Search results

1

"Fate attenzione come ascoltate" (Mc 4,24). Insegnamento sulla preghiera della Lectio divina

100%

Pisarek G.

Sympozjum

|

2013

|

issue 2(25)

91-104

EN

The prayer with the use of the word of God, Lectio divina, is one of the best methods to enter into the dialog with God. It has it roots in the deep Christian tradition and it keeps to be relevant even today. Over the years it assumed its classical division to: lectio, meditatio, oratio and contemplatio. From time immemorial the Church encourages people to practice this form of prayer. It was also fostered by the teaching of the Second Vatican Council, by the teaching after the Council, as well as by the popes John Paul II and Benedict XVI. These encouragements bear the fruits in the life of numerous Christian communities and in the life of many people, because it seems be a form of prayer suitable for both: individual people and communities. This form of prayer finds also its place in many theological publications especially those concerning Christian spirituality. The best example for everyone wanting to practice Lectio divina was given by Mary, because it cannot be treated only as a method of prayer. It is something more; it is a style of life that forms the relationship with God and with other people as well. The life of Mary is distinguished exactly by this style.

2

Pasja biblijnych poszukiwań

45%

Kochel J.

Scriptura Sacra

|

2020

|

issue 24

179-192

EN

The article presents the life and work of Silavano Fausti - an Italian biblical scholar, philosopher and theologian; co-founder of the community of brothers and lay families in Villapizzone (Milan) and spiritual director and confessor Cardinal C.M. Martini. His passion for biblical search has resulted in an impressive output of publications that promote the ancient lectio divina practice, catechetical reading of the Holy Scriptures - narrative catechesis and discernment of vocations according to Ignatian spirituality. The community of brothers and lay people in Villapizzone and many other communities that practice the personal and communal reading of the Bible benefit from this achievement. The lectio divina method, originally practiced in the monastic environment, has now become available to all believers in Christ - the Word of Life. The meditative reading of the Holy Scriptures is the living experience of many clergymen and lay people, an authentic gift of God, without which Christians would not be able to read, meditate, pray and live the Word. Exercising in listening to the word of God makes it easier to get to know the "case of Jesus of Nazareth" (Acts 10:38), enhances the research passion ("catching/tracking" in the Bible), that is, proper interpretation and updating of the message of salvation.

PL

Artykuł prezentuje życie i twórczość Silavano Faustiego – włoskiego biblisty, filozofa i teologa; współzałożyciela wspólnoty braci zakonnych i świeckich rodzin w Villapizzone (Mediolan) oraz duchowego kierownika i spowiednika kard. C.M. Martiniego. Jego pasja biblijnych poszukiwań zaowocowała imponującym dorobkiem publikacji, które propagują starożytną praktykę lectio divina, katechetyczną lekturę Pisma Świętego – katechezę narracyjną oraz rozeznawanie powołania według duchowości ignacjańskiej. Z tego dorobku korzysta wspólnota braci zakonnych i świeckich w Villapizzone oraz wiele innych wspólnot, które praktykują osobistą i wspólnotową lekturę Biblii. Metoda lectio divina, pierwotnie praktykowana w środowisku zakonnym, dzisiaj stała się dostępna dla wszystkich wierzących w Chrystusa – Słowo Życia. Medytacyjna lektura Pisma Świętego jest żywym doświadczeniem wielu osób duchownych i świeckich, autentycznym darem Boga, bez którego chrześcijanie nie potrafiliby czytać, rozważać, modlić się i żyć Słowem. Ćwiczenie się w słuchaniu słowa Bożego ułatwia poznanie „sprawy Jezusa z Nazaretu” (Dz 10,38), wzmaga pasję badawczą («łowienie/tropienie» w Biblii), czyli właściwą interpretację i aktualizację orędzia zbawienia.

3

Perspektywy dla dziewic konsekrowanych żyjących w świecie wynikające z duchowości monastycznej

45%

Stypułkowska B.

Analecta Cracoviensia

|

2016

|

vol. 48

EN

This article has been taken to reflect on the present consecrated virgins. After presenting the specifics of consecrated virgins living in the world, there were shown the characteristics of monastic spirituality, with particular attention to the lack of a secondary objective, the privileged place of prayer in the life of monks realized in two forms: liturgical prayer and private prayer, stability of life in the community and living from their own work. The question of monastic theology was signaled as well. All these aspects were considered in the context of consecrated virgins.In the section on the prayer of consecrated virgins there were discussed liturgical prayer (Mass, confession and spiritual direction, Liturgy of the Hours) and private prayer (Adoration of the Blessed Sacrament, reading of Scripture and meditation, a special devotion to Mary).The whole article ends with the suggestions for consecrated virgins inspired by monastic spirituality.

PL

W niniejszym artykule została podjęta refleksja nad teraźniejszością dziewic konsekrowanych. Po przedstawieniu specyfiki dziewic konsekrowanych żyjących w świecie została ukazana charakterystyka duchowości monastycznej, ze szczególnym zwróceniem uwagi na brak drugorzędnego celu, uprzywilejowane miejsce modlitwy w życiu mniszym, realizowanej w dwóch formach: modlitwy liturgicznej oraz modlitwy prywatnej, stałość życia we wspólnocie i utrzymywanie się z własnej pracy. Zostało jeszcze zasygnalizowane zagadnienie teologii monastycznej. Wszystkie te aspekty były rozpatrywane w kontekście dziewic konsekrowanych.W części poświęconej modlitwie dziewic konsekrowanych została omówiona modlitwa liturgiczna (msza święta, spowiedź i kierownictwo duchowe, liturgia godzin) i modlitwa prywatna (adoracja Najświętszego Sakramentu, czytanie Pisma Świętego i rozmyślanie, specjalne nabożeństwo do Maryi).Całość artykułu kończą sugestie dla dziewic konsekrowanych inspirowane duchowością monastyczną.

4

Osobowe spotkanie z Jezusem w słowie Bożym. Aktualność adhortacji „Verbum Domini”

45%

Bieliński K.

Polonia Sacra

|

2017

|

vol. 21

|

issue 2(47)

5-26

PL

Punkt wyjścia artykułu stanowi przedstawione w adhortacji Verbum Domini współczesne rozeznanie i przeświadczenie Kościoła o potrzebie głoszenia chrześcijanom na nowo i z przekonaniem słowa Bożego, „by mogli konkretnie doświadczyć mocy Ewangelii” (VD 96). Przypomniana w dokumencie nieprzedawniona możliwość „ponawiania spotkania” z osobą Jezusa Chrystusa w słowie Bożym ukazana została na podstawie dwóch aspektów misterium słowa Bożego: jego skutecznego isakramentalnego charakteru. Autor przestrzega przed zawężonym rozumieniem misterium słowa, które opowiada się za jego skutecznością zarezerwowaną jedynie do sprawowania liturgii i wskazuje na przeżywającą dziś renesans praktykę modlitwy słowem Bożym na drodze lectio divina.

EN

This article stresses the necessity, expressed in the Exhortation Verbum Domini, of a new and persuasive proclamation of God’s Word, by which the believers “can concretely experience the power of the Gospel” (VD 96). There is a persistent reminder in the document of the need “to reiterate the meeting” with the person of Jesus Christ through the Word of God. The role of the word in that meeting with Christ, who appears himself in His word (VD 73), is shown in the article with two newly revisited aspects relating to mystery of the word of God: its effectiveness and sacramental nature. With regard to the conditions required to experience the effectiveness of the word of God, the author warns of the danger of reduction in comprehension of the mystery of the word, which should not be reduced only to the liturgy, but enlarged towards a recently revitalized praying practice of lectio divina. This ancient practice offers a true opportunity to experience a personal meeting with Jesus, to feel the supernatural effectiveness of the word, to find out with self‑confidence that “God speaks and responds to our questions” (VD 4). The word of God is much more than the speech of God; it is also a deed of God in the history of humankind, inviting to undertake an effort and making it possible to come into personal relation with Jesus present in God’s Word.

5

Il Direttorio Omiletico. Presentazione e riflessioni

39%

Biscontin C.

|

2016

|

vol. 63

|

issue 12: Homiletyka

5-21

IT

L'articolo comprende tre parti. La prima descrive il contenuto del Direttorio Omiletico e ne delinea i temi teologici che fanno da trama al documento e in particolare la natura dell'omelia, i criteri per una corretta interpretazione delle Scritture. Dell'omelia viene sottolineata la sua natura di mediazione sacramentale dell'evento della Parola di Dio. I criteri di interpretazione delle Scritture vengono desunti da Verbum Domini: e la comprensione di ogni pericope nel contesto dell'intera Scrittura, l'applicazione del principio della gerarchia delle verità di fede e la fedeltà alla comprensione nella Tradizione. La seconda parte mette in risalto l'apporto positivo di questo Documento: una vigorosa affermazione dell'importanza e della dignità dell'omelia, la fedeltà al dettato conciliare della sua appartenenza alla celebrazione di cui è parte integrante, l'affermazione della fedeltà alla dottrina della Chiesa, mediante il rimando al Catechismo della Chiesa Cattolica. La terza parte intende segnalare alcuni limiti del Direttorio, e cioè una inadeguata attenzione ai destinatari dell'omelia e alle esigenze di una comunicazione efficace, la non incorporazione degli impulsi di novità contenuti nella Evangelii Gaudium, l'insufficiente recezione delle indicazioni storico-salvifiche della Dei Verbum.

EN

The article is composed of three parts. In the first part, the author presents the subject contents of the Homiletic Directory while pointing out the essential theological topics contained in this document, and particularly the nature of the issues of a homily and the criteria for correctly interpreting Sacred Scripture. These criteria were taken from the exhortation Verbum Domini: interpreting a pericope in its biblical context, taking into account the principle of hierarchy of truths of the faith and faithfulness to Tradition. In the second part, the author derives the positive aspects of the Directory. This includes its statements on the topic of the homily's importance and dignity, reference to the Council's teachings on the topic of the homily as an action in the liturgical celebration and a call to being faithful to the Church's teachings by referring to the Catechism of the Catholic Church. The third part of the article stresses some breeches and limitations in the Directory. According to the author, here we are referring to a rather enigmatic account of the homily's audience and a lack of information on the topic of aspects of communication in delivering. The document does not contain the unique inspirations of Pope Francis included in his exhortation Evangelii Gaudium. There is also a lack of a deeper reception of the nature of the historical and salvific recommendations present in the Council's Constitution Dei Verbum.

XX

Artykuł składa sie z trzech części. W pierwszej autor przedstawia zawartość rzeczową Dyrektorium homiletycznego uwypuklając zasadnicze tematy teologiczne tego dokumentu, a w szczególności problem natury homilii oraz kryteriów poprawnej interpretacji Pisma Świętego. Kryteria te zostały zaczerpnięte z adhortacji Verbum Domini: interpretacja perykopy w jej kontekście biblijnym, uwzględnienie zasady hierarchii prawd wiary oraz wierność Tradycji. W drugiej części autor wydobywa pozytywne aspekty Dyrektorium: stwierdzenia na temat wagi i godności homilii, przypomnienie nauki Soboru na temat homilii jako aktu celebracji liturgicznej, wezwanie do wierności nauce Kościoła poprzez odniesienie do Katechizmu Kościoła katolickiego. Część trzecia artykułu podkreśla niektóre braki i ograniczenia Dyrektorium. Zdaniem autora chodzi tu o zbyt enigmatyczne uwzględnienie adresata homilii, o brak informacji na temat aspektów komunikacyjnych przepowiadania. W dokumencie nie znalazły się także nowatorskie inspiracje papieża Franciszka zawarte w adhortacji Evangelii gaudium. Zabrakło także głębszej recepcji wskazań natury historiozbawczej obecnych w soborowej Konstytucji Dei Verbum.

6

Homilie można budować w oparciu o teksty euchologijne. Refleksja zainspirowana Dyrektorium homiletycznym

38%

Żądło A.

Studia Pastoralne

|

2022

|

vol. 18

207-229

EN

The author devoted this article to the issue of preparing a homily on the basis of euchological texts. He found the inspiration in the Homiletical Directorate published by the Congregation for Divine Worship and the Discipline of the Sacraments in 2015. This inspiration was provoked by the impression that they were given too little space in the above-mentioned directorate, especially the possible methods to be used in a view of the preparation of the homily. The directorium talks that to the spectrum inspiring homiletic creativity include, in addition to the readings from the Bible, typically liturgical texts, and above all, euchological formulas, nevertheless a more accurate reading of the document provokes an impression that the attention focused on biblical readings was definitely dominant in. The proposed method is developed from the patristic exegesis of the spiritual meanings of the Holy Scriptures lectio divina. In this method it is about biblical texts that belong to the canon of inspired books. Euchological formulas belong to an open catalog of texts. This is the reason of the thesis that the lectio divina method can be used as a model in the work on prayer formulas, still one should reach the methods typical of liturgical hermeneutics. The content of the study proposes making use of, while working on a homily on the basis of the euchological texts, the historical-critical and the linguistic methods. The combination of these methods allows a view of how the methodological steps correspond with each other, and thus confirm the rationality of the conducted argument, and the justification for the need to use adequate methods.

7

Současné pojetí spirituality a pojem meditace (lectio divina) jako odraz filokalického hnutí v křesťanské praxi

38%

Karczubová L.

Studia theologica

|

2019

|

vol. 2

177-195

EN

The idea of meditation is a multivocal expression in current discourse. First, there is a need to proceed from the context of semantics. The fact is that the usual level of usage of this term covers several levels of understanding: meditation as a mental prayer in the Christian tradition; the method of internalization with Eastern, non‑Christian spiritual movements; the reflection of excerpts of holy Islamic texts; or a philosophical treatise, a literary essay or a psychotherapy technique including popularizing approaches to the usage of this term (meditative music or meditation with a picture). That is why the term meditation is part of broader elements in religious life and, being a phenomenon of human culture and religiousness, has common features. At the same time, however, the term Christian meditation has principal and unmistakable specifics. The biblical basis of early monastic practice, expressed in the terms meditari – meditatio, determines the use of criterion as to what meditation is from the Christian and theological point. The starting point for understanding the relationship between the Scripture reading and the oldest forms of meditation is monastic religiousness, when the reading of Scripture became a certain kind of sacrament and an important guideline for searching one’s conscience. In meditation Christ gives himself to us as nourishment.

8

La lecture à la campagne en Gaule au VIe siècle d’après les Sermons de Césaire d’Arles

36%

Grzywaczewski J.

Vox Patrum

|

2002

|

vol. 42

463-474

EN

brak

9

Istanze e prospettive teologiche dell’Esortazione Apostolica Verbum Domini

33%

De Virgilio G.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

2015

|

vol. 68

|

issue 4

EN

The study summarizes the main points of the Post-Synodal Apostolic Exhortation Verbum Domini of Benedict XVI on “The Word of God in the Life and Mission of the Church” (2010). Reflection addresses the role of the Word of God in the Church, expanding and updating the cap. VI of the dogmatic constitution Dei Verbum. The exhortation is an important verification of the “biblical itinerary” of the post-conciliar Church. The basic lines are from the extensive work of synthesis, summarized in 55 propositions drawn up during the XII Ordinary General Assembly of the Synod of Bishops (Vatican City, 5 to 26 October 2008). As a “symphony music”, the article proposes a path hermeneutical recovering the three parts of the Exhortation: 1) The “Word of God” (Nos. 6–49); 2) “the Word in the Church” (Nos. 50–89); 3) the “Word to the world” (Nos. 90–120). In conclusion, we propose some interpretations of theological and pastoral role of the Word of God for today’s man.

PL

Lo studio riassume i punti principali dell’Esortazione Apostolica Postsinodale Verbum Domini di Benedetto XVI riguardante «La Parola di Dio nella vita e nella missione della Chiesa» (2010). La riflessione affronta il ruolo della Parola di Dio nella Chiesa, ampliando e attualizzando il cap. VI della costituzione dogmatica Dei Verbum. L’Esortazione costituisce un importante verifica del «cammino biblico» della Chiesa post-conciliare. Le indicazioni basilari provengono dal vasto lavoro di sintesi, riassunto nelle 55 Propositiones redatte nel corso della XII Assemblea Generale Ordinaria del Sinodo dei Vescovi (Città del Vaticano, 5–26 ottobre 2008). Come una «sinfonia musicale», l’articolo propone un percorso ermeneutico riprendendo le tre parti dell’Esortazione: 1) La «Parola di Dio» (nn. 6–49); 2) la «Parola nella Chiesa» (nn. 50–89); 3) la «Parola al mondo» (nn. 90–120). In conclusione si propongono alcune chiavi di lettura teologica e pastorale del ruolo della Parola di Dio per l’uomo di oggi.

10

Pismo Święte narzędziem dialogu z Bogiem

28%

Wronka S.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

2016

|

vol. 69

|

issue 4

EN

Sacred Scripture is the basis of Christianity and the code of the whole culture; therefore this knowledge is essential for every Christian and human. However, continuous returning to the same texts seems pointless. The author of the article shows that such a belief is wrong because the word, and therefore also the Bible, has not only informative function but also expressive and directive one. Truths contained in Sacred Scripture can be mastered, even though the large volume of books of the Bible and the gap of time and culture that divides us from them makes this a difficult task. By contrast, self-expression and appeal led by God to man require a constant response from the man. Sacred Scripture is the means of dialogue between God and man and therefore it must be constantly read if this dialogue has to continue and lead to communion with God and to share in His nature. This reading cannot keep only the informative dimension but must include all the functions of the word, must be integral. An example of such a reading is lectio divina taken for centuries.

PL

Pismo Święte jest podstawą chrześcijaństwa i kodem całej kultury, dlatego jego znajomość jest nieodzowna dla każdego chrześcijanina i człowieka. Jednak ciągłe powracanie do tych samych tekstów wydaje się pozbawione sensu. Autor artykułu pokazuje, że takie przekonanie jest niesłuszne, gdyż słowo, a więc i Biblia, Pismo Święte jest podstawą chrześcijaństwa i kodem całej kultury, dlatego jego znajomość jest nieodzowna dla każdego chrześcijanina i człowieka. Ma nie tylko funkcję informacyjną, ale także ekspresyjną i apelacyjną. Prawdy zawarte w Piśmie Świętym można opanować, chociaż przy sporej objętości ksiąg biblijnych i przepaści czasowo-kulturowej, która nas od nich dzieli, nie jest to zadanie łatwe. Natomiast wyrażanie siebie i apel kierowany przez Boga do człowieka wymagają ciągłej odpowiedzi ze strony człowieka. Pismo Święte jest narzędziem dialogu Boga z człowiekiem i dlatego musi być ciągle czytane, jeśli ten dialog ma trwać i prowadzić do komunii z Bogiem, do uczestnictwa w Jego naturze. Ta lektura nie może zatrzymywać się na wymiarze informacji, ale musi objąć wszystkie funkcje słowa, musi być integralna. Przykładem takiej lektury jest lectio divina podejmowana przez wieki.

11

In search of the perfect wilderness. Anchoritism in Cistercian art and spirituality

27%

Tabor D.

Folia Historica Cracoviensia

|

2016

|

vol. 22

513-533

EN

The anchoretic trend in Cistercian spirituality has always been the subject of many studies. Cistercian anchoritism has been analysed by researchers such as George Duby, Terryl Kinder, Janet Burton and Julie Krery, Mette Bruun and Emilia Jamroziak. Exordium parvum and Vita Sancti Bernardi are basic sources containing key information on the origins of the Cistercian order. They describe the departure of Robert of Molesme and his group as a journey to the wilderness (ad eremum) in order to find better conditions for practising the rule of St. Benedict and following forefathers – Egyptian monks. Clairvaux II, Pontigny and Fontenay – first Burgundian churches of the Cistercians took form of a three-nave basilica with a transept (1130–1160). The temples were supposed to provide the best setting for contemplation. The so-called “Bernardine plan” was applied in the second generation of Cistercian churches, e.g. Fossanova, San Galgano, Casamari, Arabona, Haina (1148–1180). However, the plan was not the only architectural solution concerning Cistercian churches. There were also transept churches containing a presbytery culminated with a straight wall, surrounded with an ambulatory: Morimond, Ebrach, Ridaghshausen, Lubiąż; churches with an apsidal enclosure: Altzella, Sittich/Stiĉna,Valbuena, Huerta, Floran, Faleri or churches with multi-sided cathedral presbytery with an ambulatory and a circle of chapels: Ourscamp, Veruela, Poblet in the period from 1140 to 1180, Alcobaça, Vaucelle, Longpont, Royaumont, Varhem or Altenberg in the period from 1180 to 1240. Terryl Kinder and Megan Cassidy noticed the key factor shaping the significance of the Cistercian church space – the light. An important aspect of anchoritism is lectio divina, in which a monk finds himself in a kind of spiritual desert, facing the Word on his own. A consequence of such attitude in spiritual warfare as expressed in a number of miniatures depicting human struggle with a threatening beast in Cistercian codexes – Commantarii in Danielem by St. Hieronymus (Dijon, Bibliothèque Municipale 132), Moralia In Iob by St. Gregory the Great (Dijon, Bibliothèque Municipale, 168), (Dijon, Bibliothèque Municipale, 173). An exceptional message is found in the initial A(d te levavi) on a Cistercian gradual from Kamieniec (Wrocław University Library, IF 411), presenting the biblical figure David playing music and a kneeling monk with his arms raised.

PL

Nurt anachorecki w duchowości cysterskiej był przedmiotem rozważań wielu badaczy. Cysterskiemu pustelnictwu uwagę poświecili George Duby, Terryl Kinder, Janet Burton i Julie Krery, Mette Bruun i Emilia Jamroziak. Podstawowymi źródłami do odczytania początków zakony cysterskiego są Exordium parvum oraz Vita Sancti Bernardi. Opisują one odejście Roberta z Molesme i jego grupy jako udanie się na pustynię (ad eremum) w celu znalezienia lepszych warunków wiernego praktykowania reguły św. Benedykta i naśladowania ojców – mnichów egipskich. Pierwsze, burgundzkie świątynie cystersów – Clairvaux II, Pontigny, Fontenay, przybierały formę trójnawowej bazyliki z transeptem (1130–1160). One miały ustanawiać kształt świątyni najlepiej sprzyjający kontemplacji. Plan, zwany roboczo bernardyńskim, stosowany był w drugiej generacji świątyń cysterskich – Fossanova, San Galgano, Casamari, Arabona, Haina (1148–1180). Jednakże plan ten nie był jedynym architektonicznym rozwiązaniem cysterskim. Pojawiły się również kościoły transeptowe z prostym zamknięciem prezbiterium okalającym obejście – Morimond, Ebrach, Ridaghshausen, Lubiąż, kościoły z zamknięciem absydialnym – Altzella, Sittich/Stiĉna,Valbuena, Huerta, Floran, Faleri, czy kościoły o wielobocznym prezbiterium katedralnym z obejściem i wieńcem kaplic – Ourscamp, Veruela, Poblet w okresie 1140–1180, Alcobaça, Vaucelle, Longpont, Royaumont, Varhem czy Altenbergu w okresie 1180–1240. Terryl Kinder i Megan Cassidy dostrzegły zasadniczy czynnik kształtujący znaczenie cysterskiej przestrzeni kościelnej – światło. Ważnym aspektem anachoretyzmu jest lectio divina, w którym mnich znajduje się na swego rodzaju pustyni duchowej, stając sam na sam wobec Słowa. Konsekwencją tej postawy jest walka duchowa wyrażana w szeregu miniatur ukazujących zmaganie człowieka z zagrażającą bestią w kodeksach cysterskich – Commantarii in Danielem św. Hieronima (Dijon, Bibliothèque Municipale 132), Moralia In Iob św. Grzegorza Wielkiego (Dijon, Bibliothèque Municipale, 168), (Dijon, Bibliothèque Municipale, 173). Wyjątkową treść niesie inicjał A(d te levavi) cysterskiego graduału z Kamieńca (Wrocław, Biblioteka Uniwersytecka IF 411), który przedstawia scenę walki, muzykującego Dawida oraz klęczącego i wznoszącego ręce mnicha.

Refine search results

"Fate attenzione come ascoltate" (Mc 4,24). Insegnamento sulla preghiera della Lectio divina

Pasja biblijnych poszukiwań

Perspektywy dla dziewic konsekrowanych żyjących w świecie wynikające z duchowości monastycznej

Osobowe spotkanie z Jezusem w słowie Bożym. Aktualność adhortacji „Verbum Domini”

Il Direttorio Omiletico. Presentazione e riflessioni

Homilie można budować w oparciu o teksty euchologijne. Refleksja zainspirowana Dyrektorium homiletycznym

Současné pojetí spirituality a pojem meditace (lectio divina) jako odraz filokalického hnutí v křesťanské praxi

La lecture à la campagne en Gaule au VIe siècle d’après les Sermons de Césaire d’Arles

Istanze e prospettive teologiche dell’Esortazione Apostolica Verbum Domini

Pismo Święte narzędziem dialogu z Bogiem

In search of the perfect wilderness. Anchoritism in Cistercian art and spirituality