach nowego paradygmatu; coś, co nazywam tu eksperymentalizmem.

Dla jakich dzieci Alicja? Alicja dla dzieci kwiatów! Muzyczne przetworzenia Alicji w Krainie Czarów przez kontrkulturę lat sześćdziesiątych

100%

Koćma K.

Porównania

2016

vol. 19

183-199

The paper presents musical development of Alice in Wonderland by Lewis Carroll from a perspective of the counterculture of the 60s. The authoress shows how the existence of psychodelia in arts and culture of that decade made Carroll’s work a kind of record of the so called “trip”. Trying to analyze what happens to the lyrics’ protagonists, for example Alice, Mad Hatter, Caterpillar or White Rabbit, the authoress indicates the transformations of them in songs of The Beatles, Jefferson Airplane, The Incredible String Band, The Monkees or Tom Northcott. The lyrics were divided into three parts: The Alice Who Knows, The Alice Who Is Gone and The Wonderland’s Inhabitants

Niniejszy artykuł przedstawia muzyczne przetworzenia Alicji w Krainie Czarów Lewisa Carrolla przez kontrkulturę lat 60. Autorka pokazuje, jak psychodelia w sztuce i kulturze tamtego okresu sprawiła, że utwór zaczął być postrzegany jako zapis doświadczenia narkotycznego. Analizując, co w tekstach piosenek dzieje się z takimi bohaterami, jak – na przykład Alicja, Szalony Kapelusznik, Pan Gąsienica czy Biały Królik, autorka wskazuje na transformacje, jakiej uległy postaci w piosenkach The Beatles, Jefferson Airplane, The Incredible String Band, The Monkees czy Toma Northcotta. Piosenki podzielono na trzy części: Alicja – Ta, Która Wie, Alicja – Ta, Której Nie Ma i Mieszkańcy Krainy Czarów.

Refine search results

1 Porównania

1 Zagadnienia Rodzajów Literackich

1 Koćma K.

1 Pujol Duran J.

1 2016

1 2015

Search results

Umberto Eco’s New Paradigm and Experimentalism in the 1960s

Dla jakich dzieci Alicja? Alicja dla dzieci kwiatów! Muzyczne przetworzenia Alicji w Krainie Czarów przez kontrkulturę lat sześćdziesiątych